SF :: เรายังรักกันอยู่ (ใช่ไหม ?~) TonoRitz*68

ข้อมูลเบื้องต้น

จริงเรื่องนี้แต่งไว้ก่อนเรื่องที่แล้วคะ  แนวคล้ายกันมั้ย ?!
หะหะ  ตอนแรกตัดสินใจอยู่ เพราะมันเหมือนคล้ายๆกับ
เรื่อง งอน ที่ลงไปคราวที่แล้ว  แต่อยากให้ลองอ่านกันคะ

ปกติหมาน้อยจะแต่งเป็นอิงสถานการณ์ ^^ 
แต่งตามอินเนอร์ 55555 เวลาตามอ่านรายงานสดต่าง
ยังไงก็ต้องขอบคุณรายงานสดจากทุกๆคนด้วยนะคะ 

หลังลงเรื่องนี้แล้วอาจจะเว้นนานหน่อยนะคะ
ทำงานแล้วไม่ค่อยมีเวลา อาทิตย์หน้าสอบด้วย
แต่จะพยายามเอาเรื่องที่แต่งๆ เก็บไว้มาลงในคะ


ดีใจที่ชอบฟิคคราวที่แล้วนะ ขอบคุณทุกเม้นท์  ^^


*ฟิดเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการนะคะ  ไม่ใช่เรื่องจริงประการใด
หากมีอะไรไม่เหมาะสม ยังแจ้งได้นะคะ  จะได้แก้ไข  ขอบคุณมากคะ ^^

*ฝากเม้นท์ติชมกันได้นะคะ คนบรรทัด สองบรรทัด ก็ได้คะ  เป็นกำลังใจที่ดีเลยเชียว ^______^ 

เนื้อเรื่อง

SF :: เรายังรักกันอยู่ (ใช่ไหม ?~)  TonoRitz*68

By :: หมาน้อย

31/5/2554

แก๊ก ~ เสียงประตูห้องที่ผมเปิดเข้าไป  ภายในมืดสนิทบอกให้รู้ว่าไม่มีคนอยู่ห้อง  ผมหันไปเปิดไฟพร้อมมองนาฬิกาที่แขวนไว้ข้างผนัง บอกว่าเป็นเวลาเกือบสามทุ่ม  แล้วริทหายไปไหน ? ??

ผมวางข้าวของทั้งหมดลงบนโต๊ะ แล้วหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรไปยังเบอร์ของคนที่หายไปตอนนี้  เสียงสัญญาณที่บ่งบอกว่าเป็นการรอให้คนปลายสายรับดังอยู่จนตัดไป  ทำไมไม่รับโทรศัพท์ผมนะ ? ??  ผมไม่รีรอรีบกดต่อสายไปใหม่อีกครั้ง รอสายอยู่นานก่อนที่ปลายสายจะกดรับมา

“ ว่าไงพี่โน่ ”

“ อยู่ไหนริท  ทำอะไรอยู่  ”

“ อยู่ห้องเนียร์ มาเล่นเกมส์  พี่โน่มีไรป่าว ,, เฮ้ยยยย อย่าโกงดิเนียร์  นี้แหนะๆ ฮ่าๆๆ ” 

อยู่ห้องเนียร์ !!!!  คำนี้ทำให้ผมหัวใจวูบๆ ยังไงชอบกล

“ ไม่มีไร กลับห้องมา  แล้วเห็นไม่อยู่ ”

“ อ๋อ ไม่ต้องห่วงๆ พี่โน่ เดี๋ยวริทกลับๆ แค่นี้ก่อนนะ ,, เฮ้ยยย นี้แหนะ ฮ่าๆๆ ” 

แล้วริทก็ตัดสายผม !!!  เดี๋ยวนี้ดูน้องจะสนิทกับจูเนียร์มากขึ้น  เดี๋ยวไปโน้นมานี้ด้วยกันตลอด  ไปซื้อเกมส์บ้างหละ  เข้าตึกพร้อมกันบ้างหละ  เวลาว่างที่ไรก็มักจะไปขุกตัวที่ห้องจูเนียร์ประจำ  อะไรอะไรก็เนียร์  หรือผมจะหมดความหมายไปซะแล้ว !!??

นี้ผมกำลังนอยด์  หรือน้อยใจน้องอยู่ใช่มั้ย ? ??  แต่การกระทำของน้องก็ทำให้ผมอดคิดไม่ได้จริงๆ หรือเพราะผมมีเวลาให้เค้าน้อยเกินไป !!?

ผมพยายามสลัดความคิดนั้นออกจากหัว แล้วพาร่างที่รู้สึกหนักเพราะเหนื่อยล้าจากการทำงานมาทั้งวันเข้าไปหาสายน้ำที่เย็นช่ำ  เพื่อให้ร่างกายรู้สึกสดชื่อขึ้นแล้วจิตใจคงดีขึ้นตามมา

เวลาล่วงเลยไปห้าทุ่มกว่าได้แล้ว  แต่ยังไม่มีวี่แววว่าจะเห็นน้องเดินกลับเข้ามา  อยากจะโทรไปตาม แต่ก็กลัวว่าจะสร้างความรำคาญหรือป่าว  ผมตัดใจนอนหลับดีกว่า  เดี๋ยวน้องก็คงกลับมา !!!!

======================================

“ อื้มมม ~ กี่โมงแล้วเนี้ยพี่โน่ ”   ทำไมผมง่วงขนาดนี้เนี้ย 

“ อะไร พี่ริท นี้เนียร์นะ ฮ่าๆๆๆ จะเจ็ดโมงแล้ว ” เนียร์ ?  เฮ้ย !!!!  นี้ผมเผลอหลับคาห้องมันหรอ 

“หลับไปตอนไหนหว่ะเนี้ย  ไปแหละๆ  กลับห้องๆ ” 

ผมพาตัวเองที่ยังคงมีอาการง่วงนอนกลับมายังห้องของผมเอง  วันนี้ต้องเข้าตึกตอนบ่ายๆ งั้นหลับอีกสักตื่นคงได้ !!!  ทันทีที่ผมถึงห้องก็พบกับพี่โตโน่ที่นั่งอยู่ปลายเตียง  ผมเดินเข้าไปพร้อมที่จะล้มตัวลงนอนทันที  แต่พี่โน่กับลุกเดินออกจากห้องไป

พี่โน่เป็นอะไร !!!

ผมหลับไปได้สักพัก เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าทำให้ผมต้องงัวเงียขึ้นมา  เบอร์โชว์ที่หน้าจอบอกให้ผมรู้ว่าเสียงเข้ามาจากรายการสดตอนเช้าของคลื่นวิทยุในเครือบริษัท แฉแต่เช้านั้นเอง 

.........................................  ผมรับสายแล้วพูดคุยกับทางรายการ ไปเรื่อยๆ

( มีคนแอบเห็นไปดูคอนดงคอนโดเป็นยังไงบ้างครับตอนนี้ )  

“ ก็ๆ ไปดูไว้ เผื่อไว้ ต้องหาที่พักเป็นหลักแหล่ง วันนั้นไปกับพี่ต้นหอม ...........  ”

 ผมพูดคุยไปเรื่อยๆ แต่กลับรู้สึกได้ถึงใครบางคนที่มองผมอยู่    พี่โตโน่!!!  มองผมด้วยสายตาที่เหมือนจะตัดพ้อผมอยู่ในใจ   เหมือนสถานการณ์จะดูไม่สูดีเท่าไหร   พี่โน่ต้องเป็นอะไรแน่ๆ !!!  ผมคุยกับทางรายการอีกไม่นานก็ว่างสาย  แล้วหันกลับมาเพื่อหาใครบ้างคน  แต่เค้าไม่ยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว  พี่โน่ไปไหน !!?

ผมเดินหาจนทั่วห้องก็ไม่พบพี่โตโน่  สงสัยจะลงไปข้างล่าง  เอาเถอะไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า  เดี๋ยวพี่โตโน่ขึ้นมาค่อยว่ากันอีกที !

“ พี่โน่เป็นอะไรหรือป่าว ? ”  ผมไม่รอช้ารีบถามพี่โน่ทันทีที่เปิดประตูห้องเข้ามา

“ เปล่า  ไม่เป็นไร  ”  เสียงเรียบมาเชียวเลย  อย่างงี้นะมีแน่ !!!

“ แน่ใจนะ  พี่โน่มีไรบอกริทได้นะ ” 

“ ไม่มี ”  สั้นๆ เลยครับ  พี่โน่คงยังไม่อยากพูดตอนนี้  

“ อืม  ไม่มีก็ไม่มี  วันนี้พี่โน่เข้าตึกป่าว ” 

“ ทำไม มีอะไรหรอ  ”

“ ถ้าเข้าจะได้ไปพร้อมกันไง  ริทมีงานที่ตึกตอนบ่ายๆพี่โน่  เข้าพร้อมกันเลยนะๆ  พี่โน่ขับรถให้ริทด้วยนะ ”  ลองอ้อนพี่โน่แบบที่เคยทำมาดีกว่า  เพื่อพี่โน่จะอารมณ์ดีขึ้น

“ อืม เดี๋ยวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วไป ”

=============================================

น้องอ้อนผม !!!  ตามจริงผมไม่มีธุระอะไรที่ตึกด้วยซ้ำ  เสียงที่น้องคุยโทรศัพท์กับรายการวิทยุยังคงก้องอยู่ในหัว “ ก็ๆ ไปดูไว้ เผื่อไว้ ต้องหาที่พักเป็นหลักแหล่ง ”  น้องไปดูคอนโด !!! เมื่อไร ทำไมผมไม่รู้เรื่อง !!! น้องจะย้ายคอนโด  ??!!

หลายสิ่งสับสนปนเปไปหมด ทั้งเรื่องที่น้องสนิทกับจูเนียร์จนบางทีเหมือนลืมผม  เมื่อคืนนี้น้องก็ไม่กลับห้อง  แล้วไหนจะเรื่องคอนโดอีก  เรื่องสำคัญแต่น้องไม่บอกผม !!!  ผมอยากจะถาม ถามออกไป แต่ก็ไม่กล้า  แล้วสุดท้ายผมก็เก็บมาน้อยใจ    เค้ายังเห็นผมเป็นคนสำคัญของเค้าใช่มั้ย ?!!  ความรู้สึกต่างๆประดังเข้ามา  ถึงสายน้ำเย็นจะไหลผ่านตัวผมแต่ในใจกับร้อนไปหมดเสียทุกอย่าง  ขอบตาที่ร้อนผ่าวเอ่อไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลปะปนไปกับสายน้ำ  ผมน้อยใจน้อง !!!!

ตลอดทางไปตึก ถึงจะไม่ได้ไกลเท่าไร  แต่ในความรู้สึกผมวันนี้มันดูช่างไกลเสียเหลือเกิน  ริทยังคงพูดคุยไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกในใจผมเลย !!!

“ พี่โน่  เย็นนี้ริทไปงานแบงค์ กับกัน กับเซน แล้วก็น้องดาว 7 นะ  พี่โน่ไม่ต้องรอกินข้าว  กว่าจะกลับคงดึก ” 

“ อืม  ขับกลับเองหรือให้รถตู้ไปส่ง ” 

“ ยังไม่แน่ใจอะเดี๋ยวดูก่อน  อาจขับกลับเอง มีเนียร์กับพี่เนสด้วย ” 

ชื่อของบางคนทำให้ผมชะงักไปเล็กน้อย !!!!  ก่อนรถจะเลี้ยวเข้ามายังตึก !!! แล้วเราก็แยกย้ายกัน  ผมในเมื่อไม่มีธุระอะไร ก็ไปเอารถมอไซต์ที่จอดไว้หลังตึก  เพื่อขับกลับคอนโด  มีแฟนคลับสองสามคนเดินพูดคุยตามมาส่ง

“ ไม่ไปงานแบงกับริทหรอ !? ” 

“  ไม่ไปแล้วเบื่อริท ”  ฉึก !!! ถึงผมจะรู้สึกน้อยใจน้องอยู่  แต่คำพูดที่ผมได้ยินผมก็อดเป็นห่วงน้องไม่ได้  ถึงแม้ว่าแฟนคลับเค้าจะพูดแซวเล่นๆ แต่ถ้าน้องมาได้ยิน  น้องต้องเก็บไปคิดแน่ๆ

“ อย่าไปพูดให้มันได้ยินนะ ”  ผมรีบพูดบอกออกไป 

“ มันนอยด์ ” ใช่ครับ น้องนอยด์แน่ๆ  ถึงแม้ภายนอกที่แสดงน้องอาจจะดูไม่คิดอะไร  แต่ผมรู้ว่ามันคิด !!!!

“  เห้ย ! มาเรียกน้องชายพี่ว่ามันได้ไง ” 

นั้นแหละครับ  ยังไงผมก็ยังรักน้องและเป็นห่วงความรู้สึกน้องอยู่เสมอ  ไม่ว่าจะเมื่อก่อน ตอนนี้ หรือในอนาคตข้างหน้า  แต่ไม่รู้ว่าน้องจะยังรู้สึกแบบเดียวกับผมมั้ย ?!!!

ผมขี่มอไซค์กลับมายังคอนโด  วันนี้ว่างทั้งวัน  ถือเป็นวันพักผ่อนนอนเอาแรงไว้ลุยต่อแล้วกัน  แต่กว่าผมจะข่มตาให้หลับลงได้  ในหัวสมองก็ตีกันยุ่งเหยิงไปหมด เฮ้ออออออ = =

หลังจากหลับตาลงได้ผมก็นอนยาวเลยครับ ตื่นอีกทีก็เกือบจะสามทุ่มได้  หาอะไรก๊องแก๊กในตู้เย็นทำกินกันไป   ริทบอกไม่ต้องรอกินข้าว  คงกินมาจากห้างนอก  วันหยุดของผมแท้ๆ นึกว่าจะได้นั่งทานข้าวด้วยกันซะอีก !!!   

ผมไม่มีอะไรทำหยิบเอามือถือมาซุ่มดูทวิตที่เหล่ากองเชียร์ส่งมาให้ผม  มารับมาเติมกำลังใจดีเสียหน่อยครับ  แต่ !!!

“ จูเนียร์นั่งตักริทอะ กรี๊ดดดดดดด น่ารักๆ”

“ จูเนียร์มานั่งตักน้องริท  น้องริทเอามือไปโอบเอวด้วย ว๊ายยยย น่ารักจัง พี่น้องคู่นี้ ” 

“ จูเนียร์ เล่นอะไรกันกับริท ฮ่าๆๆ น่ารักอ่ะ ”

ทุกข้อความยิ่งตอกย้ำความรู้สึกผม  ผมทำอะไรไม่ถูก มือสั่น  ขอบตาร้อนผ่าวๆ พร้อมทั้งหยาดน้ำใสๆที่เอ่อคลออยู่  ผมบอกไม่ถูกจริงๆ !!!  ว่าทำไมผมถึงรู้สึกน้อยใจได้ขนาดนี้  ปกติริทก็ดูเป็นกันเองกับคนอื่นๆทั่วไป แต่ไม่มีครั้งไหนที่ไปสนิทกับใครแล้วเหมือนผมโดนทิ้ง  นี้ผมโดนทิ้งหรือป่าว ?!  น้องไม่รักผมแล้วใช่มั้ย ?!  ทำไม หรือผมมีเวลาให้เค้าไม่มากพอ !!!!

หน้าตาที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างนัก  คงแปลกที่เมื่อริทกลับมาถึงแล้วจะถามขึ้นทันที

“ พี่โน่ พี่โน่เป็นอะไร  ร้องไห้ทำไม ?! ” 

ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แน่ยืนขึ้นแล้วสวมกอดคนตรงหน้า  กระชับอ้อมกอดให้แน่น  ในน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง

“ เดี๋ยว พี่โน่ พี่โน่เป็นอะไรพี่โน่บอกริทสิ พี่โน่ ”

“ ริท  เรารักกันอยู่ใช่ไหม !!? ”  ผมอยากรู้ อยากรู้ น้องยังรักผมเหมือนเดิมใช่ไหม

==========================================

“ ทำไมถามริทแบบนี้  พี่โน่คิดว่าริทเป็นคนยังไง ทำไมถึงถามริทแบบนี้ ”

 ผมตกใจกับสิ่งที่พี่โตโน่ถามผมออก  พี่โตโน่เห็นเป็นผมยังไง !!!   พี่โตโน่นิ่งแต่ยังคงกอดผมไว้แน่นเหมือนกลัวว่าผมจะหายไปไหน !!!

“ ทุกอย่างที่ผ่านมา  พี่โน่ยังไม่รู้อีกหรอกว่าริทรักพี่โน่มากแค่ไหน !? ”

“ พี่ พี่รู้ว่าทุกอย่างที่ผ่านมาริทรักพี่มากแค่ไหน  แต่ตอนนี้ริทยังรักพี่เหมือนที่ผ่านมาใช่ไหม  ”

“ แล้วทำไมพี่โน่ถึงคิดว่าริทจะไม่รักพี่โน่เหมือนเดิม  ทำไมครับ ” 

“  พี่เห็นริททุกวันนี้อะไรก็จูเนียร์  เดี๋ยวไปโน้นไปนี้บ้างหละ  เล่นเกมส์กินข้าว  เมื่อคืนริทก็ไม่กลับห้อง  แล้ววันนี้อีก พี่รู้นะที่งานว่าเล่นว่าอะไรกัน ทั้งนั่งตักทั้งโอบเอว  แล้วไหนจะเรื่องคอนโด  ริทไปดูมาเมื่อไร  พี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย  ทุกอย่างๆมันทำให้พี่คิด  คิดว่าริทยังรัก ยังเห็นพี่เป็นคนสำคัญของริทใช่มั้ย ?! ”

หื้มมมมม  นี้พี่โตโน่หวงผมกับจูเนียร์หรอ โถ่ !!!! ผมอยากจะอยากจะขำ แต่ไม่กล้าขำออกไป  ผมกับมันอะไรที่ไหนกันละครับ ก็เห็นมันเป็นน้องคนนึงเนี้ยแหละ  ปกติผมก็แทบจะเป็นน้องเล็กสุดอยู่แล้วทั้งที่จริงๆกันกับเซนก็อายุเท่าผม  พอมีจูเนียร์เข้ามา  ผมก็แค่รู้สึกว่ามีน้องชาย  ไม่คิดว่าพี่โตโน่จะคิดมากแบบนี้  แล้วเรื่องคอนโด ผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะไปซื้อหรืออะไรเลยครับ  แค่วันนั้นพี่ต้นหอมชวนไปเป็นเพื่อนผมก็ไปเท่านั้นเอง ถามว่าดูๆเผื่อมั้ยก็ใช่ครับ  แต่ผมมาคิดดูแล้วคงไม่จำเป็น เลยไม่คิดจะได้บอกพี่โตโน่เค้า 

“ พี่โน่  ริทรักพี่โน่เหมือนเดินนะ รักมากขึ้นด้วยซ้ำ  เรื่องจูเนียร์มันไม่มีอะไรเลย  ริทก็แค่เห็นมันเป็นน้องคนนึงชวนกันเล่นเกมส์โน้นนี้ไปเรื่อย  ตามประสาเด็กๆ   พี่โน่ยังเป็นคนสำคัญของริทอยู่เสมอ  เรื่องคอนโดก็ไม่มีอะไรเหมือนกัน  แค่วันนั้นพี่ต้นหอมชวนไปเป็นเพื่อน  ริทก็ไปเป็นเพื่อนเท่านั้นไม่ได้คิดจะย้ายหรือซื้อ   ยังไงริทก็จะอยู่ในพี่โน่เลี้ยงริทไปแบบนี้แหละ หะหะ ”

ผมอธิบายทุกๆอย่างให้พี่โน่ฟังจนหมด  พี่โตโน่ยังคงกอดผมเอาไว้แน่น  

“ ริทรักพี่โน่คนเดียวนะ  พี่โตโน่เป็นคนสำคัญสำหรับริท  พี่โน่รู้ไว้น๊า  เรายังรักกันอยู่   รักกันไปเรื่อยไปตลอด ... ”

“ ขอบคุณมากริท  ขอบคุณสำหรับความรักที่ให้กันมา  ขอโทษที่คิดอะไรไร้สาระ  ที่ไม่เชื่อริท พี่ขอโทษ  เรายังรักกันอยู่   รักกันไปเรื่อยเลยนะ ....”

The  EnD *