คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER :: XX
CHAPTER XX
สิ่งที่คยองซูไม่ค่อยจะพอใจเท่าไรคือการรอคอย แล้วการรอคอยมันก็คือสิ่งที่เขากำลังเป็นอยู่ตอนนี้ จริงๆแล้วแบคฮยอนไม่ได้บอกให้เขามารอหรอกแต่เขาอยากเสนอหน้ามาเองระหว่างทางเดินก็เช็คเรทติ้งของตัวเองไปด้วย คยองซูเริ่มหงุดหงิดที่แบคฮยอนไม่ยอมเลิกเรียนสักทีนี่เขานั่งรออยู่หน้าตึกขณะนานจนเริ่มรู้สึกเขินกับสายตาคนรอบข้างที่มองเข้ามาแล้วนะ
เมื่อสวรรค์ขี้เกียจกลั่นแกล้งพักเดียวกลุ่มนักศึกษาจำนวนหนึ่งก็เดินลงมาจากตึกและคนที่ปะปนอยู่กับคนในกลุ่มนั้นก็คือแบคฮยอน
“ แบคฮยอนนั่นเมียมึงมารอรับนะ “
“ เพื่อนกูครับไอสัด “
“ ทำท่าเหมือนมารอรับผัว “
“ กูไม่ใช่ผัวมันครับไอ้เหยิน “ เพื่อนผมทองตัวสูงเดินลงบันไดพร้อมกันกับแบคฮยอนก็คือคริส จริงๆแล้วคริสเป็นชื่อที่มันกระแดะตั้งเองพ่อแม่ไม่ได้ตั้งให้หรอก
“ อ้าวเตี้ย หาเรื่องกูหรอ “ คริสผลักหัวแบคฮยอนจนอีกคนแทบตกจากบันได
“ เปล๊า “
“ เตี้ยแล้วเสือกทำเสียงสูง “
“ ไอ้เชี่ยคริส “ แบคฮยอนพอเดินลงมาถึงพื้นราบก็ทุบตีคริสเป็นพัลวัน เพื่อนตัวสูงจัดการล็อคคอแบคฮยอนเอาไว้ในวงแขนแล้วดึงจมูกเล็กอย่างแรงจนแบคฮยอนร้องโอดโอย คยองซูที่ได้ยินเสียงคุ้นๆก็เลยหันไปดู ตัวเล็กดูดริมฝีปากด้านบนของตัวเองแล้วหรี่ตามอง ไอ้เปรตนั่นใครแล้วทำไมเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
“ เตี้ยมึงดูสิเพื่อนมึงมันทำหน้ายังไง “
“ ปกติมันก็ทำหน้าแบบนั้นอยู่แล้ว “ แบคฮยอนยิ้มให้คยองซูแล้วโบกให้หยอยๆ คยองซูตีหน้านิ่งใส่แล้วเดินกลับออกไปจากที่ม้าหินอ่อนหน้าคณะทันที คริสกับแบคฮยอนหันมามองหน้ากันงงๆว่าอีกคนเป็นอะไร
“ กูทำไรผิดปะเตี้ย “
“ มึงไม่ได้ทำไรผิดหรอก ไว้เจอกันใหม่วันนี้กูไปละ “ คริสยอมปล่อยแขนออกจากคอแบคฮยอนเขามองตามแบคฮยอนที่กำลังวิ่งไปหาคยองซูด้วยใบหน้าสงสัย
“ ไอ้สองเตี้ยนี่ทำยังกะเป็นผัวเมียกัน “
เรื่องบางอย่างมันก็ไม่มีเหตุผลที่แน่ชัดมากพอที่จะเอาออกมาเรียบเรียงเป็นคำพูดได้ โดยเฉพาะความรู้สึกของคนที่บางทีก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาซะดื้อๆ บางครั้งเพียงแค่เห็นอะไรเล็กๆน้อยๆก็รู้สึกขัดอกขัดใจไปหมด .. อาการที่หงุดหงิดง่ายกับเรื่องเล็กๆน้อยๆแพทย์ทางจิตวิทยาได้บอกว่ามันคืออาการที่ต้องการความรัก
“ คยองซูมึงเป็นอะไรเนี่ย “
“ ไม่ได้เป็นอะไร กูสบายดี “
“ แล้วเดินหนีกูทำไม ? “
“ ก็เห็นว่ามึงมีเพื่อนแล้วกูคงไม่สำคัญ “
“ คิดเชี่ยอะไรอยู่เนี่ย ไอ้คริสมันก็เพื่อนกูนะเว้ย “
“ เรื่องของมึงสิมาบอกกูทำไม “ คยองซูยังเดินต่อไปโดยไม่หันมามองหน้าแบคฮยอน นี่ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่คยองซูทำตัวไม่มีเหตุผล แต่เดี๋ยวนะถึงจะมีเหตุผลแต่ว่าทำไมคยองซูจะต้องโกรธเขาด้วยละนี่แหละคือสิ่งที่แบคฮยอนไม่เข้าใจ
“ คยองซูมึงไม่อยากขี่หลังกูแล้วหรอ “
“ ไม่ “
“ โอ๋ๆ หมีโกรธหมาหรอ “ คยองซูได้ยินแบบนั้นก็หยุดเดินแล้วหันหน้ากลับมามองแบคฮยอนจนอีกคนต้องชะงักเท้าตาม
“ หมีพ่อมึงสิ!! ”
“ เห้ยเชี่ยมึงเป็นสัดอะไรเนี่ย “
“ เรื่องของกู “ พูดจบก็สะบัดตัวเดินนำหน้าแบคฮยอนไป ถึงจะงงแต่แบคฮยอนก็ยังคงวิ่งตามไปจนทันเหมือนเดิม เขาจัดการคว้ามือคยองซูเอาไว้แต่คยองซูก็หันมาแกะมือเขาออก
“ ปล่อยกูสิ กูจะกลับบ้านกู “
“ มึงหมายความว่ายังไง มึงจะไม่กลับหอกับกูหรอคยองซู “
“ ใช่ “
“ คยองซูกูจ่ายค่าหอคนเดียวไม่ไหวหรอกนะ “ เป็นเชิงว่าจะขอร้องไม่ให้คยองซูทำอย่างที่พูดไว้จริงๆ เงินค่าหอแค่ไม่กี่พันเขามีปัญญาจ่ายอยู่แล้วแต่ที่สำคัญคือแบคฮยอนไม่อยากให้คยองซูทิ้งเขาไปไหนมากกว่า
“ เห็นกูสำคัญแค่ช่วยแชร์ค่าห้องหรือไง “
“ มึงสำคัญมากกว่านั้นนะ “
“ ......... “
“ มึงเป็นเพื่อนกูนะ จะทิ้งกูไปจริงๆหรอ “
“ มึงก็ให้ไอ้คริสอะไรนั่นมาอยู่ด้วยสิ มึงจะได้มีคนช่วยแชร์ “
“ คริสมันก็อยู่กับเมียมันสิมันจะมาอยู่กับกูทำห่าอะไร “ เมื่อคยองซูนิ่งไปนั่นก็หมายความว่าคยองซูคงสงบสติอารมณ์แล้วเลิกทำตัวไร้เหตุผลได้แล้ว แบคฮยอนฉีกยิ้มให้คยองซูกว้าง ถึงเขาไม่รู้ว่าคยองซูเป็นอะไรไปแต่เขาเป็นเพื่อนเขาก็ต้องง้ออย่างถึงที่สุด
“ ทำตามที่มึงสัญญากับกูเมื่อเช้าด้วย “
“ ที่แท้ก็โกรธกูเรื่องนี้นี่เอง ปัญญาอ่อนวะ “
“ ไอ้เชี่ยแบค “
“ เออๆ ถึงแค่หน้าตึกคณะนู้นนะ “ แบคฮยอนชี้นิ้วไปที่ตึกเรียนขนาดใหญ่ที่อยู่ถัดจากนี่พอสมควร
“ จะไหวหรอมึงอะ “
“ มึงจะหนักสักเท่าไรกันเชียว “ คยองซูหัวเราะหึหึแล้วรีบกระโดดขึ้นหลังแบคฮยอน สองมือเล็กเกาะไหล่แบคฮยอนเอาไว้แน่น แล้วพออีกคนกระโดดขึ้นมาแบคฮยอนก็แกล้งทำเข่าทรุด
“ เชี่ย นี่มึงคนหรือช้างเนี่ย “ คยองซูฟาดมือลงบนหัวแบคฮยอนจนผมสีน้ำตาลอ่อนชี้ฟูขึ้น
“ พูดมากไอสัด แบกกูไปเลย “
“ กูล้อเล่นมึงตัวเบาเหมือนผู้หญิงเลย “
“ นี่มึงเคยอุ้มผู้หญิงด้วยหรอแบคฮยอน “
“ เคยสิวะ มีน้องคณะเดียวกันเป็นลมกูเลยอุ้มไปส่งห้องพยาบาลให้ “
“ น้องคนนั้นอยากให้มึงอุ้มมากว่ามั้ง “ คยองซูบ่นอุบอิบ แบคฮยอนไม่ได้โต้เถียงอะไรนอกจากเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง สักพักก็กระชับอีกคนให้นั่งอยู่บนหลังแบบมั่นคงขึ้น คยองซูเลื่อนมือไปกอดรอบคอแบคฮยอนเอาไว้แล้วเกยคางลงบนแถวๆต้นคอ
แบคฮยอนไม่สนว่าสายตาคนรอบข้างจะมองว่ายังไง บ่อยครั้งที่เพื่อนร่วมคลาสเรียนมักแซวเขาว่าเป็นผัวเมียกับคยองซูแต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักเพราะถึงจะทำตัวเหมือนคนรักกันมากแค่ไหนแต่เขาก็ยังคงเป็นแค่เพื่อนกันกับคยองซูอยู่ดี แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ให้มันลึกซึ้งไปมากกว่านี้อีกแล้ว เพื่อนคือสถานะที่ยั่งยืนที่สุดสำหรับแบคฮยอน
“ พี่คยองซูครับ “ เสียงทุ้มหนักของเด็กหนุ่มดังขึ้นจากด้านหลังทำให้แบคฮยอนต้องหันกลับไปดู เมื่อเด็กหนุ่มผิวเข้มร่างสูงที่เป็นที่รู้จักกันเป็นจำนวนมากอย่างจงอินเดินเข้ามาใกล้คยองซูก็ปล่อยตัวลงมายืนกับพื้นตามเดิม
“ผมจะชวนพี่ไปดินเนอร์กับผม “ เด็กหนุ่มผิวเข้มยิ้มส่งมาให้คยองซู แบคฮยอนเหลือบมองคยองซูที่หน้าแดงเป็นแทบ ถึงจงอินจะหล่อและดูน่าคบหาสักแค่ไหนแต่แบคฮยอนก็รู้สึกไม่ไว้ใจในสายตาของจงอินเอาซะเลย ดวงตาคมเท่ห์ดูเหมือนว่ากำลังคิดอะไรเจ้าเล่ห์อยู่
“ ไปดีไหมแบคฮยอน “
“ กูว่าอย่า...”
“ ไปเถอะนะครับพี่คยองซู “ จงอินพูดขัดขึ้นมา จังหวะเดียวกันแบคฮยอนกับจงอินก็สบสายตาเข้าหากันพอดี จงอินจ้องเขาเขม็งเหมือนจะเคืองอยู่ไม่น้อยเลยที่แบคฮยอนไม่อยากให้คยองซูไปแต่แบคฮยอนก็ไม่ได้หวาดกลัวกับสายตาของจงอินเลยแม้แต่น้อย
“ โอเค พี่ไปก็ได้ “
“ แล้วหกโมงเย็นผมจะไปรับพี่ที่หอนะครับ “
“ แล้วเจอกัน “ คยองซูยิ้มเขินๆแล้วยกมือขึ้นโบกมือให้จงอิน จงอินตวัดตากลับมามองแบคฮยอนที่ชักสีหน้าไม่ค่อยพอใจอยู่ข้างๆ เจ้าของผิวสีเข้มยกยิ้มขึ้นมาเหมือนจะอวดว่าเขาคือผู้ชนะ
“ คยองซู กูไม่ไว้ใจไอ้เด็กดำนั่นเลย “
“ มึงไปเรียกจงอินแบบนั้นได้ไง “ สองคนหันกลับมาเดินตามปกติ คยองซูกุมมือเข้าหากันแล้วแอบก้มหน้ายิ้มเขิน แบคฮยอนเองก็เห็น
“ มันตามจีบมึงนานรึยัง “
“ กะ..ก็สองสามอาทิตย์แล้ว“
“ มึงไม่เห็นเคยบอกกูสักคำ “
“ เอ่อ..กู “
“ กูว่าไอ้เด็กนั่นแม่งไม่น่าไว้ใจ มึงอย่าไปเลยนะ “
“ แต่กูก็..เอ่อ ชอบน้องเขานิ “
“ งั้นก็ตามใจมึง “ แบคฮยอนยักไหล่ ในเมื่อคยองซูตัดสินใจเปิดทางให้เด็กคนนั้นเข้ามาจีบแบคฮยอนก็คงต้องยอมเห็นดีเห็นงามด้วย คยองซูรักใครเขาก็ต้องทำใจให้รักคนคนนั้นด้วยให้ได้ ถึงเขาจะรู้สึกไม่ค่อยชอบจงอินเท่าไรก็เถอะ..
“ เหย แบคฮยอนงอนกูหรอ “
“ ไร้สาระน่าคยองซู เพื่อนเจอคนถูกใจแล้วกูก็ต้องดีใจสิวะ “
“ นั่นสิมึงจะงอนกูทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย “ จริงๆแล้วคำถามนี้แบคฮยอนอยากเป็นฝ่ายถามคยองซูมากกว่า แบคฮยอนยิ้มแล้วพยักหน้า
“ อืม มึงอะคิดมาก “
เย็นวันนั้น
คยองซูให้แบคฮยอนเลือกเสื้อผ้าให้ซึ่งแบคฮยอนก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจเท่าไร แล้วในที่สุดก็ได้เสื้อผ้าสีสะอาดตาออกมาใส่ คยองซูหมุนตัวหน้ากระจกอยู่พักใหญ่
“ สวยแล้วครับคุณคยองซู “
“ สวยพ่องมึงสิ กูดูความเรียบร้อยเฉยๆ เกิดนั่งแล้วเห็นร่องตูดจะทำไง “
“ ก็อายไงไอสัด “ แบคฮยอนหัวเราะร่วน คยองซูไม่ได้ลุกไปตีเหมือนอย่างเคยเขาแค่ยู่หน้าใส่แล้วหันลับไปส่องกระจกตามเดิม
“ ทำผมให้มันเหมือนคนหน่อยเถอะ “ แบคฮยอนลุกจากเตียงขึ้นมาหาคยองซูพร้อมกับเจลใส่ผม เขาจัดการเทน้ำยาลงบนฝ่ามือแล้วเรียกให้คยองซูหันมา มือเรียวค่อยๆเซ็ตผมให้คยองซูด้วยความตั้งใจจนทรงผมคยองซูดูดีขึ้นมากว่าเดิมอยู่มากโข แบคฮยอนปัดผมหน้าม้าให้อีกนิดหน่อยก็ละมือออกจากนั้นก็ก้มลงไปหยิบกระปุกวาสลีนที่เพิ่งจะซื้อเมื่อช่วงฤดูหนาวที่ผ่านมาแล้วแต้มลงบนนิ้วตัวเอง
“ มึงจะไปเดทด้วยสภาพปากแห้งแตกเป็นรากแบบนี้ไม่ได้นะเว่ย “ คยองซูพยักหน้าเข้าใจแล้วแบคฮยอนก็ป้ายเนื้อครีมมันวาวลงบนริมฝีปากของตัวเอง ตอนที่กำลังบรรจงลากนิ้วอยู่นั้นหน้าของแบคฮยอนดูจริงจังมากกว่าปกติ คยองซูช้อนตามองอีกคนที่กำลังค่อยๆลากนิ้วตามริมฝีปากของเขาอย่างทะนุถนอม
“ เสร็จละ ปากมึงนี่ทำครีมกูแทบหมดกระปุก “
“ กูจะเอาปากกูนี่แหละงับหัวมึง “ แบคฮยอนจงใจจะหยอกล้อคยองซูว่าริมฝีปากใหญ่ แต่จริงๆแล้วคยองซูนะปากอิ่มมากแถมยังเป็นลักษณะคล้ายๆรูปหัวใจอีกต่างหาก
“ มา เดี๋ยวกูเดินลงไปส่ง “
“ ขอบคุณมาก “ คยองซูยิ้มแล้วเดินออกไปนอกห้องเลย แบคฮยอนเดินไปหยิบมือถือของคยองซูที่วางอยู่บนตู้เย็นแล้วเดินตามออกมา
แล้วไม่นานจงอินก็จอดรถคันหรูหราของเขาลงพร้อมกับเดินมาเปิดประตูให้คยองซูเข้าไปนั่ง แบคฮยอนโบกมือให้คยองซูในขณะที่รถกำลังเคลื่อนตัวออกไป แต่แล้วก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่ายังไม่ได้เอามือถือให้คยองซูเลย แบคฮยอนรีบวิ่งตามรถของจงอินไปพร้อมกับส่งเสียงตะโกนเรียก
“ จงอินจอดก่อนได้ไหมพี่ลืมโทรศัพท์ “ คยองซูหันกลับไปมองก็เห็นว่าแบคฮยอนกำลังวิ่งตามอยู่พร้อมกับในมือมีโทรศัพท์ของเขา
“ ไม่ต้องหรอกพี่ เดี๋ยวจะเสียเวลานะ “
“ งั้นก็ไม่เป็นไร ไม่เอาก็ได้ “ จงอินยิ้มแล้วเหยียบคันเร่งเร็วขึ้นกว่าเดิมจนในที่สุดแบคฮยอนก็หายลับตาไป แบคฮยอนยืนเท้าเข่าแล้วหอบเหนื่อย จงอินจะรีบอะไรนักหนาจอดเอามือถือก่อนก็ไม่ได้ แล้วทีนี้ถ้ามีอะไรฉุกเฉินขึ้นมาคยองซูจะโทรหาเขายังไง...
TBC
สวัสดีวัยรุ่น
เราลงอย่างรวดเร็วโดยไม่รอคอมเม้น ฮ่าาาๆๆๆ
เผื่อมีคนหลงเข้ามาอ่าน เพราะเรารู้ว่าการรอคอยอะไรนานๆมันน่าเบื่อ
กราบสวัสดีนะคะแฟนพันธุ์แท้ทั้ง 4 ท่าน แอร๊ ;P
แล้วเจอกันอีกตอนหน้า :'33
ความคิดเห็น