____Double Juliet____[ TVXQ Fiction & Yaoi ]

เนื้อเรื่อง

!!! Double Juliet !!!



บีเอ็มดับเบิ้ลยูสีดำมันเป็นเงาล้อกับแสงไฟริมถนนจอดเทียบท่าอย่างสง่างามหน้ารั้วบ้านหลังเล็กที่มีป้ายหมายเลขสีม่นแขวนไว้เอียงๆ

ร่างบางสะดุ้งนิดๆก่อนจะปรือดวงตาสีนิลใสให้เบิกออก ผมสีเดียวกันล้อมกรอบใบหน้าขาวนวลที่ติดจะแดงเรื่อนิดๆราวกับเป็นไข้ มือบางเลื่อนไปปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะผลักประตูรถออกไปเบาๆ

ตอนนี้เป็นเวลาดึกสงัด.....หากแต่เสียงหนึ่งก็ทำให้ร่างบางแปลกใจ....

“แจจุง.....กลับช้าจัง” ใบหน้าน่ารักนั้นโผล่หน้าออกมาจากรั้วบ้านข้างๆ แจจุงส่งยิ้มให้น้อยๆก่อนยิ้มนั้นจะหายวับไปกับตาทันทีที่ได้ยินคนข้างตัวเปรยเบาๆ

“ใครหรอแจจุง....”

“อย่ายุ่งกับเขา.....” ร่างบางตัดบทเรียบๆก่อนจะปิดประตูให้อย่างเบามือ หารู้ไม่ว่าคนข้างในนั้นหาได้วางตาจากร่างเล็กอีกคนไม่.......

“........หึ” เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นเบาๆก่อนรถจะเคลื่อนตัวออกไป พร้อมกับความโล่งอกของคนสวย

“ทำอะไรอยู่ดึกดื่นป่านนี้ฮะ จุนซู” แจจุงหันไปสนใจกับร่างเล็กที่แง้มประตูเล็กเดินตามเขามา มือบางไขกุญแจไปพลางก็ฟังร่างเล็กข้างๆพูดไปพลาง

“ก็เรื่อยๆน่ะ แหมฉันอยากงานยุ่งแบบแจจุงบ้างจัง ตอนนี้แทบจะไม่มีงานเลยนะรู้เปล่า.....อยู่บ้านกินๆนอนๆทั้งวัน น่าเบื่อจะตาย.... ว่าแต่ใครมาส่งหรอ....” จุนซูก้าวเข้าไปในบ้านของแจจุงอย่างเคยชินก่อนทั้งคู่จะไปกองรวมกันบนเก้าอี้สนาม

“....อืม....ผู้จัดการน่ะ” แจจุงตอบเสียงเนือย.......

อย่าอิจฉาเลยจุนซู......งานของฉันน่ะ......

“โหว ฉันมีแต่แม่นี่ล่ะคอยจัดการ...อุ๊บ ขอโทษ” เมื่อรู้ว่าตัวเองหลุดปากเรื่องไม่ดีออกไปมือบางก็รีบตะครุบปากตัวเองไว้ก่อนจะยิ้มเก้อเพราะแจจุงเองก็ไม่ได้มีท่าทีจะโกธรอะไร

ใช่......เค้าไม่มีแม่.....ไม่มีครอบครัว.....

“นี่ฝากฉันกับผู้จัดการให้หน่อยสิ...นะๆ” แจจุงส่ายหัวเรียกเสียงโห่เบาๆได้จากคนน่ารัก

“.........ถ่ายโฆษณายาสีฟันไปแหละดีแล้ว นายยิ้มสวยจะตาย”

“เชอะ งกจัง” จุนซูทำปากยื่นก่อนจะสะบัดหน้างอน คนสวยคลี่ยิ้มก่อนจะส่งมือไปหยิกแก้มนิ่มเบาๆ

“ไม่ได้งก.....แต่มันไม่สนุกนักหรอก” แจจุงว่าพลางดึงแก้มเล่นไปพลาง

“อะอุกสิ...ได้เออคนเย้อออจาตาย...(สนุกสิ ได้เจอคนเยอะจะตาย)”

ถ้านายรู้จักมันดี....นายจะไม่พูดอย่างนี้หรอก จุนซู........

งานที่ต้องจำใจทำทั้งที่ไม่ได้อยากจะทำ.....

งานที่ต้องทำเพื่อแลกกับอิสรภาพ.......................




“อื้อ.....อ่ะ.....อ่าา....” ริมฝีปากบางครางไม่หยุดเมื่อเรือนร่างเปลือยเปล่ากำลังเต้นระบำอยู่บนท่อนเนื้อคับตึง.......ก้นนิ่มกระแทกใส่ไม่ยั้งมือแสงไฟสาดส่องเข้าหา.....

บทรักอีโรติกท่ามกลางสายตาของทีมงานนับสิบ ไม่ได้ทำให้นักแสดงมืออาชีพเล่นผิดพลาดเลยแม้แต่นิด...เพราะนี่เป็นละครฉากนึงที่ไม่ต้องมีบท......หนังที่เล่นไปตามอารมณ์ที่ถูกเล้าโลมมิได้หยุด

“คัท! เปลี่ยนเทปเร็วเข้า....” ว่าเท่านั้นก็หันไปสั่งงานช่างกล้องให้เดินเข้าไปใกล้เตียงนอนเพื่อซูมผิวใสใกล้ๆ

“อืม....อ่า...ซี๊ด.....อืมม....” แจจุงยังคงขยับสะโพกบางขึ้นลงอย่างเนิบนาบ เรียกเสียงครางทุ้มได้จากคนข้างล่าง....ชายหนุ่มที่กำลังจะเก็บกักอารมณ์ไว้ไม่อยู่

“เอาล่ะ...เทก!” สิ้นคำ ร่างบางก็เริ่มจะกระแทกไม่ยั้งอีกครั้ง รอยยิ้มเย็นถูกคลี่ออกโดนคนบนเก้าอี้ส่วนตัวของผู้กำกับ

แจจุง....ยางอายของนาย...มันหายไปไหนหมดแล้วล่ะ....

ครั้งแรกของนาย.....ยังร้องไห้แทบสิ้นสติไม่ใช่หรือไง....


“อ่ะฮึก....อ๊า......อื้ม....อ่ะ...อ๊า” เสียงกรีดร้องดังคลอตลอดเวลาที่กลุ่มเนื้อด้านหลังเสียดสีแก่นกายอันโต กระทั่ง.....นัยน์ตาสีนิลที่เคยปิดอยู่ตลอด ปรือขึ้นน้อยๆสบเข้ากับใบหน้าคุ้นเคย...

จุนซู.....

“อ๊ะอ๊า...อ๊าาาา” แม้ว่าหัวใจกำลังกระตุกอย่างแรง แต่ร่างกายไม่ได้รู้สึกไปด้วย มันกำลังสุขสมอย่างถึงที่สุดเมื่อสะโพกบางเคลื่อนตัวลงรูดจนสุด

ร่างกายกำยำข้างใต้เกร็งแน่นก่อนจะปลดปล่อยน้ำอุ่นเข้าไปในโพรงของร่างบางที่สั่นอย่างน่ากลัว ใบหน้าแดงซ่านจดจ้องอยู่กับใบหน้าเล็กๆของแขกใหม่ แววตาที่ทอดมองมาทางเค้านั้นราวกับจะต่อว่า....ถึงสิ่งที่เค้ากำลังกระทำ แต่ยังไงซะคราบขาวขุ่นที่เค้าเพิ่งจะปล่อยมันออกไป...ก็ไม่อาจจะลบเลือนออกไปได้

นายมาที่นี่ได้ยังไง..จุนซู

มือหนาของผู้กำกับโอบเข้าที่ไหล่บางของจุนซู เรียกสติของแจจุงให้หมุนคว้างกับไปสนใจกล้อง ใบหน้าเนียนค่อยๆโน้มเข้ากดจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นเล็กสอดดันเข้าไปไล้เลียอย่างแข็งกระด้าง.....ก่อนจะค่อยๆอ่อนลง

หมอนั่นมันตั้งใจจะทำอะไรถึงได้พาจุนซูมา

แจจุงผลุดลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปคว้าเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดขึ้นมาจากพื้น แล้วหันไปพูดตามบท...

“.......ขอโทษนะวันนี้ค้างไม่ได้...ไว้วันหลังจะโทรหานะ”

“คัท! เอาล่ะดีมาก เตรียมฉากต่อไปได้เลย” เสียงตะโกนเบาๆจากคนที่กำลังโอบไหล่ร่างบางอยู่ จุนซยังคงยืนค้างอยู่อย่างนั้น....

นั่นแจจุงไม่ใช่หรอ.........

“ฉากต่อไป....วันนี้เล่นแค่ครั้งเดียวไม่ใช่หรอ” แจจุงหันมาแล้วก็ต้องหลบตาเมื่อเผชิญกับจุนซูอีกครั้ง

“อืม...งานนายเสร็จแล้ว กลับได้ตามสบายนะ” ร่างสูงเหยียดยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ

“ฉากนี้ของจุนซุเค้า”

“ห๊ะ....แก....” เสียดลอดไรฟันพร้อมกับสายตาที่ครุกกรุ่นอยู่ภายใน ร่างสูงผู้มีอำนาจจัดการทุกสิ่งมองมือบางที่กำแน่นแล้วก็อมยิ้ม

“ฉันโทรเรียกพระเอกมาแล้ว...อย่าห่วงเลยแจจุง”

ไอ้...สารเลวเอ้ยยย!!!

“ขอฉันคุยกับจุนซู.....” แจจุงบอกเสียงเรียบหลังจากรวบรวมสติได้อีกครั้ง จุนซูนายรู้บ้างมั้ย....ว่ากำลังเดินมาเจอกับอะไร!

“อ้อ ได้สิ ตามสบาย อย่ารังแกเค้าล่ะแจจุง...” ว่าพลางก็ตรงเข้ามาหอมแก้มร่างบางแล้วกระซิกท่อนสุดท้ายเพียงเบาๆ “เดี๋ยวของใหม่จะช้ำเสียก่อน...”



บัดซบเอ้ย!!!

“นายตั้งใจจะทำอะไรถึงได้จงใจเดินเข้ามาติดกับหมอนั่น” แจจุงที่สุดจะกลั้นอารมณ์ทั้งหมดปล่อยมันไปกับร่างบางที่ยังคงตะลึงงันไม่หาย

จุนซู....เป็นเพื่อนคนเดียว......เป็นคนเดียว......ที่เห็นว่าเค้าสำคัญ...

แล้วทำไมนาย...............

ฉันจะช่วยนายได้ยังไง..........

“..................แจจุง.........” เสียงเรียกนั้นแผ่วราวกับยังคงไม่เชื่อสายตา แจจุงแทบจะสำลักกับคำนั้น.....เมื่อคนตรงหน้าเรียกชื่อเขาแบบนั้น.....

เหมือนจะไม่เชื่อว่า.....คนๆนี้คือคิมแจจุง......

“ขอโทษนะจุนซู มันเป็นความผิดของฉันเอง กลับบ้านกันนะ” มือบางรวบข้อมืออีกฝ่ายมากุมไว้

“อืม...” คนสวยเห็นจุนซูยิ้มตอบก็วางใจ......ไม่ได้ผิดสังเกตกับใบหน้าน่ารักที่ติดจะแดงซ่านกว่าปกติ

“โกธรฉันรึเปล่า” น้ำเสียงลังเลเป็นของแจจุงที่กำลังพาจุนซูเดินหลบออกไป

“เรื่องอะไร....อ๋อ....เปล่า...........แค่ตกใจน่ะ”

ตกใจ......... เพราะอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย

หรือเพราะแจจุงสวยมากจนเขาใจเต้นแรง....ยังไม่หยุดเลยแม้กระทั่งตอนนี้



“จะไปไหนน่ะแจจุง” แจจุงสะดุ้งเฮือกเพราะจู่ๆร่างสูงที่เขาไร้หนทางจะต่อต้านก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้า

“เรากำลังจะกลับบ้าน” ร่างบางชักสีหน้าน้อยๆ เจ็บใจนักที่หนีไม่พ้น

“ผิดแล้วแจจุง.....แค่นายเท่านั้นที่จะกลับ” สิ้นคำ ร่างสูงก็รวบตัวจุนซูให้ถอยหากจากแจจุงและพาเดินกลับไปยังฉากที่เตรียมไว้

“จุนซู!!!!!!!!” แจจุงแผดเสียงเรียกก่อนจะสาวเท้าตามไปอย่างเร็ว

“แจจุงกลับบ้านเถอะ ฉันมาเป็นไร” จุนซูพูดทั้งที่แก้มทั้งสองข้างแดงเรื่อ ริมฝีปากนิ่มสั่นน้อยๆ

“.....พูดอะไรน่ะจุนซู”

“อยู่แบบนี้...ฉันทรมาน.......อ่ะ อื้อ” มือหนาที่เขาขยำก้นนิ่มส่งผลให้จุนซูปริปากครางพร้อมสะดุ้งสุดตัว แจจุงมองรอยยิ้มเย็นแล้วก็เริ่มจะจับเค้าอะไรได้ มือบางกำแน่นเกร็งจนสั่น....

“แก!!! วางยาจุนซูสินะ”

“อย่าทำเสียงแบบนั้นกับฉันสิ ไม่น่ารักนะแจจุง” คำตอบที่บ่ายเบี่ยงทำให้แจจุงยิ่งมั่นใจ

“พระเอกมาถึงรึยัง ตั้งกล้องไว้ได้เลยนะ” และแล้วขาเรียวก็แทบจะทรุดลง เมื่อคนสำคัญของเขากำลังตกอยู่ในกำมือของคนที่ร้ายกาจที่สุด เท่าที่เค้าเคยเจอ...

คนที่ทำให้ คิมแจจุง ตกเป็นทาส.....

ได้แต่รอคอยอิสรภาพอย่างหมดหวังอย่างทุกวันนี้.....

พวกเขาเดินกลับมาที่นี่อีกแล้ว........กองถ่ายที่เขาต้องร่วมรักกับคนแปลกหน้านับสิบนับร้อย......ที่ๆมีแต่กลิ่นและรสชาติของกิเลสตัณหา...

“เดี๋ยว......” ร่างสูงหันกลับมาหาแจจุงก่อนจะเลิกคิ้ว

“ให้ไปส่งมั้ย”

“ให้ฉันเล่นด้วย.......” ริมฝีปากบางเม้มแน่นก่อนจะมองหน้าของจุนซูแล้วเค้าก็ตัดสินใจแน่วแน่.....ถ้าเล่นด้วยก็ยังพอจะช่วยอะไรได้บ้าง

“เอ...จะไหวหรอ”

“เสร็จแล้ว...จะให้ไปต่อที่ห้องนายด้วยก็ยังได้” ว่าเท่านั้นร่างบางก็เดินไปโฉบเอาตัวจุนซูเดินไปเข้าฉากด้วยกัน

ลับหลังร่างบางทั้งสอง รอยยิ้มปีศาจก็คลี่ออกจางๆ.......

ขอบใจนะแจจุง ที่อาสาเอง....นึกว่าจะต้องบังคับกันซะแล้ว....หึหึหึ



“เปลี่ยนบทนิดหน่อยนะพวกเรา ให้แจจุงกับจุนซูเล่นกันไปก่อน ในระหว่างที่พระเอกยังไม่มา เอาล่ะกล้องพร้อมนะ” เสียงก้องทำให้หลายคนเริ่มประจำตำแหน่ง แจจุงหันไปเตรียมจะค้างแต่ใบหน้าของคนๆนั้นก็เหมือนจะบ่งชัด

เขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินใจ...


“แจ..จุง...” เสียงขาดห้วงของจุนซู เรียกให้แจจุงหน้าแดงซ่านตามไปด้วย “ร้อน...ฮือ..ฮึก อึดอัด....”

แจจุงยกมือขึ้นปาดน้ำใสที่ไหลล้นออกจากหางตา ก่อนจะประคองใบหน้าเล็กให้หันมาทางเขา ริมฝีปากนิ่มค่อยๆจรดลงบนกลีบปากบางที่ดูจะตกใจไม่หาย แจจุงคลายจูบออกก่อนจะยิ้มนิดๆ

ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกแล้ว....

“ทำแบบนี้แล้วจะดีขึ้นนะจุนซู” คำปลอบใจ.....พร้อมกับรสจูบหอมหวาน ลิ้นเล็กสอดเข้าไปหยอกล้อเบาๆ และเป็นอย่างคาด...จุนซูจะเคยจูบแบบDeep kiss รึยัง......

คำตอบนั้นแสนง่าย......

เป็นอันว่า แจจุงต้องกลายมาเป็นฝ่ายรุก มือบางประคองศีรษะของจุนซูให้เอียงรับ ก่อนจะเป็นฝ่ายเบิกตาขึ้นน้อยๆบ้าง เมื่อจุนซูดันลิ้นเล็กกลับมาเล่นในปากของแจจุง

“อื้อ.......” ใบหน้าหวานแลกจูบกันอยู่นานสองนานท่ามกลางความเงียบสงัด...มีเฉพาะแต่เสียงดูดปากเบาๆที่เล่นเอาคนมองต้องเสียวตาม

อุเคะ....มาเล่นกันเองแบบนี้......โถ่เว้ย

ถ้าอยากได้พระเอก ก็บอกสิ.....ใครแม่งก็อาสาล่ะวะ......

“ร้อน...” จุนซูว่าตามด้วยการจัดแจงถอนเสื้อเชิ้ตตัวบางออกเอง แจจุงเองก็รั้งสติไว้แต่แต่เพียงเบาบาง มือบางถูกส่งไปจัดการกับกางเกงของจุนซู ริมฝีปากฉ่ำตรงเข้าครอบครองอย่างไม่รั้งรอ

“อ๊า ตรงนั้น.....อื้อ.......อ่ะ อ๊า...อ่า อื้อ” แจจุงละเลียดดูดทิ้งน้ำหนักสลับกัน มือบางที่กำท่อนเนื้อก็รูดตามเป็นจังหวะเดียวกัน ก่อนลิ้นเล็กจะเอาแต่เลียวนตรงส่วนปลาย..

น้ำใสไหลเยิ้มออกมาเรื่อยๆโดยที่จุนซูได้แต่ครางหวาน เนื้อตัวแดงเป็นจ้ำเพราะฤทธิ์ยาเหมือนเพราะความซ่านไม่อาจรู้ได้ สิ่งเดียว....ที่รู้สึก คือความร้อนจากริมฝีปากนิ่มที่กำลังเลียตรงนั้นของเขาอยู่

“.....ยังร้อนอยู่รึเปล่า” แจจุงถอนริมฝีปากออกก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบ จุนซูไม่ตอบเพียงแต่หอบเบาๆ
ความปรารถนาที่แข็งตัวขึ้นอาจเป็นคำตอบที่ดีกว่า....

ร้อนยิ่งกว่าเดิม...ซะอีกล่ะสิไม่ว่า

“แจจุง...จะทำอะอ๊า....อื้อ” แวบเดียวที่จุนซูหลับตาลงร่างบางก็ถอดอาภรณ์ของตัวเองออกบ้าง ก้นนิ่มกดลงบนท่อนเนื้อก่อนจะรับมันเข้าไป

ใบหน้าสวยบิดน้อยๆเพราะความอึดอัด ทั้งที่ยังไม่ได้รับการปรนเปรอแบบนี้...ทำไมเค้าถึงอยากใส่ของจุนซูเข้ามานะ....

“อ่า อื้อ.....อ่า.....อื้อ” แจจุงครางแผ่วพร้อมๆกับขยับสะโพกขึ้นลง นัยน์ตาเรียวของจุนซูมองคนตรงหน้าอย่างหลงใหล ก่อนจะสะดุดกับส่วนนั้นของแจจุง....

มือบางส่งไปกอบกุมท่อนเนื้อสีสวยของแจจุงขึ้นมา ก่อนจะหมุนมือเบาๆตรงส่วนปลายส่งผลให้แจจุงชะงักหยุดการกระทำทั้งหมด

“อื้อ...ฮ่ะ....นายไม่ต้อง...อื้อ...ทำอย่างนั้นก็ได้” ว่าไปแบบนั้น แต่กลับรู้สึกดี.....เมื่อจุนซูรูดตามยาวแรงๆ อกบางแอ่นกับสัมผัสสะท้านตามด้วยสะโพกบางที่เริ่มยกตัวขึ้นอีกครั้ง

“อ๊า....อื้อ...อ่า...ฮึก” เสียงครางผสานกันไปอย่างไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ก่อนที่แจจุงจะโอบรอบคอของจุนซู ให้อ้อมแขนของจุนซูโอบรอบตัวเอง แจจุงขยับสะโพกขึ้นจนเกือบสุดแล้วใส่กลับลงมาใหม่อย่างแรง ทำซ้ำๆอย่างนั้นจนเอวบางแทบรับไม่ไหว..... ความเสียวซ่านแร่นริ้วขึ้นตามจุดสัมผัสจนจุนซูเกร็งไปทั้งตัว อย่างที่แจจุงเองก็ยังรับรู้ถึงของข้างในที่เหมือนจะทนไม่ไหว

“แจจุง.......” เสียงเรียกชื่อ ทำให้แจจุงฉุกคิดถึงกฏ ที่ว่าด้วยการห้ามเรียกชื่อ.....แต่ตอนนี้ใครมันจะไปสนกันล่ะ “ฉัน...ฮึก”

“อื้อ...ซี๊ด.......อ่า.....มะ...มาเลย อ่ะ อ๊าาา” ร่างบางทั้งสองกอดกันแน่นเพราะร่างกายที่เกร็งสั่นกำลังตอบรับกันละกัน น้ำขุ่นผลผลิตจากความใคร่ไหลล้นออกจากความปรารถนาของแจจุงพร้อมกับที่ช่องทางถูกเติมเต็ม

“เลอะแล้ว...” จุนซูว่าก่อนจะถอดสะโพกบางออกอย่างเบามือ.... ตรงนั้น....รู้สึกยังไงบ้างนะ

ใบหน้าแดงซ่านของแจจุงหยาดเยิ้มเสียจนจุนซูต้องขยับเข้าใกล้เพื่อมองให้ชัดๆ

“นาย..ดีขึ้นรึยัง....” แจจุงเห็นจุนซูขยับเข้ามาใกล้ก็ออกปากถาม ทั้งที่อกบางยังขยับขึ้นลงไม่หยุด....เหนื่อยจนแทบขาดอากาศ แต่ก็.....สุดๆไปเลยเมื่อกี้....เหมือนกับไม่ได้เต็มที่แบบนี้มานานแล้ว

“แจจุง...” เสียงเรียกขาดไปเมื่อจุนซูประกบริมฝีปากลงมา แจจุงรับมันไว้อย่างงงๆก่อนจะหน้าแดงเรื่อขึ้นในที่สุด “ฉัน....อยากทำแบบนั้นบ้าง....”

“นายจะบ้า...อื้อ” แจจุงแหวขึ้นก่อนจะต้องรับจูบของจุนซูอีกครั้ง พระเอกที่ว่ามันจะมามั้ยเนี่ย!!

เอาเถอะ...ยังไงก็ต้องช่วยจุนซูก่อน

ฤทธิ์ของยาไม่มีทางจะหายไปง่ายๆ...เขารู้...........เพราะเจอมากับตัวเองไม่รู้จะกี่ครั้ง


“อื้ม...อื้อ” แจจุงดันจุนซูให้ลงไปนอนก่อนจะไล้ลิ้นเลียรอบๆยอดอกเต่งตึง ตามด้วยดูดเม้มสลับกับจูบแผ่วเบา

“ช่วยหน่อยได้มั้ย” แจจุงเปรยก่อนจะจับมือบางไปกุมท่อนเนื้อของเขา จุนซูวางมือบนนั้นแล้วเอามาแนบกับหน้าท้องเค้าก่อนจะรูดขึ้นลงไปพร้อมๆกับสะดุ้งสุดตัวเมื่อแจจุงจงใจกัดตุ้มสีแดงเบาๆ

ตื่นเต้นสินะแจจุง........กับบทบาทที่กลับกันแบบนี้

แจจุงผละออกมาในที่สุด ก่อนจะนั่งลงรูดให้จุนซูบ้าง มือบางข้างหนึ่งเปลี่ยนกุมมือของจุนซูที่กำลังรูดของเขาอยู่เช่นกัน...

“อื้อ..อ่ะ...” ร่างกายของตัวเอง...แจจุงย่อมรู้ดี แต่จุนซู......

“แจจุง.....พอแล้ว.....อ่า อื้อ ฉันอยาก...รู้สึกแบบแจจุงบ้าง.....อื้อ” แจจุงมองจุนซูแล้วก็ยิ้ม ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน จุนซูก็ยังคงเป็นเด็กสำหรับเขา....อยากรู้อยากลองไปเสียหมด

“งั้น....เริ่มจากนี่ละกัน” นิ้วเรียวปาดเอาน้ำขุ่นที่เริ่มไหลเยิ้มออกมาจากส่วนปลายมาชโลมจนทั่วนิ้ว แล้วแหวกทางเข้าไป จุนซูนิ่วหน้าแทบจะทันที มือบางบิดผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่

“เจ็บมั้ย...” แจจุงเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว ก่อนจะสอดให้ลึกขึ้น

“ไม่เท่าไร.....แต่อึดอัด...อือ...” คำตอบที่แจจุงไม่แปลกใจ นิ้วเค้าเองก็รู้สึก...รัดซะแน่นแบบนี้ ขืนเอาของเขาเค้าไปตอนนี้ คนที่จะตายน่ะ...เค้าเองแน่ๆ

“อย่าเกร็งสิ....ตรงนี้ล่ะมั้ง” จุนซูที่กำลังจะผ่อนคลายจู่ๆก็กระตุกเกร็ง มือทั้งสองเปลี่ยนมาจับไหล่แจจุงแน่น ริมฝีปากเม้มแน่น...

อะไรกัน...ฮึก....ตรงนี้.....สุดยอด..

“อ๊า.....อ่า.....อึ๊” นัยน์ตาเรียวปิดแน่น แจจุงมองใบหน้านั้นก่อนจะก้มลงไปจูบปลอบ...

ก่อนที่นิ้วเรียวจะถูกถอดออกแล้วเปลี่ยนเอาของที่ใหญ่กว่าเข้าไป

“โอ๊ย....ฮึก....อ่า...โอ๊ย...เจ็บ.......อื้อ” จุนซูบีบไหล่บางแน่น ตามด้วยน้ำใสที่ทะลักล้นออกมาอย่างง่ายดาย

“อดทนหน่อยสิ.....อยากจะรู้สึกแบบเดียวกับฉันไม่ใช่หรอ” เท่านั้นที่จุนซูก็หยุดร้องแล้วสูดหายใจเข้า รับรู้แต่เพียงแต่ความเร่าร้อนที่คนตรงหน้ามอบให้

“อ๊า...อ่า...อื้อ อ่า....อื้อ....อ๊า...ซี๊ด............จะ...แจ...” นัยน์ตากลมโตของแจจุงเริ่มหรี่ลงเมื่อรู้ตัวว่าจุนซูไม่ใช่คนเดียว...ที่กำลังโดนรุกเร้า

ถึงแบบนี้จะไม่ใช่แบบที่เค้าเคยชิน....แต่มันก็...

ทั้งสองจมอยู่ในความหฤหรรษ์....จนกระทั่งเสียงกรีดร้องเพราะความสุขสมจบลง........


“คัท....” คำสั่งแผ่วเบาหลังจากที่ทั้งแจจุงทั้งจุนซูล้มตัวลงสลบไปกับเตียงนุ่ม.....

ใบหน้าหวานที่ยังคงทิ้งรอยแดงไว้จางๆ.....หลับไม่ได้สติสะท้อนอยู่ในจอสำหรับผู้กำกับ......... พร้อมกับที่รอยยิ้มเย็นคลี่บางๆอย่างพอใจ.......

Double Juleit ; หนังต้องห้ามที่ถูกวางขายในอีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมา........และขาดตลาดอย่างรวดเร็ว



“ไอ้ยุน......วันนี้มีหนังใหม่ว่ะ แม่งคนแสดงน่ารักชิบป่งเลย” ร่างสูงที่มีรอยยิ้มสดใสเดินมากอดคอกับเพื่อนรักที่กำลังจะตรงกลับบ้าน....

“หนังแบบนั้น...จะไปสู้ของจริงได้ไงวะ” ยุนโฮหันไปยิ้มๆกับไอ้เพื่อนที่พูดจาได้ดูสถานที่มาก...ที่ยังไม่ทันก้าวพ้นประตูโรงเรียนเลยนะ

“เอ้า....เห็นแล้วแกจะอึ้ง....” ยูชอนส่งซองใสที่ใส่ซีดีที่ว่าให้ พร้อมกับรอยยิ้มของผู้ชนะ เมื่อยุนโฮถึงกับหยุดเดินแล้วหันมาทางเค้า

“คนขวา / คนซ้าย” เสียงทั้งสองผสานกันอย่างรู้ใจ ก่อนทั้งสองจะเบิกตาอย่างแปลกใจ

“เห้ย......ครั้งแรกนะเนี่ยที่แกกับฉันตกลงกันได้” ยูชอนยึดแผ่นคืนมาจากเพื่อนก่อนจะเดินทิ้งห่างไป

“อยากดูก็รีบๆตามมาซะ....คนซ้ายเห็นว่าจะชื่อแจจุง.....อะไรนี่ละ” มือหนาแกล้งโบกแผ่นไปมาอย่างแกล้งคนข้างหลังไปก่อนจะต้องรีบสาวเท้าเมื่อยุนโฮวิ่งตามมาอย่างเร็ว

“เดี๋ยวดิ....ยูชอน....รอด้วย!”





-  The end  -

TalK::
SF เรื่องแรกของเรา  ประเดิมด้วย แจเซีย-เซียแจแบบนี้
คงไม่มีใครสาปส่งนะ  ?? ใช่มั้ย T^T
เราพึงระลึกแล้วจริงๆว่า ฟิกเราคงขาดคำว่า Warning NC  ไม่ได้!!!
55555+   ก็เป็นความชอบอย่างนึงนะ  เวลาเขียนก็สนุกดีด้วย
บวกด้วยความหื่นเล็กน้อยในจิตใจ 555
จริงๆเพื่อนเราแอนตี้คู่นี้มาก  แต่เรากลับเอามาเขียนจนได้  ขอโทษนะ...(กระซิก)

เอ็นซี...
ไม่ได้เขียนนาน ฝืดมากๆเลยอ่า ตรงไหนไม่ดีหรือมันน่าเบื่อก็คอมเม้นไว้เน้อ
NC-จงเจริญ!!!  555+

ปล.ขอบคุณที่หลงเข้ามากัน  อีกแล้วใช่ม๊า  555+