คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา
31 ราม .ศ. 1914 บ้านหลัเล็ๆ เมือโพเน มลโพเน ราอาาัรปรัสเีย ัรวรริเยอรมัน เวลา 08.20 นาที
สวัสีรับผมเฟรเอริ ลูเบิร์ นเิมนะรับ หลัาเหุาร์ลอบสัหารอาร์ยุฟรัน์ เฟอร์ินาน์และพระายานถึวันนี้็ผ่านมาไ้ 1 เือนว่าๆแล้ว ผมะสรุปเหุาร์ที่ผ่านมาร่าวๆให้ฟัันนะรับ
วันที่ 23 ราม ปี 1914 ทาัรวรริออสเรีย-ฮัารีส่ำาไปให้ทาเอร์เบีย 10 ว่า้อ แ่เอร์เบียยอมรับเพียแ่ 7-8 นี่แหละ อืม..... ผม็ไม่แน่ใเหมือนันนะ แ่เมื่อ 3 วัน่อนทาออสเรีย-ฮัารีไ้ประาศสรามับเอร์เบียแล้ว แ่เพราะยอมรับเื่อนไไม่รบนี่อะนะ? แย่ะมั แ่ผม็เห็นใเอร์เบียนะ.....ผมไ้ยินาที่พวทหารระับสูุยันเหมือน้อยอมยินแนหรือยอมเป็นเมือึ้นนี่แหละ ผมหวัว่าสรามะไม่ลุลามมาถึประเทศอผมนะ
"ผมไปรายานัว่อนนะ" เฟรเอริล่าวลา
"รัษาัว้วยนะะุ" เอมิลี่ล่าวอบ
มื้อเ้าผมไุ้ยันับพ่อแล้ว พ่อบอว่ามีโอาสที่ะเิสรามสู แถมเยอรมันน่าะไปมีเอี่ยวับสรามรั้นี้้วย ผมึบอพ่อไปว่ามีำสั่เร่่วนให้มารวมัวที่่ายทหารเวลา 10.00 นาฬิา เป็นำสั่าอมพล พอล วอน ฮินเนเบิร์เหมือนะเป็นารแถลำสั่ออ์ไเอร์ แม่และเอมิลี่่า็เป็นห่ว พ่อผมเลยพู่ออีว่า เป็นำสั่รวมำลัพลเพราะรัสเียประาศรวมำลัพลแล้วเมื่อวานนี้ ผมเลยฟันธเลยว่าเยอรมัน้อเ้าร่วมสรามอย่าแน่นอน อ้า...... พระเ้าทำไมไม่เห็นใ้าผู้น้อยผู้นี้้วย..... ผมเลยบอทุนไปว่าไม่้อเป็นห่ว ทุนมีสีหน้าเป็นห่วผมเลยล่าวลารอบรัว เอมิลี่ึามมาส่ผมที่หน้าประูามที่ไ้ล่าวไปแล้ว่อนหน้า
ผมมาถึหน้า่ายในเวลา 08.30 นาที (รายานัวห้ามสายเิน 09.00 โม ถ้าเินิวสายแน่นอนเฟรเอริึ้อวิ่) ้วยารวิ่อผม ผมไม่อยามาสายนโนลโทษอย่าว่าผมเป็นหัวหน้าหมู่นี่เนอะ ้อเป็นัวอย่าที่ีให้ลูน้อ (ทำไมแไม่มาให้เร็วว่านี้เล่าาาาา :ไร์)(็ผมอยาอยู่ับรอบรัวมาๆนี่นะ แถมวิ่มาถือเป็นารออำลััายอย่านึ้วย แถมไ้ลุ้นอี่าหา : เฟรเอริ)(เอาที่สบายใะ : ไร์) อ้อลืมบอ่ายอผมถือเป็น่ายหลัๆในแถบมลโพเนเลยนะ (โพเนถือเป็นื่อมลเหมือนัน) แถมพิเศษว่านั้นือ เ้า่าย 3 สัปาห์ อยู่บ้าน 1 สัปาห์ แ่่ายผมเหล็มา ถึะบอให้มารวมัว 10 โม็เถอะแ่็้อมาเวลาปิอยู่ี วันนี้ือวันที่ผม้อมาเ้า่ายปิ ผมเ้าไปรายานัวรุรายานัว ทำท่าะเบ๊ะพร้อมล่าวว่า
"ระผมสิบรีเฟรเอริ ลูเบิร์ หัวหน้าหมู่ที่ 2 อร้อยที่ 5 อพันที่ 4 อทัพที่ 8 อรายานัวับ ร้อยรี แฮร์มันรับ!" ร้อยรีแฮร์มันหน้าโหหัวหน้าอร้อยผมเอ แถมยัทำหน้าที่รับรายานัวทหาร้วย
"ทำไมนายถึมา้าทุวันอย่านี้ ลูน้อนายหลายนมาเร็วว่านายเสียอี มาเร็วๆว่านี้สิทีหลัน่ะ เอาล่ะไปๆ ไปไ้ละ" ร้อยรีแฮร์มันล่าวุผม ถึเาะุผมแ่็ใีว่าที่ทุนาินะ
"รับผม!" ผมะเบ๊ะพร้อมับวาหัน วิ่เหยาะๆออมา พอผมเินออาุรายานัวผม็เห็น อัลเบิร์ลูน้อนสนิทอผมำลัุยับ ฮอฟ ผมึเินเ้าไปหา
"ว่าไ ไอาย" ผมเินเ้าไปบไหล่อัลเบิร์
"อ๊ะ หัวหน้ามาแล้วหรอรับ" อัลเบิร์ถามพร้อมหันัวมาะเบ๊ะ ฮอฟ็ะเบ๊ะเ่นัน
"็เออสิ ว่าแ่อี 7 นไปไหนล่ะ" ผมถามพวอัลเบิร์ถึลูน้อในสััผม
"เห็นว่าอยู่ที่ลานฝึหน้าที่ทำารน่ะรับ" ฮอฟอบ
"ามผมมา" ผมบออัลเบิร์ับฮอฟแล้วเินนำ พวเาไปที่ลานฝึ ผมเป็นพวไม่่อยถือยศศัิ์เท่าไหร่ ึสนิทับลูน้อในสััทั้หมพอสมวร
ผมเินมาที่ลานฝึแล้วพบับลูน้อ 7 นที่เหลือไ้แ่ ไฮน์ริ เอล เออเนส แม็ ุสาฟ ฟรีริและ าร์ล ำลันั่ล้อมวันใ้้นเมเปิลที่ผลิใบเป็นสีส้มใล้ๆสนามฝึ เหมือนำลัรอใรบานอยู่ นในลุ่มนั้นที่ื่อแม็เห็นหัวหน้าเินมาับอัลเบิร์และฮอฟ็เลยบอทุนในลุ่ม
"หัวหน้ามาแล้ว ทุนนนน" แม็ล่าวบอทุน ทุนในลุ่มเห็นันั้นึวิ่เหยาะๆเ้ามาเรียแถวหน้าเฟรเอริพร้อมะเบ๊ะ
"สวัสีรับ!ท่านหัวหน้า" ทั้หมบอล่าวเฟรเอริหัวหน้าอเา
"สวัสีทุท่าน ไม่้อมาพิธีหรอทุน เอาล่ะ 09.00 โม็ะฝึรอบเ้าันแล้ว ไปเรียมัวันไ้แล้วล่ะ" เฟรเอริบออบพร้อมะเบ๊ะ
"หัวหน้ารับ พลเอเฮอร์มัน วอน ฟันโส มีำสั่ลมาว่า ให้ารฝึในวันนี้รับ เพราะว่ามีแถลาร์ที่สำัย อน 10โมรับ" ุสาฟรายานหัวหน้าอเา
"ั้นรึ พวนายิว่าแถลาร์รั้นี้ืออะไร" ผมพูพร้อมับเินไปใ้้นเมเปิลแล้วหันลับมามอลูน้อทั้หลายที่เินามเฟรเอริมา
"ผมิว่า.....น่าะเป็นารประาศรวมำลัพลน่ะรับ" ฟรีริล่าวให้วามเห็น
"ฟรีริิเหมือนผมเลยสินะ ทุนล่ะว่าไ"ผมหันไปอหาวามเห็นาที่เหลือที่เหลือ็ให้เป้นเสียเียวันับฟรีริ
'เฮ้อ......ทุนิแบบนี้หลีเลี่ยสรามรั้นี้ไม่ไ้แล้วสินะ......' ผมิในใแบบเสียใว่าทุอย่าไม่ไ้เป็นอย่าที่นิ
"พวเรานัุ่ยสัพเพเหระรอเวลาันเถอะ" ผมล่าวบอลูน้อ
"รับ!"
31 ราม .ศ. 1914 ่ายทหารประำเมือโพเน เมือโพเน มลโพเน ราอาาัรปรัสเีย ัรวรริเยอรมัน เวลา 10.00 นาที
ผมและทหารทุหมู่เหล่าแห่อทัพที่ 8 เ้าแถวันที่ลานฝึอันว้าวาเพื่อรอารล่าวแถลาร์ออมพลพอล วอน ฮินเนเบิร์ บนเวทีไม้ที่ถูัึ้นอย่าเร่รีบ
"ทหารทำวามเารพพลเอ!" ทั้หมึทำวามเารพ
"เหล่าทหารทุท่าน ผมรู้สึเป็นเียริอย่ามาที่ไ้มาแ้เรื่อสำั่อเหล่าทหารผู้ทรเียริทุท่าน" อมพลพอล วอน ฮินเนเบิร์ล่าวเปิแถลาร์
"ทาผมและนายทหารระับสูไ้รับ่าวว่าษัริย์แห่รัสเีย สั่รวมำลัพลเพื่อ่วยเหลือเอร์เบีย เมื่อวันที่ 30 สิหาม ทาเราึเ้าแ้เรื่อนี้่ออ์ไเอร์โยร อ์ไเอร์ึมีำสั่อนุมัิให้มีารระมพลเรียมทำสรามับรัสเียเพื่อเป็นาร่วยเหลือออสเรีย-ฮัารีและยายินแนนำวามยิ่ให่มาสู้ัรวรริ! โยเรื่อนี้ไ้รับารเห็นอบาสภาไรท์ทา(รัสภาเยอรมัน)แล้ว!" อมพล พอล วอน ฮินเนเบิร์ล่าว่อ
เฮ้ๆ!!!!!" เหล่าทหารผู้รัาิทั้หลายโห่ร้อ้วยวามฮึเหิม ่าาผมที่เริ่มัวล
"ทุท่านรุาอยู่ในวามสบ!ฟัผมพูให้บ่อน" อมพลพอล วอน ฮินเนเบิร์ูำปั้นึ้นเหนือหัว เป็นสัาให้อยู่ในวามสบเสียอเหล่าทหารึ่อยๆเียบล อมพลพอล วอน ฮินเนเบิร์ึล่าว่อ
"ผมรู้ว่าสรามที่ะเิึ้นในไม่้านี้ะไม่บล่ายๆ ผมึเสนอเรื่อนึ่ออ์ไเอร์ว่าให้มีารลับบ้านไปล่ำลารอบรัวเป็นเวลา 3 ม.่อนรวมพล เวลารวมพลือ 16.00 อแ้ให้ทุท่านทราบ เพื่อะไ้ไม่มี้อผูมัใๆอี่อไป!"
"เรื่อที่ผมะพูมีแ่เพียเท่านี้อให้เหล่าทหารทุท่านโีมีัย" อมพลพอล วอน ฮินเนเบิร์ล่าวเสร็็เินลาเวทีไม้พร้อมับแม่ทัพนายอนสนิท เ้าไปในที่ทำาร เหล่าทหารึแสวามเารพ แม่ทัพแห่อทัพที่ 8 นปัุบัน เฮอร์มัน วอน ฟันโส ึสั่วาหันพร้อมับให้เลิแถวพร้อมบเท้า 1 ทีวิ่เหยาะๆเป็นแถวออาลานฝึไป โยมีำสั่ให้แยย้ายับไปพบับรอบรัวัวเอทำธุระให้เรียบร้อย
หน้า่ายออไป้วยทหารที่เรียมะลับไปพบรอบรัวผมับลูน้อในสััึุยันและให้เวลามาพบันที่ ่อน 15.30 น.พอนัแนะเสร็ผมึรีบเินทาลับบ้านอนเอทันที
12.30 นาที 31 ราม .ศ. 1914 บ้านหลัเล็ๆ เมือโพเน มลโพเน ราอาาัรปรัสเีย ัรวรริเยอรมัน
หลัาผ่านารแถลาร์มา 30 นาที ผม็เินทามาถึบ้าน้วยวามเร่รีบ้วยหมายที่ะใ้เวลาอยู่ับรอบรัวให้นานที่สุ
"พ่อ แม่ ที่รั ผมลับมาแล้ว" ผมเปิประูพร้อมับะโนบอ มีเสียัมาาห้อรับแที่อยู่ทา้ายมือ ผมึเินเ้าไป
"หืม? ไหลับมาเร็วล่ะ" มาเรียถามผู้เป็นลูาย
"พ่อรับ......แม่รับ........ที่รั......." เฟรเอริล่าวเสียละห้อยพร้อมับเล่าเรื่อราวที่เิวันนี้ทั้หม ทุนูไม่่อยใับเรื่อนี้เท่าไหร่เหมือนทุนะทำใับเรื่อนี้ไว้แล้ว เฟรเอริึล่าว่อว่า
".........ผม็แ่อยาใ้ีวิแบบสบสุแบบนี้่อไปเรื่อยๆนึไม่ถึ...." พ่อผมเินเ้ามาบไหล่ผมพร้อมพูว่า
"พ่อเ้าใวามอรู้สึลูนะที่้อาบ้านเิ ารอบรัวเพื่อไปทำศึสราม......พ่อเ้าใ..... แ่ลูเป็นผู้ายัอย่าะแสวามอ่อนแอออมาไม่ไ้ ิว่ามันือารวานหาประสบาร์ มิรภาพ วามแ็แร่ เียริยศและที่สำัที่สุือ เพื่อมาุภูมิ ลูวาใเถิพวพ่อะไม่เป็นอะไร พ่อแม่และลูสะใภ้รอลูลับมาไ้เสมอไม่ว่าะนานแ่ไหน....." พ่อผมพูให้ำลัใพร้อมบไหล่ย้ำ 2-3รั้ พร้อมับเินลับไปนั่ที่โฟาัวโปร ผมึนั่ที่โฟา พร้อมุยเรื่อราว่าๆ สัพเพเหระ โยพ่อผม็เล่าอนที่ท่านเป็นทหารท่าน้อประสบพบเออะไรมาบ้า ผม็ยิ้มพร้อมรับฟั อย่าว่า เวลาแห่วามสุมัะผ่านไปรวเร็วเสมอ หรือ านเลี้ยย่อมมีวันเลิลา ถึเวลาแล้วที่ผม้อล่ำลารอบรัว
"พ่อรับ แม่รับ ที่รัผมไป่อนนะ" ผมัสินใที่ะเินออมาโยไม่รอำอบรับาพวท่านผมเปิประูหน้าบ้านพร้อมับเินเพื่อะไป่ายทหาร ผมิว่าารที่ผมไม่เห็นพวท่านอนาลาะเป็นารีว่า
"เี๋ยว่อน!"เอมิลี่ะโนเรียเฟรเอริพร้อมับไหล่เาไว้ โยที่้าหลัามไป้วยโเฟ มาเรีย
"ุมีอะไรรึเปล่า"
"ันะรอนะะ" "พ่อะรอลูนะ" "แม่็ะรอเหมือนัน" ทั้ 3 ล่าวลา ผมอใไม่ไ้ึ้อหันไปมอทั้ 3 ทั้ 3 มีสีหน้าให้ำลัใ ผมึระหนัไ้ว่าารเินออมาโยไม่ล่าวอะไรมันทำให้ผมรู้สึไม่ี แ่พอเห็นนในรอบรัวอผมอีรั้ผมึมีวามรู้สึมุ่มั่นที่ะนะสรามและรีบลับมาหารอบรัวอผมอีรั้
"พ่อ แม่ ที่รัผมะรีบลับมา รวมถึลู้วย" เฟรเอริล่าวพร้อมับลูบท้อเอมิลี่ เอมิลี่หน้าแ้วยวามเิน
"ถ้าลูผมเป็นผู้ายให้ื่อวิลเฮร์ม ถ้าลูผมเป็นผู้หิให้ื่อ เอลิาเบ็ธ" ผมล่าวเสร็ เอมิลี่็พยัหน้า ผมยิ้มให้รอบรัวอผม ูบลาลับเอมิลี่ทีนึ แล้วล่าว่อ
"ผมะนำัยนะมาโย่ายและรีบลับมาที่นี่โยเร็ว พ่อแม่ที่รั รอผมหน่อยนะ" ผมออวิ่และหันมาโบมือลา ทุนในรอบรัวอผม็โบมือลาอบ ผมึิในใ่อว่า
'เรา้อทำให้ไ้!'
เริ่นอนหน้า "ทั้หม ออเินทา!!!"
สวัสีรับผมนสีน้ำเิน เอาล่ะสิๆ สรามะเิึ้นแล้ว ไม่แน่ว่าสรามอาะทำให้เฟรเอริพระเออเราเรียนรู้อะไรๆ หลายอย่า ะเป็นอย่าไร โปริามีวิอเฟรเอริไ้ที่นี่เลยนะรับ เป็นำลัใให้ไรท์ไ้โยารอมเม้นิมไว้ไ้ มีำผิ็บอไ้เลยนะรับไรท์ะมาแ้ไอย่าับพลัน หรือ ให้มินิฮาร์ทผม็ไ้นะรับบบ าไรท์ผู้ยันันแ็
ความคิดเห็น