SF :: งอน TonoRitz*68

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดจากจินตนาการนะคะ   ^^

ต้องขอขอบคุณ คลิป รายงานสดต่างๆ  จากทุกๆคนมากๆค่ะ 


หากไม่เหมาะสมหรืออะไรยังไงแจ้งไว้ได้นะคะ  จะได้แก้ไขหรือลบ

ขอบคุณคะ  อ่านแล้วขอเม้นต์นิดๆหน่อยๆ สั้นๆ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ

เนื้อเรื่อง

SF :: งอน  TonoRitz *68

8/7/2554

“ ริท  วันนี้ไปซ้อมคอนพี่บี้กับพี่นะ ”

“ ไม่ไปอะ ริทจะกลับคอนโด ”

.................................................................................................................................................................

นาฬิกาที่ฝาผนังบอกเวลาว่าจะล่วงเข้าตีสองอยู่แล้ว  แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของพี่ชายตัวดีจะกลับห้อง  เฮ้ออออ ผมง่วงจนไม่รู้จะง่วงยังไงกันแล้ว  ทำไมพี่โน่ยังไม่กลับมาอีกนะ  พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นไปกองแต่เช้ามืดอีกไม่ใช่หรอ

แก๊ก ~~ บานประตูหน้าห้องถูกเปิดออก  ร่างสูงอันคุ้นตา ใส่เสื้อยืดสีเทาอ่อนกับกางเกงวอร์มขาสั้น  พร้อมทั้งกระเป๋าเป้สะพายหลัง เดินเข้ามาด้วยท่าทีที่อิดโรย บอกให้รู้ว่าคงซ้อมมาหนักขนาดไหน  ผมไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหวังที่จะช่วยรับเอากระเป๋าที่สะพายนั้นมาช่วยถือ  แต่พี่โน่กับกระชับสายกระเป๋าไว้แน่น  พร้อมทั้งเดินเข้าไปยังส่วนห้องรับแขก  ไม่ทักทายผมสักคำ !!!!

“ พี่โน่  ซ้อมเป็นไงบ้าง ” 

“ ก็ดี  พี่ไปอาบน้ำนอนก่อนนะ ”  

ฮึก !!!! พี่โน่พูดกับผมเท่านั้น แล้วก็เดินผ่านผมเข้าไปยังห้องนอนทันที   เกิดอะไรขึ้น  พี่โน่เป็นอะไร  ผมทำอะไรผิด โกรธผม งอนผมเรื่องอะไร  ~~

“ ริท  วันนี้ไปดูซ้อมคอนพี่บี้กับพี่นะ ”

“ ไม่ไปอะ ริทจะกลับคอนโด ”

หรือจะเป็นเพราะเรื่องนี้  ที่พี่โน่ชวนผมไปดูเค้าซ้อม แต่ผมไม่ไป ?!!!   ก็ ก็ ผมไม่อยากไปนี้  ไม่ใช่ผมไม่อยากดูพี่โน่หรอกนะ แต่ให้ผมไปนั่งดูซ้อมเฉยๆแทบทั้งคืน ผมก็เบื่อบ้างนี้  คิดดูสิครับ  คนอีกเค้าลุกไปซ้อมไปเต้นกัน แต่ผมนั่งดูอยู่คนดียว  จะเข้าไปร้องไปเต้นด้วยมันก็จะไปยุ่งวุ่นวายเข้าอีก   เฮ้อออออออ

...........................................................................................................................................................................................................

ผมก็สังเกตเห็นนะครับว่า  หน้าน้องดูเจื่อนลงซะสนิททันทีก็ผมบอกแล้วเดินออกมา  ก็ช่วยไม่ได้ครับ ผมงอนอยู่  น้อยใจด้วย !!!!    ดูเถอะ  ผมชวนให้ริทไปดูผมซ้อมคอนก็เห็นว่าริทว่างไม่ได้ไปไหน  เราก็จะได้อยู่ด้วยกันบ้าง ไม่ใช่กลับมาเจอแปบๆที่คอนโดแล้วก็เข้านอน  ตื่นเช้ามาก็ต่างคนต่างไปทำงาน  แล้วดูริทเถอะครับ  ริทก็ไม่ยอมไป แถมหนีกลับไปกับเนสอีก ใช่สิ๊!!   อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะครับ  ถึงช่วงนี้ผมจะงานยุ่ง ไม่ค่อยมีเวลาให้ริทสักเท่าไร  แต่ผมก็รู้นะว่าริทไปไหนมาไหนกับใครบ้าง  แต่จะให้ผมทำไงละครับ ก็งานมันรัดตัวขนาดนี้  ถ้าว่างได้เมื่อไรผมก็อยากให้เวลากับริททั้งหมดอยู่แล้ว  

แต่นี้อะไรกัน  ผมอยากชวนริทไปด้วยก็เพื่อที่ริทจะได้ไม่รู้สึกว่าผมทิ้งริท  แล้วริทก็จะมางอนผมอีก ผมก็ต้องไปง้อริทตามเคย !!!

                คราวนี้ต้องงอนให้รู้ตัวซะบ้างครับ  ปกติผมก็ตามใจริทมาตลอดอยู่แล้ว  แต่ครั้งนี้ขอสักครั้งริทจะได้รู้บ้างอะไรบ้าง  ผมไม่ได้ใจร้ายนะครับ  แต่ผมอยากให้ริทอยู่ว่าผมรู้สึกยังไง   เวลาที่โดนงอนแล้วเป็นไงยัง  !!!  ต้องใจแข็งเข้าไว้ครับ พยายามไม่มองหน้า ไม่พูดคุย ไม่งั้นผมทำไมได้    ดูสิครับว่าริทจะมาง้อผมมั้ย แล้วจะง้อยังไง ?!

                ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วเข้านอนทันทีครับ  กลัวว่าริทจะเข้ามาพูดคุยอะไรด้วย เดี๋ยวจะใจอ่อนซะเปล่า  อีกอย่างพรุ่งนี้ผมต้องไปกองแต่เช้ามืดอีก   นี้ก็ปาไปซะจะตีสามแล้ว  นอนดีกว่าครับ !!!!

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงงงง ~~~~ 

                เสียงนาฬิกาปลุกแผดร้องทำให้ผมต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมา  มองไปยังนาฬิกาบอกเวลาเกือบตีสี่แล้ว ผมรีบลุกเดินเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย  แล้วมุ่งสู่ตึกแกรมมี่เพื่อไปเตรียมตัสขึ้นรถไปกองถ่าย  แต่ก่อนออกจากห้องผมก็ไม่ลืมที่แวะไปแอบดูที่ห้องริทนะครับ ริทยังไม่ตื่นเลย นอนหลับปุ๋ยเลยเชียว  ปกติผมจะไปเข้าไปบอกริทก่อนออกจากห้องทุกครั้ง  แต่วันนี้ไม่ครับ  ผมปิดประตูแล้วออกจากห้องไปทันที  ก็ผมงอนริทอยู่ !!!!

...........................................................................................................................................................................................................

                “ อืมมม  มมม ”  ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย กี่โมงแล้วอะ  มองดูที่นาฬิกา แปดโมงแล้วนี้หว่า  วันนี้ผมมีนัดกองตอนเก้าโมงครึ่ง  รีบอาบน้ำแต่งตัวเลยแล้วกัน  ว่าแต่พี่โน่ออกไปตอนไหน  ทำไมไม่เห็นเข้ามาบอกผมเลย !!!! จะงอนผมไปถึงไหน ?!

ตลอดวันทำงานของผมวันนี้เงียบเหงาลงเพราะไม่มีสัญญาณบีบีเข้ามาเลยให้ตายเหอะ  พี่โน่จะไม่คุยผมเลยใช่มั้ย  ?!  

บี๊บ  บี๊บ ~~  เสียงสัญญาณเข้า  ผมดึงกับรีบเปิดดูด้วยความดีใจ  แต่แล้วข้อความที่ส่งมาก็ไม่ได้ทำให้ผมดีใจเหมือนที่คิดแต่แรก

‘ เย็นนี้เข้าตึกด้วยนะ  คุยงานนิดหน่อย ’  ข้อความของพี่เออาร์คนนึงส่งเข้ามาบอกผม  อ่อยยยย ไม่ใช่พี่โน่ !!!! 

หลังพูดคุยงานเสร็จ  ผมก้าวเท้าออกจากลิฟต์มาก็พบกับเรากองเชียร์ของผมที่มาดักรอกับอยู่เต็มล็อบบี้ข้างล่าง  ดีใจครับที่ได้เจอพวกเค้าในทุกๆวัน  แต่ก็แอบเป็นห่วงอยู่เสมอเวลาที่มารอผมดึกๆดื่นๆ  จะกลับบ้านกันไง  ?!  เสียงพูดคุยตะโกนมาเป็นระยะที่ผมเดินออกหน้าตึกโดยมีพวกเราล้มหน้าล้อมหลังตามมาส่ง  ผมพยายามที่จะฟังทุกๆเสียงที่พูดมาครับ  ถึงผมจะงงไปบ้างเพราะพูดมาพร้อมๆกัน

“ พี่ริทๆ  พี่โน่ติดเกมส์หรอ ” ผมหันไปทันทีที่ได้ยินชื่อของไงคนนึงขึ้นมา  พี่โน่หรอ  ใช่สิ๊ !!!!  ทำผมเงียบเหงาทั้งวัน

“ ไม่รู้อะ  ไปถามกันเอาเอง ”  ผมตอบออกไปเพราะยังไม่อยากจะพูดถึงคนคนนี้  ชิชะ !!!!

สัญญาณไฟที่แสดงว่าข้ามถนนได้แล้วติดขึ้น  ผมหันไปส่งยิ้มให้กองเชียร์ก่อนจะเดินข้ามไปอีกฝากนึงกับพี่เออาร์  เพื่อทำธุระก่อนจะกลับเข้าคอนโด  กลับไปนั่งหงอยอยู่คนเดียว  เพราะคนร่วมห้องคงจะกลับดึกอีกตามเคย !!!~

…………………………………………………………………………………………………………………………………

ถึงคอนโดแล้วครับ  เหนื่อยเอาการอยู่เหมือนกัน  แต่ยังสู้ไหวผมก็สู้ครับ  ไม่รู้จะมีคนนั่งรอหรือหลับปุ๋ยไปแล้ว แต่เอ๊ะ

ผมงอนริทอยู่ !!!  

ประตูห้องเปิดกว้างออก ไฟในห้องปิดสนิท  ห้องดูเงียบเชียบราวกับไม่มีคนอยู่  ริทยังไม่กลับห้อง ?!  ผมเดินไปเปิดไฟพร้อมวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ  แล้วกว้างตามองไป   ริทกลับมาแล้ว !!!  กระเป๋าข้าวของวางกองอยู่  แล้วริทไปไหน ?!  ห้องเนสกับเนียร์ ?!

หึหึ  ก็ใช่สิ๊ !!!!  เดี๋ยวนี้ผมคงตกกระป๋องไปแล้ว ........   น้อยใจครับ  น้อยใจมากแล้วครับ  ไม่ง้อแล้วยังจะไม่อยู่เจอกันอีก !!!

……………………………………………………………………………………………………………………………………

“ เอาไงเนี้ย ไม่กลับห้องไง๊ริท  หรือจะค้างห้องพี่ห๊ะ !!! ”  พี่เนสถามผมออกมา ก็ผมเล่นมาคลุกตัวอยู่ห้องพี่เนสตั้งกะกลับมาถึงคอนโดแล้วครับ  ก็ทำไงได้ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวนิ !!!

“ พี่เนสไล่ริทหรอ  ใช่สิ๊ ใครๆก็ไม่รักริทแล้วหรอก  เห๊อะ !!~ ”  ผมพูดออกไปอย่างน้อยใจ  พี่โน่ก็ไม่คุยกับผมไปแล้วคนนึง  พี่เนสจะมาไล่ผมอีกคนหรือไงกัน

“ ไม่ได้ไล่ ก็เห็นดึกแล้ว  เดี๋ยวพี่โน่กลับมาไม่เจอก็เป็นห่วงเท่านั้น ”  พี่โน่  ชื่อนี้อีกแล้ว ห่วงหรอ ไม่หรอกก็เค้ายังไม่คุยกับผมสักคำ  แล้วเค้าจะมาห่วงอะไรผมหล่ะ !!~

“ เค้าคงไม่ห่วงริทหรอกพี่เนส  คุยเค้ายังไม่คุยเลย  เมื่อเช้าออกไปตอนไหนก็ไม่บอกกัน  เชอะไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย ”

“ ทะเลาะกันมาหรือไงเนี้ย ?! ”  

“ ไม่รู้ก็อยู่ดีดีพี่โน่ก็ไม่คุย  ไม่คุยริทก็ไม่คุย ”

“ แล้วเราไปทำอะไรให้พี่โน่เค้าโกรธ หรือ งอน ป่าวหล่ะหื้ม ?! ” 

“ ก็  ก็ .... ไม่รู้สิวันนั้นพี่โน่ชวนริทไปดูซ้อมคอน แต่ริทไม่ไป  วันที่ริทกลับกับพี่เนสอะแหละ  แล้วก็ไม่ได้คุยกันเลย ”

“ นั้นไง  !!! ” 

“ นั้นไงอะไรเล่าพี่เนส  ก็ริทไม่อย่างไปนั่งแก่วอยู่คนเดียวนี้  กลับมานอนเล่นเกมส์ที่คอนโดดีกว่าอีก  เรื่องแค่นี้ไม่ต้องงอนกันเลย ” 

ผมเถียงออกไปอย่างข้างๆคูๆ  เพราะดูท่าพี่เนสจะพูดอะไรหยืดยาวต่อมาแน่ๆ

“ ริท  ที่พี่โน่เค้าชวนก็เพราะเค้าไม่อยากทิ้งให้ริทต้องอยู่คนเดียวหรือป่าว  ถึงไปที่โน้นริทจะนั่งดูคนเดียว  แต่อย่างน้อยพี่โน่เค้าก็ไม่ได้ซ้อมตลอดเวลาไม่ใช่หรอ  ช่วงไหนเค้าไม่ซ้อมก็มานั่งมาอยู่กับริทได้นี้  ริทลองคิดดูนะว่าริทกับพี่โน่ไม่ได้ว่างหรืออยู่ด้วยกันเท่าไหรแล้ว  พี่เค้าก็แค่อาจจะอยากให้ริทไปอยู่ด้วยตรงนั้น เป็นกำลังใจให้เค้าก็ได้นะ  ริทลองคิดดูดีดี ” 

จริงสิ !!!  ผมลืมคิดข้อนี้ไปสนิทเลย  ก็แล้วทำไมพี่โน่ไม่บอกผมตรงๆนะ  แล้วผมจะทำยังไงดีหละเนี้ย

“ แล้วผมจะทำไงดีพี่เนส ” 

“ ง้อไงริท  ไปง้อพี่โน่  พี่โน่นะเค้าทั้งรัก ทั้งห่วงริทแค่ไหน  ริทไปง้อเค้าหน่อยเถอะเดี๋ยวพี่โน่ก็หายงอน  เชื่อพี่สิ ”

“ เอางั้นหรอ  ก็ได้  งั้นริทกลับแหละนะพี่เนส  ฝันดีๆ ”

“ เอ๊าคิดจะกลับก็กลับเลยหรือไงกันเนี้ย 5555 ” 

“ ก็รีบกลับง้อพี่โน่ไง  เพื่อพี่โน่กลับมาแล้ว ” 

“ นั้นสิเนอะ  รีบไปเหอะ พี่โน่คงมาถึงห้องแล้วแหละ  โชคดีนะ ” 

ทำไมผมรู้สึกเหมือนพี่เนสเศร้าๆ  แต่คงไม่มีอะไรหรอก  รีบกลับห้องดีกว่าเพื่อพี่โน่กลับมาแล้วววววว

“ ครับพี่เนส ” 

…………………………………………………………………………………………………………………….

ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมานั่งที่ห้องนั่งเล่น  ใจจริงก็คือมารอเจ้าตัวดีแหละครับ  ดูสิจะกลับกี่โมงกี่ยามกัน !!!

แล้วก็ไม่นานครับ  เสียงแก๊กเปิดประตูเข้ามา  ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเดินเข้ามา  ผมหันไปมองหน้าริท  แวบแรกที่ริทเห็นผมนั่งอยู่ก็ออกจะตกใจเล็กน้อย  ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาผมแล้วนั่งลงข้างๆ

“ พี่โน่กลับมานานยัง ” 

“ สักพักแล้ว ”  ผมตอบเสียงนิ่งกลับไปครับ 

“ ถ่ายละครวันนี้เหนื่อยมั้ย ” 

“ เหนื่อยกายนะพอไหว  แต่เหนื่อยใจจนอยากจะหยุดพัก ”  ผมแกล้งพูดให้ริทรู้สึกถึงความรู้สึกลึกในใจของผม

“ เหนื่อยใจเรื่องอะไรหรอ  ที่กองมีปัญหาอะไรหรือป่าวพี่โน่ ” 

วันนี้จะมาเป็นเจ้าหนูทำไมหรือไงนะริท  ถามๆๆ

“ กองไม่มีปัญหา  แต่เหนื่อยใจกับบางเรื่อง  เหนื่อยใจจนท้อ ”

“ พี่โน่ ”

ริทเอ่ยชื่อผมขึ้นมา ก่อนจะเงียบไป  ผมรู้ว่าริทก็คงจะพอเดาๆหรือรู้อะไรบ้างแล้วแหละครับ  แต่ผมอยากรู้ว่าริทจะทำยังไงต่อไป

“ พี่โน่งอนริทวันนั้นใช่มั้ย  ที่ริทไม่ไปดูพี่โน่ซ้อมคอน ?! ”

“.........” ผมเงียบไม่ตอบออกไป  ใช่ผมทั้งงอนทั้งน้อยใจ  ที่ชวนก็เพราะไม่อยากทิ้งริทไว้คนเดียว  อยากอยู่กับริท !!!

“  ริทขอโทษ  พี่โน่อย่างอนริทเลยน๊า  ริทรู้แล้วว่าพี่โน่อยากให้ริทไปด้วยเพราะไม่อยากทิ้งริท  อยากให้ริทเป็นกำลังใจให้ ”

“ แล้วไง ?!  เพิ่งรู้หรอว่าพี่รู้สึกยังไง ?!  ”  ผมยังคงรักษาน้ำเสียงให้เรียบเหมือนเดิม  ทั้งที่ใจผมเริ่มเสียเมื่อเห็นหน้าของริทที่เจื่อนลง พร้อมทั้งน้ำตาที่เอ่อคลออยู่นั้น 

“ ริทจะไม่ทำอีกน๊า  ริทรู้แล้วว่าพี่โน่รู้สึกยังไง  ว่าพี่โน่รักริท ห่วงริทแค่ไหน ”

นั้นไงครับเมื่อกี้น้ำตาคลอตอนนี้มันไหลออกมาแล้วครับ  ริทพูดไปเอาหลังมือปาดน้ำตาไปเหมือนเด็กๆ  ผมละใจอ่อนทุกทีเวลาเห็นน้ำตาริท  ไม่รู้เพราะอะไรสิ !!!!   ริทที่นั่งชิดผมแทบจะเกยมานั่งตักอยู่แล้วเอามือมาเกาะแขนผมเขย่าไปมาพลางสลับกับเช็ดน้ำตาที่พยายามกั้นสะอื้นเอาไว้ด้วย

“ นะพี่โน่  อย่างอน อย่าโกรธ ริทเลยนะ  ริทจะไม่ทำอีกแล้ว  ริทจะเอาใจใส่ความรู้สึกพี่โน่เหมือนที่พี่โน่เอาใจใส่ความรู้สึกริท ” 

“ ริทรู้ใช่มั้ยว่าพี่รักริท ห่วงริทมากแค่ไหน  ถึงพี่จะทำงานเยอะจนแทบไม่มีเวลาได้อยู่ด้วยกัน แต่ทุกครั้งที่พอจะอยู่ด้วยกันได้พี่ก็อยู่กับริทแม้จะน้อยนิดที่ยังดี  ริทรู้มั้ยว่าเวลาที่พี่ไม่ว่างพาริทไปไหนมาไหนแล้วต้องเห็นริทไปกับคนอื่นแทนพี่  พี่รู้สึกยังไง  พี่เสียใจทุกครั้งที่พาริทไปโน้นนี้อย่างเมื่ออย่างที่ริทอยากไปไม่ได้   พี่รักริทมากนะ งานที่ทำวันนี้นอกจากเพื่อแม่กับต้องตาเพื่อแฟนคลับแล้ว  ก็เพื่อริทด้วยนะ พี่รักริทมากนะ ”

ผมพยายามพูดถึงสิ่งที่ผมรู้สึกออกให้ริทเข้าใจในตัวผม  ให้รู้ว่าผมรักเค้า ห่วงเค้าแค่ใน  แล้วดูท่าเหมือนริทจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดออกไป  ถึงได้น้ำตาไหลมาเป็นสายไม่มีกั้นเอาไว้แบบนั้น  ผมไม่ชอบเห็นริทร้องไห้  ไม่ว่าจะเพราะอะไรทั้งนั้น  !!!!

สองมือของผมเอือมไปดึงร่างของริทเข้ามากอดเอาไว้อย่างแน่น  อย่างที่ผมมักจะกอดริทประจำเวลาที่ริทร้องไห้  อ้อมกอดของผมที่อย่างให้ริทอยู่ว่าไม่ต้องร้องไห้  ผมยังอยู่ตรงนี้เสมอ  !!!  อยู่ข้างริท  ปกป้องริทเสมอ !!!!  แต่ดูเหมือนริทจะยิ่งสะอื้นหนักเข้าอีกคราวนี้  ผมค่อยๆคลายอ้อมกอดออก  ก่อนนะยกมือสองข้างไปแตะบนแก้มของริทอย่างเบามือ  เพื่อปราดเอาน้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุดให้หมดไป

“ ร้องทำไมหึ  ไม่เอาไม่ร้อง  ตาแดงหมดแล้ว ”

“ ริทดีใจที่มีพี่โน่ค่อยรักค่อยห่วงริท  ริทรักพี่โน่นะ ” 

พูดจบเท่านั้นแหละครับ  น้ำตาก็ไหลมาอีกก๊อกใหญ่เลย  เฮ้ออออ เด็กน้อยจริงๆครับริทเนี้ย  ผมเลยได้แต่กอดปลอบพร้อมทั้งเขย่าๆไหล่ริทอยู่อย่างงั้นสักพักกว่าริทจะเงียบลง 

“ ไป  ไปล้างหน้าตาล้างตา  จะได้นอนได้แล้วดูสิตีสองกว่าแล้วเนี้ย  พรุ่งนี้พี่มีสัมภาษณ์วิทยุแต่เช้า แล้วอัดรายการโน้นนี้อีก เย็นก็ซ้อมคอน ไปไป จะได้นอน ”

“ พี่โน่  พรุ่งนี้ริทไปดูพี่โน่ซ้อมคอนนะ ” 

“ ไปสิ ”  ผมตอบริทไปแค่นั้น แล้วส่งยิ้มกว้างให้ริท    ริทก็ส่งยิ้มกว้างพร้อมคาบน้ำตาบนหน้ากลับมาให้ผม  ก่อนที่เราจะพากันเข้านอน

……………………………………………………………………………………………………………………………………

“ เรือนแพมาแล้ว!!! อย่าลืมดูเรือนแพกันนะคับ วันนี้ริทไม่ได้ดูเรือนแพ แต่เดี๋ยวจะไปดูคนในแพแทนละกันนะครับ ^^ ”

“ วันนี้พี่ชายผม @mootono_pk บวงสรวงละครเรื่องใหม่ “บุหงาหน้าฝน”  ยังไงก็อย่าลืมติดตามละครปัจจุบัน “เรือนแพ” ด้วยนะคร้าบบบ!!! ^^ ”

“ คุณเชื่อผมมั้ยว่า...คนเลวก็มีหัวใจ ☺ http://yfrog.com/klxbskij ”