คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Not Control ;; Ch.2 ข้อตกลงกับการกินข้าวเย็น [10%]
*****2*****
ข้อตกลงกับการกินข้าวเย็น
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ร้ายวิปครีมที่อร่อยที่สุดในโลกที่สาม =_= ฉันที่มือข้างนึงถือคัตเตอร์ขนาดพกพาสนุกเอ้ยสะดวกรีบง่าย คนที่เห็นว่าฉันกำลืมแน่นคงมีแต่ยัยเมลที่หน้าซีดๆเป็นไก่ต้มสุข เมย์ พี่แทริท และ นายโรคจิต นั้งอยู่ฝังตรงข้าม (ที่นั้วของร้ายเราเลือกแบบโซฟาเพื่อนั้งสะดวก)
“จะกินอะไรหรือเปล่า สั้งสิ” แพทริทพูดในขนาดมือของเขาท้าคางช่างเป็นภาพที่น่าเอ็ดดูเมื่อเด็กไร้เดียงสา
“ไม่ค่ะ ฉันยังไม่หิว” เมลและฉันตอบพร้อมกันอย่างไม่ต้องคิด
“ฉันว่าคุยธุระก่อนดีกว่านะคะ ฉันกับจีมีธุระที่อื่นอีก ^^” ยัยเมลพูดแบบกัดฟันใช้สายตาจิกกัดปากยิ้มแต่ในใจอยากจะตะโกนด่าเป็นชุดแบบไม่อายใคร ตอนนี้เธอทำได้แค่เก็บอารมณ์เอาไว้ให้อยู่
นี่ละเพื่อนรักฉัน >O<
“นั้นสิพี่ชาย เมย์ก็ว่ารีบๆคุยเรื่องที่พี่อยากจะคุกก่อนที่จะ...” เธอหยุดพูดไปเพราะมีเสียงที่สามแทรกขึ้น
“แพทคะ >< มาทำอะไรที่นี้หรอคะ แองจี้ชวนแพทไปเที่ยวแพทก็ได้ไปกับแองจี้อ้างว่าติดงานตลอดเลย แพทติดงานจริงๆหรือคลุกกับผู้หญิงคนอื่นกันแน่!” เธอส่งสายตาจิกกัดมาทางฉันและเมลอย่างเอาเป็นเอาตายก่อนจะเดินไปทั้งไคว่ห้างและเอามิลค์ไปแนบแขนของนายโรคจิต ยี้!! คิดว่าหล่อนมันฝหม่มากเลยละสิ -_-* เล็กเท่ากำมืออย่ามาอวด!!
ตุบ!!!
เสียงเอาเป๋าขึ้นมาทุบโต๊ะของเมย์ดังขึ้นเพราะทนกับเสียงยี้ยวนนั้นไม่ไหว
“คุณแองจี้คะ ทำอะไรหัดเกรงใจฉัน พี่แท เพื่อนคู่หมั่นพี่ชาย และคู่หมั่นพี่ชายฉันด้วยนะคะ ได้โปรด!” เสียงดุๆแกมตะคอกทำเอาคนในร้านตกอกตกใจ แต่พอฉันหันไปมองรอบๆและส่งสายตายิ้มๆ ทุกคนก็รับยิ้มฉันและหันกลับไปโดยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
“นี้พี่ฟังะไรผิดไปหรือเปล่าคะ? คู่หมั้น? เพื่อนคู่หมั้น? หมายความว่าไงกันคะ” ยัยมิลค์ท่ากำมือหันไปออเซอะนายโรคจิตไม่เลิก
จะว่าไป คู่หมั้น เพื่อนคู่หมั่น มันอะไรกันแน่
“นั้นสิ น้องเมย์ เพื่อนคู่หมั่นกับคู่หมั้ยคือใครหรือจ๊ะ?” ฉันถามไปอย่างสุภาพมากถึงมากที่สุด ทั้งที่ยัยเมลรู้อยู่ก่อนแล้วยังต้องช็อกเพราะมันสุภาพเกินกว่าใครจะรับได้ไหว TT^TT ขนาดฉันที่พูดแถบจะกัดลิ้นฆ่าตัวตายเลยทีเดียว
“ก็หมายถึงพี่จีน่า กับ พี่เมลนั้นแหละค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ของทั้งสองฝ่ายตกลงกันไว้ว่าเมื่อพี่จีน่าอายุสิบแปดเมื่อไรภายในสี่ปีเมื่อพี่จีน่าเรียนมหาลัยจบเขาจะให้พวกพี่ทั้งสองแต่งงานกันค่ะ” เธอคายข้อสงสัยที่สุดหยั่งค่า คายปริศนาที่หนักอึ่งแบบไม่เหลือข้อสงสัยมาให้พวกเราได้รับรู้
“ไม่จริง!” ยัยมิลค์เท่ากำมือเถียงทันควันและภาวนาให้มันไม่เป็นแบบที่เมย์พูด
“มันคือเรื่องจริง” พี่แทริทย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจของทุกๆคน
“ฉันขอตัวกลับบ้านก่อนได้หรือเปล่า พอดีว่าฉนต้องให้อาหารแคนดี้ของฉันน่ะ ตอนออกมาลืมให้มันไหว้ อีกอย่างฉันนัดปีเตอร์ไว้ว่าจะกลับไปป้อนอาหารให้เค้าด้วย” ฉันยืนก้มน้าพลางน้ำตาคลอ ไม่จริงน่า! ม๊าไม่ทำอะไรโดยไม่บอกเธอก่อน อาจจะจำผิดก็ได้ อาจจะเป็นพี่สาวของเธอ ไม่ใช่เธอที่เป็นคู่หมั้น ไม่จริง
ฉันรีบวิ่งออกจากจุดๆนั้นแต่กลับมีมือใหญ่ที่อยู่ข้างหลังรั้งเอาไว้ไม่ให้ออกจากจุดๆได้ ฉันพยายามสะบัดเพื่อใหหลุด แต่แรงมันไม่เป็ไปอย่างที่ใจคิด ฉันกลายเป็นคนไร้แรง ไร้พลัง ทำให้คนที่อยู่ข้างหลังลากเธอเดินออกไปแทนที่เธอจะเดินออกไปด้วยตนเอง เมลที่ดูภาพของเพื่อสาวกลับรู้สึกสงสารเธอเอามากๆ เธอเป็นพวกที่เห็นร่าเริงสดใส แต่ในใจล้วนมีแต่ความเจ็บปวด ทรมารอย่าแสนสาหัด เมลคิดจะวิ่งออกไปเพื่อเอาตัวเพื่อสาวเธอคืนมา กลับถูกรั้งด้วยมือเล็กๆแล้วสายหน้าเหมือนกลับบอกว่ามันเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว
“คุณจะไปไหนน่ะ?” เขาคนที่ลากฉันมายังรถของเขาถามขึ้นในขณะที่ฉันยืมก้มหน้าอยู่
“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะกลับไปให้อาหารแคนดี้และป้อนอาหารให้ปีเตอร์ของฉัน!” ฉันบอกเสียงแข็งแต่ก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้น
“มีอะไรก็มองหน้ากันสิ! อย่าหลบหน้ากับแบบนี้ มีอะไรพูดมาตามจริง ผมขอร้อง” เขานั้งคุกเข่าแล้วเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเข้ามากอดอย่างอบอุ่น
“นายจะทำอะไรฉันน่ะ ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง >O<” ฉันดิ้งอย่าเอาเป็นเอาตายเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมกอดของเขา
“ฉันจะไม่ปล่อย จนกว่าจะบอกว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วคุณร้องไห้ทำไม” เขาที่กอดอยู่ข้างหน้าเพราะฉันดิ้นเลยกลายเป็นเขาไปกอดข้างหลงแทน
“เรื่องของฉัน! ปล่อยนะ ฉันจะกลับบ้าน” ฉันยังคงดิ้งต่อไป โถ่เอ้ย! คัตเตอร์มาดันหายอะไรตอนนี้นะ ไม่งั้นคงปาดมือนายโรคจิตนี้ให้หายหื่นไปแล้ว
“ไม่อาววว เดี๋ยวผมไปส่ง” เขาที่กอดอยู่ข้างหลงพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนเล็กน้อย
“มันไม่ดีหรอก ฉันกลับเองกับเมลก็ได้ และขอความกรุณาปล่อยฉันด้วย” ฉันพูดแบบเอออออไปที
“ผมไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะให้ผมไปส่ง” เขาพูดพลางล้มลงมาที่ซอกคอจนทำให้ฉันขนลุกซู่ ไม่น้าา! นายรู้มั้ยนายกำลังทำให้ฉันคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อไปดี สมองตอนน้ของฉันมันกำลังหมุนติ้วๆ
“ถ้านายคิดจะทำแบบนี้! ทำไมไม่จูบฉันให้รู้แล้วรู้ลอดไปเลยละ!”คำท้าทายนั้นมันทำให้ฉัน...
**************************************
ไรเตอร์ถามตงๆ เริ่มฟินยัง
ไรเตอร์เริ่มแล้ว ><
เม้นเป็นกำลังใจด้วยน้าา
รักรีดเดอร์นะจุ๊บๆ >3<
ความคิดเห็น