ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อุ้มรักรัฐภพ [ชุด Men Of Lions] + EBook

    ลำดับตอนที่ #10 : คนอุ้มรัก สาม 3

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.พ. 66







    อ้อมเดือนโน้มตัวลงกระซิบข้างหูคนบ้ากามอย่างผู้ชนะ พร้อมทิ้งทวนประโยคเจ็บแสบเอาไว้เตือนว่าอยากมายุ่งกับเธออีก


    “ต้องขอโทษด้วยนะที่ฉันไม่ยากอย่างที่คิด แต่ถ้าอยากมากนักล่ะก็ไปหาที่อื่น เพราะฉันไม่นิยมพวกกินไม่เลือก!”


    มือบางผลักร่างหนาออกห่างอย่างนึกรังเกียจ สงสัยจะได้ผู้หญิงง่ายๆ มาเยอะจนเคยตัว แต่เสียใจด้วยที่เธอไม่ผู้หญิงพวกนั้น


    “...นี่เธอ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ” รัฐภพเจ็บจนไม่มีแรงจะยืนต่อ ก่อนเซหงายไปด้านหลังไปกองอยู่กับพื้น


    “คุณลุค เป็นยังไงบ้างครับ” คนสนิททั้งสองรีบมารับเอาไว้ เกรงว่านายหนุ่มจะลงไปนั่งจบกบเล่น ทั้งที่ยังเจ็บจุกตรงนั้น… น่าจะเจ็บมากพอดู


    “สมน้ำหน้า! คนอย่างนายต้องเจอแบบนี้แหละ”


    อ้อมเดือนทิ้งหางสายตาและรอยยิ้มเหยียด สะบัดหน้าสวยเดินจากไปอย่างผู้ชนะ ทำเอาสิงห์ตัวที่สองเลือดขึ้นหน้าทันที เจ็บใจเหลือเกินที่ไม่สามารถทำอะไรเจ้าหล่อนได้


    “ปล่อย! เธอจะต้องเสียใจที่ทำกลับฉันแบบนี้” 


    สิงห์หนุ่มสะบัดตัวออกจากการช่วยเหลือของลูกน้อง จ้องแผ่นบางที่จากไปด้วยความแค้นเคือง ก่อนหมุนกายเดินกลับห้องพักทั้งที่ยังเจ็บร้าวบริเวณกลางลำตัวทุกครั้งที่เขาขยับก้าวขาเดิน


    “คุณลุคคงจะเสียหน้ามาก นายว่าไหม ฮึ…” รีทส์กลั่นหัวเราะจนปวดกระพุงแก้ม มองตามร่างสูงที่เดินนำหน้าพวกเขา


    “ฉันจะฟ้องคุณลุค” คาซัสเอ่ย


    “อย่างกับแกไม่หัวเราะ ปากนี่ยิ้มกว้างจนจะถึงหูอยู่แล้ว”


    “เหนื่อยเหมือนกันวะ ฮ่า…” สองหนุ่มหลุดขำ หลังกลั่นเอาไว้ไม่ไหว ก่อนรีบหุบฉับเมื่อสิงห์หนุ่มหันขวับกลับมาด้วยสายตาดุๆ


    “อยากตกงานกันทั้งคู่ใช่ไหม!”


    “ไม่ครับ” สองหนุ่มตอบเสียงดัง


    “ล้อเลียนฉันเหรอหา!” รัฐภพตำหนิลูกน้องเสียงเรียบ


    “พวกเราเปล่านะครับ คุณลุคระวังๆ…” รีทส์หันกลับมาเอ่ยล้อนายหนุ่มเสียงใส


    “ไอ้รีทส์!” สามหนุ่มร่างยักษ์วิ่งไล่ต้อนกันไปตามทางเดินที่ทอดยาวไปยังห้องพักของสิงห์หนุ่ม

     


    “ไอ้บ้ากาม! อย่าให้เจออีกนะ คราวนี้แม่จะตัดให้หมากินเลย”


    อ้อมเดือนเดินสบถมาตลอดทาง ทิ้งร่างบางลงนั่งเก้าอี้ริมสระมุมสงบบนดาดฟ้าเรือ ความเครียดได้พลันหายไปหมดเมื่อได้เห็นดวงดาวที่กำลังพร่างพราวเต็มท้องฟ้า งดงามเหมือนมีเพชรนับล้านระยิบระยับล่อตาจนลืมเรื่องที่ว่าจะออกมาโทรหาเพื่อนรักไปเสียสนิท


    “สวยจัง” มือบางยกโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นเก็บภาพเอาไว้ไปอวดน้องชายสุดที่รักที่ชอบดูดาวมากแต่หลับก่อนได้เห็นทุกครั้ง


    แสงแฟลชสว่างวาบขึ้นข้างตัวทำให้อ้อมเดือนตกใจขยับลุกพรวดกลับไปมองว่าเป็นใครที่มาแอบถ่ายรูปเธอ


    “นั่นใคร! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”


    “...ดุจัง ต้องขอโทษที่แอบถ่ายรูปคุณ”


    ร่างสูงก้าวเดินออกมาจากที่ซ้อนมาหยุดลงตรงหน้าหญิงสาว อ้อมเดือนได้เห็นเขาเต็มตาอดชื่นชมไม่ได้ว่าเขาช่างหล่อเหลาเหลือเกิน นี่ถ้าเพื่อนมาเห็นคงจะเปลี่ยนใจจากไอ้บ้ากามเจ้าของเรือมาชอบผู้ชายตรงหน้าเป็นแน่


    “คุณเป็นใคร! มาถ่ายรูปฉันทำไม”


    “ขอโทษที่เสียมารยาท ผมโดมินิค แล้วคุณ…”


    ‘โดมินิค เซรีนท์’ เจ้าพ่อบริษัทน้ำมันส่งออกและท่าเรือขนส่งทักทายหญิงสาวที่เขาแอบถ่าย เธอดูสวยงามและน่าทะนุถนอมในสายตาของเขา


    “...อ้อมเดือนค่ะ” 


    อ้อมเดือนมองท่าทางของเขาที่ดูสุภาพและเป็นมิตรจึงยอมทักทายกลับไปด้วยสำเนียงภาษาอังกฤษเหมือนคนตรงหน้า พลางชวนเขาคุยไป


    “มาดูดาวเหมือนกันเหรอค่ะ”


    “เปล่าหรอกครับ พอดีผมนอนไม่หลับก็เลยเดินเล่น”


    “เหมือนกันเลยค่ะ” อ้อมเดือนพยักหน้ารับ เธอเองก็เป็นเหมือนกัน คงเพราะต่างที่เลยนอนไม่หลับ แม้ว่าจะอยู่ที่นี่มาสามวันแล้วก็ตาม พลางถามถึงเรื่องที่เขาถ่ายรูปเธอเมื่อครู่


    “...แล้วคุณถ่ายรูปฉันไปทำไม?”


    “คุณยิ้มสวยดี ผมก็เลยอยากถ่ายเก็บเอาไว้” ชายหนุ่มบอกตามตรงไม่คิดปิดบัง


    “ฉันนี่นะยิ้มสวย”


    อ้อมเดือนประหลาดใจกับสิ่งที่ชายหนุ่มบอก เธอไม่เห็นจะรู้สึกว่าตัวเองยิ้มสวยเลยสักนิด โดมินิคมองหญิงสาวตรงหน้ามองมายังเขาอย่างไม่เข้าใจจึงอธิบายต่อ


    “ผมชอบถ่ายรูปรอยยิ้มนะครับ ต้องขอโทษด้วยที่เสียมารยาทและทำให้คุณตกใจ ผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดี”


    “ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ถือ นี่ดึกมากแล้วฉันต้องขอตัวก่อน”


    ร่างบางผละลุกขึ้นและกล่าวลาเพื่อนใหม่ ก้าวเดินกลับห้องพัก ปล่อยให้ชายหนุ่มได้อยู่ตามลำพัง เธอคงจะเข้ามารบกวนเวลาส่วนตัวของเขา


    “ไว้เจอกันใหม่ครับ”


    โดมินิคผละลุกขึ้น พร้อมกล่าวลาหญิงสาวกลับเช่นกัน มองตามร่างบางจนเดินหายเข้าประตูไป กลับมาทรุดร่างนั่งลงเก้าอี้ตัวเดิม ยกโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นเปิดภาพที่แอบถ่ายเจ้าตัวมาดู


    “คิดดีแล้วหรือครับที่จะเลือกเธอ” เสียงทุ้มกังวานดังมาจากเงามืด ไม่มีใครสังเกตว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นนานแล้ว


    “...”


    โดมินิคไม่ตอบเพียงยกโทรศัพท์ขึ้นเลื่อนดูรูปภาพของหญิงสาวไปเรื่อยๆ อย่างมีความหมาย



     โปรดติดตามตอนต่อไป...



    ลิ้งก์ ดาวน์โหลด  EBook 

    -->  https://www.mebmarket.com/ebook-อุ้มรักรัฐภพ-Men-Of-Lions <---


    ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่... 

    เฟชบุ๊คแฟนเพจ : Raniya.writer


    ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^

    ** ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนทุกช่องทาง ที่มาเพิ่มแรงฮึดให้ไรท์ตัวอ้วน 

    ขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ  ^___^



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×