คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 01 : Hello , Choi Junhong
01
Hello, Choi junhong
"สวัสดีครับ ผมเจลโล่(เซโล่)มักเน่แห่งวง B.A.P ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" เด็กหนุ่มกล่าวแนะนำตัวหน้าชั้นเรียนพร้อมกับโค้งตัวลงเก้าสิบองศาอย่างสุภาพ รอยยิ้มพิฆาตกับลักยิ้มข้างแก้มขาวใสนั่นเล่นเอาหัวใจของสาว ๆ ในชั้นเรียนเต้นโครมครามไปตาม ๆ กัน
แล้วนายจะแนะนำตัวด้วยชื่อในวงการทำไมล่ะนั่น? นี่มันในห้องเรียนนะเหวย
ฉันได้แต่บ่นในใจแล้วหยิบพีเอสพีขึ้นมาเล่นเพื่อหลีกเลี่ยงความสนใจ...ทำไมน่ะเหรอ? จะบอกอะไรให้นะว่าตอนนี้ฉันน่ะโคตรประหม่าเลย! ลองให้คนที่คุณชอบมาอยู่ในห้องเดียวกันแบบนี้สิ อ่าห์...ฉันอยากจะบ้าตาย ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ สติพังทลายหมดแล้ว ...ไม่ได้นะ!! ฉันจะให้เขารู้ไม่ได้ว่าฉันเองก็เป็นแฟนคลับเขาเหมือนกัน การแสดงออกแบบนั้นมันน่าอายจะตายไป แล้วไหนจะกล้องอีกประมาณสามตัวที่ตั้งอยู่อีกล่ะ...รู้สึกเกร็งชะมัด!!!
"เอ่อ...งั้นเธอไปนั่งตรงนั้นแล้วกัน" เสียงของอาจารย์ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ฉันไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นไปมอง ได้แต่ก้มหน้าก้มตากดพีเอสพีที่อยู่ในมือ
ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายจะได้นั่งกับใคร...อ่าห์ ฉันกำลังอิจฉาหรือเปล่าเนี่ย? บ้าน่ะ! มันไม่มีทางเป็นแบบนั้นแน่! ไม่มีทางเด็ดขาด...
เออ...ยอมรับก็ได้ว่าอิจฉา แล้วฉันจะมานั่งถกเถียงกับความคิดตัวเองทำไมเนี่ย!?! ชักไปกันใหญ่แล้วฉัน
"ขอนั่งด้วยคนนะ" ฉันหลุดจากภวังค์เพราะเสียงเรียกของใครบางคน อยากจะลุกขึ้นแล้วกล่าวขอบคุณจริง ๆ เลยที่เรียกสติฉันกลับคืนมา แต่ทว่า...
"น่ะ นาย!!!" ฉันร้องเสียงหลงเมื่อคนที่เดินมานั่งข้าง ๆ ไม่ใช่ใครที่ไหน...เขาก็คือเจลโล่นั่นเอง!
농담이라고 얘기해 얘기해장난이라고 얘기해
บอกสิว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องโกหก บอกสิ
라라리라 라라리라 lie lie lie lie
โกหก คือเรื่องโกหก โกหกทั้งเพ
"หืม? มีอะไรเหรือฮะ" เขาครางในลำคอแล้วเอียงคอมองอย่างสงสัยในท่าทางของฉัน ใบหน้าขาวใสและดวงตากลมโตที่จ้องมองมา...ฆ่ากันเห็น ๆ
...เบบี้ไม่ทนข่า
"คือ...ฉันตกใจนิดหน่อยน่ะ แบบว่าปรับตัวไม่ค่อยทัน" ฉันตอบแบบเก้ ๆ กัง ๆ รู้สึกประหม่ามากกว่าเดิมเป็นสิบเท่า หัวใจก็เต้นเร็วจนไม่เป็นจังหวะ ป่านนี้หน้าคงแดงไปถึงหูแล้วมั้ง
"ฮะฮะ ผมก็เหมือนกัน" เขาพูดยิ้ม ๆ แล้วหยิบปากกาเมจิกกับสมุดโน๊ตขึ้นมา ขณะที่อาจารย์กำลังเริ่มสอนตามปกติ
แบบนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องแน่! การมีเขามานั่งข้าง ๆ แบบนี้มันไม่นับว่าเป็นโชคดีแล้ว!!
"อืม...ผมว่าเราน่าจะสนิทกันไว้นะ บอกชื่อของคุณมาดีกว่าเราจะได้คุยกันง่ายขึ้น"
"เรียกว่า'เบบี้'แล้วกัน แต่เอ๊ะ! นายพูดว่าอยากสนิทกับฉันทั้ง ๆ ที่เรียกฉันว่าคุณเนี่ยนะ มันดูเป็นทางการไปมั้ย? ยังไงเราก็อายุเท่ากันไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้" ฉันรู้สึกว่าตัวเองพูดเร็วอย่างกับจะแร็ปให้เขาฟังอย่างงั้นแหละ, ทำไงได้ล่ะ ก็คนมันไม่ชิน!
"ตกลงตามนั้น" เจลโล่พยักหน้าหงึกหงักอย่างเข้าใจก่อนจะพูดต่อ "อ่าห์...เบบี้ ชื่อเหมือนแฟนคลับฉันเลย เธอเป็นแฟนฉันงั้นเหรอ?"
พรืด!
ฉันเกือบจะพ่นน้ำลายใส่หัวคนข้างหน้าเจลโล่กำลังฆ่าฉันด้วยคำถามบ้า ๆ นั่นน่ะ
"นายจะบ้าเหรอ! ชื่อนี้มันโหลจะตาย ฉันไม่ได้อยากตั้งเพราะเป็นแฟนคลับของนายหรืออะไรทำนองนั้นหรอกนะ" ฉันแก้ตัวจนลิ้นแทบพันกัน รู้สึกเหมือนตัวเองแร็ปให้เขาฟังอีกแล้ว
"ฮะฮะ เธอตลกจัง ฉันชอบนะ"
ฉ่า!
จะ เจลโล่...นายอย่าทำให้ฉันไม่เป็นธรรมชาติสิ
"ฉันว่า...เราอย่าคุยกันมากเลย เกิดอาจารย์หันมาเห็นแล้วเราจะโดนทำโทษนะ" ฉันแกล้งทำเป็นมีหลักการไปอย่างงั้นเอง จริง ๆ แล้วก็แค่อยากจะให้หัวใจมันหยุดเต้นเร็วลงบ้างเท่านั้นเอง
"ฉันเป็นโรคสมาธิสั้นน่ะ คงหยุดคุยกับเธอไม่ได้หรอก"
"นายเขียนแทนได้มั้ยล่ะ" ฉันต่อรองแล้วชี้ไปที่ปากกาเมจิกกับกระดาษโน๊ตของเขา อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ต้องสบตากันตรง ๆ ล่ะนะ
"อ่าห์...เป็นวิธีที่ดีเลยนะเนี่ย" เจลโล่เห็นด้วยแล้วเริ่มลงมือเปิดฝาปากกาตั้งหน้าตั้งตาเขียนข้อความลงบนกระดาษตามที่ฉันแนะนำ
ฟิ้ว
เจลโล่พับกระดาษเป็นจรวดแล้วสไลด์ (?) มันมาหาฉัน ทั้งที่นั่งอยู่ข้างกันแท้ ๆ แค่ส่งให้ก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่เหรอ...เฮ้อ! จริง ๆ เล้ย
'เจลโล่ : กลางวันนี้ไปกินมื้อเที่ยงด้วยกันมั้ย?'
'เบบี้ : ทำไมนายไม่ไปกินกับพวกเมมเบอร์ในวงล่ะ'
'เจลโล่ : พวกฮยองเขาไม่ว่างหรอก กว่าจะถ่ายทำเสร็จก็เลิกเรียนนู้นแหละ'
'เบบี้ : อาเร๊ะ? ถ่ายทำทั้งวันเลยเหรอ'
'เจลโล่ : ใช่แล้วล่ะ, เขาไม่แจ้งรายละเอียดให้พวกเธอหรอกเหรอ?'
'เบบี้ : อ่าฮะ! ไม่มีใครบอกอะไรสักอย่าง เรารู้แค่ว่าพวกนายจะมา แค่นั้นแหละ.'
'เจลโล่ : การถ่ายทำครั้งนี้มันเป็นแนว School life น่ะ ประมาณว่าเหล่าไอดอลกับชีวิตประจำวันในโรงเรียน เพราะอายุและวัยที่แตกต่างกันเลยทำให้เราต้องแยกกันน่ะ'
'เบบี้ : แบบนี้นายก็เหงาแย่เลยสิ'
'เจลโล่ : ก่อนหน้านี้ฉันก็กังวลอยู่นิดหน่อย แต่ว่าตอนนี้ไม่แล้วล่ะ'
'เบบี้ : หายกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ ปกตินายขี้อายแถมยังเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยเก่งนี่นา ฉันจำได้นะเพราะเคยอ่านสัมภาษณ์ของนายอยู่บ่อย ๆ '
'เจลโล่ : ไหนว่าเธอไม่ใช่แฟนคลับฉันไง, รู้เรื่องแบบนี้ได้ไงเนี่ย *จับพิรุธ* '
'เบบี้ : *ขุดหลุมฝังตัวเอง* ลืมที่เขียนไปก่อนหน้านี้ซะ ไม่เอาแล้ว! ฉันไม่คุยกับนายแล้ว'
จบการสนทนา
12.00 น.
"เยส! ได้เวลากินข้าวแล้ว" เจลโล่ดูจะกระดี๊กระด๊ามากเป็นพิเศษ เขายิ้มอย่างอารมณ์ดีตลอดทางมาโรงอาหารเลยล่ะ มิหนำซ้ำเขายังเดินเกาะไหล่ฉันเป็นรถไฟปู้น ๆ อีกต่างหาก
"ถึงแล้วล่ะ นายจองโต๊ะไว้ จะกินอะไรก็สั่งมาเดี๋ยวฉันไปซื้อให้ ตอนพักกลางวันน่ะคนเยอะอย่างกับหนอน ขืนให้นายไปไม่หลงก็งมหาร้านอยู่นั่นแหละไม่ได้ซื้อสักที" ฉันกวาดสายตามองไปรอบ ๆ โรงอาหาร อากาศร้อน ๆ แถมคนก็ยั้วเยี้ยทำเอาฉันอารมณ์เสียได้เหมือนกันนะ
"ฉันกินเหมือนเธอนั่นแหละ เอาอะไรก็ได้ขอแค่อร่อยก็พอ" เจลโล่ส่งยิ้มน่ารักมาให้อีกครั้ง ฉันล่ะอยากจะละลายติดพื้นไม่ใช่เพราะอากาศร้อนหรอกนะ
โดนดาเมจแอกโยเข้าไปใครจะทนล่ะ จริงมั้ย!?!
"งั้นนายรออยู่เถว ๆ นี้นะ ฉันจะรีบไปด้วยความไวแสงเลย" พูดจบฉันก็รีบปลีกตัวออกมาทันที
ระหว่างนี้ฉันขอถอยทัพไปตั้งสติก่อนแล้วกัน จะได้กลับมารับมือกับหมอนั่นได้อย่างเต็มกำลัง (?) (ทำอย่างจะไปรบ)
10 นาทีต่อมา
กิมจิ...คิมบับ...ข้าวราดแกงกระหรี่...ต๊อกโบกิ แค่นี้ก็น่าจะพอมั้ง
"รอนานมั้ย?" ฉันถามเจลโล่ที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะก่อนจะค่อย ๆ วางถาดอาหารลงอย่างระมัดระวัง กว่าจะเบียดตัวออกมาได้ก็แทบแย่เหมือนกัน
ถ้าไม่โปรเฟสชั่นนอลทำไม่ได้นะคะ!
"โอ้โห...เธอไม่ต้องซื้อมาเยอะขนาดนี้ก็ได้"
"กิน ๆ เข้าไปเถอะน่า มีกิมจิที่นายชอบด้วยนะ คนเข้าแถวยาวมากเลยด้วย ต้องขอบคุณฉันนะที่อุตส่าห์ไปแย่งเขามาได้น่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า" ฉันตีอกตัวเองเบา ๆ ณ ตอนนั้นฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ามันน่าภาคภูมิใจตรงไหน
"ปากก็บอกว่าไม่ได้เป็นแฟนคลับฉัน แต่การกระทำมันไม่ใช่เลยนะ" เจลโล่ยิ้มทะเล้น ฉันล่ะอยากจะเอาหัวโขกโต๊ะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
"..." (สูญเสียการควบคุมไปโดยปริยาย)
"ฮะฮะ มา ๆ กินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวเย็นแล้วมันจะไม่อร่อยนะ" เขาพูดพร้อมกับใช้ตะเกียบคีบกิมจิขึ้นมากินเป็นอย่างแรก
แค่เห็นนายกินฉันก็อิ่มอกอิ่มใจแล้ว
...กรรม! นี่ฉันคิดอกุศลกับเขาอีกแล้วเหรอ
"มองแบบนี้ฉันเขินนะ เอ๊ะ? หรืออยากให้ฉันป้อน" เจลโล่ไม่พูดเปล่า เขาคีบกิมจิขึ้นมาแล้วจ่อปากฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว
กิมจิที่เจลโล่กิน...ตะเกียบที่เจลโล่ใช้...มะ ไม่จริงใช่มั้ย!?!
"เลิกแกล้งฉันเดี๋ยวนี้นะจุนฮง!" ฉันสะบัดหน้าหนี ถ้าวิ่งออกไปกรี๊ดตอนนี้ได้ก็คงทำไปแล้ว บ้า...บ้า...บ้า...บ้าที่สุด! ทำไมชอบทำให้ฉันเขินอยู่เรื่อยเลยนะ
"เบบี้โกรธผมเหรอ?" เสียงของเขาอ่อนลง แต่ฉันก็ยังไม่กล้าหันไปสบตาอยู่ดี
ไม่ได้โกรธสักหน่อย...ก็น่ารักซะขนาดนั้นใครจะไปโกรธลงล่ะ
"กือ อิบพืน ออลกึลรอ อินซัง กึกกิทจี มัลโก , ฮวันนาจี อันฮัทดามยอน นัล จูกีจีมา , อีเฮฮัลเก ดเวททาโกมัน มัลฮาจี มัลโก , กีบุน พูรอ นีกา อุทกิล วอนฮาจี นัน"
그 이쁜 얼굴로 인상 구기지 말고
อย่าทำหน้าบึ้งตึงไปเลยนะ เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก
화나지 않았다면 날 죽이지마
หากคุณไม่ได้โกรธ ก็อย่าฆ่าผมคนนี้เลย
이해할께 됐다고만 말하지 말고
อย่าพยายามบอกว่าคุณเข้าใจ ไม่เป็นอะไร
기분 풀어 니가 웃길 원하지 난
อย่าโมโหแบบนี้สิ ผมอยากให้คุณยิ้มนะ
"ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้โกรธนายน่ะ!" ฉันบอกเขาไปตามตรงแต่ดูเหมือนว่าจะถูกเข้าใจผิดกันไปใหญ่(ถึงขั้นร้องเพลงเพื่อง้อเลยทีเดียว)
"ถ้าไม่ได้โกรธก็หันมาสิ"
จะให้หันได้ไงเล่า! ฉันเขินจนหน้าแดงหมดแล้วมั้งเนี่ย
"ถ้าเธอไม่หันมา ฉันไม่กินข้าวจริง ๆ ด้วย"
"ไม่ได้นะ!" ฉันหันขวับ เจลโล่วางตะเกียบลงแล้วมองหน้าฉันนิ่ง ๆ วินาทีนั้นเองฉันก็รับรู้ได้ทันทีว่าตัวเองกำลังทำผิดพลาดครั้งใหญ่
"ฉันไม่ได้โกรธนายจริง ๆ นะ ตอนนี้นายกำลังถ่ายทำอยู่ไม่ใช่เหรอ? ถ้าเกิดว่ามันถูกเผยแพร่ขึ้นมาจะทำยังไง? แฟนคลับของนายต้องฆ่าฉันแน่ ๆ แล้วอีกอย่าง...ฉันไม่อยากให้นายเสียภาพพจน์ เข้าใจที่พูดมั้ยเนี่ย?"
"เข้าใจแล้วฮะ" เจลโล่กลับมาร่าเริงอีกครั้งแล้วหยิบตะเกียบขึ้นมากินต่อ ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วใช้มือข้างหนึ่งปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก
เบบี้คนนี้กำลังจะเป็นบ้าเพราะคนน่ารักตรงหน้านี่แหละค่ะ!
"ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ...ถ้าเมื่อกี้ฉันได้ยินและจำไม่ผิดเธอเรียกฉันว่า'จุนฮง'นะ ตกลงว่าเธอรู้ประวัติฉันได้ยังไงถ้าเกิดว่าไม่ได้สนใจในตัวตนของฉันจริง ๆ น่ะ"
ฮะ!?! ฉันเรียกเขาอย่างงั้นเหรอ Error (ขนาดตัวเองยังจำไม่ได้ว่าพูดอะไรออกไป ให้ตายสิ!)
"..." (เงียบแทนคำตอบ)
"ว่าไงล่ะ?"
"อ่าห์...นายทำฉันเครื่องรวนไปหมดแล้ว" พูดอะไรออกไปอีกล่ะเนี่ย...คนนะไม่ใช่โรบอตมาคงมาเครื่องรวนอะไรกัน (ตบตีกับตัวเองทั้งวันค่ะ)
"ฉันต้องทำให้เธอพูดออกมาให้ได้...คนปากแข็ง" เจลโล่พึมพำแต่ฉันก็พอจับใจความได้
ยะ อย่าทำอะไรมากไปกว่านี้เลย (TヘTo)
# เฮียบังมาอย่างเท่ นุ้งโล่ก็ฮาไป > <
ทอล์กกับไรท์
ไรท์เคยบอกไปยังอ่ะว่าอย่าคาดหวังอะไรมาก ก๊ากก๊าก
อยากให้รีดเดอร์คอยเป็นโฟโต้ฮัทจับคำผิดให้ไรท์หน่อย แบบ…สายตาไม่ดีแล้วไงไรงี้
บทแรกเบบี้ดูเกรียน ๆ เนอะ ว่ามะ ? 5 555.
ใครใจดีก็ช่วยเมนต์ ๆ ให้หน่อยนะคะ จะเป็นพระคุณมาก >___<
27/10 : BABY DAY
ไรท์ใจดีมาอัพให้ในวันพิเศษ ><
ความคิดเห็น