Satatisland (เวอร์ชั่น2)

เนื้อเรื่อง

“ขอร้องละยัยเอลลี่ช่วยจารย์สักครั้งเถอะน้า”

“ไม่ค่ะครั้งเดียวนั้นหมายถึงชีวิตของหนูเลยนะค่ะ”

เสียงของอาจารย์วิทยาศาสตร์(ไม่ค่อยเต็ม)กับนักเรียนอันดับหนึ่งทะเลาะกันเรื่องเครื่องย้อนเวลาอะไรก็ไม่รุ

“โถ่การไปครั้งนี้อาจจะมีอะไรมากกว่างานของจารย์ก็ได้”

“แต่ถ้าเครื่องมันดื้อขึ้นมาละค่ะหนูจะทำยังไงยังไม่มีใครเคยลองด้วย”

อ๋อ!!ลืมไปชั้นชื่ออรณิชาแต่ชาวบ้านเค้าเรียกว่าอรลี่แล้วก็เป็นเอลลี่นักเรียนเอกวิทย์อันดับหนึ่งกับดร.สุภวิทย์นักวิทยาศาสตร์สติไม่เต็ม

“ยังไงตอนนี้เธอก็กำลังคิดพลอตเรื่องอยู่ไม่ใช่หรอลองดูสิเผื่อมีอะไรแปลกๆ”

“มันเกี่ยวกันซะที่ไหนละ”

“ลองดูนะอุปกรณ์ครบมือรับรองไม่พลาด”

“หนูขอลองไปคิดดูก่อน”

“ตกลง!!”

“ทำไมไวจัง”

“ที่หนูทำไปก็เพราะตัวหนูเองหรอกค่ะ”

“งันก็ไปเตรียมตัวพรุ่งนี้ก็เริ่มเลย”

                ณ ห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์

“พร้อมแล้วใช่มั้ยอุปกรณ์ใช้เป็นนะ”

“ค่ะอาจารย์”

“ขอให้โชคดี”

    ชั้นกำลังอยู่ในเครื่องไทม์เมชชีนที่อาจารย์เป็นคนสร้างขึ้นชั้นคิดถูกรึเปล่าเนี่ยที่ตัดสินใจแบบนี้เครื่องกำลังจะทำงานแล้วนึกถึงพ่อแก้วแม่แก้วไว้ 5 4 3 2 1......เครื่องทำงานแล้ว เอ๊ะ!! นั้นถ้าจำไม่ผิดห้วงมิติขนาดใหญ่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วเราจะถูกดูดไปที่ไหนม่าย..........

“โอ้ยที่นี่ที่ไหนปีอะไรแล้วมาได้ไง”

“ที่นี่คือsatatislandปี2006ส่วนเธอมาได้ไงชั้นไม่รู้”

“นายเป็นใคร”ชายหนุ่มปริศนายืนอยู่ข้างๆชั้น

“เป็นนายพราน”

“ขอบใจ นี่ที่นี่เป็นเมืองหรือมีอะไรยังไง”เครื่องมือแต่ละอย่างดำเนินการไปตามโปรแกรม

“ที่นี่ก็เป็นเมืองที่มีการใช้เวทมนต์วิทยาศาสตร์ที่ล้ำยุคแต่ก็ยังคงความเป็นซาท่าห์ซิทแลนด์แต่เดิมไว้นี่เธอเป็นใครถึงไม่รู้”

“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันก็แค่เดินทางผ่านห้วงมิติมาโผล่ที่นี่”

“นี่เธอพูดเหมือนกับเพื่อนชั้นเลยให้ชั้นพาไปมะ”

“อืมเอาไงก็เอา ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ”

“เซวิส จะเดินไปหรือจะใช้เวท”

”เอาไงก็ได้”เซวิสสร้างรูปดาวห้าแฉกขนาดใหญ่ลงบนพื้น

“เชิญไม่เป็นไรหรอก”เค้าคงเห็นท่าทางไม่ไว้วางใจของชั้น โอ้ชีวิตนี้จะไม่มีอะไรธรรมดาเลยใช่มั้ยแล้วมาโผล่ที่ไหนอีกละ

“ที่นี่ศูนย์ปฏิบัติการวิทยาศาสตร์แห่งชาติ”

“เอเรส  คาวีน่า”

“อ้าว เซวิสมีอะไรทำไมมาที่นี่ได้แล้วเธอเป็นใคร”ชายหนุ่มหน้าตาดีตรงหน้าอายุน่าจะประมาณชั้นทำหน้างงกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

“ก็มาหานายนั้นแหละคุณคนนี้เค้าบอกว่าผ่านห้วงมิติอะไรมาก็ไม่รุเลยมาให้นายช่วย”

“อืมแล้วเธอชื่ออะไร”

“เอลลี่”

“เออนี่เอเรสชั้นต้องไปแล้วนะยังไงก็ฝากด้วย”

“ได้แล้วจะให้เค้าพักที่ไหน เฮ้ย...ไปซะแล้ว”

“เอาหละในถานะที่นายเป็นนักวิทยาศาสตร์เหมือนกันช่วยอะไรชั้นหน่อยได้มะ”

“ได้ว่ามา”

“ที่นี่ไม่ใช่โลกใช่มะ”

“ไม่ใช่ ที่นี่ดาวซาท่าห์ซิทแลนด์”

“ช่วยพาชั้นไปเยี่ยมชมได้มะ”

“เธอจะทำอะไรเป็นพวกข้าศึกรึเปล่า”

“ไม่ใช่หรอกนะแล้วจะเล่าให้ฟัง”

          เมืองหลวง ดาวซาท่าห์ซิทแลนด์

“นี่ถ้าเธอไม่มีชั้นนำมาทางลัดนะอย่าหวังเลยว่าจะได้ออกมา”

“ทำไมละ”

“อุปกรณ์เต็มตัวซะขนาดนี้เดียวเค้าก็ได้นึกว่าเป็นไส้ศึกหรอ”โหรู้ได้ไงอะ

“ชั้นจะบอกจุดประสงค์เลยนะชั้นมาที่นี่เพราะอาจารย์ขอร้องให้มาสำรวจโลกอดีตแต่ดันไปเจอห้วงมิติเลยโผล่มาที่นี่อีกอย่างชั้นกำลังหาเรื่องเขียนหนังสืออยู่”

“อืมสรุปว่ามาโดยบังเอือนจะให้ช่วยพากลับมั้ย”

“ทำได้หรอ แหมถ้าชั้นอยู่ได้นานกว่านี้นะหลงรักตายเลย”

“มากไปถ้าได้เห็นเมืองนี้แล้วจะรู้”

“ว้าว!!”จะไม่ให้ร้องได้ไงนี่มันเมืองในฝันชัดๆเหมือนในโลกแฟนตาซีตามหนังสือนิยายที่ชั้นชอบซื้อมาอ่าน

“นายใช้เวทมนต์เป็นมะ”

“พอได้คนที่นี่เค้าใช้เป็นกันทั้งนั้นแหละ”

 “แล้วชั้นต้องรอนานมั้ยกว่าจะได้กลับนะ”

“อย่างน้อย1อาทิตย์”

“ที่นี่มีร้านเยอะดีนะนายมาเดินเล่นบ่อยมะ”

“ไม่ค่อยนะส่วนใหญ่จะทำงานซะมากกว่า”

“ทำไมไม่หาแฟนละ”

“เกรงใจ”

                ตลอดทั้งวันนั้นเอเรสพาเดินเที่ยวและเก็บข้อมูลทั่วรวมทั้งซื้อของใช้จำเป็นให้กับชั้นพอตกกลางคืนก็ไปพักในห้องพักของเค้าชั้นนอนในห้องส่วนเค้านอนข้างนอกบอกว่าจะคิดเรื่องไทม์แมชชีนเวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่าชั้นรูปสึกถึงอะไรบางอย่าทำไมเค้าถึงทำดีกับชั้นละวันนี้เค้ากลับดึกเป็นพิเศษหลังจากที่ชั้นไปช่วยสร้าเครื่องไทม์แมชชีนเค้าก็พามาส่งที่พัก

“ทำไมห้องรกนักนะ”ห้องหยั่งกะรูหนูในขณที่กำลังจักของก็ไปเจออัลบัมรูปที่ถูกเก็บไว้อย่าดี ภายในก็เหมือนอัลบัมทั่วไปแต่ที่หน้าสุดท้ายกลับมีรูปผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาเหมือนกับชั้นไม่มีผิดดูท่าทั้งสองคนจะรักกันมาฉันพอจะเดาออกแล้วว่าทำไมแล้วก็รีบเก็บของให้เสร็จถึงยังไงข้อมูลก็ถูกเก็บอยู่ในสร้อยที่อาจารย์ให้อยู่แล้ว

“ก็อกๆๆๆ”

“กลับมาแล้วหรอทำไมดึกจังหน้าไม่ดีเลย”

“มีกองทัพบุกมายึดเมืองหลวงฉันจะส่งเธอกลับไปที่ของเธอ”

“ไม่!!”

“แต่เธอต้องกลับเครื่องก็เสร็จแล้วอยู่ไปก็มีแต่จะเสี่ยง”

“ฉันช่วยเธอได้ฉันวางแผนการรบให้ได้”

“ก็ได้พรุ่งนี้เธอไปเข้าที่ประชุมด้วยแล้วกัน”

                ณ ห้องประชุมลับ

“การที่เราจะเอาชนะในครั้งนี้ได้ต้องอาศัยเทคโนโลยีชั้นสูงอย่างมากและต้องใช้พื้นที่ในการรบด้วย”

“แต่ดิฉันคิดว่าถ้าหากเราใช้การรบแบบกลุ่มกำลังแน้นเวทมนต์มากกว่าการใช้เทคโนโลยีจะดีกว่านะค่ะ”

“เธอเป็นแค่ผู้หญิงจะไปรู้อะไร”พวกผู้ใหญ่ในที่ประชุมก็เห็นด้วย

“แต่หลักการนี้เป็นไปได้นะครับ”

“เอเรส!!”

“จากการที่ผมลองคิดดูแล้วหลักการนี้เป็นไปได้ถ้าหากเราใช้คนจำนวนมากในคราวเดียวกันจะทำให้เสียจำนวนพลมากเกินไปใช้หลักการการกระจายพลจะดีกว่า”คราวนี้พวกผู้ใหญ่เริ่มเห็นด้วย

“เอลลี่ขอคุณมากและขอโทษ!!.....”

สิ่งสุดท้ายที่เห็นคือสร้อยรูปหัวใจสลักลายอย่างสวยงามพร้อมกับตัวอักษรที่มองไม่ชัดมาแทนที่สร้อยของอาจารย์และสติก็ขาดหายไป

--------------------------

                “กี่โมงแล้วเนี่ยโหตั้ง10โมงแล้วว่าแต่เรื่องที่ฝันทำไมมันเหมือนจริงมาก”

ขณะที่กำลังจะทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำนั้นก็พบกับสิ่งไม่น่าเชื่อคือสร้อยรูปหัวใจที่สลัดคำว่า เอลลี่และเอเรสไว้ภายในสลักคำว่า

The story is remember in my heart

เป็นคำที่ฉันอ่านออกนอกนั้นเป็นภาษาที่ฉันอ่านไม่ออกแตมันเกิดขึ้นจริง

---------------------------------------------------------------------

ปั้ง!!!หนังสือเล่มหนาสีดำสนิดถูกปิดลงมีเพียงหน้าปกที่เขียนด้วยตัวสีทองด้านบนเขียนว่า

Satatisland

ด้านข้างสลักชื่อผู้เขียนว่า

เอลลี่  คาวีน่า