moons'love again เด็กเดือน

     บทนำ

       "จบมอหกมาตั้งนานแล้ว มึงสอบติดยังว่ะพายุ? กูเห็นมึงนั่งจ้องโน๊ตบุคตั้งแต่เมื่อเช้าละ" เพื่อนสนิทที่เป็นหญิงแกร่งสุดในกลุ่มนั่งข้างๆถามขึ้นมาพราะมันคงเห็นว่าผมเอาแต่จ้องโน๊ตบุคอยู่ทั้งวันไม่ขยับไปไหนเลย

      "ใจเย็นดิเชี่ยอิน กูลุ้นผลสอบอยู่เนี่ย! ประกาศผลวันนี้โว้ยย"

      "จริงดิ! เอามาพวกกูลุ้นช่วย ไอ้นัทมาลุ้นช่วยมันเร็วดิมึง!"  ไอ้นัทเริ่มกระเถิบเข้ามาใกล้ๆผมแล้วจ้องไปที่หน้าจอทันที ไอ้พวกเชี่ยนี่ทำผมเสียสมาธิ!!!!  

      "พวกมีที่เรียนแล้วไปไกลๆกูเลยยย กูจะลุ้นคนเดียวเว้ยย"

      "มึงก็กดเอ็นเตอร์สักที ไม่กดมันจะขึ้นให้มึงไหมห๊า! เร็วดิ กูรอลุ้นจนปวดขีี้ละสัด"  กูกดดันโว้ยยย!! ด้านซ้ายก็เชี่ยอิน ด้านขวาก็เชี่ยนัท พวกมึงไม่สิงกูเลยละ! ผมตัดสินใจกดตามที่อินมันบอกแล้วรีบปิดตาทันที

      "เป็นไงว๊าาา!! กูสอบติดป่ะ "

      "มึงก็เอามือออกแล้วแแหกตาดูสิเว้ย ไอ้นัทบอกมันซิ"

      "ก็กูกลัวนิ ดูให้กูหน่อยดินัท"

      "ไม่อ่ะ มึงดูเอง ผลประกาศมึงน่ะเว้ย" 

ผมตัดสินใจค่อยๆลดมือลงก่อนจะมองไปที่หน้าจอแล้วพบว่า.......

             ผม สอบ ติดดดด!!!! 

       "สอบติดแล้วโว้ยยยย พวกมึงกูสอบติดแล้วว!!!" ผมกระโดดโลดเต้นไปมาด้วยความดีใจ แล้วคว้าเอาคอเพื่อนสนิททั้งสองที่อีกคนก็ตัวสูงกว่าหลายเซนต์และอีกคนถึงเป็นผู้หญิงแต่ดันสูงกว่านิดหน่อยมากอดไว้พร้อมกับกระโดดดีใจอีกครั้ง  

      "หายใจไม่ออก กูหายใจไม่ออกโว้ย ปล่อยกู ไอ้พายุปล่อยกูววว"

      "เชี่ยพายุปล่อยคอกู อิเหี้ยยย คอกู ปล่อยก่อนน" ผมไม่สามารถจะอธิบายความรู้สึกในตอนนี้ของผมได้ ผมได้แต่ยิ้ม หัวเราะ และยังคงกระโดดดีใจอยู่อย่างนั้น

     "กูสอบติดแล้วโว้ยยย ที่เดียวกับพวกมึงเลยย คณะเดียวกันกับไอ้อินด้วยน่ะเว้ย ดีใจสัด"

     "มหาลัยเดียวกันกับพี่เขาด้วยใช่ป่ะ ไอ้พี่เมฆอ่ะ"  ผมนิ่งลงในทันทีเมื่อไอ้อินพูดขึ้นมา "กูถามจริงๆเถอะว่า มึงดีใจที่สอบติดมอ.เดียวกันกับพวกกู หรือดีใจที่จะได้อยู่มอ.เดียวกันกับพี่เมฆ มึงเอาดีๆ" ไอ้นัทพูดขึ้นมาอีกคน

               พวกมันแม่งดักทางผมได้ตลอด

      "กูกับไอ้นัทก็นึกว่ามึงจะลืมพี่เขาได้แล้วซะอีก เห็นมึงแม่งไม่พูดถึงพี่เขาเลย กี่ปีแล้วว่ะที่ไม่ได้เจอ"

      "สามปีกว่า" ผมยังคงนั่งนิ่ง แต่ใจผมมันเต้นแรงขึ้นกว่าเดิม

      "เราปีหนึ่งพี่เขาก็น่าจะอยู่ปีสามแล้ว จะเจอแล้วสิคนที่มึงเรียกเขาว่าพี่ปิงปองอ่ะ แล้วพี่เขาจะจำรุ่นน้องตัวอ้วนๆที่เคยเอาของขวัญปัจฉิมไปให้อย่างมึงได้หรอว่ะ"

       "เชี่ยนัทตบปากตามอายุมึงเดี๋ยวนี้ กูผอมแล้วไง กูก็ไม่รู้ว่ะว่าพี่มันจะจำกูได้ไหม" ผมก้มหน้าลงอย่างหมดหวังทันที

       "เออน่าา พี่เขาจะต้องจำมึงได้เชื่อกูดิ ขนาดของขวัญที่มึงให้ พี่เขายังอัพลงเฟสเลย ของมึงคนเดียวด้วย พี่เขาต้องจำมึงได้ดิ"

       "มึงไปเอาความมั่นหน้าแบบนั้นมาจากไหนว่ะอิน" ผมถามมันกลับบ้าง เพราะขนาดตัวผมเองผมยังไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองเลย

         "กูบังคับ! ถ้าเกิดพี่เขาไม่สนใจมึง กูกับไอ้นัทจะลากคอพี่มันมาถวายมึงเอง"

         "ความคิดมึงเนี่ยนะอิน มึงเป็นผู้หญิงจริงป่ะเนี่ยบอกกูที"

         "ก็กูกลัวไอ้พายุมันไม่มีผัว! เคยเป็นเดือนโรงเรียนหน่อยวางมาดเชียวน่ะมึงไอ้นัท ไอ้งามไส้เอ้ย! หมั่นไส้วุ้ย"

         "เออน่าไอ้พายุ เดี๋ยวกูช่วยอีกแรง แล้วมึงจะตอบได้ยังว่ามึงดีใจเพราะพวกกูหรือพี่มัน"

         "เพราะพี่มันดิ ดีใจสุดดดดด" ผมยิ้มกว้างขึ้นอีกครั้ง

          "ไอ้อินมีแฟนเป็นโหลแล้ว แต่มึงยังมั่นคงก็ไอ้พี่ปิงปองของมึงอยู่เลย มึงเคยคิดไหมว่าถ้าเกิดพี่เมฆเขาไม่สนใจมึง มึงจะเริ่มใหม่ยังไงว่ะ กูว่ามึงรักใครไม่ได้อีกแล้วว่ะไอ้พายุ"

           "........" กูก็ว่างั้นแหละนัท 

          "มีเป็นโหลป้ามึงสิไอ้นัท! กูหญิงไทยใจงามโว้ย"

         "อย่าให้ผมได้แฉว่าวันนั้นคุณไปดูหนังกับน้องเมย์โรงเรียนสาธิตฯน่ะครับคุณอินทรา แล้วไปดูหนังต่อกับน้องแป้งเตรียมอุดม แล้วตอนเย็นไปกินข้าวกับน้องน้ำสายศิลป์ฯน่ะครับผม แล้วคุณจะหนาว"

         "แหะ แหะ กูก็แค่พูดไปงั้นแหละไอ้นัท มึงใจเย็นดิว่ะ"

      "พวกกูจะทำให้พี่เขาสนใจมึงเอง เชื่อใจพวกกูได้เลย ไอ้พายุ"