ยัยแสบซ่าสุดสวย กับ นายสุดหล่อขี้เก๊ก

เนื้อเรื่อง

กริ๊ดดดด >O< ไม่ไหวๆๆ ทำไมฉันสอบได้ที่หนึ่งแต่ดันไม่ใช่คนเดียวที่ได้เต็มล่ะเนี่ยย ไม่ยอมมๆๆ~ ใครหน้าไหนมันบังอาจมาสอบได้ท๊อปเท่าฉัน!! อย่างนี้ปล่อยไว้ไม่ได้!! มันชื่ออะไรน่ะ อ้อ นายคีรันอะไรนั่นเอง เด็กใหม่ลูกครึ่งญี่ปุ่นนี่น่า เชอะ คิดว่าเก่งนักหรอ อย่างนี้ต้องเจอกันซะหน่อยแล้วว!! ดันสอบได้เต็ม เบลล์ไม่ยอมม~

อ้าา~ ขอโทษค่ะ –O- เบลล์เพิ่งมาถึงโรงเรียนนะคะ วันนี้ผลสอบมิดเทอมออกมาค่ะ แล้วเบลล์ก็ได้ที่หนึ่งเช่นเคยค่ะไม่ต้องห่วง แต่ปกติแล้วนะ เบลล์จะเป็นคนเดียวที่ได้เต็ม ถัดจากเบลล์มาก็จะเป็นประมาน 80 กว่าเปอร์เซ็นต์ค่ะ เชื่อแล้วยังล่ะว่าเบลล์เรียนเก่งง~ ^O^ อิอิ แต่เบลล์ไม่ได้เรียนเก่งอย่างเดียวน้า~ เบลล์หน้าตาน่ารักแล้วก็สวยมากเลยด้วย คิคิ แล้วก็เป็นคนแสบๆซนๆ

กีฬาทีเบลล์รักมาตลอดคือการวิ่งแข่งน่ะค่ะ แต่ไม่ต้องกลัวเลยย กีฬานี้เบลล์ไม่เคยแพ้ใครเลยค่ะ (นอกจากไอ้พี่บอลล์ –O- มันแก่กว่าเบลล์ตั้งเยอะน้า~) ตอนนี้ติดทีมชาติแล้วค่ะ อิอิ ไม่ต้องห่วงเลยเพราะเบลล์ผอมแล้วก็สูงก็เลยทำให้ตัวเบาแล้ววิ่งเร็วด้วยขาอันเรียวยาวของเบลล์นั่นเอง ^O^

โอ้วว~ มีความสุขจริงๆ การเกิดมาเป็นคนมีพรสวรรค์ในทุกๆด้านมันดีอย่างนี้นี่เอง อิอิ แล้วสงสัยกันไหมล่ะค่ะ ว่าทำไมเบลล์ไม่เรียกตัวเองว่า ฉัน เหมือนคนอื่นเขาน่ะ (ถ้าไม่สงสัยก็สงสัยซะตั้งแต่ตอนนี้เลยนะคะ) ก็คือว่าเบลล์เป็นน้องคนสุดท้องค่ะ มีพี่ชายทั้งหมด 3 คน ชื่อพี่บาส พี่บอลล์ แล้วก็พี่บีมค่ะ

พี่บาสจะเป็นคนที่ชอบหนีเที่ยว ชอบอยู่คนเดียวเกือบจะตลอดเลย พี่เขาไม่ค่อยชอบให้ใครเข้าไปยุ่งแล้วก็จะออกแนวเงียบขรึมหน่อยนะค่ะ แต่ถึงยังไงก็หล่อแบบเย็นชานิดๆ ^O^

พี่บอลล์คือคนที่เบลล์เองก็สนิทที่สุดแล้วค่ะ เพราะพี่เขาเรียบร้อย เรียนเก่ง หล่อ แล้วก็วิ่งเร็วเหมือนเบลล์ด้วย แถมไม่พอยังจีบเพื่อนรักเบลล์อยู่ เบลล์ก็เลยต้องคอยช่วยเหลืออยู่บ่อยๆ

ส่วนพี่บีมก็หล่อแบบเพลย์บอยคาสโนว่าเลยน่ะ ควงสาวไม่เคยซ้ำซักวัน –O- ไม่รู้เหมือนกันว่ามันทำได้ไง... คงเป็นเพราะมันเป็นนักร้องนำของโรงเรียนด้วยอะนะตอนนี้

เบลล์เองก็เป็นลูกสาวคนเดียวเลยเหงาๆนิดหน่อยนะค่ะ เวลาคุยกับพ่อ แม่ หรือพี่ๆก็จะแทนตัวเองว่าเบลล์จนชินน่ะค่ะ แหะๆ ขนาดเวลาอยู่กับเพื่อนยังเรียกตัวเองว่าเบลล์เลย มันติดเป็นนิสัยแล้วล่ะค่ะ

ตอนนี้เบลล์ก็เข้ามาในห้องเรียน ม. 2/1 นะคะ ^O^ แน่นอนว่าเบลล์ต้องอยู่ห้องคิงกับเพื่อนรักสุดแสบ ยัยไอติม ที่เรียกสั้นๆว่าติมค่ะ ติมเองก็เรียนพอใช้ได้... ไม่ได้เก่งมากแต่ก็ติดคนสุดท้ายของห้องคิง อันดับ 30 พอดี... อ้า ยัยติมมาแล้ว

“ว่าไงเบลล์ ดูผลสอบแล้วยังอะ” เข้ามาถึงเจ๊แกก็วางกระเป๋าแล้วก็ถามคำถามที่ทำให้เบลล์อารมณ์เสียเพราะไอ้เด็กใหม่ญี่ปุ่นคนนั้นอีกแล้วว >O<

“ดูแล้วจ๊ะ เต็มที่ 1 เหมือนเดิมแต่ไม่ใช่คนเดียวอะครั้งนี้…” เจ็บใจโว้ยย >O<

“หาา O_O เป็นไปได้ด้วยเหรออ มีคนอื่นบนโลกนี้นอกจากเบลล์ที่สอบได้เต็มด้วยเหรออ?? สุดยอดมนุษย์จริงๆเลย... เออ... ว่าแต่... มันคือใครอะ??” ตอนแรกก็ว่าเพื่อนชมอยู่อะนะ หลังๆทำไมรู้สึกเหมือนกับว่ามันจะด่าว่าเบลล์ไม่ใช่มนุษย์ซะงั้นอะ –O-

“เด็กใหม่น่ะ ลูกครึ่งญี่ปุ่น ชื่ออะไรคีรันๆเนี่ยแหละ” เชอะ จะสนชื่อไปทำไมเนอะ เกลียดมันจริงๆเลย ดันมาได้เต็มเท่าเบลล์อีกก

“ชื่ออะไรนะ??” จะให้พูดซ้ำทำไมเนี่ยย?? เชอะ ยิ่งเกลียดชื่อนี้อยู่ด้วยย

“คีรัน!!” เบลล์โมโหแล้วนะเนี่ยย >O< ตะโกนกรอกหูเลยอะ แฮะๆ

“อะไร...” อ้าวเห้ยย ทำไมอยู่ดีๆมีเสียงต่ำๆถามออกมาว่าอะไร ซวยแล้วล่ะ อย่างงี้ไม่ใช่ติมแน่ ตายแล้วๆ อย่าบอกนะว่าคีรันตัวจริง!! (แต่เสียงหล่ออะ... เห้ยย ไม่ใช่ๆ เบลล์เกลียดมันน >O<)

“เออ... ไม่มีอะไรหรอกก แฮะๆ อาจารย์มาแล้วน่ะ ไม่กลับไปที่นั่งตัวเองเหรออ ^O^” เบลล์แก้ตัวน้ำขุ่นๆอย่างงี้แหละค่ะท่านผู้อ่าน แฮะๆ อย่าคิดมากละกัน เอาเป็นว่าตะกี้เบลล์เงยหน้าขึ้นไปแล้วก็เห็นว่านายคีรันอะไรนั่นหล่อมากก อ๊ากก~ ไม่ใช่ๆ โอ้ยย นี่เบลล์คิดอะไรอยู่เนี่ยย ต้องเกลียดมันๆ

“นั่งที่ๆ จะเริ่มรียนแล้วว” เสียงอาจารย์สุดที่รักซึ่งช่วยเบลล์จากสายตาอำมหิตที่หวานและคมคู่นั้น เห้ย ไม่ใช่ๆ ชมมันอีกแล้วว

“อืมม วันนี้ครูให้ทำงานคู่นะ...” เบลล์กับติมจับมือกันแน่นเลย แฮะๆ แยกจากกันไม่ได้แล้วทีนี้ ^O^

“โอ๊ะๆ เดี๋ยวก่อนๆ วันนี้คู่หญิงชายจ๊ะ ^O^” โห~ อะไรอะ เบลล์ยอมแปลงเพศ ถ้าจะได้อยู่กับติมเชียวน้า

“อย่าทำหน้าอย่างงั้นกันซิ เดี๋ยวครูเลือกคู่ให้เลยละกัน” โอ๊ะ เบลล์เพิ่งรู้ว่าทุกคนในห้องทำหน้าเซ็งเหลือทนไม่ค่อยต่างจากเบลล์เล้ยย –O-

“คีรัน... กับ...” โอ้ว~ ไอ้หน้าหล่อ เอ๊ยไม่ใช่ ไอบ้านั่นโดนคนแรกเลยแฮะ อาจารย์ไปที่ฉลากรายชื่อหญิงแล้วว ขอให้เบลล์ไม่โดนก็พอ ไม่งั้นตายแน่เลย สาวๆในห้องนั่งลุ้นตาเยิ้มกันจะแย่อยู่แล้วเนี่ย –O-

“... พัทธมนจ๊ะ” ใครคือพัทธมนอะ... –O- …อ้าวเห้ยย O_O พัทธมน!! ชื่อเบลล์นี่ อ๊ากก~ ทำไมซวยอย่างนี้ โอ๊ยย อยากตายย~

“คีรันมานั่งหน้ากับพัทธมนตรงที่ของพรไพรินทร์นะจ๊ะ” ม่ายย~ TOT อาจารย์จะเอาไอ้หน้าหล่อมานั่งที่ไอติมของเบลล์ได้อย่างไงอ่า~ เบลล์ม่ายยอม >O<

“เธอเองหรอ... พัทธมน... ที่สอบได้เต็มน่ะ ไม่อยากเชื่อเลยว่าหน้าตาจะน่ารักขนาดนี้ นึกว่าเด็กเรียนที่ไหน....” นายสุดหล่อ... เอ๊ย! อีตาบ้านั่นมันยังจะยั่วโมโหเบลล์อีก!! เชอะ คอยดูเถอะ มาหาว่านึดว่าเบลล์เด็กเรียน วันนี้มีพละก็รู้เอ๊งง ว่าเบลล์วิ่งเร็วแค่ไหน โหะๆๆ

เฮือกก~ O_O เบลล์แค่หันไปดูว่าติมนั่งอยู่กับใครแต่ก็ได้เจอกับสิ่งมหัศจรรย์ที่ 8 ของโลกก TOT ผู้หญิงทั้งห้อง (รวมถึงติมที่นั่งอยู่กับนายดิวหน้าหล่อนั่น) กำลังจ้องเบลล์ด้วยสายตาเพชฌฆาต ทั้งห้องกำลังอิจฉาเบลล์ด้วยสาเหตุที่เบลล์ดันดวงซวยมาได้คู่กับนายลูกครึ่งบ้านี่ เชอะ อยากคู่กับมันนักก็เอาไปเลยย~ คนนี้เบลล์ยกให้เลย เกลียดมันจริงๆ

“เธอหน้าตาน่ารักกว่าที่คิดนะ... ฉันว่าฉันชอบเธอน่ะ... ว่าแต่ เธอชื่ออะไรอะ” หะ?? เบลล์หูตึงคิดไปเองหรือว่าเขาพูดว่าชอบเบลล์ตะกี้ O_O เป็นไปไม่ได้หรอกก อ้า แต่ก็มีผู้ชายเยอะแยะนะ ที่คอยตามจีบเบลล์อะ แต่เบลล์ยังไม่เคยมีแฟนเลย เพราะยังไม่เคยชอบใครจริงๆจัง...

“ถ้าบอกไปแล้วได้อะไรไหมล่ะ...” ไม่กล้าตอบ เพียงแต่ไม่อยากจะปฏิเสธเท่านั้นเอง แต่ถ้าเขามีเหตุผลที่ดีก็อาจจะบอกนะ...

“อ้าวว O_O เธอไม่อยากให้ฉันใส่ชื่อเธอลงไปในงานหรอกหรอ??” อ๊ากก~ ตายแล้ววๆๆ >O< เบลล์หน้าแตกก หมอไม่รับเย็บเลยทีนี้ สงสัยเบลล์จะหูฝาดตั้งแต่ได้ยินอะไรชอบๆเมื่อกี้แล้วว โอ๊ยยๆๆ ทำไงดีๆ

“เบลล์ พัทธมน สินพานิช” เสียงเรียบๆเท่านั้นที่ช่วยเบลล์ได้ตอนนี้ TOT

“ฮ่าๆๆ~” อะไรอะ ไอ้บ้า ขำอะรายย~

“อะไร... –O-”

“ฮะๆ ก็เธอน่ะ ฮ่าๆๆ นึกว่าฉันจะจีบได้ลงหรอ หน้าตางี้อะ ฮ่าาๆๆ~” ไอ้บ้า >O< ด่าฉันหน้าตาไม่ดีงั้นหรออ?? เดี๋ยวปั๊ดด ไม่รู้จักซะแล้วว เชอะ เบลล์คนนี้มีผู้ชายทั้งโรงเรียนตามติดอยู่เชียวน้า แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวคาบพละอีตานี่ก็ได้รู้เองแหละว่าเบลล์คือใคร โหะๆๆ

“ออด~” (–O-… คิดให้มันเหมือนเสียงออดหน่อยนะ...)

โย่วว~ ^O^ พละแล้วโว้ยย ทีนี้จะได้รู้กันซะทีว่าใครแน่กว่า โหะๆๆ อีตาคีรันบ้า เดี๋ยวนายก็รู้เองง ว่าเบลล์เก่งแค่ไหน คอยดู~ มันจะต้องอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าสาวๆทั้งหลายในห้องที่เกาะมันอยู่ หุหุ มันจะต้องวิ่งแพ้ผู้หญิงเป็นครั้งแรกก็วันนี้แหละ!!

“นักเรียนน!!~ วิ่งรอบสนามห้ารอบบ!!~” หุหุ แค่ห้ารอบบ คอยดูๆ วันนี้เบลล์จะวิ่งถึงคนแรกให้ดู ฮ่าๆๆ

ครูพูดจบเบลล์ก็ชิ่งหนีไปคนเดียวก่อนเลย โหะๆ ใครจะอยู่ให้โง่ล่ะคะ ^O^ จริงมั้ย เดี๋ยวเสียเวลาแล้วชนะอีตาบ้านั่นได้ไม่เยอะแล้วไม่คุ้มๆ...แต่เอ๊ะ ทำไมรู้สึกเหมือนมีใครอยู่ข้างหลังหว่า?? มันเพิ่งเริ่มเองนะ เท่าที่เบลล์จำได้คือเบลล์วิ่งออกมาคนเดียวโดยที่ไม่มีใครตามทันเลยน้า... หรือว่ามันมีใครวิ่งเร็วกว่าเบลล์อีกหรออ?? เป็นไปไม่ได้หรอกเนอะ วิ่งต่อๆๆ

“ว่าไงเบลล์~ วิ่งเร็วเหมือนกันนี่ ฮ่าาๆๆ~ โอ๊ะๆ อย่าทำหน้าอย่างนั้นซิ เดี๋ยวจากไม่สวยจะกลายเป็นอุบาทว์น้า~” โห~ ไอ้คีรัน!! เดี๋ยวนี้เล่นแรงแฮะ ว่าฉันไม่สวยแล้วยังจะหาว่าอุบาทว์อีกก >O< ไม่ยอมมๆๆ คอยดู เบลล์จะวิ่งหนีสุดชีวิตเลยย

“จะรีบไปไหนเบลล์~ อย่างไงฉันก็ขายาวกว่าเธอหน่า ฮ่าๆ ถึงเธอจะรีบแค่ไหนฉันก็ตามทันน้า~ ^O^” ไอ้... ไอ้… (เซนเซอร์ๆ) ไปตายซะ!! ทำไมมันเกิดมาขายาวงี้อะ ไม่ยอมมๆ มันวิ่งช้าๆยังทันได้ไงอะ TOT อ๊ากก~ จะครบห้ารอบแล้วโว้ยย >O< อีกก้าววเดียวว เบลล์สู้ตายย~

เอ๊ะ?? ทำไมเตียงมันนุ่มจังเลย?? เตียงที่ไหน?? เบลล์หลับอยู่หรอ?? ตื่นๆๆ มาดูดีกว่าว่าเบลล์อยู่ไหน...

“ห้าวว~” เห้ยย~ ห้องพยาบาลงั้นหรอ?? เบลล์มาได้ไงเนี่ยย O_O

“ว่าไงยัยแสบบ~” เอ๊ะ!! ไอ้คีรันทำไมมีแผลถลอกเต็มตัวกับแขนที่ใส่เฝือกอยู่อะ เกิดอะไรขึ้นหรอ?? ทำไมมันต้องทำหน้าแค้นเบลล์ด้วยอะ งง –O-

“หืออ?? เกิดอะไรขึ้นอะ”

“ก็เธอน่ะซิยัยบ้า~ เป็นลมตรงเส้นครบห้ารอบน่ะ” เอ๊ะ?? เบลล์เป็นลมหรอ?? แล้วทำไมไม่มีแผลอะไรเลยนะ? เห้ยย หรือว่า... ไม่น้าา TOT เบลล์คงไม่ได้ล้มทับมันใช่มั้ยย~

“หะ...หา?? นายว่าไงนะ?? เมื่อกี้เบลล์... เอ๊ย! ฉันป็นอะไรนะ” เฮ้ออ~ ยังคงติดนิสัยเรียกตัวเองว่าเบลล์เหมือนเดิมเลยนะเนี่ยย

“ก็เธอหน่ะสิ ยัยบ้า ดันเป็นลม แล้ว เออ… แล้วก็ เออ... ฉันก็เลยล้มน่ะ” เออ... ไม่ใช่อย่างที่เบลล์คิดอยู่ใช่ไหม... เขาล้มของเขาเองใช่ไหม ไม่เกี่ยวกับที่เบลล์เป็นลม... แต่ทำไมเบลล์ถึงไม่มีแผลอะไรเลยล่ะเนี่ย เฮ้ออ~

“อืมม... แล้วตอนนี้กี่โมงแล้วล่ะ”

“เที่ยงแล้ว จะไปกินข้าวเลยไหม” หะ... เที่ยงแล้ว พระเจ้า เบลล์ขี้เซาขนาดนั้นเชียวหรอเนี่ย ว่าแล้วก็หิวเหมือนกันนะเนี่ย ไปกินข้าวดีกว่า

“อื้มม” แล้วเบลล์ก็เดินไปถามพยาบาลว่าขอตัวไปเลยได้ไหม พี่เขาก็บอกว่าได้ ไปกินข้าวเยอะๆมาด้วย เพราะเดี๋ยวเบลล์ผอมเกินจนหน้าซีดแล้วไม่มีแรงวิ่ง –O- เลยเตือนว่าอย่าพยายามวิ่งเร็วมากโดยเฉพาะในแดดแรงๆไม่งั้นจะหมดสติอีก แถมไม่พออีตาบ้าคีรันก็หยอกล้อเบลล์ไปทั้งทาง ว่าถ้าไม่มีแรง ครั้งหน้าก็อย่ารีบวิ่งอีกอย่างนู้นอย่างนี้ >O< เบลล์ล่ะรำคาญจริงๆเลย

ตอนนี้เบลล์ก็ได้ซื้อข้าวแล้วก็มานั่งลงตรงข้ามยัยติมสุดที่รัก โดยที่ไอ้บ้าคีรันหนีไปนั่งกับเพื่อนๆมันแล้วแหละ

“ติมๆ”

“เชอะ” อ้าวเห้ย~ เพื่อนเบลล์ทำไมงอนหน้าบูดเป็นตูดลิงอย่างงี้อะ...

“นี่... ติมจ๋า”

“ชิ” อ้าว มันงอนอะไรของมันอะ

“ติม... ตะกี้วิชาวิทย์ฯที่เบลล์ขาด เรียนอะไรไปบ้างอะ บอกหน่อยดิ”

“ชิชะ เชอะๆๆ” อ้าวไอ้นี่ งอนตูดบิดซะงั้นอะ เบลล์ว่าเบลล์ถามมันดีๆแล้วนะ มันเป็นอะไรไปเนี่ย –O- งง

“นี่ๆ ติม... งอนอะไรเบลล์อะ บอกเบลล์หน่อยได้ไหมอะ”

“เชอะ เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนซินะ... เชอะ” เอ๊ะ เบลล์ไปมีผู้ชายตอนไหนเนี่ย ยัยติมน่าจะเป็นเอามากนะเนี่ยย พูดลอยหน้าลอยตาไม่สนใจกันเลยอะ O_O เห้ย ไม่ใช่นะๆ อย่าหมายถึงนายคีรันบ้านั่นเลยนะ ยัยติม... เบลล์ขอร้องง

“ติมอะ เบลล์ไม่รู้เรื่องจริงๆนะเนี่ย ติมบอกเบลล์หน่อยได้ไหมอะ ว่าเบลล์ผิดตรงไหน...”

“เชอะ อยู่ในห้องภาษาไทยก็คุยกันอยู่สองคน ในคาบพละก็วิ่งไปคุยกันไปสองคน แถมตอนล้มยังต้องล้มทับกันทั้งคู่ด้วย เชอะ” เห้ยย O_O ว่าไงนะ เข้าใจผิดใหญ่แล้ว ไม่ได้คุยอะไรกันซะหน่อย นั่งถียงกันต่างหาก แล้วไอ้ประโยคสุดท้ายเนี่ยย มันไม่จริงใช่ม้ายย TOT ไหนอีตาบ้านั่นมันบอกว่ามันล้มเองตอนที่เบลล์เป็นลมอะ ฮืออๆ มันล้มพร้อมเบลล์อย่างที่ติมว่าจริงๆหรอเนี่ยย ม่ายน้า~

“ติมจ๋า เบลล์ไม่ได้คุยญาติดีอะไรกับมันเลยน้า~ นั่งเถียงกันทั้งคาบ อย่างอนเบลล์เลยนะ นะๆๆ เดี๋ยวเบลล์เลี้ยงข้าวเลยเอ้า จริงๆน้า เบลล์ยังไม่รู้ตัวเลยนะ ตอนที่เป็นลมอะ ยังไม่รู้เรื่องเลยย ติมเล่าให้เบลล์ฟังหน่อยนะ ได้ปะๆ”

“สัญญาแล้วนะว่าจะเลิ้ยงข้าวว โหะๆๆ ได้เลยย เดี๋ยวติมเล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้แหละ อิอิ ^O^” ไอ้เพื่อนเลวว >O< เห็นแก่กินชะมัดเลยยัยติม

“อื้อ... พรุ่งนี้เที่ยงละกันนะ”

“อืมม คือว่าติมอยู่ไกลนะ ตอนที่เบลล์ล้มอะ” อ้าวว หลอกให้เบลล์เลี้ยงข้าวฟรีหรอเนี่ยย

“เดี๋ยวดิเบลล์ อย่าทำหน้าอย่างงั้นดิ –O- ถึงติมจะอยู่ไกลแต่เบลล์ก็รู้นี่ว่าติมสายตาดีน่ะ คือติมเห็นเบลล์เป็นลมล้มลงไปอะนะ แต่นายคีรันเขากอดเบลล์เอาไว้แล้วก็เอาตัวเองฟาดลงกับพื้นแทนอะ เบลล์ก็เลยไม่เป็นแผลอะไร แต่คีรันกลับแขนหักแล้วก็มีแผลถลอกๆเต็มเลยอะ เพราะรับน้ำหนักทั้งสองคนไว้น่ะ” ไม่จริงง นายนั่นช่วยฉันไว้จริงๆหรออ ฮืออๆ~

“แต่ทำไมตอนเบลล์ถามเขาบอกว่าล้มเองอะ” ยังไม่เลิกสงสัยอะ

“ปกติแกก็เรียนเก่งนะยัยเบลล์ แต่ทำไมเรื่องรักๆพวกนี้ถึงซื่อบื้อได้ขนาดนี้อะ –O-” อ้าว อะไรอะ ไอ้เพื่อนเลว มันด่าเบลล์อะ เชอะ แล้วใครจะไปรู้ดีอย่างมันล่ะ เพราะดันเกิดมาสวย ถึงมันจะเรียนไม่เก่งแต่ความสวยมันก็กลบเกลือนได้ดีทีเดียวแฮะ

“อะไรอะ ใครเขาจะไปฉลาดเรื่องรักๆอย่างติมอะ”

“พี่บีมไง... รายนั้นร้ายซะไม่มีอะ เหอะๆ” โอ้วว ไม่ต้องพูดถึงเลยคนนั้นอะ เหอะๆ จีบผู้หญิงไปได้ทั่วแหละไอ้พี่ชายคนนั้น –O- อย่าได้เอาใครไปเทียบเรื่องนี้กับมันเล้ยย เบลล์เครียดแทนจริงๆนะเนี่ยย

“เอาดีๆดิติม เบลล์ไม่รู้จริงๆ ติมบอกเบลล์หน่อยได้ปะ นะๆ”

“เอางั้นก็ได้... ติมเดานะ... ติมคิดว่า... คีรันชอบเบลล์...” เหวออ~ คิดผิดแล้วมั๊งติมเอ๊ย หน้าอย่างนายคีรันนั่นอะนะจะมาชอบเบลล์ ไม่ใช่แล้วแหละ...

“เบลล์เชื่อนะว่าปกติติมเดาอะไรพวกนี้ก็ถูกหมดอะ แต่ครั้งนี้เบลล์ขอค้านอะติม –O- เบลล์ไม่เชื่อ ให้ตายยังไงเบลล์ก็ไม่เชื่อว่าเขาชอบเบลล์ เมื่อเช้ายังหาว่าเบลล์หน้าตาอย่างงี้จะจีบได้ลงหรอ น่าตาหน้าเกลียดอุบาทอะไรของมันอยู่เลยอะ เป็นไปไม่ได้หรอกนะติม”

“รักหลอกจึงหยอกเล่น...” อยู่ดีๆติมก็พุดขึ้นมาลอยๆงั้นอะ แต่สำหรับเบลล์แล้ว เบลล์รู้สึกเหมือนกับว่าคำสั้นๆเพียงไม่กี่คำที่เบลล์ได้ยินจากปากติมเมื่อครู่จะมีอิทธิพลต่อจิตใจเบลล์มากขนาดนั้น เบลล์รู้สึกว่าใจเต้นขึ้นมาเหมือนกับว่าเขารักเบลล์จริงๆ

แต่เอ๊ะ นี่เบลล์คิดอะไรอยู่นะ เขาไม่ได้ชอบเบลล์หรอก เพียงแต่ว่าเบลล์น่ะซิ เริ่มรู้สึกดีๆให้กับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ไม่ไหวแล้วๆ

ตอนนี้ก็เข้ามาในห้องคณิตฯเรียบร้อยแล้ว เบลล์กับติมก็นั่งข้างๆกันอย่างเคย แต่เสียงของครูก็ดังขึ้นมาก่อน

“นักเรียนครับ วันนี้ทำงานคู่นะ อ๊ะๆ เดี๋ยวซิครับ ต้องคู่หญิงชายนะครับ เลือกเองได้เลย”

“คีรันนจ๋าา~ อยู่กับฉันได้ไหมอ่า~” เสียงชะนีแถวไหนเข้าหูเนี่ย –O-

“เบลล์คร้าบบ~ ผมขออยู่ด้วยซิครับ~” นั่นไง เอาอีกตัวแล้ว แต่ไอ้นี่ตัวผู้แฮะ –O-

“คีรันนน~” มาเป็นกองทัพเลยอะ

“เบลลล~” พอกันเลยอะ –O-

“คีรัน!”

“เบลล์!”

“หยุดดด~!! คีรันกับเบลล์อะไรนั่นไปคู่กันเลย ไม่อยากให้มีปัญหา” ซวยแล้วไหมล่ะ แฟนคลับเบลล์กับคีรันปะทะกัน –O- เบลล์ก็ต้องคู่กับคีรันอีกแล้วอะ เซ็งเลยย แต่ช่างเหอะ วิชาเลข ง่ายๆ เดี่ยวเบลล์ทำเองเลยละกัน ถือว่าตอบแทนที่ตาบ้านี่ทำงานไทยเมื่อเช้าไปทั้งหมดเลย...

“นี่... เบลล์เป็นอะไรหรือเปล่าอะ ทำไมวันนี้เงียบๆขยันทำงานจังเลย...” เฮ้ออ~ เบลล์ไม่กล้าพูดออกไปหรอกว่าเกรงใจน่ะ เพราะเบลล์เริ่มรู้สึกแปลกๆเวลาเข้าใกล้ตานี่บ่อยๆแล้วอะ อย่าบอกนะ ว่าไอ้ความรู้สึกนี้ที่เบลล์มีให้กับเขาคือคำที่เรียกกว่ารักจริงๆ... หวังว่าเบลล์คงไม่ไดเพ้อฝันอยู่คนเดียวหรอกนะ...

“เบลล์... เป็นเอามากจริงๆนะเนี่ยย ทำไมไม่ตอบล่ะเนี่ยย หือ” เอ๊ะ เมื่อกี้นายนี่เรียกเบลล์หรือเปล่าอะ

“หือ มีอะไร”

“เบลล์ไม่สบายหรือเปล่า จะเป็นลมอีกหรือเปล่าเนี่ย หือ ตัวก็ไม่ร้อนนะ”

“อื้อ ไม่เป็นไรหรอก” เบลล์คงคิดมากไปเองใช่มั๊ย ความรู้สึกเหมือนกับว่าเบลล์ชอบเขา มันเป็นไปไม่ได้หรอกใช่ไหม... ถึงมันเป็นไปแล้วเบลล์ก็ต้องหยุดยั้งไม่ให้มันไปไกลกว่านี้ ก่อนที่เบลล์จะเจ็บปวดมากเกินไป...

“เบลล์... เอางานมา เดี๋ยวทำให้ เบลล์พักไปก่อนก็ได้... ” ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมต้องคอยเป็นห่วงเบลล์ ทำไมต้องคอยทำให้เบลล์เจ็บปวดโดยที่ไม่รู้ตัว ทำไมๆๆ ทำไมเบลล์ถึงต้องอยู่กับมันตลอดล่ะเนี่ยย >O<

“ไม่... เบลล์ทำเองได้” ขอตอบอย่างเฉียบขาดสักครั้ง เบลล์ไม่อยากทำตัวเป็นพาระให้เขาอีกแล้ว

“ทำไมล่ะเบลล์... เป็นอะไรหรือเปล่า มีปัญหาอะไรปรึกษาได้นะ... ยินดีช่วยเสมอ” เบลล์อยากถามจริงๆ ว่าไอ้ความรู้สึกแปลกๆที่มีต่อเขาอยู่นี่มันคืออะไร แต่เบลล์ถามออกไปไม่ได้หรอก ตอนนี้เบลล์ต้องการรู้แค่อย่างเดียว... ทำไมเขาต้องโกหกเบลล์ด้วย...

“ทำไม... ทำไมนายบอกว่านายล้มลงไปเองล่ะ แล้วเบลล์... เบลล์เป็นลมแต่ไม่เป็นแผล แต่นายกลับแขนหัก... มันหมายความว่าไง อธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหม...”

“เบลล์... ผมขอโทษ... ผมห้ามใจตัวเองไว้ไม่ไหว... ผมไม่อยากให้คุณเจ็บปวด แต่ผมก็กลัว กลัวมากๆ... กลัวว่าถ้าความจริงถูกเปิดเผย เบลล์จะไม่คุยหรือแม้แต่มองหน้าผม...” ทำไมเขาต้องทำดีกับเบลล์ด้วยนะ... เขาจะมาห่วงรู้สึกเบลล์ไปเพื่ออะไร

“เบลล์ทำไม่ได้หรอก... ถึงยังไงเบลล์ก็ทำไม่ได้...”

“แล้วยังมีอะไรค้างคาในใจอยู่อีกไหมล่ะ...” เฮ้ออ~ มีเยอะแยะจะตาย แต่เกรงใจ... ตอนนี้ขอแค่รู้สิ่งที่สำคัญที่สุดก่อนละกัน...

“เบลล์น่าเป็นห่วงตรงไหน... เบลล์ไม่ควรได้รับความเจ็บปวดตรงไหน... แล้วทำไมนายต้องคอยทำทุกอย่างด้วย... เห็นว่าเบลล์ทำเองจะไม่ได้หรอ ทำไมต้องเป็นห่วงกัน... ทำไมต้องไม่อยากให้เบลลล์เจ็บปวด เบลล์ไม่เข้าใจ...”

“ฟังดีๆนะเบลล์... คำตอบนี้มีแค่สามคำเท่านั้น... ฉํนชอบเธอ”

O///O หาา~?? เป็นไปได้เหรออ?? ที่อีต้าบ้านี่คอยเป็นห่วงเบลล์มาตลอด... มะ...มัน ชอบเบลล์จริงๆอย่างที่ติมบอกเหรอ...

“หือ... อะ…เออ” ใบ้กินแล้วว ช่วยด้วยย ทำไงดีๆ

“เบลล์ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ... ว่าแต่เบลล์บ้างเถอะ ไม่เคยหวั่นไหวบ้างเลยหรอ...” เห้ยย O//O ถามซะตรงๆอย่างนี้ ปากยิ่งอ้าไม่ออกไม่มีเสียงอีกนี่...

“(- -) (_ _) (- -) (_ _)” เบลล์พยักหน้า

“เอ๊ะ หมายความว่ายังไงเนี่ยย อธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหม... คีรันไม่เข้าใจ... ^O^” น่าถีบนะเนี่ยย มาทำเป็นพูด ดูหน้าตาก็รู้ มันเข้าใจเต็มๆเลย... อย่างงี้เรียกว่าแกล้งกันชัดๆ

“เบลล์ก็ชอบ...” เสียงอ่อยเลยเบลล์...

“เบลล์ชอบ?? เบลล์ชอบอะไรนะ?? ดังๆดิ” โอ๊ยยย >//< ไม่ไหวแล้วว อายยๆๆ

“เบลล์ก็ชอบคีรันอะแหละ!!” เชอะ ตะโกนกรอกหูให้มันรู้แล้วรู้เล่าไปเลยย ชิชะ

O//O เห้ยย ตะกี้เบลล์ตะโกนเหรออ?? ตายแล้วๆๆ ซวยอีกแล้วว~! หันมามองกันหมดเลยอะ ฮืออๆๆ T//T ทำไงดี

“อิอิ ^//^ เป็นแฟนรันนะเบลล์” ยังจะพูดต่ออีกไอ้บ้า คนยิ่งมองๆอยู่ รอให้มันหันหลับไปก่อนแล้วค่อยถามไม่ได้หรือไง...

“อื้อ...” ถ้าไม่ตอบตอนนี้มีหวังเสียโอกาสเลยนะเนี่ย -//- เลยจำใจพูดเบาๆไปอย่างงั้นแหละ แหะๆ แต่ดูท่าทางทั้งแฟนคลับคีรันกับแฟนคลับเบลล์นั่งจ้องจะกินตับกันอยู่เนี่ยย

“ดีมากก ^//^ แต่ขอฟังชัดๆอีกทีได้ไหม ว่าเบลล์ร๊ากกรันน ” ไอ้บ้า~ ได้ทีเอาใหญ่เลยเหรอ ไม่เอาแล้วว

“เอาไว้ก่อนไม่ได้หรอ เดี๋ยวบอกตอนหลังเลิกเรียนนะ นะๆๆ บอกหลายรอบเลยก็ได้ T//T ตอนนี้ขอทำงานต่อเถอะ นะๆๆ”

“ก็ได้... แต่ขอจุ๊บทีนึง...” แล้วอีตาบ้าคีรันก็โน้มตัวลงมาหอมแก้มเบลล์จนได้!!

อ๊ากก~ T///T อายโว้ยยอาย ไม่ไหวแล้วว แต่ว่าๆไปมันก็รู้สึกดีนะเนี่ยย อ๊ากก เบลล์คิดอะไรอยู่เนี่ยย

“ออด~” เฮือกก~ มาดังอะไรเอาตอนนี้ ตายๆๆ เบลล์ตายแน่เลยย T//T ทำไงดีอะ ขอชิ่งก่อนละกันน

“หยุดอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะเบลล์... คิดจะหนีไปไหนหะ!! มานี่เลยย” แล้วอีตาบ้านั่นก็ลากเบลล์กลับมายืนอยู่หน้าโต๊ะโดยที่มันจ้องเบลล์ไม่วางาตา ส่วยเบลล์ก็นั่งก้มหัวจ้องพื้นแก้เขินนี่แหละ

“ทำตามสัญญาซะดีๆเลยนะ...” แง้วว~ ทำไงดี

“อื้อ... เบลล์รักรันก็ได้ T//T” ฮืออๆ ไม่ไหวแล้วอะ

“ดังๆดิ” ย๊ากก~ ไอ้บ้า

“คีรันใจร้ายย T//T เดี๋ยวดิๆ อย่าเพิ่งฆ่าเบลล์ ฟังให้จบก๊อนน ถึงจะร้ายแค่ไหนเบลล์ก็ร๊ากกก” ทำไมรู้สึกตัวเองหน้าด้านอย่างงี้เนี่ย

“ดีมากก ^//^ เพราะรันก็ร๊ากกเบลล์~” แล้วอีตาบ้านั่นก็หอมแก้มเบลล์อีกทีแล้วก็วิ่งหนีหายไปเลยย เกลียดจริงๆไอ้พวกวิ่งเร็วเนี่ย (ไม่รู้ตัวว่ากำลังด่าตัวเองอยู่ –O-)