ทัณฑ์เสน่หา ซาตานชีค

 

เมื่อความรักแปรเปลี่ยนเป็นความแค้น
ชีคหนุ่มแห่งดินแดนทะเลทรายจึงหมายมาดที่จะจับเธอมา
เพื่อลงทัณฑ์ตอบแทนความแค้นอย่างสาสม!

--- Sample ---

“ฉะ..ฉัน” พรเมรีปากสั่น ถอยหลังกรูดจนหลังชิดประตูเมื่ออัซสวาเดินเข้ามาหาอย่างคุกคาม

“จะไปไหน!” หญิงสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อฝ่ามือกว้างกระแทกปังเข้ากับประตูด้วยความโกรธจัด

“คิดจะหนีอย่างงั้นรึ” พรเมรีตัวสั่นเป็นลูกนกหลงรังเมื่ออัซสวากักหล่อนไว้ระหว่างท่อนแขนที่วางเท้ากับประตูพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวโกรธเกรี้ยว

“ฉัน..ใช่!” ไม่มีประโยชน์ที่จะปฏิเสธ พรเมรีกัดริมฝีปากที่สั่นระริกเมื่อมองเห็นโทสะวาบขึ้นมาในดวงตาสีน้ำเงินเข้ม

“คิดเหรอว่าจะหนีพ้น!” เสียงห้าวคำราม มองใบหน้างดงามราวกับภาพวาดของพรเมรีแล้ว อัซสวาก็อยากจะชกตัวเองนักที่เผลอใจอ่อนกับความเย้ายวนของหล่อน จนลืมไปว่าหล่อนมันร้ายกาจไม่ต่างอะไรกับงูพิษ!

“อย่าหวังเลยว่าจะหนีไปได้ ต่อให้หนีไปสุดขอบโลก ผมก็จะตามไปลากคุณมาตกนรกที่นี่!” ถ้อยคำเสียดแทงบาดหัวใจพร้อมกับใบหน้าที่แสดงออกชัดว่ารังเกียจทำให้พรเมรีสะอื้นในอก หญิงสาวไม่หวังหรอกว่าหล่อนจะยังมีความหมายกับเขา แต่สายตาที่มองหล่อนอย่างขยะแขยงทำให้พรเมรีเจ็บปวดจนหัวใจอยากจะหยุดเต้น

ความเจ็บปวดจากความรักมันทรมานอย่างนี้นี่เอง

“ฉันยอมตายดีกว่าจะต้องมาอยู่กับคนอย่างคุณ!” พรเมรีเชิดหน้าทั้งที่ใจปวดร้าวเจียนระเบิด

“ยอมตายงั้นเหรอ? ง่ายไปมั้งที่รัก” ริมฝีปากได้รูปกระตุกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มสมเพช

“งั้นก็เชิญคุณฆ่าฉันด้วยมือคุณเองซะสิคะ เราจะได้ไม่ติดค้างกันอีก” หญิงสาวกลืนก้อนสะอื้นที่แล่นขึ้นมาจุกลำคอ ไม่อยากจะให้เขาเห็นน้ำตามากไปกว่านี้ เพราะเท่านี้หล่อนก็เป็นผู้หญิงแพศยาจอมมารยาในสายตาเขามากพออยู่แล้ว

“สิ่งที่คุณทำกับผมแค่ชีวิตเดียวมันชดใช้ไม่พอหรอก” อัซสวาพูดอย่างเหี้ยมเกรียม ความรักที่เคยท่วมท้นในความรู้สึกเมื่อถูกแปรเปลี่ยนเป็นความเกลียด มันก็รุนแรงเชี่ยวกราดไม่แพ้กัน

“อย่าหวังว่าจะมาบีบน้ำตาเรียกร้องความเห็นใจจากผม  ผู้หญิงอย่างคุณมันต้องตายทั้งเป็นถึงจะสาสม” มือแข็งแกร่งบีบปลายคางนุ่มให้เงยหน้าขึ้นรับประกาศิตอย่างแข็งกร้าว นัยน์ตาสีน้ำเงินฉายแววสะใจจนพรเมรีต้องเบิกตากว้างอย่างเจ็บปวด

“คุณมันป่าเถื่อนที่สุด!” หญิงสาวร้อง มือบางผลักร่างสูงที่เบียดชิดออกไปสุดแรง หากแต่ร่างหนาหนักราวกับหินผานั้นกลับไม่ขยับเขยื้อนสักนิด มิหนำซ้ำเขายังเบียดร่างเข้ามาอีกจนร่างบางแทบจะถูกกลืนหายไปใต้อกกว้าง

“ฉันเกลียดคุณ! เกลียดที่สุด ได้ยินไหม!?” มือบางระดมทุบลงบนอกกว้างไม่ยั้ง ความรัก ความแค้น ความโกรธ ความเสียใจผสมปนเปกันไปหมดจนพรเมรีไม่อาจแยกได้ว่าความรู้สึกไหนที่มากกว่ากัน รู้แต่ว่าในเกมนี้หล่อนพ่ายแพ้ราบคาบ แพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันได้สู้เสียด้วยซ้ำเพราะหัวใจของหล่อนมันวางอยู่ในกำมือเขาตั้งแต่แรก

“ดี! ผมก็ไม่ได้ต้องการให้ผู้หญิงน่าขยะแขยงอย่างคุณมารัก  หน้าที่นางบำเรออย่างคุณแค่สนองความใคร่ผมให้ถึงใจก็พอ” ว่าแล้วมือแข็งแกร่งก็กระชากชุดผ้าฝ้ายเนื้อบางเบาขาดติดมือโดยไม่นำพาต่อเสียงร้องด้วยความตระหนกของหญิงสาว ริมฝีปากได้รูปบดกระแทกลงบนกลีบปากนุ่มอย่างป่าเถื่อนเพื่อปิดกลั้นเสียงกรีดร้องให้ดังก้องอยู่แค่ลำคอร้อนผ่าว

เสียงกรีดร้องหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากถูกทาบปิดด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวที่บดขยี้ลงมาอย่างเอาแต่ใจ  ชุดสีหวานที่ไม่อาจทนแรงมือขาดย่อยยับอยู่กับพื้น ในขณะที่เจ้าของร่างงามภายใต้ชุดชั้นในบางเบาดิ้นรนออกจากกรงขังของวงแขนแข็งแกร่งสุดแรงเกิดด้วยความตระหนก 

อัซสวาเบียดบดร่างกำยำเข้ากับร่างอรชรแนบติดผนัง มือบางถูกรวบตรึงไว้ใต้ร่างอรชรส่งให้เรือนกายเกือบเปลือยเบียดชิดกับชายหนุ่มมากขึ้นไปอีก โทสะร้อนผลักให้ชายหนุ่มสัมผัสร่างอรชรนั้นอย่างจาบจ้วงหยาบคายจนเสียงสะอื้นหลุดชิดริมฝีปากจึงทำให้ชีคหนุ่มคลายโทสะลง อัซสวาถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากแดงก่ำที่สั่นระริกก่อนจะกดริมฝีปากลงไปใหม่ด้วยท่าทีที่อ่อนลงกว่าเดิม ไม่มีประโยชน์ที่จะหักหาญเอาชนะหล่อนเพราะนั่นไม่ใช่ชัยชนะที่เขาต้องการสักนิด ริมฝีปากได้รูปค่อยละเลียดขบเม้มไปทั่วกลีบปากงามเช่นเดียวกับฝ่ามือร้อนที่ลากคลึงแผ่วเบาไปทั่วเรือนร่างอรชร พรเมรีหอบหายใจเมื่ออัซสวาลากฝ่ามือจากแผ่นหลังบางมาที่ทรวงอกอวบอิ่มที่อัดตัวอยู่ภายใต้บราเซียตัวบาง อุปสรรคเดียวที่กั้นขวางผิวเนื้อหล่อนจากสัมผัสร้อนรุ่ม   

“อย่า” พรเมรีครางอย่างลืมตัวชิดริมฝีปากร้อน เมื่อปลายนิ้วสากสะกิดยอดอกสีทับทิมระเรื่อผ่านเนื้อผ้าบางเบาอย่างจงใจ ปลุกให้ปลายยอดอันอ่อนไหวต่อสัมผัสชูชันขึ้นทันตา พาให้หญิงสาวหน้าแดงจัดเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของชายหนุ่มต่อปฏิกิริยาตอบสนองที่ขัดกับคำพูดของหล่อน พรเมรีอ้าปากหมายใจจะคัดค้าน แต่กลับกลายเป็นการเปิดโอกาสให้เรียวลิ้นที่ละเลียดความหวานอยู่ที่มุมปากแทรกเข้ามาดูดดื่มความฉ่ำหวานภายในโพรงปากได้เต็มที่ ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กราวกับหิวโหยมาชั่วชีวิต ส่งกระแสชาวาบไปทั่วร่างบางที่สั่นเร่า ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะไต่ลงมาตามซอกคอขาวและเลื่อนลงต่ำกว่านั้น...