[Fic yaoi GOT7] Triangle {JacksonxBambamxMark}
ในเมื่อความรักไม่ใช่แค่สองกลับเป็นสาม คนที่รักสองคนจะยอมแบ่งครึ่งคนรักของตัวเองหรือเปล่า?
ยอดวิวรวม
4,727
ยอดวิวเดือนนี้
5
ยอดวิวรวม
4.72K
อัปเดตล่าสุด : 11 ม.ค. 57 / 05:22 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
Triangle
Jackson x Bambam x Mark
ในเมื่อความรักไม่ใช่เพื่อนแค่สอง
คนสามคนจะทนได้ไหม?
หรือจะเป็นฝ่ายที่จะจากไปเสียเอง...
Thank
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Triangle
‘เาบอว่าผมเหมือนฤูฝน ทีุ่่ม่ำ ฝนที่่วยโลมิใให้แ่เา’
“แบม...”ผมปลุนนอนหลับอย่านุ่มนวล มือหนาอผม็อเลี่ยผมที่ปิใบหน้าน่ารัแมหยอล้อ
“แบมแบม...”ผมระิบเรียื่อนนอนหลับอีรั้ แ่็ไม่มีวี่แววะื่น
“นี่...”ผมลาเสียยาน “ถ้าแบมแบมไม่ื่น ผมะลวมลามแบมแบมแล้วนะ”
ผมไม่รู้ว่าำพูอผมไปรบวนโสประสาทส่วนไหนอนเพิ่ื่นหรือเปล่า หรือเ้าัวอาะั้โปรแรมไว้็ไ้ว่าำนี้มันเป็นอันราย
“ปลุแ่เ้า”นเพิ่ื่นพึมพำ้วยท่าทาัวเีย น่ารัสุๆ
“วันนี้เาเปลี่ยนเวลานิหน่อยน่ะ แล้วอยาไ้มอร์นิ่ิสปลุไหมล่ะรับ? เพื่อะไ้ื่นเ็มาไ”ผมยิ้มมุมปา
“ออไปเลยไป๊มาร์ เี๋ยวไปามไป”แบมแบมทำท่าทาบ่บอว่านลุับำพูอผมมาแ่ไหน ร่าบาัแเอาอะเ้าไปอาบน้ำ
“ไม่อ่ะ ผมอยารอรนี้”
“ามสบาย”ร่าบาพูบ็เ้าไปอาบน้ำทันที เ้าัวไม่ปิเสธผมสันิ...อาะเป็นเพราะรู้ว่าห้ามผมไม่ไ้ ผมลุึ้นไปยัล่อๆนึแล้วหยิบนมอสีแมาีอทันที เบนโะ...มันือนมาเมือไทย ที่ผมิว่ามันอร่อยมาเลยล่ะ โมยนมินไม่พอ ยัอนึถึเ้าอนมไม่ไ้ ผมยัำไ้...ยัำไ้แม่น
ผมออิั่นเ้ามาเวายพี ถึผมะอายุมาว่าแบมแบม็เถอะ แ่สำหรับารเป็นเ็ฝึนอายุน้อยว่าอย่าแบมแบมลับเป็นรุ่นพี่ แถมยัฝาฝัให้เ้าัวูแลผมเสียอี ใบหน้าบึ้ึทำเป็นเ้มทำให้ผมอยิ้มในใไม่ไ้ เ้าัวไม่รู้หรอ ว่าใบหน้าอนเอทำท่าุแ่ไหน็ไม่มีใริะลัว สำหรับผมมันิว่าน่ารัมาว่าเสีย้วย้ำ
แบมแบมน่ะเ๊เป็นรุ่นพี่ไ้ไม่นานหรอ เ้าัว็หลุยิ้มออมา เป็นนอัธยาศัยีอี ็เ้าับผมไ้อย่ารวเร็ว แถมเ้าัว็เพื่อนเยอะ พลอยทำให้ผมมีเพื่อนไป้วย แ่ยัไแบมแบม็ถือเป็นเพื่อนสนิทอผมที่สุนหนึ่เสมอ
ะถามว่าวามรู้สึผมมันเปลี่ยนไปอนไหนน่ะหรอ? ็อนที่แ็สันเ้ามานั้นแหละ แ็สันไม่ไ้ผิหรอรับ บาทีผม็วระอบุมัน้วย้ำที่ทำให้ผมรู้ััวเอ แ่็นะ...เรื่อระหว่าอเรามันพูยา...
รั้แรผมิว่าวามรู้สึอผมมัน็แ่เพื่อนที่อยาปป้อเพื่อน็เท่านั้น หรือไม่็แ่หวเพื่อน หวว่าแบมแบมะสนิทับใรมาว่าผม แ่ริๆไม่ริเลย ผมนะ...อบแบมแบมมาั้นานโยไม่รู้ัว่าหา
“มาร์! โมยอีแล้วนะ”แบมแบมเ้ามาพร้อมน้ำเสียุ
“็อยาินนี่นา แบมแบมไม่อยู่ เปิห้อน้ำไปออนุา็ไม่ใ่ใ่ปะ”ผมยิ้มสู้แม้ว่าในมือะมีหลัานอยู่็าม
“็ไม่ไ้หวอ ็รู้นิว่าไม่มีให้ินทุวัน”น้ำเสียอแบมแบมอ่อนล
“เอาเถอะ เี๋ยวผม็เลี้ย้าวแทนไ ไม่ีหรอ?”ผมเสนอ
“เอาเถอะ ะทำอะไร็ทำ”แบมแบมพูอย่าเหนื่อยใ “ไปหรือยัมาร์ มาปลุไม่ให้ไปสาย เี๋ยวะไปสายเอนะ”
ผมสะพายเป้ลุึ้นเินนำออไป ่อนะรอให้แบมแบมล็อห้อแล้วเินามหลั
“หวัี”ผมมวิ้วนิหน่อยเมื่อเห็นใรยืนอยู่้าล่า มันิไมารับแบมแบม...
“วันนี้ลมอะไรหอบมา”แบมแบมมอแ็สันอย่าไม่ไว้ใ
“ลมิถึรับ”แ็สันียิ้มว้า
“อยาะอ้ว”แบมแบมทำท่าลื่นไส้
“นานๆเล่นทีน่า”แ็สันยิ้มเินๆ
“ะถึไหมวันนี้ ึอ่ะ”ผมั
“พูอย่ามารับแบมแบมไ้นเียว”แ็สันบ่นอุบ ผมแทบะปาเป้บนหลัผมให้เป็นอวั
“ไม่ัันสัวันไ้ไหม”ใบหน้าที่ยิ้มอแบมแบมเปลี่ยนมาเป็นสีหน้าเบื่อหน่าย
“ถ้าไม่ัันไม่ไ้เป็นเพื่อนสนิทันหรอเนอะ”แ็สันไม่ว่าเปล่ามาอออวามเห็นผมอี
“เอาเถอะ แล้วแ่มึเลย”ผมปัไหล่ที่มันเพิ่ออผมไป ่อนะเินนำไป วันนี้ถ้ายัยืนอยู่รนี้็ไม่ถึึันหรอ
“ูอาบน้ำนะเว้ยไอ้มาร์”แ็สันมันะโน่าไล่หลั
“อ้าวหรอ ูเพิ่รู้”ผมทำเสียวนีน หลัานั้นนเิน้าๆผม็หัวเราะออมา
“ลรไหน?”ผมหันไปถาม
“เปล่านิ”แบมแบมียิ้มให้ผม ผมมอน้าๆอย่ามีพิรุธ
“อะไร...ไม่เื่อหรือไ”นัวเล็้อผมลับ
“รับๆ เป็นแบมแบมผมล่ะเื่อเสมอ”ผมยิ้มเป็นำอบ
‘เาบอว่าผมเหมือนฤูหนาว ฤูที่ผมแสนะเลีย
แ่สำหรับเามันลับเป็นฤูที่เาอบที่สุ เมื่ออยู่เมือไทย’
“แบมแบม...หิวอ่ะ”ผมบ่น ผมนั่ยอๆอแบมแบมา้าหลั
“ไม่ไ้ิน้าวเ้ามาหรือไ”นที่ผมออยู่หันมามอผม
“ืม”ผมทำท่าทาอออ้อน
“ั้น็ไปเร็วสิ เี๋ยว็หมเวลาพัหรอ”ผมลายอแล้วยืนึ้น ร่าเล็ว่าเินนำผมไป
“เฮ้...ไปไหนไม่ไปเเว่นหรอ?”แบมแบมหันมาถามหลัาผมเินไปอีทานึ
“ไม่อ่ะอยาินอะไรที่มันอยู่ท้อ”ผมเินรไปร้านโนัททันที
“แบมแบมอยาินอะไร เี๋ยวันเลี้ย”
“ไม่้อเลย...มีั์ื้อเอไ้”ร่าเล็พูบ่อนะเินไปหยิบโนัท่อนทันที เพราะแบบนี้แหละผมถึหลรัแบมแบม ทั้วามใี รไปรมา วามริใ วามี้เรใ ทุสิ่ทุอย่าอแบมแบมทำให้ผมออบไม่ไ้
“ยัไม่เสร็หรอ?”แบมแบมหันมาถามผม
“น่าแบมแบม ึไม่หนีไปไหนหรอ อีั้สิบนาที”ผมยิ้มว้า
“ันไม่อยาเป็นัวถ่วนี่นา”
“แบมแบมไม่เยเป็นัวถ่วอยู่แล้ว เ่้วย้ำ”ผมยี้ผมนุ่มอย่าเอ็นูเป็นำลัใให้นอบิมา
“อวยเิน”
“แ่อยามบ้านี่นา ไม่ไ้หรอ?”ผมพู้วยน้ำเสียน้อยอน้อยใ
“ไ้สิ เป็นแ็สันนะไ้อยู่แล้ว”ผมไ้รอยยิ้มอแบมแบมเป็นำปลอบโยน รอยยิ้มที่สใส รอยยิ้มที่ผมอยาะเ็บเอาไว้ให้ัวเอเห็นแ่เพียนเียว
รอยยิ้มแสนสใสที่ิาั้แ่วันแรนถึวันนี้...
ผมน่ะ...เป็นรูมเมทอมาร์ ทำให้ผมพลอยไ้รู้ัแบมแบมไป้วย ไ้ไปไหน้วยับแบมแบมอี แบมแบมน่ะ...น่ารัมา น่ารันผมอใไม่ไหวที่ะอยาไ้เป็นอัวเอ ผมเป็นผู้ายนนึที่หวอรั หวมาเสีย้วย แ่อาะเพราะเป็นมาร์ อาะเพราะเราเห็นใึ่ันและัน ผมแบ่แบมแบมให้็แ่มาร์เท่านั้น
บาที...ผม็เยิว่าถ้าผมมา่อน ผมอาะไ้รอบรอแบมแบมเป็นอนเอนเียว อนเอนเียวริๆ
แ่อนนี้ผมิว่าถ้าผมมา่อน เรื่อมัน็เิแบบนี้ไม่่าาเิมหรอ ไม่ว่าผมะมา่อนหรือมาหลัไอ้มาร์ แบมแบม็ยัทำแบบนี้
‘ถ้าพวเาือฤูามที่ผมบอ แ็สันับมาร์บอผม้วยประโยเียวันว่า
ผม็ไม่่าาฤูร้อนที่ทำให้หัวใอพวเาพอโ’
ผมไม่ไ้ีอะไรหรอ...ผม็แ่นเห็นแ่ัวนนึ ที่อยาะไ้สิ่สอสิ่ไปพร้อมๆัน ทั้ที่มันเลือไ้แ่สิ่เียว
ถ้านเรามีหัวใสี่ห้อ ผมแบ่ให้มาร์ับแ็สันนละสอห้อเท่าๆัน ผมรู้...ไม่มีใรอยาไ้อะไรที่วรเป็นอัวเอ แ่้อมาแบ่รึ่ับนอีนนึ
ไม่มีใรทนไ้หรอ...สัวันมัน้อระเบิออมา แ่พอถึวันนั้นผมลับนิ่เป็นำอบ นน้ำาไหลออมาเอ
“แบมแบม...ผมทนไม่ไหวแล้ว”มาร์ระเบิออมาท่ามลาบรรยาาศอึมรึมมาไ้เป็นอาทิย์
“...”ผมไม่ไ้อบอะไร ผมไ้แ่นิ่ ไ้แ่รับฟัำพูอมาร์
“แบมแบม บอผมเถอะ บอแ่ไหนแบมแบมาใรไม่ไ้็ไ้ บอมาเถอะ เป็นแบบนี้ผมว่ามัน็้อใรสันสัวันอยู่ี ถ้าแบมแบมบอว่ารัแ็สัน ผม็ะเินออไปเอ”มาร์พูับผม้วยน้ำเสียริั แววาอมาร์ไม่มีวามลัเลเลยสันิ สำหรับผมมันไม่่าาประโยบอเลิ...
“...”ผมไ้แ่เียบเป็นำอบ แล้วไม่รู้เลยว่าน้ำาไหลออมาั้แ่เมื่อไร
“แ่ำเียวแบมแบม บอผมเถอะแ่ประโยเียว”ผมพยายามไม่สบา ผมไม่อยาไ้ยินอะไรทั้นั้น เพราะผมรู้ว่ามันะทำให้ผมไม่สามารถหยุร้อไห้ไ้
ผมร้อไห้อยู่สัพัโยไม่มีเสียสะอึสะอื้นออมาเลยสันิ
พรึ่บ!
“พอเถอะมาร์ มึหยุเถอะ”ผมหันไปมอนมาใหม่ที่เหมือนรับรู้เหุาร์ั้แ่แร...บอามรผมไม่อยาะเอทั้สอนพร้อมันในเวลานี้
“ไม่้อแล้วนะรับ”แ็สันเ้ามาอผมทันที ฤูหนาวที่เย็นัับอาาศร้อนัอประเทศไทย พอมันมาเอัน มันลับลายเป็นอาาศเย็นำลัี“ไม่ว่ายัไ ผม็ยัรัแบมแบม”
“ผมอโทษ...แบมแบมไม่้ออบแล้ว ถ้ามันทำให้แบมแบมเ็บปว”มาร์ับมืออผมแล้วแนบแ้มอเา้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่น และสัมผัสอย่าอ่อนโยน
“ผมอโทษที่ทำให้แบมแบม้อร้อไห้”ใบหน้าอมาร์เศร้าสร้อย ผมไ้แ่ส่ายหน้าเป็นำอบว่าผมไม่ถือโทษโรธมาร์หรอ
“ผมน่ะรัแบมแบมมารู้ไหม?”มือหนาอมาร์ลูบผมอผมเบาๆ
“ผม็รัแ็สันับมาร์เหมือนัน...อโทษ ที่ผมเห็นแ่ัว”ำพูอผมลับทำให้ัวเอร้อไห้หนัว่าเิม
“อย่าร้อสิ แบมแบมไม่ผิหรอ”แ็สันยัอปลอบผมเหมือนเิม
“อือ แบมแบมไม่ผิ”มาร์ยิ้มบาให้ผม
เป็นแบบนี้แหละีแล้ว…ผมยิ้มว้าเมื่อมือที่ับผมเป็นมาร์ และอี้า็เป็นแ็สัน
เป็นแบบนี้แหละีแล้ว... – แบมแบม
แ่ไ้อยู่้าแบมแบม แ่รู้ว่าแบมแบมรัผม็พอแล้ว – มาร์
แ่มีผมอยู่ในพื้นที่วามิและหัวใอแบมแบมแ่นี้ ผม็โอเแล้ว – แ็สัน
------------------------------------------------------------------
Talk
ในที่สุ็แ่แล้วริๆ ฮา ไม่รู้ว่าน้อะออมาาร์แรเอร์แบบไหน
แ่ิว่ามัน้อสามเส้าแล้วมัน็ประมานี้//หัวเราะ อนเมน์ิมไ้นะะ><
ผลงานอื่นๆ ของ +Ayame+ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ +Ayame+
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้