คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Black Candy : 12
Chapter : 12
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไม่อร่อยหรอ?”
“อร่อย....แต่เห็นหน้านายแล้วกินไม่ลง”
“นี่เราจะพูดดีๆ กับพี่สักครั้งไม่ได้เลยใช่ไหม?”
“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้”
“ไหนลองพูดให้พี่ฟังให้ชื่นใจหน่อยซิ”
“ดีๆ เป็นไงชื่นใจขึ้นมาบ้างใหม่”
“กวนแบบนี้อยากเจอดีใช่ไหม?”
“หุบปากแล้วกินเข้าไป!!”
หลังจากนั่งอดทนกับผู้ร่วมโต๊ะมานานตบะของชานยอลก็เริ่มแตก หญิงสาวหยิบผักที่อยู่ในจานขึ้นมายัดปากของอีกคนเอาไว้ แล้วมื้อเที่ยงก็ดำเนินต่อไปด้วยความไม่สงบ
หนึ่งสัปดาห์แล้วที่ชานยอลต้องกินข้าวเที่ยงกับคริสและมันก็ไม่มีวันไหนที่ทั้งคู่จะกินข้าวกันไปด้วยความสงบ
“เดี๋ยวเราออกไปข้างนอกกับพี่นะ”
“ไปไหน?” คิ้วเรียวแทบจะกลายเป็นปมเพราะความสงสัย
“ไปเช็คเรตติ้งสินค้า”
“เห้ย! ไปทำไมมันไม่ใช่หน้าที่นายไม่ใช่เรอะ”
“อยากออกไปเช็คเองมีอะไรไหม?”
ร่างสูงถามอีกคนด้วยท่าทีสุดกวน
“ใคร๊จะกล้ามีปัญหากับท่านรองล่ะคะแหมมม”
ชานยอลพูดออกไปด้วยท่าทีที่กวนไม่แพ้กัน
“ดี งั้นเดี๋ยวอีกสิบนาทีเราไปกันเลย” คริสบอกก่อนจะหันหลังเตรียมเดินเข้าห้องทำงานของตัวเอง
“ไปที่ไหนเดี๋ยวจะขับรถตามไป” ชานยอลตะโกนถามอีกคน
“ไม่ต้องเอารถไป เดี๋ยวนั่งไปกับพี่เลย” ร่างสูงหันกลับมาบอกหญิงสาว
“ไม่ไป!!” ชานยอลตอบกลับไปทันที
“ต้องไป!!”
คริสยื่นคำขาดก่อนจะกลับเข้าห้องไปปล่อยให้ร่างโปร่งยืนทำหน้าเป็นลิงหลอกเจ้าอยู่เพียงลำพัง
“นานะฉันว่ายัยเด็กฝึกงานนี่มันชักจะเยอะไปแล้วนะ” พนักงานสาวที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ สกิดเรียกนานะ
“เยอะยังไง?” นานะตอบกลับมาโดยไม่ได้มองหน้าอีกคน
“ก็เธอดูนางสิ เข้ามาทำงานวันเดียวก็ได้เป็นเลขาท่านรอง ทั้งๆที่เป็นเด็กฝึกงาน”
“ก็ท่านรองเขาเพิ่งมาทำงานยังไม่มีเลขา แล้วคงจะเห็นแววน้องเขาล่ะมั้งก็เลยให้น้องไปช่วยงาน” นานะตอบและยังคงตั้งใจทำงานของตัวเองต่อไป
“แต่ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันนี่ไม่น่าจะเห็นแววด้านการทำงานอย่างเดียวแล้วนะฉันว่า”
หญิงสาวยังคงนินทาคนทั้งสองต่อไปจนนานะต้องละสายตาจากหน้าจอคอมพ์เพื่อหันมาคุยกับอีกคนอย่างเป็นทางการ
“เธอไม่อยากทำงานที่นี่แล้วใช่ไหม?”
นานะบอกพร้อมกับยกยิ้มอย่างเยือกเย็น ทำให้อีกคนต้องเงียบไปเพราะเข้าใจดีว่าสิ่งที่นานะพูดมันหมายความว่าอะไร
นานะมองไปยังเด็กสาวร่างโปร่งที่กำลังเดินกลับมาที่โต๊ะก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ในใจลึกๆ หญิงสาวรู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้อยู่ไม่น้อย เพราะเธอมีความรู้สึกว่าเคยรู้จักกับเด็กคนนี้มาก่อน
คริสและชานยอลออกมายังห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่มีแบรนด์ของบริษัทจำหน่ายอยู่ที่นี่ หญิงสาวเดินตามร่างสูงไปอย่างเงียบๆ จนถึงช็อปแต่ก็พบว่ามีลูกค้ากำลังโวยวายอยู่ในร้านจนคริสต้องรีบเข้าไปดูเป็นการด่วน
“เอ่อ...ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรหรอครับ ให้ผมจัดการให้ไหม?”
คริสเข้าไปเจรจากับลูกค้าสาวเล่นเอาสาวเจ้าแอบสะดุ้งเพราะความหล่อเหลาของร่างสูง
“ฉันต้องการเคลียร์กับผู้จัดการโดยตรง ไปเรียกเขามาหน่อย” ลูกค้าสาวพูดอย่างเอาแต่ใจ
“เปลี่ยนเป็นเคลียร์กับรองประธานบริษัทได้ไหมครับ”
ร่างสูงส่งยิ้มหวานให้กับลูกค้าโดยมีชานยอลยืนแบะปากมองสถานการณ์ด้วยความหมั่นไส้
“แล้วเขาอยู่ไหน?” ฝ่ายคุณลูกค้าก็ยังคงสงวนท่าทีไม่แสดงอะไรที่บ่งบอกว่าหวั่นไหวออกมาให้เห็น
“อยู่ตรงหน้าคุณนี่ไง” ร่างสูงบอกก่อนจะยิ้มโปรยเสน่ห์อีกครั้ง
“นี่คงเป็นกลยุทธ์ทางการตลาดของแบรนด์นี้สินะ” ชานยอลบ่นกับตัวเองเบาๆ
“ว่าไงครับ มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?”
“มะ...ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ฉันแค่ยังไม่ได้ของที่ฉันสั่งเอาไว้ เดี๋ยวไว้วันหลังฉันค่อยมาดูใหม่ก็ได้”
ลูกค้าสาวบอกแต่ไม่กล้าสบตากับคริส
“ครับ...เรายินดีต้อนรับเสมอ” ร่างสูงบอกก่อนจะส่งยิ้มกระชากจิตให้กับหญิงสาวอีกครั้ง
“คะ ค่ะ”
หญิงสาวบอกก่อนจะเดินออกจากร้านไป
“ขี้โกง!”
“ขี้โกงอะไร พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย” คริสบอกกับคนที่กำลังเบ้ปากใส่เขา
“ใช้อิทธิพลของหน้าตาโดยมิชอบธรรม” ร่างโปร่งบอกพร้อมกับยกแขนเล็กขึ้นมากอดอกเอาไว้
“หึงพี่หรอ? หื้มม” ร่างสูงถามพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม
“สำคัญตัวเองว่ะ!”
“คนมันหน้าตาดีก็งี้แหละ” คริสบอกพร้อมกับยักไหล่ประมาณว่าก็ไม่รู้สินะ คนมันหล่อจะทำไงได้
“อยากอ้วกนะ แต่เสียดายข้าวที่กินเข้าไป ไหนว่ามาทำงาน? เลิกเพ้อแล้วไปทำงานได้ละ” ชานยอลบอกด้วยสีหน้าเอือมๆ ก่อนจะเดินไปดูสินค้าภายในร้าน
หลังจากที่ทำธุระกันเสร็จเป็นที่เรียบร้อยคริสก็ลากชานยอลมาเดินเล่นกันต่อจนได้ ทั้งๆ ที่ชานยอลปฏิเสธแทบตายเพราะร่างโปร่งไม่ชอบเดินดูของจุกจิกเหมือนผู้หญิงทั่วไป แต่คริสก็ใช้อำนาจหน้าที่ของตัวเองสั่งให้อีกคนทำตามจนได้
“เดี๋ยวๆๆ แวะร้านนี้แป๊ป”
ชานยอลเรียกอีกคนเอาไว้เมื่อมาถึงหน้าช็อปเครื่องสำอางก่อนจะเดินเข้าไปโดยมีคริสเดินตามเข้าไปด้วย
“พี่คะมีลิปมันแบบนี้ไหมคะ?”
ชานยอลหยิบแท่งลิปสติกอันเล็กขึ้นมาให้พนักงานภายในร้านดู
“อ๋อ มีค่ะสักครู่นะคะเดี๋ยวดิฉันจะหยิบมาให้”
“ค่ะ”
ร่างโปร่งบอกพร้อมกับยิ้มให้พนักงาน
“ใช้แค่ลิปมันเองหรอ?” คริสมองไปรอบๆ ร้านก่อนจะถามร่างโปร่ง
“อือ...ตอนแรกก็ไม่ใช่อะไรเลย แต่ยัยคริสตัลลองเอามาให้ใช้เห็นมันโอเคดีก็เลยซื้อใช้เอง” ชานยอลบอกพลางหยิบเครื่องสำอางชิ้นอื่นๆ ขึ้นมาดู
“ได้แล้วค่ะ” พนักงานคนเดิมส่งแท่งลิปสติกให้กับชานยอล
“ขอบคุณค่ะ”
“ไหน..ขอดูหน่อย” ร่างโปร่งหยิบลิปสติกจากมือของหญิงสาวไปดู
“อืมมมม...เขาบอกว่าทำให้ปากชุ่มชื่นตั้งแต่ครั้งแรกที่ใช้ ไหนลองทาให้ดูหน่อยสิ”
คริสบอกก่อนจะส่งลิปสติกแท่งเล็กคืนให้กับชานยอล
“ทำไมฉันต้องลองให้นายดูด้วย อยากรู้ก็ซื้อใช้เองดิ”
“เออน่า ลองให้พี่ดูหน่อย”
ร่างโปร่งจิปากใส่อีกคนด้วยความรำคาญก็จะหยิบตัวเทสเตอร์ขึ้นมาลองให้ร่างสูงดูแทน ปากอิ่มเม้มเข้าหากันเพื่อเกลี่ยลิปสติกที่อยู่บนริมฝีปากก่อนจะหันมายิ้มให้คริส
“เป็นไง? มีแค่นี้แหละ มันๆ เปลี่ยนสีนิดหน่อย”
“ไม่ได้จะดู แต่จะลองว่ามันชุ่มชื่นจริงหรือเปล่า” คริสบอกก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย
“หือ? แล้ว..อ๊ะ!!”
ร่างโปร่งสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆ คริสก็จูบลงไปบนริมฝีปากอิ่มอย่างรวดเร็ว ทำเอาพนักงานที่อยู่ภายในร้านต้องกรี๊ดแบบเก็บเสียงไปตามๆ กัน
“ชุ่มชื่นจริงๆ ด้วย ใช้ได้ๆ งั้นเอาอันนี้แหละครับเอามาอีกสักสี่ห้าแท่งเลย” ร่างสูงหยิบแท่งลิปสติกที่อยู่ในมือชานยอลส่งให้กับพนักงาน
“ฉวยโอกาสหรอ....ตายซะเถอะ!!!!!”
“โอ๊ยย!”
หลังจากนั้นช็อปเครื่องสำอางก็เปลี่ยนไปเป็นเวทีมวยที่มีเพียงชานยอลที่เป็นนักมวยและคริสที่เป็นกระสอบทรายทันที....
.........................................................Black Candy.........................................................
“แก...เมื่อไหร่มันจะตื่น?” คริสตัลถามฮยอนอาก่อนจะหันไปมองเพื่อนสาวที่หลับสลบอยู่บนเตียง
“คงอีกนาน”
“นี่มันไปฝึกงานที่โรงงานปลากระป๋องมาหรือไงวะ?”
“นั่นสิ หรือว่า.....รองประธานจะจัดเต็ม อิอิ” ฮยอนอาบอกพร้อมกับหัวเราะอย่างชอบใจ
“ว๊ายยยยยย~ ฟินค่า~”
“แหมพวกเธอนี่นะ หาแฟนให้ตัวเองไม่ได้ เลยคิดจะหาแฟนให้เพื่อนว่างั้น?” ซอลลี่ถือจานผลไม้มาวางไว้ก่อนจะแซะเพื่อนเบาๆ
“ก็พี่คริสไม่จีบฉัน แต่กลับจีบยัยนั่น ไหนๆ ก็อยู่กลุ่มเดียวกัน แฟนของเพื่อนก็เหมือนแฟนของเราแหละวะ” ฮยอนอาตอบกลับเป็นคำขวัญของตัวเอง
“ที่พูดอะ อายบ้างไหมคะคุณฮยอนอา” คริสตัลถามพร้อมกับมองเพื่อนด้วยหางตา
“อือ...พวกแกคุยอะไรกัน เสียงดังฉันจะนอนนนนนน~~” เสียงเจ้าของบ่นขึ้นมาเบาๆ
“ยอลลี่ตื่นได้แล้ว นี่มันบ่ายแล้วนะลุกขึ้นมากินข้าวกินปลาเถอะ ฉันทำไว้ให้เรียบร้อยละ”
“ขออีกยี่สิบนาทีนะซอลลี่”
“นั่น....นั่นไง ถามจริงเถอะโดนรุมโทรมมารึไง หึ้ยยยย!” ฮยอนอาบ่นพร้อมกับปาหมอนใบเล็กใส่คนที่กำลังนอนอยู่
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ใครมาอีกล่ะ ยัยคริสตัลแกนั่งใกล้สุดไปเปิดประตูซิ”
“อ้าวไอ้นี่ เห็นฉันเป็นคนใช้ที่บ้านไง๊ โว๊ะ!!” คริสตัลบอกก่อนจะเดินสบัดไปเปิดประตู
“อ้าว ยอลลี่ล่ะ?”
“เฮือกกก!!” ตาโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง
“ฮ่าๆ เป็นอะไร? อ่ะ พี่ซื้อของมาฝาก เอาไปกินกัน”
“มะ ไม่เข้ามาก่อนหรอคะ?”
“ไม่ล่ะ ”
“ใครมาอะแก โอ๊ะ!! พะ พี่คริส!” ฮยอนอาต้องอึ้งตามไปอีกคนเมื่อเห็นคริส
“โอ้โห้ อยู่นี่กันหมดเลยหรอ? แล้วยอลลี่ทำอะไรอยู่?” ร่างสูงชะเง้อมองไปในห้องเล็กน้อย
“ยอลหรอ....ยังไม่ฟื้น” คริสตัลตอบและมองร่างสูงจนแทบไม่กระพริบตา
“เอ้???~~ เมื่อคืนไปไหนกันมาน้า?~”
ฮยอนอาแกล้งพูดขึ้นมาลอยๆ ทำให้คริสยิ้มออกมาอย่างรู้ทัน
“ไม่ได้ไปไหนหรอก แค่พาไปเที่ยว แต่เพื่อนเราดื้อก็เลยเสียเวลาเพราะลากกันไปลากกันมากว่าจะกลับกันก็ดึก” สองสาวฟังคริสพูดพร้อมกับเผลอยิ้มออกมาเพราะเคลิ้มกับความหล่อของร่างสูง
“น่าผิดหวัง! น่าผิดหวังที่สุด!!”
“เฮ้ย!!!”
คริสตัลและฮยอนอาอุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะเสียงของอีกคนกลับเป็นเสียงของซอลลี่
“อุตส่าห์ขี้โกงฉลากให้ยอลลี่ได้ไปอยู่บริษัทพี่แล้วแท้ๆ รีบทำคะแนนก่อนที่พี่ชายฉันจะฉกยอลลี่ไป”
ซอลลี่บอกพร้อมกับเหลือบมองคนที่หลับอยู่เป็นระยะๆ
“เฮ้ย! นี่แก??!!!” ฮยอนอาชี้หน้าซอลลี่แต่ก็พูดไม่ออก
“มองหน้า? ความสุขเพื่อนก็เหมือนความสุขเรา เอาเป็นว่าพี่คริสจะทำอะไรก็รีบๆ ทำ ก่อนที่พี่ชางมินจะลงมือ” ซอลลี่บอกกับสองสาวก่อนจะหันกลับมาพูดกับคริสต่อ
“พวกแกไปทำอะไรกันที่ประตู” เสียงงัวเงียดังขึ้นทำเอาทั้งสามต้องสะดุ้งไปตามๆ กัน
“เปล๊า! เขาเอาของมาส่ง”
ฮยอนอาบอกกับเจ้าของห้องก่อนจะปัดมือให้คริสกลับไปเงียบๆ
“ใครสั่งอะ? ไหนซอลลี่บอกว่ามีของกินแล้ว” ชานยอลลุกขึ้นนั่งพร้อมกับขยี้ตาเล็กน้อย
“บอกเมื่อไหร่? แกฝันรึเปล่า ไปๆๆ ลุกขึ้นไปอาบน้ำเดี๋ยวมากินข้าวกัน นั่งเฝ้าแกมาตั้งแต่เช้าฉันหิวแล้ว”
คริสตัลแกล้งอำเพื่อนก่อนจะไล่ร่างโปร่งให้ไปอาบน้ำ
“เธอมันร้ายนักนะซอลลี่!” ฮยอนอาจิกสายตาใส่เพื่อนสาว
“ถ้าไม่ร้ายก็เป็นเพื่อนกับพวกเธอไม่ได้สิ”
“แล้วนึกยังไงถึงได้มาร่วมภารกิจด้วยเนี้ย?” คริสตัลถามไปพร้อมกับแกะขนมกินไปด้วย
“ก็....ไม่รู้สิ ตั้งแต่พี่คริสกลับแคนาดาไปยอลลี่มันก็เงียบๆ ไป แต่พอพี่คริสกับมามันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ฉันว่าบางทีคู่นี้มันอาจจะมีอะไรมากว่าที่เราเห็นอยู่ก็ได้” ซอลลี่อธิบายด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“สนุกแล้วสิงานนี้” คริสตัลยกยิ้มร้าย
“แล้วสุดหล่อเธอจะลงมือเมื่อไหร่” ฮยอนอาหันไปถามซอลลี่พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
“coming soon” ซอลลี่ยักคิ้วให้เพื่อน
“เอาวะ! แฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนเรา ความสุขของเพื่อนก็เหมือนความสุขของเรา”
ฮยอนอาบอกก่อนจะยื่นมือไปข้างหน้าให้เพื่อนอีกสองคนที่เหลือมาวางมือต่อจากเธอ
“ไฟท์ติ้ง!!”
สามสาวรวมพลังกันก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ แต่กลับไม่มีใครรู้ว่า เรื่องทั้งหมดได้ถูกเก็บไว้ในเมมโมรี่ของคนที่อยู่ในห้องน้ำไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ชานยอลเผลอยิ้มออกมาพร้อมกับส่ายหน้าเล็กน้อย
“คิดจะจับคู่ให้เรางั้นหรอ.....หึ! มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอสาวๆ”
ความคิดเห็น