ช่วยด้วย! คุณคู่หมั้นเก่าไม่ยอมปล่อยฉันกลับบ้าน

"จะตื่นดี ๆ หรือจะให้ใช้กำลัง?"

"......"

“ฉันอดทนมานานมาก…..”

“กล้าเหรอ? เอาสิ”

“ตื่นแล้วก็ลุก”

“อือ… ขออีกห้านาที…… อาเหนียงเล่นหนักจริง ๆ… สมองยังบวมอยู่เลย”

คำเตือน: อย่าถามหาโลจิกในเรื่องนี้ โปรดระวังความกาวและมั่วนิ่ม ;-; (เขียนไว้ตั้งแต่สมัยเบียว ถึงจะรีไรต์ไปแล้วก็เถอะ กว่าจะหายเบียวแบบ 100% น่าจะช่วงเกือบ ๆ ตอนที่10 ;-;)

และขออภัยที่ภ๊ะษ๊ะทัยอ่อนแอเพราะไรต์ไม่ได้เรียนภาคไทย ;-; ถ้าเจอการเรียงประโยคแปลก ๆ มาก็ทักได้ค่ะ จะเป็นพระคุณยิ่ง ( - -) ( _ _) ( - -)

เปิดนิยาย: 08/07/2021

รีไรต์: ?/?/????

     สวัสดีเด้อ ยินดีต้อนรับทุกทั่นที่หลงเข้ามาค่า~~~~ จะหลงมาแบบงง ๆ หรือตามมาจากนิยายเรื่องก่อนก็แล้วแต่ ยินดีต้อนรับหมดค่าาาา (สำหรับการอ่านเรื่องนี้: อะไรที่มันพลาด ๆ ไป แบบไม่ค่อยสมเหตุสมผลในนิยายเรื่องก่อนหน้าก็ได้โปรดลืม ๆ มันไปนะคะ มันคือนิยายยาวเรื่องแรกที่เขียน จะเรียกเบียวก็ได้ ;-; ให้ถือว่าเริ่มกันใหม่เนอะ)

ก่อนอื่น เตือนก่อนเลย!!! สำคัญมากก่อนอ่าน!!

นี่!

ไม่ใช่!

นิยาย!

จีน!

โบราณ!!!!!

ย้ำอีกครั้ง!!

ไม่ใช่นิยายจีนโบราณ!!!

นี่คือ "โลกเวทมนตร์" ถึงต้นแบบอาณาจักรในเรื่องจะมาจากการผสมประเทศต่าง ๆ ในโลกความเป็นจริง แต่นี่คือจินตนาการที่ไรต์เขียนขึ้น!! ไม่อิงความเป็นจริงค่ะ!! ทั้งสถานที่ ทั้งบุคคล ถูกจินตนาการขึ้น 100%

นอกจากนี้!! สำคัญมาก!!!!!

เรื่องนี้อยู่ในยุค 1800s-1900s แล้ว!!

ช่วงนั้นมีเทคโนโลยีหลายอย่างแล้ว แต่กระจุกบ้าง กระจัดกระจายบ้าง ไม่ได้แพร่หลายจัดอะไร โดยเฉพาะไฟฟ้าที่พึ่งใช้กันช่วงปลายศตวรรษ(หลอดไฟ)ทั้งยังเฉพาะกลุ่มสุด ๆ (ไรต์ยังต้องพิจารณาเรื่องเวทมนตร์อีกว่าจะทำให้โลกพัฒนาออกไปยังไง? ไฟฟ้ายังจำเป็นขนาดนั้นมั้ย? ถ้าเซตติ้งในเรื่องคือยุคก่อนเบบี้บูม(บ้านสวยเมืองสวยก่อน wwii)แล้วเทคโนโลยีจะพัฒนาช้ากว่าโลกแห่งความเป็นจริงขนาดไหน)

ดังนั้น!!

อย่าลืมตัวคิดว่าเป็นจีนโบราณแล้วด่าไรต์ยับ!! ไรต์ขอ!!! ;-; กลัวมากจ้า ขอเรื่องเดียวเลยที่อย่าด่า นอกนั้นด่าได้ ทุบตีได้ค่ะ(สายm) เพื่อจะได้นำไปปรับปรุงให้ตรรกะสมเหตุสมผล(?)(ในนิยายแฟนตาซีเนี่ยนะ??) (พยายามอย่าหาความสมเหตุสมผลของไทม์ไลน์เลยค่ะ ;-;)

*หมายเหตุ: ที่ใช้สรรพนาม “ฉัน-เธอ” ไม่ใช่ “ข้า-เจ้า” ตลอดทั้งเรื่องเพราะถ้าเทียบช่วงเวลาในเรื่องกับยุคสมัยของเราแล้ว ก็อยู่ช่วงประมาณรุ่นทวด(ปลาย1800s)ผสมรุ่นพ่อแม่ สถานที่ในเรื่องนี้มันจะอารมณ์แบบบางประเทศในยุค 70 ที่มีเทคโนโลยีเท่าอังกฤษในยุค 30-40 เพราะค่อนข้างห่างไกลอะไรประมาณนั้น (ให้ถือว่าไทม์ไลน์ในอิลลูเซียคือยุคเรา/ไม่ก็ประมาณ1940-70) ดังนั้น คนแก่ ๆ ในเรื่องอาจจะใช้ “ข้า-เจ้า” กันทั่วไปค่ะ ดูได้จากคนแก่ที่ใช้ “ข้า-เจ้า” เป็นหลักขณะที่คนรุ่นเอียรีนาใช้แค่ในในบางโอกาส แต่ไม่บ่อยเท่าคนแก่ ๆ ค่ะ

(ถ้าในไทยอาจจะเริ่มเปลี่ยนสรรพนามกันในรุ่นทวดสมัยสงครามโลกที่ข้า/เอ็งหายไป แต่เพื่อนลูกครึ่งรัสเซีย(โซเวียตเก่า)บอกว่า มันคุยกับย่ามันไม่รู้เรื่องเพราะย่ามันยังใช้ศัพท์เก่าอารมณ์นี้ค่ะ แปลว่าแต่ละที่ในโลกเปลี่ยนวิธีเรียกไม่พร้อมกัน ถถถถถ เลยเกิดไอเดียนี้ขึ้นมา//แถ)

**หมายเหตุ2: อย่างที่บอกว่าเหตุการณ์อยู่ในช่วงประมาณทวดผสมรุ่นพ่อแม่เราถ้าเทียบกับนอกนิยาย ดังนั้น ถ้ามีเทคโนโลยีล้ำ ๆ ก็ไม่ต้องตกใจค่ะ บอกไว้ก่อน กลัวคนอิมเมจเป็นแฟนตาซียุคโบราณแล้วไรต์จะโดนรุมยำ ไรต์กลัวววว (จริง ๆ au นี้มีเครื่องตัดแว่น ห้องน้ำ ของคล้าย ๆ โทรเลข(?)แล้วนะคะ อาณาจักร "ออกซิดิเนีย" มีแทบทุกอย่างที่คนยุคพวกเรามีค่ะ ;-;)