สัญญารัก เดิมพันร้าย กระชากใจจอมเย็นชา

ถึงอีกฝ่าย จะเป็นถึงเจ้าพ่อมาเฟียที่คุมกลุ่มโหด อำมหิตอย่างฟรานเชสก้าก็เถอะ 

โรซาเลีย ก็เป็นหัวหน้ากลุ่มดาร์ค มิลเลอร์
ที่มีกลุ่มการค้ายักษ์ใหญ่คอยหนุนหลังเหมือนกัน

เมื่อมือขวาของหล่อนถูกลอบกัด หญิงแกร่งเลือดร้อนอย่างโรซาเลีย
จึงจำเป็นต้องบุกไปทวงแค้นถึงแดนศัตรู 

หลังจากประชันหน้ากันไปแล้ว 

คุณป๋าที่กำลังทำการค้ากับกลุ่มฟรานเชสก้า 
กลับออกคำสั่งให้ญาติดีกับคุณชายแมคซิมิเลี่ยน ฟรานเชสก้าเสียอย่างนั้น

เพราะกลัวว่าคุณพ่อสุดที่รักจะโกรธ ลูกสาวแสนดีอย่างหล่อน
จึงจำต้องบากหน้าไปทำสัญญากับคุณชายน้ำแข็งอย่างช่วยไม่ได้







"ช่วยเธอแล้วฉันจะได้อะไร" 

"ถ้านายช่วยฉัน กลุ่มการค้าของนายก็ได้ผลประโยชน์ กลุ่มของฉันก็ได้ประโยชน์
แฟร์กันทั้งสองฝ่าย คุณยังอยากจะได้อะไรเพิ่มอีกไม่ทราบ"

"จูบหวานๆจากเธอ หรือจะให้มาทั้งตัว ฉันก็ไม่ขัดศรัทราหรอกนะ"




..............................................................

 

รายงานตัวเจ้าค่ะ !

          สวัสดีค่ะมิตรรักนักอ่าน บอกตามตรงว่ารู้สึกผิด ที่ทิ้งร้างกันไปโดยไม่มีบอกกล่าว เป็นเวลาปีกว่าๆแล้วที่เจ้าของนามปากาก ปลายฝัน ตะวันดาว ไม่ได้จรดมือลงบนแป้น หรือจับปากกาจรดระดาษเพื่อแต่งเติมเรื่องราวจากจินตนาการ จริงๆแล้วเหตุผลก็คือแพรไม่มีความรู้สึกอยากจะแต่ง อยากจะเขียนอะไรออกมาทั้งนั้น ยิ่งพอบุคคลที่แพรรักมากที่สุดในชีวิตที่ผ่านมา คนที่คอยเป็นกำลังใจพูดว่า "แต่งสิลูก แต่งเลยลูก แม่รออ่าน" ตอนที่เห็นผลงานเด็กน้อยของแพร หรือคอยปรบไม้ปรบมืออยู่ข้างๆตอนที่แพรเล่นเปียโนกระท่อนกระแท่น "เอ้าเล่นสิ แม่กำลังเพลิน" บุคคลนี้ได้จากแพรไปแล้ว 
          แพรคิดถึงแม่อย่างสุดหัวใจ ทุกครั้งที่ทำอะไรซ้ำ ความทรงจำเก่าๆก็กลับมา บางครั้งก็เป็นกำลังใจ แต่บางครั้งก็ฉุดรั้งให้อยู่แต่ในอดีต แพรพักทุกอย่าง แต่ตอนนี้แพรรู้ว่ามันไม่มีความหมายอะไร บางครั้งต่อให้ไม่เหลือใคร เราก็ยังต้องเดินก้าวต่อ เพราะชีวิตเราไม่ได้เกิดมาเพื่อเราคนเดียว 
          ทิ้งหลายสิ่งหลายอย่างไปแล้ว แพรกลับมารู้สึก ว่าที่เป็นอยู่มันไม่ใช่ความสุขจริงๆเลย แพรอาจจะยิ้ม อาจจะหัวเราะให้กับความทรงจำ แต่ตัวตนที่ซุกซ่อนอยู่ข้างในมันไม่เคยหายไปไหน และกำลังรอคอยให้แพรหยิบมันขึ้นมาต่อ กับปัจจุบันและอนาคต แพรรู้ตัวว่ารักการเขียน ชอบอ่าน ชอบวาด ชอบเล่นดนตรี และตอนนี้แพรจะกลับมาทำมันอีกครั้ง และจะทำให้ดี อย่างน้อยก็ให้มันดีกว่าที่ผ่านมา ไม่ใช่ทำๆแล้วหยุด ทิ้งไปหาอย่างอื่น 

                                                                                      ปลายฝัน ตะวันดาว/ กัลยาตะวัน