คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : มาช่วยแล้ววว
ตอนที่ 14 มาช่วยแล้ววว
เฮคเตอร์และลูกน้องขับรถตามมาถึงปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง
พวกเขามองหารถของเอล และกระจายกันตามหาเอลทั่วๆ ปั๊มน้ำมัน
ลูซิโอ้กับวินเซนเต้เข้าไปติดต่อที่สำนักงานของปั๊มน้ำมันและขอดูกล้องวงจรปิดทุกๆตัว
เฮคเตอร์
ลูซิโอ้และวินเซนเต้ ทุกคนกำลังจ้องมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ และมีกล้องตัวหนึ่งที่สามารถจับภาพของเอลได้
“นั่น
ตรงนั้น จับภาพมาซิ ขยายให้ชัดกว่านี้หน่อย”
วินเซนเต้ร้องบอกเจ้าหน้าที่ของปั๊มน้ำมัน
ภาพตรงหน้าเห็นเอลจอดข้างๆ
ร้านสะดวกซื้อ แล้วเดินเข้าไปในร้านสักพัก เอลก็เดินออกมากับผู้ชายคนหนึ่ง
พวกเขาเดินไปที่รถและช่วยกันอุ้มชาริมาที่สลบไม่ได้สติออกมาจากรถ
และอุ้มไปที่รถอีกคันแล้วขับออกไป ส่วนรถอีกคันก็ขับออกไปอีกทางหนึ่ง
“ฮึ่ย! ไอ้เอล หัวหมอนักนะ อย่าให้กูจับได้นะมึง....” เฮคเตอร์สบทออกมา
อย่างหงุดหงิด
“เอ่อ...คุณครับ
ผมรู้จักผู้ชายในภาพครับ รู้จักดีด้วย”
“ห๊า...
ใคร คนไหน?... เอ้า บอกมาสิ” เฮคเตอร์หันไปถามเจ้าหน้าที่ของปั๊มน้ำมันเสียงเข้ม
จนเจ้าหน้าที่กลัวไม่กล้าที่จะพูด
“เอ่อ...คือมันชื่อเอ็ดเวิดครับ
มันเป็นนักพนันตัวยง ช่วงเย็นๆ มันจะมารับเมียมันทุกวัน
เมียมันทำงานที่ร้านนี้ครับ ชื่อมอลลี่
ไอ้เอ็ดเวิดมันทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินมา คุณก็ลองไปถามเมียมันดูก็ได้ครับ
ยิ่งถ้าคุณเงินถึง ผมรับรองว่ามันยอมบอกทุกอย่างแน่นอน
นี่ก็ใกล้ได้เวลามันจะมาแล้ว พวกคุณลองไปดักรอมันซิครับ”
เฮคเตอร์
วินเซนเต้และลูซิโอ้ เดินตรงไปที่ร้านสะดวกซื้อทันที
วินเซนเต้เข้าไปถามหามอลลี่ที่พนักงานหน้าเคาเตอร์ พนักงานจึงเดินไปตามให้
เมื่อมอลลี่เดินออกมา ลูซิโอ้และวินเซนเต้จึงเดินประกบมอลลี่ทั้งสองข้าง
มอลลี่มีอาการตกใจเล็กน้อย
“คุณถามหาฉันหรือคะ
ฉันไม่รู้จักพวกคุณ และถ้าคุณจะมาทวงเงินที่ไอ้เอ็ดเวิดมันไปก่อไว้ ฉันไม่มีให้นะ
เพราะมันไถฉันไปหมดแล้ว”
“เปล่า
ฉันไม่ได้มาทวงเงินเธอ ฉันแค่อยากเจอเอ็ดเวิดสักหน่อย”
“นั่นไงมันมาแล้ว
คุณไปหามันสิ”
“วินเซนเต้!” เฮคเตอร์พยักหน้าให้ลูกน้องไปเอาตัวของเอ็ดเวิดมา
วินเซนเต้รีบไปคว้าตัวเอ็ดเวิดแล้วพามาทันที คนของเฮคเตอร์ยืนคุมเชิงรอบๆ
เอ็ดเวิดตกใจกลัวจนลนลาน เพราะคิดว่าเป็นเจ้าของบ่อนมาทวงหนี้
“แกคือเอ็ดเวิด
สินะ” เฮคเตอร์ที่นั่งรออยู่ในรถหรี่ตามองมาที่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงกลางวงที่ล้อมรอบไปด้วยลูกน้องของเขา
“ครับ
ผมขอเวลาอีกหน่อยนะ ผมยังไม่มี ถ้ามีผมจะรีบเอาไปใช้ทันทีเลย” เอ็ดเวิดกลัวจนสั่นเขายืนแทบไม่อยู่
จึงทรุดลงนั่งคุกเข่าตรงหน้าเฮคเตอร์
“ไอ้เอลอยู่ที่ไหน”
เฮคเตอร์หันไปจ้องหน้าเอ็ดเวิดคาดคั้นเอาคำตอบ
“ผมไม่รู้
ไม่ได้เจอกันนานแล้ว”
“ฉันจะถามอีกครั้ง
ไอ้เอลมันหลบอยู่ที่ไหน”
“ผม...”
“ฉันเห็นแกออกไปกับมันเมื่อตอนบ่าย
ถ้าแกตอบดีๆ ฉันจะให้รางวัลแกอย่างงาม แต่ถ้าแกยังช่วยมันปิดฉัน ฉันจะส่งแกกับเมียไปเฝ้าพระเจ้าทันที
ว่าไง จะบอกฉันได้รึยังว่า ไอ้เอลมันอยู่ไหน”
เฮคเตอร์คว้าปืนออกมาแล้วเอามือลูบไปมา เขาเล็งปืนไปที่เอ็ดเวิดเป็นเชิงขู่
“ผม...”
“ฉันจะให้แก
1 หมื่นยูโรถ้าแกบอกที่ซ่อนของมัน แล้วให้อีก1หมื่นยูโรถ้าแกพาฉันไปหามันจนเจอ
แต่ถ้าแกโกหก ปัง!” เฮคเตอร์ยิงไปที่พื้นข้างๆ
ตัวเอ็ดเวิด จนเอ็ดเวิดสะดุ้ง ตกใจกลัวจนลนลาน
“บะ...บอก
ละ...แล้ว ผมบะ...บอกคุณแล้ว”
“อืม...
ว่ามาสิ”
“เอลมันให้ผมหารถให้
แล้วมันให้ผมขับไปส่งมันที่โรงแรมเล็กๆ ใกล้ๆ กับสนามบิน ถ้าคุณไปตอนนี้ยังทันอยู่
เพราะพรุ่งนี้มันจะไปลาสเวกัสแต่เช้า ผมบอกคุณแล้ว คุณต้องรักษาคำพูดด้วยนะ” เอ็ดเวิดรีบบอกเฮคเตอร์รวดเดียวจนจบ
เขาหันไปมองมอลลี่ที่โดนลูกน้องของเฮคเตอร์จับเอาไว้
ตอนนี้เธอกลัวจนร้องไห้ออกมาแล้วมองมาที่เขา
“ได้
ฉันรักษาคำพูดเสมอ แต่... แกต้องพาฉันไปหามัน จนเจอ”
“ครับ
ผมจะพาคุณไป แต่คุณต้องปล่อยเมียผมก่อนนะ”
“ฉันจะปล่อยก็ต่อเมื่อฉันเจอไอ้เอลแล้ว
และถ้าแกยังเล่นลิ้นอยู่อย่างนี้ เมียแก...”
“ได้
ไปสิผมจะพาคุณไป” เอ็ดเวิดรีบตอบแล้วลุกยืนขึ้น
เฮคเตอร์จึงพยักหน้าให้ลูกน้องคุมตัวมันขึ้นรถและขับนำออกไป และให้คุมตัวมอลลี่ขึ้นรถตามไปอีกคัน
ทางด้านเอล
เมื่อมาถึงเขาวางตัวชาริมาบนเตียงนอน แล้วรีบไปเอากล้องวีดีโอมาตั้งซ่อนเอาไว้
เอลนัดแนะกับชารีฟเพื่อนของเขาที่มาด้วยกัน ให้ซ่อนตัวอยู่อีกห้องหนึ่ง
และให้จัดการอัดภาพของเขากับชาริมา เขาต้องการจะส่งภาพไปให้เฮคเตอร์ดูเป็นของขวัญ
ว่าใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของชาริมาทั้งตัวและหัวใจ
เพราะถึงยังไงชาริมาก็คงยังจะหลงเหลือความรักให้เขาอยู่
เอลก้าวมานั่งข้างๆ
ชาริมา เขามองใบหน้าที่งดงามราวภาพวาดของเธอ เอลเอามือเกลี่ยทั่วๆใบหน้างาม
แล้วก้มลงจูบแก้มนวลอย่างเสน่ห์หา
“ริมา
ที่รักของผม ผมรักคุณนะ ริมา ...จุ๊บ”
ชาริมาเริ่มรู้สึกตัวเธอเริ่มดิ้นไปมา
แล้วพยายามลืมตาขึ้น “เฮคเตอร์... คุณเฮคเตอร์คะ... ช่วยฉัน... ช่วยฉันด้วย” ชาริมาคิดว่าเป็นเฮคเตอร์จึงเอามือไขว่คว้ากอดตัวของเอลเอาไว้
เอลหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินชาริมาเรียกชื่อของเฮคเตอร์
แต่เขาก็ยกยิ้มที่มุกปาก และเริ่มกดจูบไปทั่วๆ ดวงหน้าของชาริมา
“ผมอยู่นี่แล้วที่รักของผม”
‘ไหนๆ ก็ไหนๆ
แล้วสวมรอยเลยระกัน ฮึ ฮึ’ เอลเริ่มเดินเครื่องกอดรัดชาริมาและจูบไปทั่วลามไปที่หูและริมฝีปากของเธอ
ชาริมาเริ่มได้สติ
เธอได้กลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้น และการกอด จูบ ก็ไม่นิ่มนวลเหมือนทุกๆ ครั้ง ชาริมาลืมตาขึ้น
เธอเห็นสีและทรงผมเปลี่ยนไป ชาริมารีบผลักตัวของเอลออกสุดแรง
“เอล! นี่คุณทำอะไรฉัน ฉันมาอยู่กับคุณได้ยังไง” ชาริมาเอามือกุมหัว
เริ่มคิดลำดับเรื่องราว
“ผมก็กำลังมอบความรักให้คุณอยู่นี่ไง
ผมทำตามที่พูดไว้กับริมา ผมจะกลับมารับคุณ ริมาผมรักคุณนะไม่เคยคิดจะทอดทิ้งคุณเลย”
“แต่คุณก็ขายริมาให้กับเขาเพื่อเงิน!”
“ก็สถานการณ์มันบังคับ
เฮคเตอร์เขากดดันผม คุณต้องเข้าใจผมสิ ริมา ถ้าผมไม่รักคุณผมจะกลับมาหาคุณเหรอ
ริมาคุณอย่าไปเชื่อที่เฮคเตอร์เขาบอกคุณสิ คุณต้องเชื่อในความรักที่เรามีให้กัน
เราหนีไปด้วยกันเถอะนะ ที่ลาสเวกัส ผมมีเพื่อนอยู่ที่นั่น เราจะไปเริ่มต้นกันใหม่
ผมมีเงินอยู่ก้อนหนึ่ง เราจะไปสร้างครอบครัวกันที่นั่น ผมรักคุณจริงๆนะ ชาริมา” เอลหาเหตุผลมาออดอ้อนชาริมา
เขากุมมือเธอเอาไว้แล้วยกขึ้นมากดจูบ
“ความรักหรือคะเอล
คนที่รักกันเขาทำกันแบบนี้เหรอ ตลอดเวลาคุณโกหกริมาตลอด คุณติดการพนัน ติดเพื่อน
มีผู้หญิงนับไม่ถ้วน คุณปล่อยให้ริมาต้องอยู่คนเดียวทุกๆ คืน
ริมาเหงาและกลัวแค่ไหน เวลาที่พวกเจ้าหนี้ของคุณมาทุบประตูขู่ทวงหนี้
คุณเคยรู้บ้างมั๊ย” ชาริมาน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
เธอพูดความในใจที่ไม่เคยบอกกับเขา
“แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกกับผม”
“คุณเคยฟังริมาพูดเหรอคะ
แค่ริมาถามคุณว่าคุณไปไหนมา คุณก็ไม่พอใจ ตะวาดกลับริมาแล้ว และอย่างนี้
จะให้ริมาพูดอะไรได้อีก เวลาของเรามันจบแล้วค่ะเอล
นับตั้งแต่วันที่คุณจรดปากกาเซ็นชื่อขายฉันให้กับเขา
เราไม่ใช่คนรักกันอีกต่อไปแล้ว”
“คุณเชื่อเฮคเตอร์
เขาพูดอะไรคุณคงเชื่อเขาหมดสินะ ก็เฮคเตอร์เขามีเงิน เขารวย เป็นมหาเศรษฐี
ให้คุณได้ทุกอย่าง ไม่เหมือนกับผม คนจนที่คุณอยากได้อะไรก็ต้องดิ้นรนหาด้วยตัวเอง
คุณมันก็เหมือนผู้หญิงทั่วๆ ไป ที่ชอบคนรวย ชอบความสบาย”
“ฉันไม่เคยรักใครที่เงิน
ฉันรักคุณมาตั้ง 5 – 6 ปี ฉันไม่เคยใช้เงินคุณ
และฉันก็ไม่เคยได้อะไรจากคุณเลยซักชิ้น มีแต่คุณที่เอาของฉันไป
ฉันสู้อดทนไม่ว่าคุณจะด่า ว่าฉันยังไง
หรือว่าจะต้องเผชิญหน้ากับพวกเจ้าหนี้ของคุณที่มาขู่จะฆ่าฉัน แต่ที่ฉันทนไม่ได้
ก็คือ คุณขายฉัน คุณทำได้ยังไงคะเอล ฉันเป็นคนนะ คุณหลอกฉัน”
“ก็เฮคเตอร์เขากดดันผม
เขาต้องการตัวคุณ คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอริมา เฮคเตอร์พูดอะไรคุณก็เชื่อหมด
มันดีกว่าผมตรงไหน มันรักคุณ ผมก็รักคุณและรักไม่น้อยไปกว่ามันด้วยซ้ำ มันมีดีอะไร
ก็แค่มีเงินมากกว่า ไหนคุณเคยบอกว่าคุณไม่สนใจเรื่องเงินไง ริมา”
“เฮคเตอร์เขาไม่ได้ดีไปกว่าคุณหรอกค่ะ
เขาก็เป็นผู้ชายเหมือนๆ กันกับคุณ
เขาเอาแต่ใจ โมโหร้ายและรุนแรง เขาตะวาดใส่ฉันเหมือนกับที่คุณทำ แต่ที่เขามีและทำให้ฉันรักเขา... เพราะ...
ตลอดเวลาที่ฉันได้อยู่กับเขา เขาไม่เคยทิ้งให้ฉันต้องอยู่คนเดียวซักคืน
เขาจะอยู่ข้างๆ ฉันเสมอๆ คอยดูแลเอาใจใส่ตลอดเวลา และเขาไม่เคยโกหกฉัน
เขาไม่เคยปิดบังความสัมพันธ์ของฉันกับเขา เขายกย่องฉันต่อหน้าทุกๆ คน
ว่าฉันเป็นเมียของเขา เขาแนะนำฉันให้กับพ่อแม่และเพื่อนๆ ของเขาในฐานะเมีย
ไม่เหมือนกับที่คุณให้ฉันแสดงเป็นแค่รูมเมทธรรมดา ที่เข้ามาอาศัยคอนโดของคุณ เวลาที่พ่อแม่หรือญาติพี่น้องของคุณมาหา
ทั้งๆ ที่เรารักกันมาตั้ง 5 ปี แล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันเลือกเขาได้ยังไงคะ
ฉันรักเขาเพราะความรักและความเอาใจใส่ที่เขามีให้กับฉันซึ่งคุณไม่มี”
ชาริมาตะวาดใส่หน้าเอล เขานั่งนิ่งอึ้ง ไม่คิดว่าเธอจะกดดันมากขนาดนี้
“แต่ผมก็กลับมาหาคุณแล้ว
ผมกลับมาขอโอกาสแก้ตัว ผมรู้ว่าผมผิด ผมสัญญาริมา ต่อไปนี้ผมจะรักและเอาใจใส่
ไม่ทอดทิ้งคุณอีกต่อไป คุณให้โอกาสผมนะ”
“มันสายไปแล้วค่ะเอล
ฉันไม่มีโอกาสให้คุณได้แก้ตัวอีกต่อไปแล้ว”
“ทำไม
ทำไมคุณถึงไม่ให้โอกาสผมชาริมา”
“ฉันไม่ได้รักคุณแล้วค่ะเอล
ฉันรักเขา ...ฉันรักเฮคเตอร์...”
“แต่คุณเคยรักผม
อยู่ๆ ไปเดี๋ยวคุณก็รักผม ผมจะทำให้คุณรักผมให้ได้ เราหนีไปด้วยกันนะริมา”
“ฉันคงไปกับคุณไม่ได้หรอกค่ะเอล
ฉันทรยศเฮคเตอร์ไม่ได้”
“ทำไมล่ะ
คุณช่วยบอกผมหน่อยได้มั๊ยริมา ทำไมคุณถึงทรยศเฮคเตอร์ไม่ได้”
“เพราะฉันท้องลูกของเขา! ฉันตั้งครรภ์ลูกของเฮคเตอร์ได้สองเดือนกว่าแล้ว และฉันก็รักเฮคเตอร์มาก
ฉันทรยศความรักที่เขามีให้กับฉันไม่ได้”
เอลทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาทันทีที่ได้ยินคำตอบของชาริมา
น้ำตาของลูกผู้ชายมันไหลออกมาอย่างพ่ายแพ้ เขาแพ้แล้ว เขาเอาชนะเฮคเตอร์ไม่ได้
เอลนั่งก้มหน้านิ่ง
ชาริมานั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง
เธอรอลุ้นให้เฮคเตอร์มาช่วยเธอไว้ได้ทัน เธอกลัวว่าเอลจะไม่ยอมปล่อยตัวเธอ
ชาริมารู้สึกกังวลสารพัด เธอมองมาที่เอล ที่ยังคงนั่งก้มหน้านิ่ง
ชาริมาลุกไปนั่งตรงหน้าเอล
เธอกุมมือหนาของเขาเอาไว้ “เอล คุณปล่อยริมาไปเถอะนะคะ อย่าพรากพวกเราจากกันเลย
อย่างน้อยคุณก็น่าจะเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิดมาบ้าง
ครอบครัวแตกแยกมันทรมานขนาดไหน คุณก็น่าจะรู้ นะคะเอล ริมาขอร้อง”
ชาริมามองตาเขา
น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง เธอเอาปมของเอลขึ้นมาอ้าง
พ่อแม่ของเอลหย่าร้างกัน พ่อของเขามีเมียใหม่ ส่วนแม่ของเขาก็มีสามีใหม่
เอลต้องไปอยู่กับคนโน้นที คนนี้ที
เอลรู้สึกเจ็บ เวลาที่เห็นพ่อและแม่มีความสุขกับครอบครัวใหม่ ลูกคนใหม่
เอลหนีออกมาอยู่คนเดียว เพราะเขาไม่อยากเห็นภาพบาดตาเหล่านั้น
แต่เขาก็ยังไปมาหาสู่พ่อกับแม่เสมอๆ
“ริมา ผมรักคุณ ที่ผมกลับมาก็เพราะคุณ แต่ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้
ผมจะยอมถอย ถอยอย่างคนแพ้ เพราะผมมันไม่ดีเอง ถึงเป็นแบบนี้ ผมจะไปตามทางของผม
ผมขอให้ริมามีความสุขมากๆ นะ ...ชาริมา... ที่รักของผม” เอลกดจูบ
ชารีฟเพื่อนของเอลที่แอบซ่อนอยู่
จัดการตัดต่อภาพของเอลกับชาริมาและส่งคลิปไปให้ลูซิโอ้ทันที
ทางด้านเฮคเตอร์ที่เพิ่งตามมาถึงโรงแรมที่เอลซ่อนตัวอยู่
เฮคเตอร์ให้ลูซิโอ้และลูกน้องไปเข้าเอาตัวของเอลออกมา
ติ๊ด...ติ๊ด
เสียงข้อความของโทรศัพท์ของลูซิโอ้ดังขึ้น เขาหยิบมันออกมากดดู
แล้วจึงส่งให้เจ้านายดู เฮคเตอร์กดดูแล้วกำหมัดแน่น เขาขบกรามจนนูนขึ้นเป็นสันอย่างเห็นได้ชัด
มันเป็นคลิปภาพที่ชารีฟตัดต่อส่งมาให้
ในคลิป ชาริมาเดินมานั่งตรงหน้าเอล
เอลมองหน้าชาริมาแล้วเอามือลูบใบหน้าชาริมา เอลกดจูบที่หน้าผากของชาริมา
แล้วกอดชาริมาเอาไว้ และนิ่งอยู่แบบนั้น และก็ตัดมาเป็นภาพของเอลกับชาริมา
ที่กำลังกอดรัดนัวเนียกันอยู่บนเตียงนอน เฮคเตอร์ปาโทรศัพท์ลงพื้นด้วยความโมโหจัด
จนโทรศัพท์แตกกระจายเป็นชิ้นๆ
“ไปเอาตัวมันมา
ไป!” เฮคเตอร์ตะวาดลั่น
“ติ๊งต่อง
เมทค่ะ เปิดประตูให้ด้วยค่ะ” เสียงเรียกของเมทของโรงแรมด้านนอกประตูดังขึ้น
เอลลุกขึ้นและเดินไปที่เปิดประตู
เพราะก่อนหน้านี้ เขาโทรสั่งอาหารสำหรับเขาและชาริมา เอลมองลอดช่องออกไป
เห็นเป็นเมทยืนเกาะรถเข็นอาหารอยู่หน้าห้อง เขาเอื้อมมือไปเปิดประตูให้เมทเข้ามา
ผั๊วะ...
ตุบ... ผลัก ลูซิโอ้และลูกน้องจัดการเสริฟ์หมัดและเท้าให้กับเอล
จนเอลร่วงไปกองอยู่กับพื้น ลูซิโอ้จึงให้ลูกน้องจับและคุมตัวเอลออกไป
“อย่าทำอะไรเขา พอแล้ว อย่าทำเขา”
ชาริมาที่กำลังตกใจนั่งนิ่งอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ร้องห้าม
“คุณชาริมาเป็นอะไรมั๊ยครับ”
ลูซิโอ้รีบวิ่งเขามาพยุงตัวชาริมาขึ้น
“ฉันไม่เป็นอะไร
อย่าทำอะไรเขานะคะ เขาไม่ได้ทำอะไรฉันเลย” ชาริมารีบหันไปขอร้องลูซิโอ้
“คุณต้องไปขอกับคุณเฮคเตอร์เองนะครับ
ไปกันครับ คุณเฮคเตอร์รอคุณอยู่ด้านนอก” ลูซิโอ้บอกกับชาริมาและเดินตามเธอออกมา ชาริมารีบก้าวเดินออกมาเพราะเธอกลัวว่าเฮคเตอร์จะเข้าใจผิดและทำร้ายเอล
เฮคเตอร์ให้ลูกน้องไปจอดรถรออยู่ที่ป่าโล่ง ด้านหลังของโรงแรม
เขานั่งนิ่งรอเอลและชาริมาอยู่ในรถ เฮคเตอร์ขบกรามจนนูนขึ้นเป็นสัน
มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น ดวงตาวาวโรจน์ไปด้วยความโกรธ
เอลถูกลูกน้องของเฮคเตอร์นำตัวออกมา
และพามาที่ป่าด้านหลังที่เขาจอดรถรออยู่
พอมาถึงเอลถูกผลักให้นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเฮคเตอร์ ชาริมากับลูซิโอ้ก็เดินตามมา
เอคเตอร์หันไปมองคนทั้งคู่ สายตาของเขาแทบจะแผดเผาเอลและชาริมาให้มอดไหม้ลงต่อหน้า
เฮคเตอร์ลุกขึ้นเดินมากระชากแขนของชาริมา
แล้วดันตัวเธอให้เข้าไปนั่งรอในรถ และหันไปสั่งให้วินเซนเต้
เข้าไปนั่งประจำที่คนขับและให้กดล็อคประตูเอาไว้ และห้ามเปิดจนกว่าเขาจะสั่ง
“เฮคเตอร์คุณปล่อยฉันก่อน คุณกำลังเข้าใจผิด เอลเขาไม่ได้ทำอะไรฉัน
เขายอมคุณแล้วเฮคเตอร์ คุณเฮคเตอร์ปล่อยฉัน ปล่อยฉันออกไป อย่าทำอะไรเขา
คุณวินเซนเต้เปิดประตูให้ฉันที ฉันจะไปห้ามเขา เจ้านายของคุณเข้าใจผิด เปิดสิ! เปิด!” ชาริมาพยายามเปิดประตู และเคาะกระจกรถและร้องบอกเขา
เธอร้องไห้จนน้ำตาไหลอาบสองข้างแก้ม วินเซนเต้นั่งนิ่งอยู่ประจำที่คนขับ
เขาสงสารชาริมาจับใจ แต่ก็ทำตามที่เธอขอไม่ได้ เพราะเจ้านายเขาสั่งเอาไว้
“แกกล้ามากนะเอล กล้ามากที่บังอาจมาลูบคมฉัน ฮึ่ย! ผั่วะ ตุบ” เฮคเตอร์คว้าเอาด้ามปืนตบไปที่ใบหน้าของเอลสุดแรง
เอลล้มลงไปกับพื้นตามแรงตบของเฮคเตอร์ เลือดสีสดไหลออกมาจากหางคิ้วยาวมาถึงคาง
“คุณเฮคเตอร์ คุณกำลังเข้าใจเราผิด ผมยังไม่ได้ทำอะไรเธอ
ผมแพ้ความรักของริมาที่ริมามีต่อคุณ”
“ฉันไม่เชื่อ! ผลั่ก ตุบ
แล้วในคลิปนี้มันคืออะไร ห๊า! มันคืออะไร อย่ามาหลอกฉัน
ไอ้สารเลว!”
เฮคเตอร์เอาด้ามปืนตบซ้ำไปที่ใบหน้าของเอลอีกครั้ง
เอลล้มลงกับพื้นเขาพยายามลุกขึ้นมาแล้วร้องบอกเฮคเตอร์ “คุณเข้าใจผิด ไอ้ชารีฟมันตัดต่อ
อย่าไปเชื่อคลิปนั่น คุณต้องเชื่อผม คุณเฮคเตอร์” เอลยังพยายามบอกเฮคเตอร์
เขาสงสารชาริมา ที่นั่งร้องไห้เคาะกระจกอยู่ในรถ
เพราะถ้ากลับไปเฮคเตอร์ต้องไปอาละวาดใส่ชาริมาแน่ๆ
เฮคเตอร์เอาเท้าเหยียบไปที่กลางหน้าอกของเอล
เขาเตะและกระทืบซ้ำอีกสองสามครั้ง และเอาเท้าเหยียบกดแรงๆ ค้างเอาไว้
เฮคเตอร์จ้องหน้าเอลและเอาปืนจ่อไปที่หน้าของเอล “ฉันต้องปิดบัญชีแก เอล”
ชาริมาที่นั่งอยู่ในรถ ตกใจ ตาโต และเคาะรัวๆ ไปที่กระจกรถ
เธอตะโกนลั่นรถ “อย่า! เฮคเตอร์ อย่าฆ่าเขา
คุณเข้าใจผิด เฮคเตอร์อย่า ปัง! ปัง! กรี๊ด...”
ชาริมากรีดร้องลั่นรถและสลบไป
วินเซนเต้กดปลดล็อคประตูและประคองตัวของชาริมาให้ขึ้นมานั่งพิงเบาะ
เฮคเตอร์ยิงไปที่กลางศีรษะของเอลสองนัดแล้วโยนปืนลงพื้นข้างๆศพของเอล
เอลขาดใจตายทันที เฮคเตอร์ก้าวเท้าเหยียบไปบนศพของเอล แล้วก้าวยาวๆ ไปที่รถ
เขาเข้ามานั่งข้างๆ ชาริมา และมองเธอด้วยความโกรธแค้น
วินเซนเต้รีบประจำที่ของคนขับและขับรถออกไปทันทีที่เฮคเตอร์ก้าวขึ้นรถ
ส่วนลูซิโอ้อยู่คอยดูสั่งให้ลูกน้องจัดการศพของเอลและหลักฐานทุกอย่างให้เรียบร้อย...........................
............................................................................................
แล้วเฮียจะทำอะไรชาริมาของเจ๊มั๊ยเนี่ย......>o</
ลุ้นๆ ค่ะ สงสารริมาจัง เฮียแกยิ่งโมโหร้ายอยู่.......T^T
ความคิดเห็น