ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อุ้มรักรัฐภพ [ชุด Men Of Lions] + EBook

    ลำดับตอนที่ #7 : คนอุ้มรัก สอง 3

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.33K
      34
      19 ก.พ. 66






     

    “แน่ใจหรือครับที่จะทำแบบนี้”


    คาซัสถามนายหนุ่มหลังจากเดินห่างทั้งสามออกมาไกล นึกกลัวใจเหลือเกิน ไม่เคยเห็นสิงห์หนุ่มเล่นสงครามประสาทกับใครมาก่อน ผิดวิสัยของเจ้าตัวเป็นอย่างมาก


    “ฉันเคยพูดซ้ำเหรอ” สิงห์หนุ่มเอียงหน้ามาทางคนสนิทอย่างเอาเรื่อง ทำไมดูเป็นเดือดเป็นร้อนแทนพวกนั้นนัก


    “ขอโทษครับ” คาซัสรีบก้มหน้าหลบสายตาคู่คมที่จ้องมา เขาไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น


    “ฉันชักอยากจะรู้แล้วสิ หรือว่านายคิดอะไรกับผู้หญิงนั้นคาซัส” สิงห์ตัวที่สองจ้องคนสนิทนิ่ง แววตาติดจะไม่พอใจ


    “ไม่เลยครับ ผมแค่ไม่เคยเห็นคุณลุคทำแบบนี้กับใครก็เท่านั้น” ลูกน้องรีบปฏิเสธเร็วระรัว


    “ไม่เคย ก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะทำไม่ได้นี่” สิงห์หนุ่มสวนกลับน้ำเสียงเข้มห้วน อารมณ์พุ่งขึ้นมาอีกระดับ


    “คาซัสคงไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นหรอกครับ” 


    รีทส์เข้าห้ามทัพระหว่างนายหนุ่มกับเพื่อน สิงห์ตัวนี้ไม่ชอบให้ใครมาขัดใจ แล้วคู่หูของเขาดันไปพูดไม่เข้าหู เป็นเรื่องจนได้


    “ฉันคิดจะทำอะไรต้องขอความเห็นจากพวกนายแล้วหรอ”


    “มันไม่ใช่อย่างนั้นครับ พวกเราก็แค่เป็นห่วง” 


    สองหนุ่มก้มหน้าลงขอโทษ วันนี้สิงห์หนุ่มเป็นอะไรไป ทำไมอารมณ์แปรป่วนกลับไปกลับมาจนปรับตามแทบไม่ทัน


    “ไปจัดการตามที่สั่งก็พอ นั้นคือหน้าที่ของพวกนาย เรื่องอื่นไม่ต้องยุ่ง” น้ำเสียงทุ้มกล่าวเรียบสนิท


    “ไปจัดการให้เดี๋ยวนี้ครับ” ลูกน้องตัวใหญ่ถอยฉากออกไปโดยไม่มีข้อแม้ ถ้าขื่นอยู่นานมีหวังได้รางวัลโดยไม่ได้ร้องขอแน่

     


    คาซัสและรีทส์กลับจากทานมื้อเที่ยงในช่วงบ่าย ทั้งสองเคาะประตูส่งสัญญาณถึงคนด้านใน ก่อนผลักเปิดเข้าไป


    “คุณลุคเอากาแฟเพิ่มไหมครับ” รีทส์ถาม เห็นว่ากาแฟเหลือเพียงค่อนแก้ว


    “ไม่ล่ะ แล้วที่คาสิโนเป็นยังไงบ้าง”


    “มีลูกค้าแวะเวียนเข้าออกตลอด ไม่มีอะไรน่าห่วงครับ” คาซัสว่า ยื่นแฟ้มเอกสารรายงานยอดลูกค้าที่เข้าใช้บริการคาสิโนไตรมาสที่สองให้


    รัฐภพรับมาแล้วเปิดออกกวาดสายตาอ่านอยู่ครู่หนึ่ง จรดปลายปากกาเซ็นรับทราบลงไปเหมือนทุกครั้งแล้วยื่นกลับให้คนสนิทตามเดิม


    “...นายวิเชียรทำอะไรอยู่” สิงห์หนุ่มถามถึงลูกหนี้น้ำเสียงไม่ได้ใส่ใจนัก


    “เห็นลูกน้องเราบอกว่าเขากลับไปที่คาสิโนอีก” 


    คาซัสและรีทส์มองหน้ากันขมวดคิ้วแปลกใจ ไม่บ่อยนักที่จะสนใจลูกหนี้คนไหน แต่เพราะเมื่อเช้าถูกตำหนิจึงต้องหันมาตามติดชีวิตของลูกหนี้คนนี้เป็นพิเศษ


    “ยังไม่เข็ดสินะ แล้วเขาไปเอาเงินมาจากไหน”


    “ไม่มีครับ แต่วันนี้เขามาขอเพิ่ม…” คาซัสยังพูดไม่จบ สิงห์หนุ่มก็พูดขัดขึ้นก่อน


    “หึ ผีพนัน... ให้ไป!” รัฐภพเปิดยิ้มที่มุมปาก นึกสมเพชลูกหนี้คนนี้นัก แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าผีพนันของแท้


    “แต่คุณลุคครับ…” คาซัสไม่เห็นด้วยที่นายหนุ่ม


    “ทำตามที่สั่ง” รัฐภพเกิดความรำคาญลูกน้องที่ชอบขัดคอ


    “แต่ว่า…”


    “คาซัส”


     ใบหน้าคมเงยขึ้นมาอีกครั้งก็ยังเป็นคนสนิทยืนอยู่ที่เดิม ปากกาในมือเตรียมลอยไปหาคนที่ยังจะเอ่ยปากขัดขึ้นมาอีก


    “ไปจัดการทันทีครับ” คาซัสและรีทส์มองเห็นภัยกำลังขี้จรวดพุ่งมาจึงรีบถอยฉากทันที

     


    อีกฝั่งของเรือฟานเซสพาราไดซ์...


    วิเชียรได้เงินอีกก้อนจากเจ้าของเรือเริ่มเดินหน้าลงขันกอบโกยเงินเข้ากระเป๋าอย่างต่อเนื่อง กระหยิ่มใจกับรางวัลที่ได้มา และโชคสิบชั้นได้หล่นทับลงมาทันเวลาพอดิบพอดีรับแจ๊คพล็อตเป็นเงินมหาศาล นึกครึมอกครึมใจสุดกำลังท่ามกลางสายตาของนักพนันที่นั่งเต็มโต๊ะ สร้างความอิจฉาริษยาในคราวเดียวกัน


    “เอาลงต่อๆ ทำไมมันโชคดีอย่างนี้น่า ฮ่า…”


    วิเชียรมองเห็นว่าไพ่ในมือมีแต้มเป็นต่อ ความโลภเข้าบังตาทำให้ชายแก่หยามใจพร้อมเท่หน้าตักเพื่อหวังเงินที่กองอยู่เต็มโต๊ะ มันมากพอที่เขาจะเอาไปใช้หนี้เจ้าของเรือ และเหลืออีกก้อนเอาไปเที่ยวต่อที่นี่ได้อย่างสบายๆ


    “สงสัยรอบนี้จะเป็นของผมอีกแล้วสิ ฮ่า...” วิเชียรยิ้มอย่างกระหยิ่มใจ ทิ้งไพ่ในมือลงบนโต๊ะลุกขึ้นจะกวาดเอาเงินตรงหน้า


    “เดี๋ยวก่อน…” นักพนันรุ่นลูกขยับลุกขึ้นตะครุบมือหนาเอาไว้


    “ผมคงต้องบอกว่าเสียใจด้วยนะเพราะรอบนี้ของผม” พร้อมทิ้งไพ่ในมือเขาลงกลางโต๊ะ


    “ไม่จริง!” 


    วิเชียรถึงกับหน้าถอดสี รอยยิ้มเมื่อครู่หายวับหลังเห็นแต้มอีกฝ่ายสูงกว่าของเขา และเงินที่มีเต็มตักหายวับไปกับตา เขากะจะเอาไปใช้หนี้ให้เจ้าของเรือฟานเซสพาราไดซ์ได้พังทลายลงหมดสิ้น


    “เชิญครับ” 


    ลูกน้องตัวโตจับตามองดูอยู่นานแล้วก้าวเดินเข้าประชิดตัวอย่างรู้หน้าที่ หามปีกลูกหนี้ยี่สิบล้านไปให้เจ้านายหนุ่มจัดการต่อตามคำสั่ง


    “...”


     วิเชียรแทบพูดอะไรไม่ออก มองหน้าคนโน้นคนนี้อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี พร้อมความกลัวจนเนื้อตัวสั่นแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ เรี่ยวแรงที่จะก้าวเดินยังแทบจะไม่มี


    “พาตัวไป!


     รีทส์เดินนำชายแก่ผีพนันไปห้องทำงานของนายหนุ่ม เจ้านายของเขาคาดการณ์อะไรไว้เป็นจริงดังคาดเสมอ


     โปรดติดตามตอนต่อไป...



    ลิ้งก์ ดาวน์โหลด  EBook 

    -->  https://www.mebmarket.com/ebook-อุ้มรักรัฐภพ-Men-Of-Lions <---


    ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่...

    เฟชบุ๊คแฟนเพจ : Raniya.writer


    ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^

    ** ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนทุกช่องทาง ที่มาเพิ่มแรงฮึดให้ไรท์ตัวอ้วน ขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ  ^___^



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×