คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คนอุ้มรัก สาม 1
ประตูบานใหญ่ถูกเคาะบอกคนด้านในก่อนถูกผลักออกกว้างตามมาด้วยร่างคนสนิทและลูกหนี้ที่หมายหัว สิงห์หนุ่มเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารมองไปยังคนที่เข้ามาในห้อง ทิ้งแผ่นหลังลงพิงเก้าอี้ตัวใหญ่มองมาอย่างสบายอารมณ์
“ว่าไงคุณวิเชียร เงินสิบล้าน ไม่สิ... ยี่สิบล้าน เงินของผมอยู่ไหน”
นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนจับจ้องร่างท่วมนิ่ง ด้วยแววตาชนิดหนึ่งที่ไม่มีใครอ่านออก แต่กลับทำให้คนที่ถูกมองรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ได้เหมือนกัน
“ว่ายังไงนะ! ที่ผมเอาไปมันสิบล้านเองนี่” วิเชียรโวย
“อะไรกัน สิบล้านนั้นมันหนี้เก่า ยี่สิบล้านเป็นหนี้ใหม่ที่คุณพึ่งเอาไปจากผม หรือว่าลืมไปแล้ว จะให้เตือนความจำหน่อยไหม” น้ำเสียงเรียบต่ำลอดไร้ฟันหลังลูกหนี้คิดจะตุกติกกับเขา สิงห์หนุ่มผละลุกจากเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่เดินอ้อมโต๊ะมาหยุดลงตรงหน้า เอนกายพิงขอบโต๊ะทำงานมองไปยังลูกหนี้นิ่ง ภายในใต้ใบหน้าเรียบสนิท
“ยะ อย่านะครับ ยี่สิบล้านก็ยี่สิบล้าน” วิเชียรบอกน้ำเสียงไม่ค่อยมั่นคง มือไม้สั่นเทาจนเก็บอาการไม่มิด
“แล้วไหนละเงินผม” น้ำเสียงเนิบนาบส่งไปให้ใหม่
“เอ่อ ผะ ผมของเวลาหน่อย ผมสัญญาว่าจะหาเงินมาคืนคุณครบทุกบาทแน่นอน” ลูกหนี้ตอบเจ้าของเรือเสียงสั่นระรัว น่าสมเพชเหลือเกินในความรู้สึกของกระทิงหนุ่ม
“อะไรกัน ตอนคุณมาขอนาทีเดียวมันมากองตรงหน้า และเวลาผมขอคืนมันต้องมากองตรงหน้าเหมือนกันสิ” สิงห์หนุ่มกล่าวน้ำเสียงเนิบนาบ ขัดการสีหน้าและแววตาที่พร้อมจะฉีกร่างของลูกหนี้ให้ออกเป็นชิ้นๆ
“เอ่อคือเรื่องนั้น...” วิเชียรพูดไม่ออก สมองตีบตันไปหมด เมื่อทุกอย่างที่ชายหนุ่มพูดมามันคือเรื่องจริง เขาไม่มีเงินนั้นอย่างที่ชายหนุ่มว่า
“ผมให้เวลาคุณสามวัน! หาเงินทั้งหมดมาคืนให้ครบ คงรู้นะว่าถ้าหามาไม่ครบผลจะเป็นยังไง”
“คุณจะบ้าเหรอ! ผมจะไปหาเงินเยอะขนาดนั้นทันสามวันได้ยังไง” ลูกหนี้ผีพนันเบิกตาโพล่ง
“นั้นมันปัญหาของคุณไม่ใช่ของผม อีกสามวันเจอกัน”
กล่าวจบร่างสูงผละเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ทำงานและลงมือทำงานต่อ ไม่สนใจลูกหนี้ตรงหน้าอีก
“คุณลุค! ผมขอเวลาเพิ่ม...”
วิเชียรไม่มีสิทธิ์ร้องขอถูกลูกน้องตัวโตของสิงห์หนุ่มหิ้วปีกออกจากห้องไป ถูกโยนออกไปจากห้องทำงานลงไปกองกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า
“คุณลุคไม่ชอบคนผิดสัญญา อีกสามวันนำเงินทั้งหมดมาคืนและชีวิตคุณและครอบครัวจะปลอดภัย”
วิเชียรกลับมาถึงห้องพักทิ้งตัวลงกับโซฟา มือหนายกขึ้นกุมขมับอย่างคิดไม่ตก เขาจะไปหาเงินยี่สิบล้านมาจากไหน ถ้าจะขายธุรกิจตอนนี้ก็ดูจะไม่ทัน ถ้าจะขอจากลูกสาวก็คงจะไม่มีให้ ที่ผ่านมาเขาไม่เคยให้อะไรลูกไว้เลย ปล่อยให้เธอต้องทำงานหาเลี้ยงด้วยตัวเองมาตลอด คิดแล้วก็รู้สึกผิดเหลือเกิน
“โอย จะหาเงินมาจากไหนวะเนี่ย”
“เงินอะไรคะพ่อ?” อ้อมเดือนเดินออกจากห้องน้ำมาทันได้ยินบิดาพูดถึงเรื่องเงินจึงเอ่ยถาม
“อ้อม!” วิเชียรสะดุ้งโย่งตกใจไม่รู้ว่าลูกสาวจะมาได้ยิน เขานึกว่าออกไปเดินเล่นข้างนอกเสียอีก รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติอย่างรวดเร็ว
“...ไม่มีอะไรหรอกลูก พอดีเพื่อนโทรมาขอยืมเงินนะ แต่พ่อบอกไปแล้วว่าไม่มี”
“เยอะไหมค่ะ ถ้าไม่เยอะมากเอาของอ้อมไปก่อนก็ได้นะคะ” เธอไม่อยากให้บิดาต้องเครียดมากด้วยเรื่องแค่นี้
“ยี่สิบล้าน!”
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ลิ้งก์ ดาวน์โหลด EBook
--> https://www.mebmarket.com/ebook-อุ้มรักรัฐภพ-Men-Of-Lions <---
ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่...
เฟชบุ๊คแฟนเพจ : Raniya.writer
ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^
** ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนทุกช่องทาง ที่มาเพิ่มแรงฮึดให้ไรท์ตัวอ้วน ขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ ^___^
ความคิดเห็น