กฎต้องรักฉบับม.1/11(อิงจากความจริงเล็กน้อย)

                                                       บทนำ

    ณ มหาวิทยาลัย อิโนะอาคาเสะ เมือง อาคาเสะ

   กรี๊ด!!!กรี๊ด!!!

ออร่าของหนุ่มเพลย์บอยหน้าใส ที่เดินขึ้นมาบนเวทีซึ่งเรียกเสียงกรี๊ดของสาวๆเป็นอย่างดี เขามีใบหน้าที่หล่อเหลากับทรงผมที่รับรูปเข้ากับใบหน้าที่คมคาย เขาคนนี้มีชื่อว่า “อายาซากิ ทาคุมะ” ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ประกวดดาวเดือนใหม่ประจำมหาวิทยาลัยอิโนะอาคาเสะ รุ่นที่13

 “เงียบกันหน่อยสาวๆ”เสียงประธานนักเรียนสุดสวย เริด เชิด พิณาต้า ฟอมิล่า นักเรียนลูกครึ่ง ญี่ปุ่น-เนเธอร์แลนด์ พูดผ่านไมโครโฟนอย่างเหลือทน

“หมายเลยต่อไป หมายเลขที่143 ค่า”

เงียบ~~~~~

“งั้นอีกครั้งหมายเลขต่อไป หมายเลขที่143เชิญขึ้นมาบนเวทีค่า”

เงียบ~~~~~

“ถ้างั้นเชิญคนต่อปะ”

“เดี๋ยวค่า ขอโทษที่มาสาย”

“มาสายหัก5คะแนน”กรรมการตัดสินพูดด้วยความโมโห

“ขอโทษค่ะ พอดีว่ามีธุระนิดหน่อยค่ะ”

“ทีหลังให้รีบมานะคะ เดี๋ยวคนอื่นจะรอนาน”

“ค่ะค่ะ ขอโทษค่ะ”

โห่ โห่ โห่ =o=

อะไรเนี่ยฉันแค่มาสายนิดหน่อยเองโห่ยังกีบฉันจะเผาอาคารเลย

“ฮึ ฮึไม่เป็นไรหรอกน่าแค่ยัยนี่มาสายนิดหน่อยไม่ถึงกับตายหรอกน่า”

นายนี่เป็นใครเนี่ยถึงมาทำเหมือนเป็นคนตัดสินเลย แต่ก็ดีแล้วล่ะ ช่วยหยุดเจ้าพวกที่มันโห่ให้หน่อยจิ ToT

“อุ้ย นายอายาซากิ ทาคุมะ ^^”

“หวัดีครับคุครู”

“อ่า อ่า หวัดดี”

“ยกโทษให้ยัยนี่เถอะครับไหนๆเค้าก็มาแล้ว”

“ฉันจะยกโทษให้แล้วกัน”

อะไรหว่ายอมง่ายๆแบบนี้เลยแต่ก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องพูดมากเวลาตัดสิน

แทน แท้น แทน

“ผู้ที่ได้รับเลือกเป็นดาวและเดือนประจำอิโนะอาคาเสะ คือ.......อามิเนะ  คุโระยูกิ และอายาซากิ ทาคุมะขอเสียงปรบมือให้ทั้งคู่หน่อยค่า”

ว้าว ดีใจจังเลยฉันได้รับเป็นดาวทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะมาสมัครซักนิด แถมยังได้คู่กับนาย ทาคุมะ อะไรนั่นอีก ฉันรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าหมอนั่นเลย

 “นี่นายน่ะ เรื่องเมื่อตอนประกวด ฉะ..... ฉันไม่ขอบใจหรอกนะเพราะฉันไม่ได้ขอให้นายมาช่วยซักหน่อย”

“ฉันก็ไม่ได้ขอให้เธอมาขอบคุณหรอก”

“ฉันก็ไม่ได้กะว่าจะขอบคุณนายอยู่แล้วล่ะ” แหวะ!!! ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษที่แท้ก็ทำดีหวังผล ถึงน่าตาจะเหมือนรูปปั้นเทพเจ้า รึเปล่าแต่คนสวยอย่างคุโระยูกิไม่มีวันฉายตามองหรอก ฮึ