คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Re]จูบกับคนแปลกหน้า!!
ครืด~
เสียงเปิดประตูห้องเรียนดังขึ้น ตามด้วยชายหนุ่มหน้าสวยเดินเข้ามาในห้อง
“นี่กี่โมงแล้ว ลีดงเฮ” เสียงของคุณครูสาวเหมือนจะสวยถามอย่างดุๆพลางปรายตามองท่าทีอวดดีของเด็กนักเรียน
“เก้าโมงแล้วครับ” ชายหนุ่มชื่อ ลีดงเฮ ตอบอย่างไม่สนใจ แล้วเดินไปที่นั่งริมหน้าต่างของตนเอง
“แล้วทำไมเทอเพิ่งมาเรียน”
“พอดีคุณลีมินเฮให้ผมไปทำธุระครับ” ดงเฮตอบแล้วหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ เพียงแค่เอาชื่อ ‘ลีมินเฮ’ มาอ้าง ก็ทำให้ครูสาวเลิกตอแยเขาทันที
ลีดงเฮชายหนุ่มผู้เป็นลูกของ ‘ลีมินเฮ’ ผู้อำนวยการโรงเรียน ‘มินซอน’ โรงเรียนดังที่เด็กหลายคนใฝ่ฟันเข้าไปเรียน แต่ก็มีแค่คนที่มีระดับเท่านั้นถึงจะเข้ามาเรียนได้ ด้วยค่าเทอมที่แพงหูฉี่และการสอนขั้นเทพที่รับประกันด้วยหัวของเด็กนักเรียนโรงเรียนนี้ว่า เข้าใจอย่างลึกซึ้ง แต่มันก็มีอีกทางนึงที่คนไม่มีตังค์จะเข้ามาโรงเรียนนี้ได้คือ การสอบนักเรียนแลกเปลี่ยนHCU (ไม่ต้องถามว่าย่อมาจากอะไร เพราะไรเตอร์ไม่รู้- -;) การสอบครั้งนี้จะมีปีละครั้งและมีเพียงสองคนเท่านั้นที่จะเข้ามาได้ จะเป็นทุนแลกเปลี่ยนเรียนฟรี ห้าเดือน แต่การสอบครั้งนี้มันก็ไม่ใช่ง่ายๆเพราะคนที่เข้ามาได้นั้นต้องหัวกระทิจิงๆเน้นหัวกระทิจิงๆเท่านั้น ไม่งั้นก็อย่าหวัง
ปล. ลีมินเฮเป็นปู้จายน่ะจ๊ะ แค่ชื่อเคะไปนิดส์/ไรเตอร์
.
.
.
.
.
.
.
“สอบHCUไง” เสียงนิ่งตอบกลับอย่างไม่สนใจ
“จะลองดูไหมคิบอม”
คิบอมส่ายหน้าแล้วเดินหันหลังไปอย่างไม่สนใจ
คิมคิบอม ชายหนุ่มหัวกระทิของโรงเรียน ‘ซีกวาง’ โรงเรียนที่อยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนมินซอน สองโรงเรียนนี้มักจะทำกิจกรรมแลกเปลี่ยนนักเรียนกันเสมอๆทุกๆปีเลยก็ว่าได้ จะว่าเป็นโรงเรียนพี่น้องก็ไม่ใช่ เรียกว่าคู่แข่งดีกว่า ที่แลกเปลี่ยนกันเนี้ย จะพูดว่าแลกเปลี่ยนก็ไม่ถูก เรียกว่า ‘ส่งคนไปแข่ง’ มากกว่าเพราะจะได้วัดไปเลยว่าโรงเรียนไหนเก่งกว่ากัน สาธยายสะนานกลับไปหาพระเอกหนุ่มสุดหล่อแก้มป่องกันดีกว่า คิมคิบอมชายหนุ่มหัวกระทิระดับแถวหน้าของซีกวาง ไม่ใช่มีเพียงแค่สมองแต่เขาก็ยังหน้าตาอีกด้วยเขาเป็นคนที่สาวๆและหนุ่มๆ- -หลายคนหมายตาและพร้อมยอมเสียตัว
กิ๊งก่องกิ๊งก่องกิ่งก่องก๊องก่อง~
เมื่อเสียงระฆังที่แสนประหลาดจบลง เด็กนักเรียนซีกวางก็พากันลั้นล้าวิ่งออกนอกโรงเรียน
“นี่ คิบอมวันนี้จะไปไหน??” ซองมินวิ่งมาเกาะแขนคิบอม
“กลับบ้านดิ” คิบอมตอบแล้วหันมามองคนที่เกาะแขนตน
“ไปกินเค้กกันก่อนไหม?” ซองมินพูดอย่างชักชวน หวังว่าเพื่อนจะหลงกลง
“เค้ก?” คิบอมทำท่าสนใจ
“อืม ฉันเจอร้านเค้กเปิดใหม่ที่อร่อยๆอยู่ที่นึง”
“หรอ” คิบอมพยายามที่ไม่สนใจมัน
“มีกีวี่ชีสเค้กด้วยน่ะ…” ซองมินทิ้งคำเพื่อให้เพื่อนคิด
“ร้านไหน” แค่ซองมินได้ยินคำนี้ก็ทำให้เขายิ้มแป้นได้เลยทีเดียว กีวี่ชีสเค้กเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้คิบอมยอมมอบกายทวายชีวิต
.
.
.
.
.
ทางด้านมินซอน
ตันตารันตันตันตารันตันตัน
เสียงกิ่งดังเป็นเมโลดี้ของเพลงโบนามาน่า’super junior[โรงเรียนไหนนี้?น่าอยู่จิงเชียว]
“ด๊องไปกินขนมกัน^-^” ‘คยูฮยอน’วิ่งไปกอดคอเพื่อนสุดที่รัก
“ไม่อ่ะ วันนี้จะกลับบ้าน” ดงเฮปัดมือคยูฮยอนออกจากคอตนเอง
“ ไปเหอะน่ะ บราวนี่รสส้มเช้งเลยน่ะ”
“เมื่อวานชั้นเพิ่งกินไป” ดงเฮปฏิเสธ
“ก็หิวนี่หว่า” คยูฮยอนลูบท้องตัวเองแบบเสแสร้งสุดๆ
“แกหิวก็ไปกินดิ เกี่ยวไรชั้นอ่ะ” ไอ้เพื่อนคนนี้ต้องพาไปม่อสาวแน่เลย--
“ไปกันเถอะไอ้เพื่อนเลิฟ^^” ขืนใจมันก็ได้ว่ะ คิดเสร็จก็ล็อคคอดงเฮแล้วลากไปทันที
“อ๊ากกก มันเจ็บน่ะไอ้คยู ปล่อยดิ” ดงเฮโวยวาย แต่ก็ทำได้แค่นั้น…ก็คนมันแรงน้อยนี้น่า
ร้าน E.L.F129’cafe
“ทาร์ตฟักทองกับกีวี่ชีสเค้กค่ะ^^” คนขายคนสวยยิ้มหวานให้ซองมินและคิบอม
“ฮะ^^” ซองมินยิ้มตอบแล้วหันไปทำตาลุกวาวกับทาร์ตฟักทอง
“น่ากิน…..เนอะ- -” เมื่อซองมินเงยหน้ามองคิบอมก็กลายเป็นว่าคิบอมฟาดกีวี่ชีสเค้กไปและ เห็นดังนั้นซองมินก็ก้มลงกินทาร์ตฟักทองอย่างสบายอารมณ์ ปล่อยให้คู่หูคู่กินคู่นี้กินกันไปก่อน ไปดูหมาป่ากับปลาน้อยกันดีกว่า
“เอาทาร์ตมะม่วงกับบราวนี่ส้มเช้งอันนึงคับ^__^”คยูสั่งขนมพร้อมทำหน้าตาแช่มชื่นแต่ไม่เหมือนไอ้คนตรงข้ามที่หน้าบูดอย่างกับโดนมดกัดมา
“ร้านนี้ชื่อแปลกดีเนอะ” คยูพูดพร้อมมองรอบๆร้าน ทำเป็นไม่สนใจกับสายตาขวางๆที่ส่งมาที่เขา
“ ไปยุ่งไรกับชื่อร้านเขาล่ะ” ดงเฮตอบอย่างอนๆที่โดนไอ้เพื่อนที่รักลากมา
“ทาร์ตมะม่วงกับบราวนี่ส้มเช้งค่ะ” สักพักคนเสริฟยกขนมสุดแสนจะน่ากินออกมา
“ทำไมร้านถึงชื่อนี้ล่ะคับ” คยูถามคนเสริฟอย่างอยากรู้ไอ้129นี้อะไร หวยงวดนี้รึไงน่ะ??
“ความชอบส่วนตัวของเจ้าของร้านค่ะ^^” คนเสริฟยิ้ม
“แล้วเลข129นี่ล่ะคับ?”
“จะยุ่งกับร้านเขาทำไม เขาเพิ่งบอกไปว่าความชอบส่วนตัว= =” ดงเฮขัดคนตรงหน้า
“ก็อยากรู้นี่หว่า” ดเสร็จคยูฮยอนก็ก้มลงกินทาร์ตมะม่วง
“น้องสาวจ๊ะ~จัดเค้กนมสดมาให้พี่หน่อยสิ” เสียงพูดที่ชวนขยาดทำให้คนในร้านต้องหันไปมอง ชายร่างใหญ่สวมชุดสีดำไว้หนวด ดูก็รู้ว่าน่ากลัวสุดๆ[หน้าตาไม่เข้ากับร้านอย่างแรงงง]
“น่ากลัวจังคิบอมT^T” ซองมินกระตุกแขนของคิบอมแล้วพูดเบาๆ
“ ไปกันเหอะคิบอม”ซองมินกระตุกแขนคิบอมอีกครั้ง
“อืม” คิบอมลุกไปที่เคาท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน
“ คิดเงินคับ ” คิบอมพูดเสียงนิ่ง
“เห้ย ไอ้น้องไม่เห็นรึไงว่ะคนเขากำลังจีบกันอยู่??” ชายร่างใหญ่หันมาพูดกับคิบอม
“……” คิบอมไม่ตอบอะไร ไม่ใช่เพราะกลัวแต่แค่ขี้เกียจยุ่งด้วย
“กลัวพี่รึไงไอ้น้อง~”ชายร่างใหญ่พูดพร้อมขยี้หัวคิบอม เนื่องจากคิบอมไม่ชอบให้คนมาเล่นหัวจึงมองหน้าชายร่างใหญ่อย่างหาเรื่อง
“ สนใจบ้างไหมว่าเขาคงไม่อยากถูกคนอย่างพี่ชายจีบ ” คิบอมพูดพรางปรายตามองชายร่างใหญ่แล้วหันมาคิดเงินต่ออย่างไม่สนใจ
“ว่าไงน่ะ ไอ้น้องอยากมีเรื่องหรอ” ชายร่างใหญ่หันไปมองคิบอมตาขวาง
“คิบอมTT”ซองมินเอ่ยเสียงแผ่วเบาพลางจับเสื้อคิบอมอย่างกลัวๆ
“โอ๊ะ มีคนน่ารักมาด้วยเว้ย” ชายร่างใหญ่หันไปสนใจซองมินแล้วเอามือไปเชยคางคนตัวเล็กขึ้น
“เอามือออกไป” คิบอมปัดมือชายร่างใหญ่ทิ้ง ตอนที่ทั้งคู่ทำท่าจะมีเรื่องกันอยู่นั้นก็เป็นช่วงที่คยูฮยอนและดงเฮกำลังจะมาจ่ายตังค์ที่เคาท์เตอร์พอดี
“โอ๊ะ! คนตรงนี้ก็น่ารักว่ะ~” ชายร่างใหญ่หันไปตบแก้มดงเฮเบาๆสองที
“……” ดงเฮสะบัดหน้าหนีอย่างเย่อหยิ่ง
“คิบอมไปกันเถอะ” เสียงเร้าอีกครั้งของซองมินดังขึ้น
“จะรีบไหนล่ะจ๊ะน้อง~ไปเที่ยวห้องพี่หน่อยมั้ย?”ชายร่างใหญ่หันมาสนใจซองมินอีกครั้งก่อจะเอามือไปลูบหน้าซองมิน ทำเอาคนตัวเล็กขยาดจนแทบจะอ้วกตรงนั้น
“บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับเพื่อนผม”คิบอมกล่าวแล้วสัดหมัดไปที่ชายร่างใหญ่ ทำเอาเซไปหลายหลักเลยทีเดียว
วี้วี้วี้วี้วี้
เสียงสัญญาณไฟไหม้ดังคืนในร้าน คิบอมจึงได้โอกาสขว้าแขนซองมินแล้ววิ่งออกมา คยูฮยอนก็เช่นกันขว้าแขนดงเฮแล้วรีบวิ่งออกมา
คิบอมวิ่งมาได้สักพัก เพิ่งรู้สึกว่าแขนซองมินมันผอมกว่าแต่ก่อน เมื่อหันไปมองเขาก็พบชายหนุ่มร่างเล็กหน้าหวานที่กำลังหอบถี่ๆ
ใคร?
คิบอมคิดแล้วหันไปมองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อและกำลังหอบแฮ่กๆอย่างหมดสภาพ
“ลากชั้นมาทำไม?”ดงเฮหยุดหอบแล้วหันไปมองหน้าคิบอมพร้อมคิ้วทั้งสองที่ขมวดเข้าหากัน
“เมื่อกี้เห็นมันวิ่งมาทางนี้นี่หว่า” เสียงของคนร่างใหญ่ดังขึ้น เมื่อคิบอมได้ยินดังนั้นจึงต้องลากคนแปลกหน้าไปหลบมุม
“เฮ้ น้องสองคนเห็นไอ้ตี๋คนนึงวิ่งมาทางนี้ไหม” เสียงถามจากชายร่างใหญ่ ทำเอาคิบอมต้องรีบใช่ความคิดแล้วทันใดนั้นก็......
ขวับ!!
คิบอมรวบเอวคนข้างหน้ามาแล้วประกบปากลงไปอย่างไม่เต็มใจ แต่ในไม่นานนัก เขาก็ต้องหลงไปกับความหวานและนุ่มละมุนของริมฝีปากคนตรงหน้าที่ ถึงแม้จะถูกขัดขืนบ้างแต่คิบอมก็ยังรวบเอวบ้างเข้ามาให้แนบชิดมากกว่าเดิม เพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย
“แม่ง จะจูบกันก็ไม่บอก” ชายเรื่องใหญ่จึงวิ่งต่อไปอย่างไม่สนใจคนสองคนที่กำลังพลอดรักกันอย่างเฟคๆ
เมื่อคิบอมสังเกตุว่าชายร่างใหญ่ไปแล้ว เขาจึงผละออกอย่างเสียดาย แต่คนตรงหน้าเขาเนียสิ ดูยังมึนๆอยู่เลย
.
.
เมื่อกี้มัน…….first kiss ชั้นนี่หน่า first kiss!! first kiss!! first kissssssssssss!! อ๊ากกกก มายเฟิรส์คิสTOT เสียfirst kissให้คนแปลกหน้า โอ้ย ด๊องจะบ้าตายย ขนาดฮงกิแฟนชั้นยังไม่เคยจูบชั้นเลยน่ะTOT กำ ดันโดนคนแปลกหน้าแย่งไปสะแล้วTTจะบ้าตายยยย
“นั้นมันfirst kissชั้นน่ะ คนแปลกหน้ากับมาเดี๋ยวนี้!!” ดงเฮตระโกนไล่หลังคิบอม ไปอย่างเฆียตแค้น ถ้าเจออีกเมื่อไหร่น่ะ อย่าหาว่าลีดงเฮคนนี้ใจร้ายก็แล้วกัน มันเป็นใคร?? คิดจบ ดงเฮก็เดินฟึดฟัดกลับบ้านตนไปแต่ก็มิวายเอามือขึ้นไปลูบที่ริวฝีปาก ที่ยังมีรสเปรี้ยวๆหวานๆติดอยู่ที่ปาก แต่มันก็นุ่มละมุนจนทำให้เขาคิดถึงอดีต
......................................................................................................
เปิดเรื่องๆๆ! เอ๊ะ! ปากบอมเน่ารึเปล่าเลยหมดอายุ แหะๆ ล้อเล่นนะ^^;
ตอนนี้เราอายุ14แล้วจะคุยก็มาทีmy id.น้า~ มันจะมีไหมฟร่ะ-*-??
อ่าวันนี้HBD ไดจังของเราน้า~ หลายคยอาจไม่รู้จัก เพราะเราก็ชอบJ-POPด้วยเหมือนกัน เท่าเทียมๆเนอะ!
ความคิดเห็น