คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 13 ลักพาตัว
รุ่งเช้าชาริมารีบลุกจากเตียงนอนแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว “อุแหวะ...” เฮคเตอร์รีบเดินตามเธอเข้าไปแล้วเอามือลูบหลังให้ ชาริมาบ้วนปากล้างหน้าล้างตาแล้วเอาผ้าขนหนูซับ เฮคเตอร์เดินประคองตัวเธอไปที่เตียงนอน
“ริมาลองดมอันนี้หน่อยนะ มาดามให้มาบอกว่ามันช่วยได้ดีทีเดียว” เฮคเตอร์เอาน้ำมันหอมละเหยให้ชาริมาสูดดม ชาริมารับมาแล้วสูดดมจนชื่นใจ
“อืมค่ะหอมดี ช่วยได้มากเลย ริมาขอเลยนะคะ” ชาริมากำขวดน้ำมันหอมระเหยขวดเล็กไว้ในมือแล้วนอนหลับตาลง
“คุณเป็นไงมั่ง ดีขึ้นบ้างมั๊ย” เฮคเตอร์เอามือลูบผมที่มันหล่นปรกหน้าตรงหน้าผากมลสวยของเธอ เขารู้สึกเห็นใจที่เธอต้องแพ้แบบนี้ทุกๆวัน
“ตอนนี้ฉันเวียนหัวค่ะ ไม่อยากจะลืมตาขึ้นเลย ห้องมันหมุนๆ ฉันขอนอนสักพักนะคะ คุณไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะค่ะ ฉันอยู่ได้” ชาริมาบอกเขาทั้งๆที่หลับตาอยู่
“อืม... ก็ได้ผมไปอาบน้ำก่อนนะถ้าริมามีอะไรก็เรียกได้เลย ผมจะเปิดประตูเอาไว้ ...จุ๊บ” เฮคเตอร์จูบเบาๆ ที่หน้าผากของเธอ ชาริมาพยักหน้าตอบเขาทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่
เฮคเตอร์รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินมาดูคนรักที่เตียงนอน เขาเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ เอาผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ชุบน้ำแล้วบิดพอหมาดๆ เอาไปซับทั่วๆใบหน้าของคนรัก
ชาริมาลืมตาขึ้นเมื่อใบหน้าของเธอโดนความเย็น “เดี๋ยวริมาลุกไปล้างหน้าเองก็ได้ค่ะ คุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้” ชาริมารู้สึกเห็นใจที่เป็นสาเหตุให้เฮคเตอร์ต้องมาคอยทำโน่นนี่ให้ ทั้งๆที่เขาไม่เคยทำมาก่อน
“ผมอยากทำ อยู่คอยบริการเมียแบบนี้ ผมมีความสุขกว่าอยู่กับไอ้สองคนนั่นตั้งเยอะ”
“ดูพูดเข้า ถ้าคุณลูซิโอ้กับคุณวินเซนเต้มาได้ยินเข้า พวกเขาคงเสียใจแย่เลย ที่ได้ยินคุณพูดแบบนี้”
“ไม่หรอกน่า พวกมันไม่คิดเล็กคิดน้อยแบบนี้หรอก มาหันหน้ามาทางนี้ ผมจะเช็ดด้านข้างให้ อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว” เฮคเตอร์จับคางของชาริมาให้หันหน้าเอียงมาทางเขา แล้วเอาผ้าเช็ดซับทั่วๆ จนเสร็จ แล้วกดจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากบาง แล้วเดินเอาผ้าขนหนูไปใส่ตะกร้าในโซนห้องแต่งตัว
“นั่น คุณจะไปไหน” เฮคเตอร์ถามทันทีที่เห็นชาริมาขยับตัวจะลงจากเตียง
“ฉันจะเข้าห้องน้ำค่ะ คุณเฮคเตอร์ คุณหยุดอยู่ตรงนั้นเลย ริมาเดินได้ คุณหมอบอกให้ริมาเดินให้มากๆ มันเป็นการออกกำลังไปในตัว จะช่วยให้คลอดง่ายค่ะ เพราะฉะนั้น คุณหยุดอยู่ตรงนั้นเลย เดี๋ยวริมาเดินไปเอง... นะคะ” ชาริมาหันมาบอกเฮคเตอร์ที่กำลังจะเดินเข้ามาอุ้มเธอ
เฮคเตอร์หยุดชะงัก มองเธอเดินเข้าห้องน้ำ เขารู้สึกขัดใจเล็กๆ ที่ถูกชาริมาปฏิเสธ จึงเดินไปยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ
ชาริมาอาบน้ำเรียบร้อยเธอสวมชุดคลุมสีขาวแล้วเปิดประตูจะเดินออกมา เลยเจอกับเฮคเตอร์ที่ยืนกอดอกรอเธออยู่ เฮคเตอร์รีบช้อนตัวเธอขึ้นแนบอก แล้วก้าวยาวๆไปที่เตียงนอน
“คุณเฮคเตอร์ ริมาเดินเองได้ค่ะ ปล่อยริมาลงเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ปล่อยแน่ แต่ที่เตียงนอนนะ ฮึ ฮึ” เฮคเตอร์วางชาริมาลงบนเตียงนอนและคร่อมตัวเธอไว้ ก้มหน้าหอมแก้มนวลและกดจูบไปทั่วๆ ดวงหน้าลามลงมาถึงซอกคอขาวและเนินอกอวบอิ่ม
“มันสายแล้วนะคะ เดี๋ยวดอนกับมาดามจะรอนาน ปล่อยริมาได้แล้วค่ะ” ชาริมาดิ้นรนขัดขืน ผลักอกเขาให้ออกห่าง
“ยังเช้าอยู่เลย อีกหน่อยน่า อย่าขัดผมสิ!”
“ไม่ได้ค่ะ พอได้แล้ว ริมาจะไปแต่งตัวค่ะ คุณเฮคเตอร์!” ชาริมาออกแรงผลักอกแกร่งของเขาสุดแรง เป็นผลให้เฮคเตอร์ถูกเหวี่ยงมานอนข้างๆ ตัวเธอ ชาริมารีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องแต่งตัวไป
เฮคเตอร์ลุกขึ้นมานั่งรอชาริมาอย่างหัวเสีย ชาริมาเดินออกมาจากห้องแต่งตัว เธอยิ้มให้เฮคเตอร์ที่นั่งทำคิ้วผูกโบว์รอเธออยู่
ชาริมาเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เขาและสวมกอดเอาอกเอาใจคนหน้ายุ่ง “อย่าโกรธริมาเลยนะคะ เอาไว้คืนนี้ริมาจะตามใจคุณทุกอย่าง จะไม่ปฏิเสธคุณเลย คืนนี้ริมาสู้ตายเลยสิเอ้า!”
เฮคเตอร์ยิ้มกว้างออกมาแล้วโอบกอดเธอเอาไว้ เขากดจูบที่ริมฝีปากของเธอ “จริงๆ นะ คืนนี้ห้ามปฏิเสธผมเด็ดขาด งั้นเดี๋ยวผมต้องบำรุงซักหน่อย ไข่ลวกซัก 5 ฟอง หอยนางรมซัก10 ตัวเลยเป็นไง ไม่หมดแรงไม่หยุด!!”
“บ้า!! แค่คุณทานอาหารปกติ ริมาก็จะไม่ไหวอยู่แล้ว ยังจะเพิ่มอีก คนบ้า!!!” ชาริมาอายเอาหน้าซุกอกแกร่งของเขา แล้วเอามือทุบเบาที่อกอีกข้าง เฮคเตอร์ยิ้มและหัวเราะร่าออกมา
“เราลงไปข้างล่างกันเถอะค่ะ ป่านนี้ดอนกับมาดามคงจะลงไปรอแล้ว”
“ไปสิ” เฮคเตอร์โอบเอวชาริมา พาเธอเดินลงไปด้านล่าง เด็กรับใช้เดินยกกระเป๋าของท่านทั้งสอง ผ่านหน้าเฮคเตอร์ไปที่รถ เขามองอย่างสงสัย
ดอนราฟาเอลและมาดามอิสเบลกำลังนั่งทานอาหารเช้าที่ห้องอาหาร
“ดอนจะกลับแล้วหรือครับ” เฮคเตอร์เอ่ยถามบิดาเมื่อเขาและชาริมาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร
“อืม ฉันมีประชุมด่วนในวันพรุ่งนี้ ก็เรื่องที่แม่แกเขาไปสั่งเลื่อนนั่นแหละ ทางหุ้นส่วนเขาอยากรู้ผลสรุปการประชุมไตรมาสนี้เร็วๆ เพราะพวกเขามีโครงการใหม่ที่จะเริ่มในเดือนหน้า เลยให้เลขาโทรมาหาฉัน ฉันก็เลยต้องรีบกลับด่วน”
“แล้วมาดามก็กลับด้วยเหรอครับ น่าจะอยู่ต่ออีกสักสองสามวัน”
“ไม่ได้หรอกจ้ะ เดี๋ยวพ่อเราเขางอนแม่ตายเลย พ่อเราเขาเป็นประเภทขาดความอบอุ่นน่ะ ฮึ ฮึ”
“เหรอครับ ผมนึกว่าดอนจะชอบอยู่ไกลๆ มาดามซะอีก เห็นคราวที่มาดามไปปารีสกับเพื่อนๆ ดอนบอกสบายโล่งหูดี”
“อะไรนะ! ฉันน่ารำคาญขนาดนั้นเลยเหรอคะ” มาดามอิสเบลหันไปจ้องเอาเรื่องดอนราฟาเอลทันที
“เฮ้ย! ผมไม่เคยพูดซะหน่อย คุณโดนเฮคเตอร์อำอีกแล้ว นี่... เฮคเตอร์ แกหยุดหาเรื่องให้ฉันซะที ครั้งก่อนแกแกล้งซะแม่แกงอนฉันเป็นอาทิตย์ ฉันต้องนอนห้องอื่นตั้งหลายวัน เพราะฉะนั้นแกหยุดเลย อย่าให้ถึงทีฉันมั่งแล้วกัน” ดอนราฟาเอลเอามือข้างที่ถือมีด ชี้ไปที่เฮคเตอร์อย่างคาดโทษ เฮคเตอร์ยิ้มร่า แล้วยักไหล่ทั้งสองข้าง ผายมือออก อย่างช่วยไม่ได้
“หยุดทั้งพ่อทั้งลูกนั่นแหละค่ะ ชอบแกล้งกันนัก ไม่รู้เป็นอะไร ป่ะทานอาหารกันดีกว่าค่ะ หนูริมาจ๊ะ ทานเยอะๆ นะ แม่บอกให้เทเรซ่าจัดอาหารที่ไม่มีกลิ่นแรงให้แล้วนะจ๊ะ ทานได้เลยจ้ะ” มาดามอิสเบลหันไปเลื่อนจานอาหารเอาอกเอาใจลูกสะใภ้ว่าที่คุณแม่คนใหม่
“ค่ะ ขอบคุณค่ะมาดาม” ชาริมาค้อมศีรษะขอบคุณมาดามอิสเบล แล้วจัดการกับอาหารเช้าตรงหน้า ทั้งสี่คนทานไปคุยกันไป ตามประสาคนในครอบครัวเดียวกัน บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเช้านี้จึงอบอวลไปด้วยความสุข
เฮคเตอร์และชาริมานั่งรถไปส่งดอนและมาดามที่สนามบิน “ไม่เห็นจะต้องมาส่งแม่ที่นี่เลย ส่งที่บ้านก็ได้ สงสารน้องต้องออกมาโดนแดดโดนลม ยิ่งแพ้อยู่ เดี๋ยวไม่สบายไปจะทำยังไง” มาดามอิสเบลกอดลูกสะใภ้แล้วหันไปตำหนิเฮคเตอร์ ที่ยืนยิ้มหน้าบานข้างๆ ชาริมา
“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้ริมาไม่มีอาการแพ้เลย สบายมากค่ะ”
“เห็นมั๊ยมาดาม ริมาเขาไม่เห็นเป็นไรซักหน่อย มาว่าผม”
“นี่ เถียงแม่เหรอ เดี๋ยวนี้เอาใหญ่แล้วนะ หนูริมาจ๊ะถ้าเฮคเตอร์เขารังแกหรือทำให้หนูต้องเสียใจ โทรหาแม่ทันทีเลยนะ เดี๋ยวแม่จัดการให้ ลูกคนนี้ดื้อเอาแต่ใจจนเคยตัว” มาดามอิสเบลตีที่แขนของเฮคเตอร์เบาๆ แล้วหันมาคุยเอาใจชาริมาแทน
“อ่าว มาดามผมเป็นลูกมาดามนะ ทำไมไปให้ท้ายริมาล่ะ”
“เอ้า พอกันได้แล้ว เครื่องพร้อมแล้ว ไปกันเถอะคุณ อย่าไปต่อล้อต่อเถียงกับมันเลย เสียเวลา” ดอนราฟาเอลห้ามทัพแล้วบอกภรรยา เพราะเห็นคนของตนเองเดินมาแต่ไกล
“แม่ไปก่อนนะจ๊ะหนูริมา ดูแลน้องดีดีนะ เรานี่นะตัวดีเลย อย่าลืมโทรไปหาแม่บ้างนะ ว่างๆ ก็พาน้องไปเที่ยวหาแม่บ้าง แม่คิดถึงจ้ะ” มาดามอิสเบลกดจูบกลางหน้าผากของชาริมา แล้วหันไปโอบกอดเฮคเตอร์
“เดินทางปลอดภัยนะคะ สวัสดีค่ะดอน สวัสดีค่ะมาดาม”
“พ่อไปก่อนนะ ดูแลตัวเองดีดีล่ะ” ดอนราฟาเอลตบไหล่ของเฮคเตอร์เบาๆ
“ครับดอน สวัสดีครับ มาดามครับสวัสดีครับ”
หลังจากส่งดอนราฟาเอลกับมาดามอิสเบลขึ้นเครื่องแล้ว เฮคเตอร์ก็พาชาริมาไปที่โรงแรมดัง เพื่อซื้อเครื่องเพชรให้เธอซักชุด ชาริมาบ่นอุบอิบคัดค้านที่เขาจะซื้อเครื่องเพชรให้
“ได้ยังไงกัน เป็นเมียเศรษฐี แต่ไม่มีเครื่องเพชรใส่ซักชุด”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ ฉันไม่ได้ไปไหนซักหน่อย อยู่แต่ในบ้าน จะให้ใส่ไปโชว์ใครกัน”
“เผื่อว่าริมาต้องออกงานคู่กับผมไง รึว่าจะให้ผมไปหาสาวๆมาควงแทน ก็ได้นะ ผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว”
“ลองดูสิคะ ริมาจะฟ้องมาดามให้มาจัดการคุณ”
“นั่น! ไม่ทันไรก็จะฟ้องมาดามซะละ ต่อไปนี้ผมคงต้องระวังตัวให้มากซักหน่อย เดี๋ยวจะเผลอไปทำอะไรให้คุณไม่ชอบใจเข้า แล้วจะโดนมาดามดุเอาสินะ” เฮคเตอร์หรี่ตามองภรรยาป้ายแดงที่นั่งอยู่ข้างกาย
“ถูก!... คุณต้องห้ามขัดใจริมานะ ไม่งั้นคุณโดนแน่!” ชาริมานั่งกอดอกยักคิ้วเยาะเย้ยเขา
รถยนต์หรูแล่นเข้ามาจอดที่ใต้ถุนโรงแรม พนักงานของโรงแรมรีบวิ่งเข้ามาเปิดประตูให้เฮคเตอร์และชาริมาทันทีที่รถจอดสนิท
เฮคเตอร์พาชาริมาเดินเข้าไปในโรงแรม ลูซิโอ้และวินเซนเต้เดินตามพวกเขาทั้งสองไปติดๆ เฮคเตอร์ตรงไปที่ร้านเพชรชื่อดัง เจ้าของร้านรีบเดินออกมาต้อนรับเฮคเตอร์ทันทีที่เห็น
“อุ๊ย...คุณเฮคเตอร์ สวัสดีค่ะ วันนี้มาถึงร้านมีอะไรให้สเตฟานี่รับใช้คะ” เจ้าของร้านเพศที่สาม ถามเฮคเตอร์เสียงหวานๆ อย่างเอาใจ
“ฉันอยากได้เครื่องเพชรสวยๆ สำหรับภรรยาของฉันซักชุด ฉันรู้มาว่าเครื่องเพชรของคุณสเตฟานี่ คุณภาพคับแก้ว ชื่อเสียงโด่งดัง เลยมารบกวนคุณสเตฟานี่สักหน่อย” เฮคเตอร์พูดยิ้มๆ เป็นนัยให้สเตฟานี่รู้
“นี่คือภรรยาของคุณเฮคเตอร์หรือคะ หน้าสวย หุ่นเป๊ะ จนนางแบบอายเลยนะคะเนี่ยะ ว๊า! คุณเฮคเตอร์มีภรรยาแล้ว อย่างนี้สเตฟานี่ก็หมดหวังแล้วสิคะ เฮ้อ...เสียดายจัง เชิญทางนี้ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวสเตฟานี่บริการคุณเฮคเตอร์เองค่ะ” สเตฟานี่เดินนำเฮคเตอร์และชาริมาไปยังห้องด้านใน แล้วเรียกให้เด็กในร้านเอาน้ำมาเสริฟ์ ส่วนตัวของเขาเดินไปไขตู้ แล้วหยิบเอาเรื่องเพชรน้ำงามออกมาให้เฮคเตอร์ดู
“นี่ค่ะ ชุดนี้สเตฟานี่เพิ่งได้มาสดๆ ร้อนๆ ยังไม่ได้ถ่ายรูปทำโปรชัวร์เลยนะคะ น้ำงามมาก ตรงกลางเป็นเพชรสีชมพูอันดับหนึ่ง หายากมากและราคาสูงมากด้วยค่ะ และแบบก็ดูเก๋ สวยแบบสมัยใหม่ด้วยนะคะ ตอนแรกสเตฟานี่ว่าจะเก็บเอาไว้เอง แต่นี่สเตฟานี่เห็นว่าคุณเฮคเตอร์ให้เกียรติมาเลือกถึงที่ร้าน และแบบก็น่าจะเหมาะกับคุณผู้หญิงด้วยนะคะเนี่ยะ สเตฟานี่ถึงยอมขายให้ ถ้าเป็นคนอื่นสเตฟานี่ไม่ปล่อยหรอกนะคะ เป็นไงคะสวยถูกใจมั๊ยคะ” สเตฟานี่หันมาถามชาริมา ชาริมายิ้มและพยักหน้าเล็กน้อย เฮคเตอร์มองหน้าชาริมาและดูออกว่าเธอจะต้องปฏิเสธ เขาเลยรีบตอบตกลงทันที
“ตกลง ผมเอาชุดนี้ แหวนนี่ผมเอาใส่ให้ริมาเลยก็แล้วกัน ส่วนที่เหลือคุณสเตฟานี่ช่วยเอาไปส่งให้ที่บ้านหน่อยนะ” เฮคเตอร์จับมือข้างซ้ายของชาริมาขึ้นมา แล้วหยิบแหวนขึ้นสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขากดจูบซ้ำที่นิ้วมือ ทำเอาชาริมาอายจนต้องเอามืออีกข้างหยิกที่เอวของเขา ส่วนเจ้าของร้านเพศที่สาม ร้องกรี๊ดกร๊าด ทำท่าทางเขินอายแทนชาริมา จนทำให้ชาริมาอายจนหน้าแดงเห่อลงไปถึงลำคอ นั่งนิ่งจนทำอะไรไม่ถูก
“ว๊าย... มีโชว์หวานออกสื่อด้วย คุณเฮคเตอร์เนี่ยะโรแมนติกเหมือนกันนะคะ อ๊าย..สเตฟานี่เขินแทนคุณผู้หญิงเลยล่ะค่ะ”
“ครับ รักมาก ของจริงครับ” เฮคเตอร์ตอบยิ้มๆ แล้วมองมาที่ชาริมาที่นั่งยิ้มรับสเตฟานี่แล้วส่งสายตาดุๆ มาที่เขา
ถ้าเรียบร้อยแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ ว่าจะขึ้นไปหาอะไรทานสักหน่อย เดี๋ยวช่วงบ่ายผมจะให้เลขาจัดการเรื่องเช็คให้ ขอบคุณครับ” เฮคเตอร์พูดจบก็กอดเอวของชาริมาพาเธอเดินออกไปทันที
“สมกันมั่ก...มั่ก เรื่องนี้ต้องกระจายด่วน ฮึ ฮึ” สเตฟานี่หันไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหาบรรดาเพื่อนๆ ขาเม้าท์ของเธอทันทีที่เฮคเตอร์และชาริมาเดินออกจากร้านไป
เฮคเตอร์พาชาริมาตรงไปขึ้นลิฟท์ของโรงแรม ชาริมามองหน้าเขางง เธอนึกว่าเขาจะพาเธอกลับซะอีก
“คุณจะพาฉันไปไหนอีกคะ” ชาริมาถามเขาเมื่ออยู่ในลิฟท์
“ไปนั่งจิบกาแฟสักแก้ว ข้างบนบรรยากาศดีนะ วิวสวยมากด้วย ริมาน่าจะชอบ”
“แต่ฉันอยากจะกลับแล้วค่ะ รู้สึกเมื่อยๆแล้ว”
“น่า... แค่กาแฟแก้วเดียวเอง เดี๋ยวกินหมดแก้วผมพาริมากลับแน่นอน” เฮคเตอร์โอบไหล่ชาริมาไว้ แล้วกดจูบที่หน้าผากของเธอ ชาริมาตาโต เธอเหลือบตามองไปที่ลูกน้องคนสนิทของเขาทั้งสอง แล้วเอามือหยิกที่สีข้างของเขา
“เอาอีกแล้วนะคุณเฮคเตอร์” ชาริมากระซิบบอกเขาแล้วส่งสายตาดุๆให้ เฮคเตอร์ยิ้มออกมาแล้วยักคิ้วเยาะเธอ
พอประตูลิฟท์เปิดเฮคเตอร์พาชาริมาก้าวเข้าไปในร้าน โดยมีผู้จัดการร้านรีบมาตอนรับและพาไปนั่งยังที่ประจำที่เฮคเตอร์เคยมานั่งบ่อยๆ แล้วรีบไปจัด กาแฟรสชาติประจำของเขาและน้ำส้มคั้นหนึ่งแก้วสำหรับชาริมา
มุมตรงกันข้ามกับที่เฮคเตอร์และชาริมานั่ง มีใครบางคนนั่งแอบมองเขาทั่งคู่อยู่
“เดี๋ยวฉันมานะคะ” ชาริมาลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินออกจากโต๊ะ
“จะไปไหน” เฮคเตอร์คว้าข้อมือของชาริมาไว้แล้วถามเสียงเข้ม
“ฉันจะไปเข้าห้องน้ำค่ะ แค่ตรงนี้เอง ไม่ต้องตามหรอกนะ” ชาริมาบอกเขาแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ
ใครบางคนที่แอบดูอยู่ รีบลุกเดินตามชาริมาไปติดๆ เขายืนแอบอยู่หลังฉากกั้น รอให้ชาริมาเดินออกมา
ชาริมาทำธุระเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เธอเดินก้มหน้าจับข้อมือหมุนไปมาเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย จนชนกับใครคนหนึ่งเข้าอย่างจัง
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” ชาริมารีบกล่าวขอโทษแล้วเงยหน้ามองสบตากับเขา
“เอล!........” ชาริมายืนตกตะลึงที่เห็นหน้าของคนตรงหน้าอย่างชัดเจน
เอลรีบคว้าข้อมือของชาริมาแล้วเอามืออีกข้างปิดปากของเธอเอาไว้ เขาหยิบผ้าที่มียาสลบโปะไปที่หน้าของชาริมา และกดนิ่งไว้สองนาที ชาริมาก็หมดสติล้มตัวลงไปในอ้อมกอดของเขา เอลและเพื่อนช่วยกันอุ้มลากเธอออกไปทางด้านหลังของร้าน ที่มีเพื่อนของพวกเขาซึ่งเป็นพนักงานของที่นี่ ช่วยดูต้นทางให้ พวกเขาช่วยกันอุ้มชาริมาลงลิฟท์ด้านหลัง และขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
ทางด้านเฮคเตอร์ที่นั่งรอชาริมาอยู่นาน จนต้องให้ลูซิโอ้ไปตาม พนักงานที่เห็นเหตุการณ์กำลังจะวิ่งมาบอกเฮคเตอร์ พอเจอกับลูซิโอ้เข้าจึงเล่าเรื่องที่เห็นให้ลูซิโอ้ฟัง ลูซิโอ้จึงรีบวิ่งมารายงานเจ้านาย
“คุณเฮคเตอร์ครับ คุณชาริมาโดนลักพาตัวไปครับ”
“ห๊า... อะไรนะ เมียฉันโดนลักพาตัว ใคร! ใครที่มันกล้าหยามฉัน” เฮคเตอร์กำหมัดแน่น ขบกรามจนนูนเป็นสันอย่างเห็นได้ชัด
“จากที่พนักงานบอกมา ผมว่าน่าจะเป็นไอ้เอลผีพนันครับ มันมากับเพื่อนมันสองคน แล้วเอาผ้าโปะไปที่หน้าของคุณชาริมาแล้วพาออกไปทางด้านหลังเมื่อกี้นี้ครับ พนักงานกำลังจะวิ่งมาบอกเลยเจอกับผมพอดี”
“ฮึ่ย! ไอ้เอล อย่าให้ฉันจับแกได้นะ ถ้าเมียฉันเป็นอะไรไป ฉันจะสับแกให้เละเลยคอยดู! ไป! เร็ว! รีบไปตามหามัน ป่านนี้แล้วเมียฉันจะเป็นอย่างไงบ้างก็ไม่รู้ ไป!” เฮคเตอร์ และสองลูกน้องคนสนิทรีบๆ วิ่งไปที่ลิฟท์ทันที
เฮคเตอร์และลูกน้องตามหาเอลจนทั่วๆแต่ก็ไม่พบ แต่ก็มีพนักงานมาเล่าเบาะแสให้พวกเขาฟัง และวินเซนเต้ก็ไปขอดูกล้องวงจรปิดทุกๆตัว จนได้เรื่องคร่าวๆ แต่ก็ยังตามหาตัวเอลไม่ได้อยู่ดี
เฮคเตอร์หัวเสีย ขู่จะฟ้องโรงแรมเรื่องรักษาความปลอดภัย จนผู้จัดการต้องรีบมาขอโทษและขอร้องเป็นการใหญ่ ทางโรงแรมรับปากจะช่วยเป็นธุระช่วยตามหาให้อีกแรง ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ เฮคเตอร์จึงจำใจกลับมาที่คฤหาสน์อย่างหัวเสีย
ตลอดทางเขานั่งนิ่งหน้าตาบ่งบอกอารมณ์ว่ากำลังโกรธสุดๆ เฮคเตอร์กำหมัดแน่น เขานึกห่วงชาริมา ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะเป็นยังไง และจะต้องเจออะไรบ้าง ยิ่งตอนนี้เธอยิ่งแพ้ท้องอยู่ด้วย เฮคเตอร์กังวลจนต้องกำหมัดทุบเบาะรถเพื่อระบายอารมณ์ “ฮึ่ย!....”
พอมาถึงคฤหาสน์เฮคเตอร์ลงจากรถแล้วก้าวยาวๆ ตรงไปที่ห้องทำงานทันที แล้วเรียกลูซิโอ้กับวินเซนเต้ ให้ตามเข้าไป เสียงดังลั่น พวกเด็กรับใช้และบอดี้การ์ดที่อยู่รอบๆ หลีกทาง พากันหลบหน้าเจ้านาย ที่ตอนนี้ดูน่ากลัวยิ่งกว่าซาตานซะอีก
เฮคเตอร์กับสองคนสนิทกำลังช่วยกันคิดวางแผนตามล่าหาตัวเอล โทรศัพท์ของลูซิโอ้ก็สั่นไปมา ลูซิโอ้หยิบขึ้นมาดู เขาเห็นว่าเป็นเบอร์ของเอล ก็รีบกดรับและหันไปส่งซิกให้วินเซนเต้เปิดเครื่องจับสัญญาณโทรศัพท์ และรีบส่งโทรศัพท์ให้เฮคเตอร์ทันที
“ไอ้เอล แกอย่าทำอะไรเมียฉันนะ ฉันให้โอกาส ให้แกรีบเอาเมียฉันมาคืน ก่อนที่ฉันจะตามแกพบ และฆ่าแกทิ้งเหมือนหมาข้างถนน” เฮคเตอร์ตะคอกใส่โทรศัพท์อย่างหัวเสียที่ทำอะไรไม่ได้
“จุ๊... จุ๊... จุ๊... คุณเฮคเตอร์ เมียคุณงั้นเหรอ ถ้าผมจำไม่ผิด ชาริมาแฟนผมนะครับ คุณต่างหากที่แย่งตัวเธอไปจากผม ตอนนี้ผมก็แค่มาทวงแฟนของผมคืน ขอบคุณนะครับที่ช่วงดูแลเธอ เป็นอย่างดี ต่อไปนี้ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง ผมโทรมาบอกแค่นี้ ขอบคุณนะครับ ตื้ด...ตื้ด...” เอลกดตัดสายทันทีที่พูดจบ
เฮคเตอร์ปาโทรศัพท์ลงพื้นแตกกระจายด้วยความโมโห ลูซิโอ้และวินเซนเต้จับสัญญาณโทรศัพท์และจีพี่เอสของรถที่เอลใช้ได้แล้ว และรู้เส้นทางที่อลใช้หลบหนีจึงรีบรายงานเฮคเตอร์ ทันที
“เราจับสัญญาณของมันได้แล้วครับ”
“อืมดี งั้นเราไปกัน เดี๋ยวนี้เลย ไป! เฮคเตอร์และสองคนสนิทรีบๆออกจากห้องและขึ้นรถขับออกไป และยังมีลูกน้องของเฮคเตอร์ที่ขับรถตามไปอีกหลายคัน
“คิดว่าฉันจะโง่ให้แกตามเจอเหรอ เฮคเตอร์ ฮึ ฮึ ไม่มีทางซะหรอก โนอาร์เดี๋ยวเราจอดเปลี่ยนรถที่ปั๊มข้างหน้านะ” เอลหันไปบอกเพื่อนและเปิดกระจกโยนโทรศัพท์ทิ้งข้างทาง.................................................
...................................................................................
แล้วเฮียจะตามไปช่วยริมาได้มั๊ยเนี่ยะ.......T^T
สงสารริมาจัง ฟื้นขึ้นมาจะเป็นยังไงบ้างนะ.............
เรามาเอาใจช่วยเฮียกันดีกว่านะคะ
ความคิดเห็น