เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ

   

kacha part

"ห๊ะ อะไรนะคุณแม่!! จะให้ผมย้ายโรงเรียนจริงอะ ไม่นะ ไม่เอา "

 
ผมค้านทันที หลังจากที่ฟังคุณแม่กล่าวกับผมว่าจะให้ย้ายโรงเรียน


"ไม่ต้องเลยชา ลูกจะต้องเชื่อฟังแม่ เราน่ะมีเรื่องตั้งกี่ครั้งแล้วห๊ะอยู่โรงเรียนนี้อะ" ไปเอาข่าวมา


จากไหนเนียะแม่ผม    


"ไม่จริงครับแม่ ที่คชามีเรื่องเพราะพวกมันหาเรื่องชาก่อน" ผมรีบบอกเหตุผลทันทีแต่ดูเหมือน


คุณแม่ไม่เชื่อ


"ไม่ว่าจะยังไง ลูกจะต้องย้าย สลายไปซะทีนะลูกแก๊งค์เป็ดโหดของลูกนะ แม่ว่ามันไม่ไหว


สงสารลูกน้องในแก๊งค์ลูกมั่ง ที่เวลาไปมีเรื่องต้องทำสัญลักษณ์ไว้เหมือนในจอมโจรคิดอะไม่


ไหวนะลูก ปัญญาอ่อน"  


"ก็ได้ในเมื่อแม่ต้องการ แต่ผมไม่ยืนยันนะว่า จะไม่ได้มีเรื่อง :) "


"เชื่อฟังแม่สักครั้งไม่ได้เลยหรือลูก" คุณแม่ผมเริ่มเสียงอ่อน ผมต้องตามใจแม่นะครับช่วงนี้ แม่


ผมเป็นโรคหัวใจ


"ขอโทษครับแม่ ผมจะพยายามไม่มีเรื่อง"


"อย่าใช้แค่คำว่าพยายาม แต่ลูกจะต้องไม่มีเรื่อง!"




ณ รร.นานาชาติโคลัมเบีย


ผมเดินก้าวเข้ามาในรั้วโรงเรียนใหม่อย่างไม่คุ้นเคย และต้องเก็บท่าทางการเดินไม่ให้กร่างจน


เกินไป เดี๋ยวจะมีเรื่องกับคนอื่นซะก่อน หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผมถึงต้องย้ายโรงเรียน ก็


เพราะว่านิสัยของผมน่ะสิครับ กร่าง หยิ่ง หัวแข็ง ปากหมา ไม่มีใครเกิน อยู่โรงเรียนเก่าผมมี


เรื่องแทบทุกวัน เฉียดตายมาแล้วหลายครั้งจนฝีมือการชกต่อยของผมอยู่ในระดับเทควันโด


สายดำ ผมเก่งเรื่องใช้กำลังครับ เพราะผมเรียนมาหมด ทั้งยูโด เทควันโด คาราเต้ จนได้รับ


แต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าแก๊งค์ แต่... ผมต้องเปลี่ยนนิสัยนะครับ อยู่โรงเรียนไหม่แล้ว เพื่อคุณแม่


ของผม :)


# ในห้องเรียน 


"นักเรียนทุกคน เงียบบ!!วันนี้มีเด็กนักเรียนเข้ามาไหม่ค่ะ" 



"สวัสดีครับ ผมชื่อคชายินดีที่ได้รู้จักนะฮะ" ผมฝืนยิ้มให้กับเพื่อนไหม่ๆ


"เอาล่ะ ที่นั่งใครว่างมั่งมั้ย ฉันจะให้คชาไปนั่งเป็นคู่" ผมคิดว่าผมอยากนั่งคนเดียวนะอาจารย์


"ผมครับ ที่นั่งผมว่าง" ผมหันไปมอง ไม่นะ! เมื่อกี้ผมยังเห็นไอ้หน้าขาวนั่นนั่งคู่กับคนใส่เหล็ก


ดัดฟันเพื่อนมันอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้มันนั่งคนเดียวซะล่ะ อยากลองของหละสิ หึหึ


"ดีมากเศรษฐพงศ์ นนทนันท์จ้ะ นั่นคู่นั่งของเธอนะ"


"ครับผม"


ผมเดินก้าวไปนั่งในเก้าอี้อย่างเงียบๆ ขณะที่ไอ้หน้าขาวนั่นยังเล่นเสียงดังกับเพื่อนที่อยู่ข้าง


หลังของมัน  ในคาบเรียน ผมพยายามตั้งใจเรียนกับอาจารย์ แต่ไม่มีสมาธิเลยเพราะไอหน้า


ขาวมันเล่นกับเพื่อนมัน 


"คชาๆ" เรียกผมทำไมนะ "ว่าไง" มันยิ้มใหญ่เลยหลังจากที่ผมหันไป


"เราชื่อเต๋านะ ต่อจากนี้เราเป็นบัดดี้กันนะ"


"อือ" 


"พูดดีดีหน่อยสิ มีอยู่หน้าเดียวหรือไง" เอ๊ะ เต๋ามันจะเอายังไง


"เออ กูมีหน้าเดียว" ผมขึ้นกูละครับ เริ่มรำคาญ


"ฉันจะบอกแม่นาย ว่านายยังไม่ปรับปรุงตัว" เห้ย มันรู้จักแม่ผมหรอ มันคือลูกของเพื่อนแม่ที่แม่


ผมเล่าให้ฟังน่ะเหรอ

"อย่ายุ่งน่ะ ไม่มีสิทธิ์"


"คชาครับ ผมน่ะมีสิทธิ์ เพราะแม่คุณน่ะให้คุณมาอยู่หอกับผมนี่ครับ รูมเมท"


"อะไรนะ แม่ไม่เห็นบอกฉันเลย"


"ถ้าแม่นายบอกนาย นายจะยอมย้ายไหมล่ะและต่อจากนี้ คชา นายต้องอยู่กับฉัน ตลอดเวลา


เพราะพวกมาเฟียที่นายเคยมีเรื่องมันกำลังตามล่านาย" อะไรนะ หน้าอย่างกูเนี้ยนะต้องมีคน


ปกป้อง บ้าแล้ว


"อย่ามายุ่งกับชีวิตกู มึงไม่ได้เป็นอะไรกับกู" ผมโกรธ ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับชีวิตผม


สรรพนามที่ผมใช้กับเต๋าจึงเริ่มเปลี่ยนไป


"'มึงอยากเป็นอะไรกับกูหรอคชา ได้เดี๋ยวกูจัดให้" เต๋ามันทำท่าโมโหละครับแถมพูดคำหยาบ


กับผมด้วย :(


"ไม่ต้องมาเป็นอะไรกับกูแค่รูมเมทกัน กูก็ไม่ชอบขี้หน้ามึงแล้ว" ผมพูดอย่างเย็นชา



"กูก็ไม่ได้อยากเป็นอะไรกับมึงเหมือนกัน !มันก็แค่หน้าที่ที่ป๊ากับม๊ามึงสั่งกูมา"  ทำไมผมรู้สึกว่า


เสียงมันน้อยใจนะ 


กริ๊งงงงงงงงงง Zzzz


เสียงออดเลิกเรียนแล้ว จะได้กลับไปนอนสัททีนี่ถ้าเป็นรร.เก่าผมกับเพื่อนคงไปเที่ยวแซวสาวๆ


น่ารักๆ แต่ตอนนี้ผมต้องเลิกฮะ เพราะเพื่อนไหม่ที่นี่มีแต่กวนตีน T^T


"คชา กลับบ้านได้แล้ว" เต๋าสะกิดผม


"อืม"




คอนโด ห้อง 323


"อะไรนะะะ มีแค่เตียงเดียวอ่อ" ผมแหกปากโวยวายเลยครับ



"นายจะโวยวายทำไมคชา เตียงมันกว้าง" 


"ไม่อะ งั้นฉันนอนโซฟาแล้วกัน" ผมไม่อยากนอนกับเต๋า มันชอบขัดใจผม


"ถ้ารังเกียจฉันขนาดนั้น เดี๋ยวฉันนอนโซฟาเอง คชานายนอนเตียงละกัน" เห้ย ทำไมมัน

ใจดีจังอะ



"อืม ขอบคุณนายนะเต๋า"


มันไม่ตอบผม และมันก็เข้าห้องน้ำไปเลย เห้อถึงหน้ามันจะไม่เป็นมิตรที่ดูจริงใจสักเท่าไหร่ แต่



ผมคิดว่ามันคงเป็นเพื่อนที่ดีของผมแน่ "เต๋า เศรษฐพงศ์  เพียงพอ :D"


เม้นหน่อยนะ ฟิคเรื่องแรก ถ้าใครว่าสนุกจะอัฟให้ทุกวันเลย^^



ฟังเพลง | ธุรกิจออนไลน์ | งานออนไลน์ | รายได้เสริม