~เมิงรู้ป่ะ...ว่ากรูรักเมิงขนาด...ไหนTOT~

เนื้อเรื่อง

ขอโทดที่ใช้คำไม่สุภาพ ขอโทดไว้ด้วยนะค่ะ

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*--*-*-*-*-*-

22/10/48

กรูรักกรูคิดถึงกรูเเคร์กรูหวงกรูห่วงกรูหึง เเละกรูก้อรักเมิง รักมากด้วยไอ้เวง-..-

-*-*-*-*-*-*-*-**-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

25/10/48

กรูอยากรู้ว่าเมิงทำอะไรอยู่ กรูอยากรุว่าเมิงอยู่ไหน และกรูก้ออยากรู้ว่าเมิงรักใคร กรูเเคร์เมิงสุดใจไอ้กวนตรีน

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ชั้นปิดไดอารี่ก่อนจะบรรจงวางไว้ที่หัวเตียง และนั่งมองมัน

"เฮ้อ ..... นายรู้บ้างไม ว่าสิ่งที่ชั้นต้องการจากนาย คือความรัก

ชั้นหวังสูงเกินไปอ่ะป่าวหว่า -*- งั้นชั้นของหวังเเค่ง่ายๆ ไม่สูงเกิน ไป

ชั้นขอแค่ได้ยินคำว่าเพื่อนจากปากนายได้ป่ะ แค่เพื่อนก้อพอ

วันนี้วันที่ 25 ตุลาเเล้วอ่ะ ปีนี้ก้อปี 48 เเล้ว ผ่านมาเเล้ว 2 ปีที่ชั้นไม่ได้เจอนาย

แม้ช่วงเเรก ชั้นจะได้ยินเสียงนาย แต่มันก้อเป็นเพียงเสียง ที่รำคาณเวลาที่ชั้นโทรไปหานาย

-..- ปลงเเล้วว่ะ  ชิน  

พรุ่งนี้จะเปิดเทอมเเล้วนะ แก

เเม้ง โครตเซ็งเรยอ่ะ เด๋วต้องไปเเรดๆที่ โรงเรียนอีกเเล้ว (ท่าจะบ้าเเล้วกรู-..-)

5555+

แกเปิดเทอมยังว่ะ หรือเเกเปิดวันที่ 1 พิจิกา  แต่ชั้นเปิดพรุ่งนี้ว่ะ 26 ตุลา

ดีเด๋วจะโทรไปรังกวานเเก


55+

ชั้นจะนอนเเล้วนะโว้ย   ฝันดีนะเเก  ชั้นนอนเเล้วนะ "




-*-*-*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*-*

นี้เป็นรอบที่เท่าไรเเล้วที่ ชั้นเอาเเต่พูดอยู่คนเดียวกะไดอารี่ เหอะๆ เซ็งเรย ทำไมนะ ชั้นเจอเเกแค่10วันกลับต้องมานั่งหลงรักแกตั้ง 2ปี

ท่าจะบ้า +..+  พรุ่งนี้เปิดเทอมเเล้วนอนดีกว่า  

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*--

26/10/48

หัวข้อไดอารี่ : กูรักเมิงว่ะไอ้เชี้ย


5.30

กริ๊งๆๆๆๆ~

เสียงนาฬิกาปลุกแผ่เสียงดังสนั่น -..- ค..วายตัวไหนตั่งว่ะ แม่งเพิ่ง 6.00(ก้อเมิงนั้นเเหละ-0-)

ชั้นลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว แด--กขนมปัง กะนมสตอเบอรี่1กล่องก่อนจะวิ่งลงมาข้างล่าง

ไปโรงเรียนดีกว่า-..-*

ด้วยเหตุที่ว่าตื่นเช้าเป็นพิเศษ เรยทำไห้ง่วงเป็นพิเศษเช่นกัน ถึงโรงเรียนปั๊บก้อนอน จนเพื่อนที่รักมาปลุก

"ไปเข้าแถวเเล้วว่ะเมิง เร็ว เด๋วเเม่งไม่รอเรย"

ชั้นเดินตามมันไปช้าๆ

เพื่อนชั้นมีอยู่ 8 คน อ่ะ


เข้าเเถว เส็ดชั้นก้อขึ้นนอน

นอนตลอด ถึงเที่ยงเพื่อนๆปลุกไปกินข้าว แต่ชั้นไม่หิวเลยมานั่งเล่นเน็ดที่ห้องสมุด


เเละพอหมดเวลาพักชั้นก้อนอน


จนเลิกเรียน

"ไอ้เวง นอนเเม่งทั้งวัน เลิกเรียนเเล้วเมิง"

เสียงเพื่อนที่ชั้นรักที่สุดปลุก

"อืม"

ชั้นลืมตาขึ้นมองมัน  และทันทีที่เห็นหน้ามัน ชั้นก้อลืมความฝันทั้งหมด(เกี่ยวกันไหมเนี่ย-..-) เเต่เมื่อกี้ชั้นฝันว่า.....จำไม่ได้อ่ะ เเต่รูว่าฝันดี

ชั้นเดินตามเพื่อนเลิฟลงมา พลางปล่อยมุขกันอย่างสะใจ วันนี้ห้องเรียนของชั้นเลิกก่อนเวลาประตูโรงเรียนเปิด ชั้นกะเพื่อนเลยนั่งเล่นกันอยู่หน้าห้องพยาบาลสองคน อีก 6 คนไปไหนไม่รู้

และจู่ๆ อะไรสักอย่างมันบอกชั้นว่า......

"เฮ้ย.......แก โทรหารักแท้กูให้หน่อยดิ"

ชั้นพูด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงอยากคุยกะนาย

"เออ ...... ครายว่ะ .....หรือว่าไอ้เชี้ยที่เมิงเล่าไห้ฟังบ่อยๆ"

เออ .......(--)(_ _)(--) ชั้นพยักหน้า ก่อนจะหยิบเหญียนบาทหยอดลงตู้โทรศัพท์

"กูโทร เมิงคุย โอเคป่ะ"

ชั้นหันไปพูดกะมันก่อนจะกดเบอร์ที่คุ้นเคย   นี้ชั้นไม่ได้กดเบอร์นี้นานเท่าไรเเล้วนะ

ชั้นส่งโทรศัพให้เพื่อน ก่อนจะนั้งลงตรงม้านั่งอย่างใจจดใจจ่อ

"มันยังไม่รับว่ะเเก"

เพื่อนชั้นพูด อืม

ชั้นไม่รู้อะไรเรย  รู้เเค่ว่าตอนนี้ยัยเพื่อนตัวเเสบคุยกะนายนั่นอยู่เเค่นี้ชั้นก้อเเทบจะนึกอะไรไม่ออกเเล้ว

ยัยเพื่อนชั้นคุยกะตานั้นจบ มันก้อแอบปิดหูโทรศัพท์ก่อนจะหันมาพูดกะชั้นว่า

"รักแท้เมิงโครตกวนตรีนเลยว่ะ ถามอะไรก้อไม่ตอบ"

ชั้นหัวเราะเบาๆ ก้อจะบอกเพื่อนชั้นว่าให้ใช้ท่าไม้ตาย เเม้ตอนที่ชั้นพูดท่าไม้ตายสุดยอดนี้ออกไปเสียงชั้นชั้นอาจดูสั่นๆเพราะความน้อยใจด้วยมั่ง

"ชั้นรู้นะโว้ยว่าเเกชอบคราย ชอบเฟิร์นใช่ป่ะ"

เพื่อนชั้นพูดท่าไม้ตายที่ชั้นบอก  ตอนนี้น้ำตาชั้นเริ่มคลอๆ ชั้นพูดกะตัวเองว่า ทำไจ ก่อนจะปาดน้ำตาทิ้ง

ตอนนี้ชั้นกำลังลุ้นอยู่ว่าตานั้นจะทำหน้ายังงัย (แกจะเห็นหน้าเค้าได้ไงเเกคุยทางโทรศพท์นะเว้ย-..-)

"มันบอกว่า ........"

เพื่อนชั้นปิดหูโทรศัพท์ก่อนจะหันมาพูดกะชั้น

"บอกว่าอาไร"

ชั้นถามมัน ลีลาชะมัด

"มันบอกว่า.......ไปเรียกไอ้โมออกมาเด๋วนี้เรย"

ก้อเเค่เนี่ยไม่เห็นมีอาไร.........เฮ้ย มันรู้ได้ไงว่าเป็นชั้น ........อ๊ากดีใจ  

เเต่นึกได้อีกที ........มันจะลืมคนที่เป็น ศัตรูกะมันได้ไง

"เฮ้ย....กรูไม่ใช่โม ไม่รู้จักคนชื่อโมโว้ย ....."

ชั้นได้ยินเสียงเพื่อนชั้นกำลังเถียงกะโทรศัพท์  แหะๆๆ ทำไมชั้นต้องเศร้าด้วย

"อย่าบอกนะว่าโมที่เมิงพูดเนี่ยเป็นเเฟนเมิง"

เสียงของยัยเพื่อนที่รักทำนอกหน้าที่เกินไป๊เเล้ว ไปพูดว่าชั้นป็นแฟนมันได้ไง ยัยบ้า

"เฮ้ย......."

ชั้นส่งเสียงอย่างตกใจก่อนยัยนั้นจะทำปาก จุ๊ๆๆ เป็นเชิงว่า ไม่ต้องพูดมาก

ชั้นไม่รู้อาไรอีกแล้ว ได้เเต่นั่งกุมขมับตัวเอง ก้อจะ........

"เหรียญหมด เเค่นี้นะ"

ยัยเพื่อนที่น่ารักตัดสายนายนั้นทิ้งเเล้วหันมาทางชั้น

"มันว่าไงอ่ะตอนที่เมิงถามมันว่า  คนชื่อโมเป็นเเฟนเมิงหรอ?  มันตอบเมิงว่าไง ? ห่ะ"

ชั้นวิ่งเข้าไปจับไหลยัยเพื่อนตัวเเสบ พร้อมกะที่ยัยนั้นเหล่าเรื่องไห้ฟังว่า

"นายรักแท้ของเเกมันบอกชั้นว่า  .......    "

"มันคงจะบอกว่าชั้นเปนเเค่คนรู้จักหล่ะซิ  ช่างเถอะ"

ก่อนที่ยัยเพื่อนรักของชั้นจะพูดจบ ชั้นรีบพูดเเซก  ไม่รู้ทำไม ไม่อยากได้ยินเรย ทำไม

"ป่าว  รักแท้แกบอกว่า แกเป็นเพื่อนมันว่ะ  เพื่อนเรยนะเมิง มันเห็นเมิงเป็นเพื่อน "

ยัยเพื่อนรักชั้นพุดเเน่นอนยัยนี้รู้ทุกเรื่อง ว่า ชั้นอยากด้ยินคำว่าเพือ่นจากาก นายนั้น เพราะมีเเค่คนเดียวที่ชั้นเล่าทุกเรื่องเกี่ยวกะนายนั้นไห้ฟังอย่างละเอียดมีเเค่มัน

ตอนนี้ชั้นน่าจะดีใจที่ได้เป็นเพื่อนตานั้น เเต่มันกับรู้สึกเศร้าใจ อย่างบอกไม่ถูก  เพื่อนหรอ?

ช่างเถอะ  อย่างน้อยนายก้อยอมรับว่าชั้นคือเพื่อน เเม้จะไม่ใช่ คนที่นายรักก้อตาม


ปล. กูยังจะรักเมิงเสมอ เเม้มันไม่มีหวังว่ากูจะได้รับรักจากเมิง

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ไดอารี่ ของ วันนี้ก้อจบลง แหะๆๆ ชั้นมองมันก่อนจะ....

"เฮ้อ ..... นายรู้บ้างไม ว่าสิ่งที่ชั้นต้องการจากนาย คือความรัก

ชั้นหวังสูงเกินไปอ่ะป่าวหว่า -*- งั้นชั้นของหวังเเค่ง่ายๆ ไม่สูงเกิน ไป

ชั้นขอแค่ได้ยินคำว่าเพื่อนจากปากนายได้ป่ะ แค่เพื่อนก้อพอ

วันนี้วันที่ 26ตุลาเเล้วอ่ะ ปีนี้ก้อปี 48 เเล้ว ผ่านมาเเล้ว 2 ปีที่ชั้นไม่ได้เจอนาย

แม้ช่วงเเรก ชั้นจะได้ยินเสียงนาย แต่มันก้อเป็นเพียงเสียง ที่รำคาณเวลาที่ชั้นโทรไปหานาย

-..- ปลงเเล้วว่ะ  ชิน  

วันนี้เปิดเทอมเเล้วนะ แก

เเม้ง โครตเซ็งเรยอ่ะ นอนที่ โรงเรียนอีกเเล้วนอนทั้งวันด้วย (ท่าจะบ้าเเล้วกรู-..-)

5555+

แกเปิดเทอมยังว่ะ เออลืมเเกเปิดวันที่ 1 พิจิกานี่หว่า  

ดีเด๋วจะโทรไปรังกวานเเกอีก^O^


55+

ชั้นจะนอนเเล้วนะโว้ย   ฝันดีนะเเก  ชั้นนอนเเล้วนะ............ แล้วนี่ชั้นเป็นไรเนี่ยทำไมต้องพูดอย่างเดิมอีกเเล้ว  "


*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ชั้นจะยังคงพูดยังงี้ต่อไปนะ  เพราะว่ากรูรักเมิง   5555555++++   ^O^

หวังว่าสักวัน เมิงกะกรุจะได้พบกันอีกสักครั้งก้ยังดีนะ