สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่า มี ไม่ใช่นักวิจารณ์ที่เก่งกาจอะไร หากมีจุดไหนที่ทำให้ผู้แต่งเคืองใจ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
เกี่ยวกับนิยาย
ชื่อเรื่องและการแนะนำเรื่องย่อ : ชื่อเรื่อง "New Biter : มือใหม่หัดกัด" ตั้งแต่อ่านครั้งแรกก็รู้สึกชอบนะคะ ชื่อเรื่องภาษาไทยให้อารมณ์กวนๆ ประมาณนิยายวัยรุ่นที่น่าจะเรียกเสียงหัวเราะให้นักอ่าน แต่เนื้อเรื่องจริงๆดูซีเรียสและออกไปในแนวแอบรักมากกว่า มีเรื่องให้ยิ้มออกเหมือนกันค่ะ แต่จะเป็นในส่วนของเพื่อนๆจอมแสบทั้งหลายซะเป็นส่วนใหญ่
ในส่วนของการแนะนำเรื่องย่อทำได้ดีทีเดียวค่ะ :) สามารถดึงเอาแก่นหลักของเรื่อง (ส่วนที่ทอมเป็นผู้บรรยาย) ออกมาได้อย่างชัดเจน และสามารถครอบคลุมเนื้อหาทั้งหมดได้ ในส่วนนี้คิดว่าทำได้ดีแล้วค่ะ

โครงเรื่อง
พล็อตเรื่อง : ขอแยกแต่ละพาร์ทออกจากกันนะคะ เพราะมีพล็อตไม่เหมือนกัน
พาร์ทแรก ซึ่งมีทอมเป็นผู้บรรยาย พล็อตของเรื่องนี้จะเน้นไปในส่วนของแวมไพร์หนุ่ม (ทอม) ซึ่งหาทางพิชิตใจมนุษย์สาว (เอมิลี่) โดยที่เขามีเวลาเหลือน้อยลงเรื่อยๆ กว่าจะเข้าสู่การวิวัฒน์เป็นแวมไพร์เต็มตัว เรียกได้ว่าพาร์ทนี้เป็นนิยายรักที่กระชากอารมณ์มากทีเดียว เพราะนอกจากจะทำให้ซาบซึ้งในความรักของทอมแล้ว ยังทำให้รู้สึกเสียดายที่ทั้งสองเกิดมาต่างเผ่าพันธุ์กันอีกด้วย แม้ว่าในเวลานี้จะมีนิยายแนวแวมไพร์ออกมาเยอะ แต่ก็ต้องขอยอมรับว่าเราไม่เคยอ่านเรื่องแนวนี้มาก่อนเลยค่ะ จึงค่อนข้างชื่นชมผู้เขียนมากที่สามารถคิดพล็อตที่แหวกแนวได้ขนาดนี้ แถมตอนจบของพล็อตนี้ ยังนำไปสู่การเริ่มต้นของพล็อตในพาร์ทต่อไปอีกด้วย
ในส่วนของพาร์ทที่สอง ซึ่งมีเอมิลี่เป็นผู้บรรยาย พล็อตของพาร์ทนี้ก็ยังคงคอนเซ็ปต์ความแหวกแนวไว้เหมือนเดิม แต่จะมีส่วนของความเป็นแฟนตาซีเข้ามาเพิ่ม ทำให้มันไปเกี่ยวข้องกับ การต่อสู้และพลังอำนาจ ซึ่งทำให้พล็อตมีความเข้มข้นมากขึ้น แถมในพาร์ทนี้ ทอมยังสูญเสียความทรงจำไปหลังจากการวิวัฒน์อีกด้วย ซึ่งก็เป็นปัญหาที่เอมิลี่ต้องจัดการหาทางฟื้นความทรงจำของเขาในภายหลัง
สรุปแล้ว ในส่วนของพล็อตหลักทั้งสองพาร์ทนั้น เราคิดว่าผู้เขียนทำออกมาได้ดีมากเลยค่ะ ;)

การเปิดเรื่อง : การเปิดเรื่องของทั้งสองพาร์ทต่างก็มีส่วนที่น่าดึงดูดต่างกันไปค่ะ ในพาร์ทแรก การเปิดเรื่องจะอยู่ที่ (ว่าที่) แวมไพร์หนุ่มซึ่งหาทางเอาชนะใจสาว ก่อนที่ตนจะเข้าสู่การวิวัฒน์ ส่วนในพาร์ทที่สอง การเปิดเรื่องจะอยู่ที่ เอมิลี่ ซึ่งตามหาคนรักที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย โดยส่วนตัวแล้ว การเปิดตัวของทั้งสองพาร์ทนั้นอยู่ในเกณฑ์ที่ดีแล้วค่ะ เป็นการเปิดเรื่องที่ทำให้ผู้อ่านอยากติดตามต่อไปว่าเรื่องราวจะลงเอยเช่นไร

ถ้อยคำภาษา
ภาษาที่ใช้และการบรรยาย : ภาษาที่ใช้จะมีสำนวนหนักไปในทางของนิยายแปลค่ะ ซึ่งจะทำให้ขาดการเชื่อมต่อประโยคไปในหลายๆจุด บางครั้งอ่านแล้วรู้สึกไม่ลื่นไหล แต่ในขณะเดียวกันมันก็ทดแทนด้วยการดำเนินเรื่องที่กระชับและรวดเร็ว แถมยังมีสำนวนวัยรุ่นที่ชวนให้นักอ่านยิ้มได้อีกต่างหาก :) แต่ก็มีส่วนที่อยากให้ลองเพิ่มเข้าไปเหมือนกันค่ะ นั่นก็คือการบรรยายเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตา หรือสภาพแวดล้อมต่างๆให้มากขึ้นกว่านี้ จริงอยู่ที่ผู้เขียนได้ใส่ภาพแสดงอิมเมจของแต่ละคนให้แล้ว แต่นักอ่านบางคนก็อาศัยการจินตนาการเอาเองมากกว่า เราเลยอยากให้ผู้เขียนลองเพิ่มในส่วนนี้ดูน่ะค่ะ

คำผิด/ประโยคผิดเพี้ยน : เป็นนิยายที่หาคำผิดได้น้อยมากเลยค่ะ ต้องขอชื่นชมจริงๆ และเนื่องจากว่านิยายเรื่องนี้ทำออกมาเหมือนกับเป็นไดอารี่ของแต่ละคน ประโยคที่ออกมาจึงดูเป็นธรรมชาติดีทีเดียวค่ะ

ตัวเนื้อหา
การดำเนินเรื่อง : การดำเนินเรื่องของทั้งสองพาร์ทจะเป็นในลักษณะเส้นตรง ซึ่งลากจากปัจจุบันไปยังอนาคต ทำให้เราไม่อาจคาดเดาได้ว่าในตอนต่อไปนั้นมันจะเป็นอย่างไร เราคิดว่าวิธีการที่ใช้ดำเนินเรื่องเหมาะกับแนวเรื่องดีแล้วค่ะ แต่บางบทเหมือนจะมีรายละเอียดให้เก็บตามทางเยอะไปหน่อย ซึ่งทำให้เนื้อเรื่องในบางจุดนั้นดูเอื่อยๆ แต่โดยรวมถือว่าทำออกมาได้ดีแล้วค่ะ :)

ฉาก/สถานที่ :ในส่วนของฉากนั้นทำออกมาได้ดีระดับหนึ่งแล้วค่ะ แต่เราคิดว่าถ้าเพิ่มการบรรยายเข้าไปมากขึ้นอีกหน่อยจะทำให้เรื่องนี้น่าอ่านมากขึ้นนะคะ การใช้รูปก็เป็นเครื่องมือที่ช่วยทำให้นักอ่านเห็นภาพตามได้ แต่ถ้าเสริมด้วยการบรรยายเข้าไป ก็จะทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบมากขึ้นค่ะ

ความสมเหตุสมผล : เท่าที่อ่านมาทั้งหมดนี่ก็ยังไม่พบว่ามีจุดไหนสะดุดในคะ ด้วยความที่มันเป็นลูกผสมระหว่างนิยายรักกับแฟนตาซีด้วยแบบนี้ ทำให้ทุกอย่างดูลงตัวดีแล้วค่ะ

ความสนุก/น่าติดตาม : แต่ละพาร์ทมีความน่าติดตามไม่เหมือนกันค่ะ พาร์ทแรกเราอ่านแล้วคอยลุ้นว่าเมื่อไรเอมิลี่จะรักทอม ซึ่งบอกตามตรงว่ามีหลายตอนเลยที่เราสงสารทอมมากๆ ส่วนพาร์ทที่สองจะเปลี่ยนเป็นการลุ้นว่าเมื่อไรทอมจะฟื้นความทรงจำได้เสียที แล้วเรื่องมันจะลงเอยเช่นไรเมื่อทั้งสองเกิดมาต่างเผ่าพันธุ์กันแบบนี้ โดยรวมแล้ว ความสนุกของเรื่องนี้เกิดจากการที่ผู้แต่งสามารถทำให้ผู้อ่านอินไปกับเรื่องราวได้ ตอนอ่านพาร์ทแรกจบนี่ เราใจสลายเลยค่ะ (ฮา)

ตัวละคร
สีหน้า/ท่าทาง : ในส่วนนี้ ยังมีบางจุดที่รู้สึกว่ามันยังขาดๆไปนิดหน่อยน่ะค่ะ เหมือนว่าเรื่องนี้จะหนักไปในส่วนของบทสนทนามากกว่า บางจุดมีประโยคสนทนาแต่ไม่รู้ว่าคนพูดทำหน้าตาหรือท่าทางแบบใดอยู่ ถ้าผู้เขียนสามารถเพิ่มในส่วนนี้เข้าไปได้ เราคิดว่าเรื่องนี้จะเป็นนิยายที่เยี่ยมมากเลยค่ะ

คาแรคเตอร์ : คาแรคเตอร์ที่เราชอบมากที่สุด คงเป็นทอมในพาร์ทแรกค่ะ เพราะน้อยนักที่จะเห็นแวมไพร์ที่ทุ่มเทให้กับความรักขนาดนั้น แถมยังเป็นแวมไพร์ที่เหมือนจะอกหักอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย (ฮา) ปกติจะเห็นแต่แวมไพร์ที่มีพลังอำนาจมากมายมหาศาล ดังนั้นการเจอแวมไพร์แบบทอมในพาร์ทแรก เราจึงคิดว่ามันโดดเด่นและแหวกแนวมากเลยค่ะ
แต่ก็มีจุดที่คาใจเล็กๆเหมือนกัน เพราะการใช้อิมเมจของ Tom Fletcher ซึ่งดูกวนๆ มาเป็นตัวแทนของทอมในพาร์ทแรก ดูจะขัดๆนิดหนึ่งน่ะค่ะ เพราะในพาร์ทแรกนั้น ทอมไม่ได้ดูเป็นคนขี้เล่นเลย แต่ดูเป็นคนที่จริงจังรองจากแดนนี่เลยทีเดียว
อื่นๆ
การใช้สัญลักษณ์/อีโมติคอน : เรื่องนี้แทบจะไม่พบว่าใช้สัญลักษณ์ผิดเลย เป็นเรื่องที่น่าชื่นชมมากเลยค่ะ

สรุปโดยรวม : สรุปในภาพรวมแล้ว นิยายเรื่องนี้จัดเป็นนิยายรักกึ่งแฟนตาซีที่น่าจับตามอง สำนวนแม้จะหนักไปในทางวรรณกรรมแปลแต่ก็จัดเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเรื่องนี้ ในส่วนที่ต้องปรับปรุงเพิ่มเติมนั้นมีเพียงเล็กน้อย ซึ่งน่าจะเป็นการบรรยายถึงรูปร่างหน้าตาของตัวละคร และสภาพแวดล้อมต่างๆให้ชัดเจนขึ้น สุดท้ายนี้ก็ขอให้ผู้แต่งมีกำลังใจที่ดีในการแต่งต่อไปนะคะ :) เราจะคอยเป็นกำลังใจและติดตามอยู่เสมอค่ะ

ต้องขอออกตัวก่อนว่า มี ไม่ได้เก่งกาจมากนักนะคะ ถ้ามีส่วนไหนที่ทำให้ไรท์เตอร์ต้องขัดเคืองอารมณ์ ก็โปรดอภัยให้ด้วยค่ะ

เกี่ยวกับนิยาย
ชื่อเรื่องและการแนะนำเรื่องย่อ : ชื่อเรื่อง "Siecuestar ตำนวนปีกแห่งซิเควียสตาร์" จัดว่าเป็นชื่อที่ไพเราะมากเลยค่ะ แต่ถ้าดูเฉพาะภาษาอังกฤษจะรู้สึกว่าอ่านยากอ่ะคะ (หรือเพราะเราอ่อนอังกฤษ? T T) แต่พอได้อ่านชื่อภาษาไทยแล้ว ก็รู้สึกว่าเป็นชื่อที่ฟังดูดีมากเลยล่ะ :)

ส่วนของการแนะนำเรื่องย่อ เราคิดว่ามันยังสั้นไปนิดหนึ่งนะคะ แล้วมันก็ยังไม่แสดงถึงแก่นของเรื่องนี้เท่าไรด้วยค่ะ เป็นเหมือนการเกริ่นเข้าสู่เรื่องมากกว่าน่ะค่ะ

โครงเรื่อง
พล็อตเรื่อง : พล็อตเรื่องนี้เกี่ยวกับการแย่งชิงซิลเวอร์ซีรีล ซึ่งเป็นพลังที่อยู่ในตัวของไฟร์เออร์ หรือก็คือตัวเอกของเรื่องนี้ พลังนี้เป็นเหมือนที่อาวุธที่ฝ่ายธรรมะกับอธรรมแย่งชิงกันเพื่อต่อสู้กับอีกฝ่าย แต่เนื่องจากว่าในตอนนี้จำนวนตอนยังน้อยอยู่ เรื่องของพล็อตเราจึงไม่แน่ใจว่าที่รู้มานี้ครอบคลุมรึยัง เราจึงขอพูดถึงเฉพาะส่วนที่ได้อ่านก่อนนะคะ โดยส่วนตัวแล้ว พล็อตทำนองนี้นับว่าน่าสนใจทีเดียว ยิ่งมีการแย่งชิงกันอย่างเข้มข้น หรือการตามล่าแบบที่ไม่หยุดให้หายใจหายคอ เรื่องก็ยิ่งน่าติดตามค่ะ

การเปิดเรื่อง : บอกตามตรงว่าตอนที่อ่านแรกๆงงมากเลยค่ะ จะมาเริ่มหายงงก็ตอนที่สี่เป็นต้นไป แต่เรารู้สึกว่าระยะของความงงมันยาวไปหน่อยอะค่ะ นอกจากนี้แล้วเนื้อเรื่องยังเทน้ำหนักไปในส่วนของการบรรยายเสียเยอะ ทำให้นักอ่านบางส่วนเกิดอาการเบื่อได้ แต่ถ้าใครที่ชอบอ่านแนวนี้อยู่แล้วก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรค่ะ :)

ถ้อยคำภาษา
ภาษาที่ใช้และการบรรยาย : ภาษาที่ใช้ค่อนข้างดีเลยทีเดียว การบรรยายค่อนข้างกระชับเหมาะกับเนื้อเรื่องที่ดำเนินไปค่อนข้างเร็ว แต่มีคำซ้ำ (ชื่อตัวละคร) ให้เห็นบ้างเหมือนกันค่ะ ลองเปลี่ยนจากการใช้ชื่อตัวละครเป็นสรรพนามที่แทนตัวละครนั้นๆน่าจะดีนะคะ ที่อยากชมคงเป็นการบรรยายในฉากต่อสู้ เพราะอ่านแล้วมันลื่นไหลมากเลยค่ะ

คำผิด/ประโยคผิดเพี้ยน : คำผิดไม่เจอเลยค่ะ รู้สึกชื่นชมจริงๆ :) ในส่วนของรูปประโยคที่อ่านไปทั้งหมดก็ลื่นไหลดีมากๆเลยค่ะ

ตัวเนื้อหา
การดำเนินเรื่อง : การดำเนินเรื่องจัดได้ว่าอยู่ในจังหวะที่เหมาะสมค่ะ กระชับดีมากๆ แต่ก็ยังติดขัดอยู่เล็กน้อย ซึ่งคือส่วนของการทำให้นักอ่านได้มองเห็นภาพกว้างๆ ว่าเรื่องราวนี้จะดำเนินไปยังจุดไหน ถ้าถูกบูฟจับได้แล้วจะเป็นเช่นไร หรือถ้าหนีต่อไปได้ตลอดรอดฝั่งแล้วจะมีอะไรดีๆเกิดขึ้นบ้าง ในจุดนี้จะยังมองไม่ค่อยชัดเท่าไรค่ะ

ฉาก/สถานที่ : เรื่องฉากทำได้ดีมากเลยค่ะ รู้สึกสมจริงและสามารถทำให้นักอ่านมองเห็นภาพได้ ส่วนบทสนทนาถึงแม้จะน้อยหากเทียบกับเรื่องอื่นๆ แต่ก็ทำออกมาได้ดีค่ะ

ความสมเหตุสมผล : เท่าที่อ่านมาก็ไม่รู้สึกสะดุดตรงไหนเลยค่ะ ต้องขอชมจริงๆ :)

ความสนุก/น่าติดตาม : ความสนุกของเรื่องนี้อยู่ตรงที่มีเหตุการณ์ให้ตื่นเต้นตลอดเวลา เนื่องจากว่าฝ่ายตัวเอกคือฝ่ายที่ถูกไล่ล่า ทำให้ทุกครั้งที่ฝ่ายบูฟโผล่มา จะรู้สึกตื่นเต้นไปด้วย นอกจากนี้แล้ว ในส่วนของการบรรยายในฉากต่อสู้ก็ทำได้จนเห็นภาพเลยทีเดียว จุดนี้ก็เป็นอีกจุดหนึ่งที่ทำให้เรื่องนี้สนุกและน่าติดตามค่ะ

ตัวละคร
สีหน้า/ท่าทาง : การบรรยายในส่วนของท่าทางทำให้เห็นภาพได้ค่อนข้างชัดทีเดียวค่ะ แต่ในส่วนของสีหน้าหรืออารมณ์ยังน้อยไปนิดหนึ่งค่ะ อาจเพราะตอนนี้ยังไม่มีฉากอารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องมากนัก ทำให้เรายังไม่ค่อยเห็นการบรรยายในส่วนนี้เท่าไร

คาแรคเตอร์ : คาแรคเตอร์ของตัวละคร เท่าที่อ่านมาทั้งหมดยังรู้สึกไม่ค่อยชัดเจนในเรื่องของนิสัยใจคอนักค่ะ ด้วยความที่มีบทสนทาน้อยทำให้เราไม่สามารถเข้าถึงตัวละครได้มากเท่าไร จึงอยากให้ลองเพิ่มบทให้พวกเขาบ้างน่ะค่ะ อาจจะทำให้ผู้อ่านเข้าใจนิสัยใจคอของตัวละครได้มากขึ้นก็ได้ ;)

อื่นๆ
การใช้สัญลักษณ์/อีโมติคอน : ตั้งแต่อ่านมายังไม่พบว่ามีการใช้สัญลักษณ์ผิดเพี้ยนนะคะ แถมยังไม่มีการใช้อิโมติคอนมาสื่อสารแสดงอารมณ์แทนการบรรยายอีกด้วย นับว่าเป็นเรื่องดีมากๆเลยค่ะ :)

สรุปโดยรวม : ในภาพรวมแล้ว นิยายเรื่องนี้มีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นในส่วนของการบรรยายที่กระชับ การตัดฉากที่ไม่เวิ่นเว้อ และการเดินเรื่องที่ค่อนข้างเร็ว ภาษาที่ใช้เองก็เหมาะสมดีมาก อ่านแล้วลื่นไหล ไม่มีจุดใดสะดุดหรือทำให้รู้สึกขัดเคืองเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังมีจุดที่อยากให้ผู้แต่งเพิ่มเติมเข้าไปอยู่บ้างน่ะค่ะ ซึ่งคงเป็นเรื่องของบทสนทนาที่มีน้อยในบทแรกๆ และการแสดงสีหน้า หรืออุปนิสัยใจคอของตัวละคร ทั้งนี้ก็เพื่อให้นักอ่านได้รู้จักกับตัวละครและอินไปกับเรื่องราวได้มากขึ้นค่ะ :)

พะยูนขอเกริ่นก่อนว่าพะยูนไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพ เป็นแค่นักวิจารณ์ธรรมดาที่พลันตัวมาจากนักอ่าน ไม่จำเป็นต้องเชื่อและเห็นด้วยกับพะยูนทุกประโยค พะยูนขอแค่ให้คุณเอาคำวิจารณ์ของพะยูนไปไตร่ตรองดูเท่านั้น เพื่อที่นิยายของคุณจะได้พัฒนายิ่งขึ้นไปกว่าเดิม

เกี่ยวกับนิยาย
ชื่อเรื่องและการแนะนำเรื่องย่อ : คุณตั้งชื่อเรื่องได้ดีค่ะ พอพะยูนอ่านแล้วมันให้ความรู้สึกความรักอันแสนหวานหรือความรู้สึกที่เศร้า ชวนให้อยากอ่านค่ะว่าเนื้อเรื่องมันเป็นยังไง ส่วนเรื่องการแนะนำเรื่องย่อถือว่าโอเคในระดับหนึ่งค่ะ

โครงเรื่อง
พล็อตเรื่อง : พล็อตเรื่องแปลกใหม่ดีค่ะ นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าพล็อตจะเป็นแบบนี้ แถมพล็อตเรื่องยังดูน่าสนใจและลึกลับอีกด้วย ฮ้า น่าอ่านจริงๆ ค่ะ

การเปิดเรื่อง : การเปิดเรื่องของคุณไม่ค่อยน่าสนใจและน่าติดตามเท่าไหร่ค่ะ มันเรียบๆ ธรรมดาๆ เกินไป เพียงแค่ทำให้รู้ว่าเฮอร์ไมโอนี่กำลังจะแต่งงานกับรอนเท่านั้น ส่วนจุดประสงค์อื่นๆ ยังไม่ปรากฏค่ะ พะยูนว่าคุณควรจะเขียนบทนำเป็นการเกริ่นเรื่องค่ะ ไม่ใช่จู่ๆ ก็เข้าเนื้อหามาตอนที่ 1 โดยไม่มีการเกริ่นเรื่องใดๆ เลยค่ะ ถ้าคุณมีบทนำแล้วเขียนเกริ่นเรื่องได้ดีล่ะก็จะทำให้ผู้อ่านเพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัวค่ะ

ถ้อยคำภาษา
ภาษาที่ใช้และการบรรยาย : ภาษาที่ใช้เป็นภาษาธรรมดาๆ ที่ใช้สำหรับการบรรยายแบบสรรพนามบุรุษที่ 3 แต่บางครั้งจากภาษาธรรมดาก็จะเปลี่ยนเป็นภาษาสวยหรูซึ่งภาษาสวยหรูนี่คุณมักจะใช้กับการบรรยายสถานที่เท่านั้น
ส่วนการบรรยายของคุณยังไม่ละเอียดชัดเจนค่ะ โดยส่วนมากคุณมักจะใช้บทสนทนาเป็นตัวบรรยายแทนซึ่งมันเป็นการกระทำที่ไม่ดีเลยเพราะบทสนทนามันไม่สามารถสื่อถึงตัวละคร ฉากหรือสถานที่ได้ดีเท่ากับการบรรยายค่ะ พะยูนว่าควรจะมีการบรรยายมากกว่านี้หน่อย อย่าเน้นที่บทสนทนา ให้เน้นที่การบรรยายโดยเฉพาะการบรรยายสีหน้า อารมณ์ พฤติกรรมของตัวละคร และที่ลืมไม่ได้เลยคือการบรรยายฉากค่ะ ตอนนี้คุณมักจะบรรยายสถานที่ได้ดี มีความละเอียดชัดเจน ภาษาสวยหรู อ่านแล้วเห็นภาพตามได้ง่าย แต่ตรงส่วนอื่นล่ะค่ะ ทำไมคุณไม่บรรยายให้ดีเหมือนสถานที่บ้าง อย่าเน้นการบรรยายเฉพาะจุดเดียว ควรเน้นการบรรยายตรงทุกส่วนค่ะ

คำผิด/ประโยคผิดเพี้ยน : คำผิดแทบจะไม่มีเลยค่ะ มีคำตกหล่นนิดๆ เท่านั้น พะยูนชื่นชมคุณตรงจุดนี้จริงๆ ค่ะ แสดงว่าคุณใส่ใจทุกรายละเอียดจริงๆ ค่ะ

ตัวเนื้อหา
การดำเนินเรื่อง : การดำเนินเรื่องค่อนข้างจะงงค่ะ แถมยังดำเนินเรื่องยืดเยื้อ ช้าๆ เรื่อยๆ อีกด้วย มันทำให้พะยูนอ่านแล้วรู้สึกเบื่อค่ะ เนื้อหาของคุณนั้นมีจุดพลิกแพลงค่ะคือตรงส่วนที่พ่อของเฮอร์ไมโอนี่ตายแล้วฟื้นขึ้นมากลายเป็นหุ่นยนต์ ตรงส่วนนี้ถือว่าเป็นจุดพลิกแพลงและแปลกใหม่ของเรื่องเลยก็ว่าได้ แต่ถ้าจะให้พูดถึงในส่วนอื่นๆ ล่ะก็ไม่ปรากฏค่ะ เนื้อหาของคุณนั้นยังไม่เข้มข้นพอค่ะ ค่อนข้างไปในทางเรียบๆ ธรรมดาๆ แถมเนื้อหาของคุณทั้ง 8 ตอนมีอารมณ์เดียวกันหมดคือ ความรู้สึกโกรธและความรู้สึกเศร้า ส่วนความรู้สึกอื่นๆ ไม่มีเลยค่ะ มันจึงทำให้นิยายของคุณไม่มีสีสัน ดูหม่นหมอง ทำให้ดูน่าเบื่อ ไม่อยากอ่านต่อค่ะ ที่พะยูนสังเกตคุณมักจะดำเนินเรื่องแบบให้มีการทะเลาะเบาะแว้งกันบ่อยเกินไป มีอารมณ์โกรธแทบจะทุกตอน พะยูนอยากให้เนื้อหาของคุณมีอารมณ์อื่นบ้าง ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกสุข ความรู้สึกสนุก ความรู้สึกผ่อนคลาย หรืออะไรก็ตามแต่ ควรเพิ่มจุดสีสันให้เนื้อหาด้วยค่ะ คุณจะใส่มุขตลกนิดๆ เข้าไปก็ได้เพื่อที่จะเนื้อหาจะได้มีสีสันกว่านี้ค่ะ

ฉาก/สถานที่ : อย่างในตอนแรกที่พะยูนบอกไป ในเรื่องของฉากจะติดขัดอยู่ที่การบรรยายแต่ตรงส่วนอื่นก็โอเคแล้วค่ะ คุณเปลี่ยนฉากได้พอดีพอเหมาะ ไม่มากเกินไปน้อยเกินไป ส่วนเรื่องของสถานที่คุณไม่มีจุดให้ต้องแก้ไขค่ะ การบรรยายก็ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องไปกังวลในส่วนของสถานที่ค่ะ

ความสมเหตุสมผล : มีจุดไม่สมเหตุสมผลหลายจุดที่เดียวค่ะ อย่างตอนแรกที่อ่านพะยูนนึกว่าแฮรี่เป็นแฟนเฮอร์ไมโอนี่สักอีก เช่นเดียวกับผู้อ่านคนอื่นๆ ที่งงกับความสัมพันธ์ของแฮรี่กับเฮอร์ไมโอนี่เช่นกัน จะว่าเป็นเพื่อนสนิทก็ไม่ใช่เพราะมันเหมือนทั้งคู่เป็นแฟนกันมากกว่า แฮรี่ดูเหมือนแฟนมากกว่ารอนด้วยซ้ำ สาเหตุก็มาจากการกระทำของแฮรี่ค่ะ ไม่ว่าจะเป็นตอนไหนๆ ที่แฮรี่ปรากฏออกมามันจะต้องมีการถึงเนื้อถึงตัวเฮอร์ไมโอนี่ทุกครั้ง ส่วนตอนที่รอนปรากฏก็มีแค่การพูดคุยเท่านั้น ไม่ค่อยมีการถึงเนื้อถึงตัวอย่างแฮรี่เท่าไหร่นัก ตรงจุดนี้แหละค่ะที่มันไม่สมเหตุสมผลเพราะถ้าเป็นเพื่อนสนิทธรรมดา จะไม่มีการถึงเนื้อถึงตัวมากขนาดนี้ เพื่อนธรรมดาจะมีแค่การกอดและการจับมือเท่านั้น ส่วนแฟนจะมีตั้งแต่กอด จับมือ หอมแก้ม จูบหน้าผาก จูบปาก และบลาๆ ซึ่งแฮรี่ก็ทำอย่างนี้ไปแล้ว 3:4 ส่วน พะยูนอยากให้คุณไตร่ตรองตรงส่วนนี้ให้ดีค่ะว่าเพื่อนกันจะทำแบบที่แฮรี่ทำไม ถ้าไม่ทำก็แก้เถอะค่ะ เนื้อหาจะได้สมเหตุสมผลและสมจริง

อีกจุดคือเรื่องของนิสัยคุณพ่อเฮอร์ไมโอนี่นะค่ะ ในตอนแรกที่เลขาของคุณพ่อบอกว่าท่านเป็คนแข็งกร้าว พะยูนก็นึกภาพไปแล้วว่าจะต้องเป็นคนแข็งๆ ไม่ยอมคนและอารมณ์ร้อนอย่างแน่นอน แต่มันกลับไม่ใช่ค่ะ ในตอนที่คุณพ่อโผล่มานิสัยนั้นไม่คล้ายกับคำว่าแข็งกร้าวแม้แต่น้อยค่ะ ท่านไม่ได้พูดจาแข็งกร้าวแต่กลับนุ่มนวลด้วยซ้ำ แถมยังใจดีและอ่อนโยนอีกด้วย สำหรับคำว่าเป็นคนแข็งกร้าวนั้นจะต้องเป็นคนที่มีนิสัยอย่างที่พะยูนบอกมาได้ ไม่มีทางยอมง้อใครแน่นอน และสีหน้าของคนประเภทนี้จะเรียบๆ ขรีมๆ ค่ะ เขาจะชอบเก็บสีหน้าของตัวเอง แถมน้ำเสียงและการพูดจาจะแข็งทื่อ ไม่มีน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนอย่างคุณพ่อคนนี้แน่นอนค่ะ มันจึงไม่สมเหตุสมผลกับคำว่าแข็งกร้าวที่คุณบอกมาค่ะ ตรงจุดนี้ควรเปลี่ยนส่วนของคำพูดค่ะ

จุดสุดท้ายคือไม่สมเหตุสมผลตรงบทสนทนาค่ะ คุณชอบเขียนบทสนทนาที่มันเป็นคนล่ะเรื่องกัน ทำให้พะยูนอ่านแล้วถึงกับงงเลยทีเดียว เช่น ขอร้องรอน! คงจะเป็นเสียงหนูวิ่งข้างบน ประโยคนี้ตรงคำว่า ขอร้อง มันสื่อถึงการอ้อนวอนใครสักคน ไม่ให้ทำอย่างนี้แต่ที่คุณบรรยายมารอนยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะค่ะ นอกจากการได้ยินเสียงและมองหน้าเฮอร์ไมโอนี่เท่านั้น ที่คุณใส่ประโยคขอร้องเข้าไปมันเหมือนกับว่ารอนกำลังจะเปิดประตูขึ้นไปดูอย่างไรอย่างนั้นเลยค่ะ ตรงจุดนี้ไม่สมเหตุสมผลอย่างมากค่ะ ควรแก้ไขด่วนๆ เลยค่ะ

ความสนุก/น่าติดตาม : ความสนุกนั้นหดหายไปหมดค่ะเพราะมีจุดผิดพลาดและติดขัดเยอะในเรื่องของการดำเนินเรื่องและการบรรยายค่ะ ส่วนความน่าติดตามนั้นยังทำไม่ได้ไม่ดีพอค่ะ การจบตอนแต่ล่ะตอนยังไม่น่าติดตามค่ะ คุณควรจะตัดจบในตอนที่เป็นจุดไคลแมกซ์นะค่ะ อย่างเช่น ตอนที่เฮอร์ไมโอนี่เปิดลังแล้วเจอศพพ่อนะค่ะ คุณก็เขียนบรรยายให้ดีๆ และตัดจบตอนนั้นเลยค่ะ เพื่อที่ผู้อ่านอ่านแล้วจะได้ค้างคา อยากอ่านต่อเร็วๆ

ตัวละคร
สีหน้า/ท่าทาง : อย่างในตอนแรกที่พะยูนบอกการบรรยายสีหน้าท่าทางของตัวละครยังไม่ละเอียดชัดเจนพอค่ะ คุณแทบไม่มีการบรรยายสีหน้าด้วยซ้ำ มันทำให้ผู้อ่านไม่รู้ว่าตัวละครกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน ยกตัวอย่างเช่น โอ๊ย ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก อย่างประโยคนี้ที่คุณบรรยายว่า ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก แล้วไอ้คำว่าทำหน้าอย่างนั้นมันเป็นหน้าอย่างไหนล่ะค่ะ หน้าบึ้ง หน้าเศร้า หน้ายิ้ม หน้าเหนื่อย หรือหน้าอะไรกันแน่ ถ้าคุณไม่บรรยายเจาะจงผู้อ่านจะรู้ไหมค่ะ คำตอบก็คือไม่รู้เพราะสีหน้าของคนเรามันมีได้หลากหลายขึ้นอยู่กับอารมณ์ของคนนั้นๆ ว่าตอนนี้กำลังรู้สึกยังไง ตรงส่วนนี้ควรใส่การบรรยายเพิ่มเข้าไปจริงๆ ค่ะ อย่าให้มันไม่ชัดเจนแบบนี้เลยค่ะ

คาแรคเตอร์ : คาแรคเตอร์ของตัวละครค่อนข้างไม่ชัดเจนค่ะ อารมณ์ค่อนข้างแปรปรวนง่ายเหมือนกับมีประจำเดือนตลอด 24 โดยส่วนมากนิยายแนวแฟนฟิคนั้นจะเอาคาแรคเตอร์มาจากเรื่องนั้นๆ เลย มันจะได้ดูสมจริง ผู้อ่านอ่านแล้วจะได้รู้สึกเป็นตัวละครตัวนั้นจริงๆ ไม่ใช่คนอื่นที่มาเล่นบทนี้ ซึ่งคาแรคเตอร์นิยายของคุณนั้นไม่เหมือนกับเฮอร์ไมโอนี่ในเรื่องแฮรี่ พ็อตเตอร์เลยค่ะ พะยูนสังเกตเหมือนกับว่าเฮอร์ไมโอนี่ในนิยายของคุณค่อนข้างจะเป็นคนอารมณ์ร้อน นิดๆ หน่อยก็โกรธแล้ว แต่ในเรื่องของแฮรี่ พ็อตเตอร์นั้นเฮอร์ไมโอนี่จะเป็นคนใจเย็นค่ะ ใช้สมองในการแก้ปัญหาต่างๆ ซึ่งผิดแปลกไปจากเฮอร์ไมโอนี่ในนิยายของคุณมากค่ะ เรียกได้ว่าตรงข้ามกันเลยทีเดียว คุณควรพยายามปรับให้นิสัยของเฮอร์ไมโอนี่เหมือนในเรื่องแฮรี่ พ็อตเตอร์ให้มากที่สุดค่ะ โดยที่คุณคิดก่อนว่าเฮอร์ไมโอนี่จากเรื่องแฮรี่นั้นมีนิสัยอย่างไหร่ ใช้คำจำกัดนิสัยไปเลยค่ะ เสร็จแล้วก็เอานิสัยพวกนั้นที่คุณคิดมาใส่ในนิยายของคุณค่ะ ถ้าคุณทำอย่างที่พะยูนบอกเฮอร์ไมโอนี่ในนิยายของคุณจะถอดแบบมาจากเรื่องแฮรี่ พ็อตเตอร์เลยแหละค่ะ

อื่นๆ
การใช้สัญลักษณ์/อีโมติคอน : การใช้สัญลักษณ์ค่อนข้างโอเคแล้วค่ะแต่มีจุดที่ไม่สมควรใช้อยู่ตรงจุดหนึ่งคือจุดที่เขียนว่า เลขา นะค่ะ แล้วคุณก็ใช้สัญลักษณ์ [ฯ] ต่อท้ายนะค่ะ ซึ่งตรงส่วนนี้ไม่จำเป็นต้องใช้สัญลักษณ์นี้ค่ะ ส่วนเรื่องของอีโมติคอนนั้นไม่มีปัญหาค่ะ โอเคหมดทุกอย่างแล้ว

สรุปโดยรวม : โดยรวมแล้วนิยายเรื่องนี้มีจุดให้ต้องแก้ไขอีกมากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการบรรยาย การดำเนินเรื่อง ตัวละคร ความสมเหตุสมผลและความน่าติดตาม ห้าจุดนี้ถือเป็นปัจจัยหลักๆ ของนิยายเลยก็ว่าได้ คุณเพิ่มการบรรยายสีหน้าท่าทางของตัวละครเข้าไป ควรระวังเรื่องของการดำเนินเรื่องอย่าให้ออกนอกกรอบที่ตั้งไว้และควรให้เนื้อเรื่องมีความเข้มข้นอยู่ในจุดพอดีพอเหมาะค่ะ ควรระวังเรื่องของความไม่สมเหตุสมผลที่จะทำให้ความสนุกลดลงค่ะ และควรระวังเรื่องของการใช้ประโยคให้ดีค่ะเพราะถ้าคุณใช้ผิดไป ผู้อ่านก็จะตีความหมายผิดเพี้ยนไปได้ค่ะ สุดท้ายนี้พะยูนอยากขอให้คุณพยายามต่อไปค่ะ อย่าเพิ่งท้อถอยเด็ดขาด

สวัสดีค่านินิว พะยูนจำนินิวได้นะ >O< ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฮ่าๆๆ คราวนี้พะยูนก็ขอมาวิจารณ์นิยายเรื่องของนินิวอีกครั้งนะค่ะ ก่อนจะเริ่มพะยูนขอเกริ่นก่อนว่าพะยูนไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพ เป็นแค่นักวิจารณ์ธรรมดาที่พลันตัวมาจากนักอ่าน ไม่จำเป็นต้องเชื่อและเห็นด้วยกับพะยูนทุกประโยค พะยูนขอแค่ให้คุณเอาคำวิจารณ์ของพะยูนไปไตร่ตรองดูเท่านั้น เพื่อที่นิยายของคุณจะได้พัฒนายิ่งขึ้นไปกว่าเดิมนะค่ะ

เกี่ยวกับนิยาย
ชื่อเรื่องและการแนะนำเรื่องย่อ : บอกตรงๆ ค่ะตอนแรกพะยูนอ่านแล้วถึงกลับงงทีเดียวว่า Spring & Autumn มันคืออะไร? พอลองอ่านคำวิจารณ์ของสำนักงานอื่นดูก็เห็นมีคนบอกว่ามันไม่เห็นเกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย พะยูนก็เลยเชื่อตาม แต่พอได้อ่านเนื้อเรื่องจริงๆ แล้ว พะยูนก็รู้แล้วค่ะว่า Spring & Autumn มันคืออะไร Spring น่าจะมาจากการพบกันครั้งแรกของแอชลีย์กับธันวา ส่วน Autumn ก็น่าจะมาจากการพบกันครั้งแรกของแอชลีย์กับเวกเตอร์(อันนี้ไม่แน่ใจ) งั้นก็แสดงว่าชื่อเรื่องก็เข้ากับเนื้อหานะสิค่ะ ชื่อเรื่องอย่างที่นินิวตั้งนั้นมันค่อนข้างน่าสนใจทีเดียวค่ะ พะยูนเห็นแล้วรีบกดคลิกเข้ามาอ่านทันที

ส่วนการแนะนำเรื่องย่อ นินิวแนะนำได้ดีมากๆ เลยค่ะ การใช้คำพวกนี้เป็นการแนะนำเรื่องย่อนั้นมันดูเป็นปริศนา ทำให้ผู้อ่านเกิดความอยากรู้อยากเห็นจนต้องกดคลิกเข้ามาอ่านทีเดียวค่ะ

โครงเรื่อง
พล็อตเรื่อง : เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับรักสามเศร้า คนหนึ่งก็รัก คนหนึ่งก็รอ คนหนึ่งก็ลืม ซึ่งจะว่าไปพล็อตเรื่องแบบนี้ก็ซ้ำซากเหมือนกันนะแต่พล็อตเรื่องของนินิวนั้นค่อนข้างที่จะแตกต่างออกไป ไม่ได้เหมือนรักสามเศร้าอย่างทั่วๆ ไป มันเลยทำให้ดูน่าค้นหาค่ะ

การเปิดเรื่อง : เกริ่นเรื่องได้ดีมากค่ะ ทำให้รู้ถึงจุดประสงค์ของตัวหลักว่ากำลังรอใครสักคนอยู่ แถมมันยังแผ่รังสีดราม่าออกมาอีกด้วย อีกอย่างนักอ่านที่เข้ามาอ่านก็ต่างสนใจกับการเปิดเรื่องแบบนี้ทั้งนั้นค่ะ

ถ้อยคำภาษา
ภาษาที่ใช้และการบรรยาย : เป็นลักษณะสรรพนามบุรุษที่ 1 โดยให้แอชลีย์เป็นคนดำเนินเรื่อง ซึ่งเป็นการบรรยายที่ดีค่ะ มีลักษณะเฉพาะตัวตามคาแรคเตอร์ของตัวละครและละเอียดชัดเจนดี ส่วนภาษาที่ใช้ก็เป็นกันเองและเป็นธรรมชาติมากค่ะ ทำให้รู้สึกอินไปกับเรื่องราว

คำผิด/ประโยคผิดเพี้ยน : มีคำผิดนิดหน่อยจริงๆ ค่ะ เช่น ได้รับแบบผลแบบนี้ – คำเกินค่ะ ตัดออกไปเป็น ได้รับผลแบบนี้,ใบไม่ – เขียนผิดค่ะ ใบไม้

ตัวเนื้อหา
การดำเนินเรื่อง : การดำเนินเรื่องเอื่อยนิดๆ ค่ะ และนินิวดำเนินเรื่องได้เถรตรงมากๆ เลย จบยังไงก็ต่ออย่างนั้น แต่ถ้าดูโดยรวมแล้วก็ถือว่าดีในระดับหนึ่งค่ะ เพราะมีจุดไคลแมกซ์ให้น่าติดตาม มีปริศนาหรือเรื่องราวในอดีตให้อยากรู้ แถมยังมีความน่ารักของเวกเตอร์มาช่วยทำให้นิยายเรื่องนี้มีสีสันนิดหน่อยด้วย (ทำให้ไม่เครียดจนเกินไป) ถือว่าตรงส่วนนี้ยอดเยี่ยมค่ะ อ๊ะๆ ลืมค่ะ ลืมอยู่อย่างนั้นก็คือเรื่องราวในอดีตแอชลีย์ ธันวาและก็เส้นหมี่นะค่ะ พะยูนไม่รู้ว่าที่นินิวยังไม่บอกอดีตเนี่ยเพราะอาจจะรอให้ถึงตอนหลังๆ ก่อนหรือเปล่าแต่ถ้าแอชลีย์เล่าให้คนอื่นฟังแล้ว มันก็ควรถึงเวลาที่ผู้อ่านจะรู้มั่งแล้วเหมือนกันนะค่ะ แต่ถ้าเกิดนินิวคิดว่าจะค่อยๆ ถยอยเล่าเรื่องในอดีตล่ะก็พะยูนคิดว่ามันก็ดีเหมือนกันค่ะ (เพราะผู้อ่านจะได้เกิดความอยากรู้ยิ่งขึ้นไปอีก เหมือนกับเวลาเราเล่นไพ่ เราก็จะรอลุ้นว่าเราจะได้ไพ่อะไร อารมณ์คงประมาณนี้เลยแหละค่ะ ฮ่าๆๆ)หรืออาจจะบอกตอนที่ธันวาจำแอชลีย์ได้แล้วก็ให้ธันวาเป็นคนเล่าเรื่องในอดีตแทน แบบนี้ก็โอเหมือนกันนะค่ะ ^-^

ฉาก/สถานที่ : พะยูนขอพูดถึงฉากเศร้าสักเล็กน้อย บอกตรงๆ พะยูนถึงกับร้องไห้นะค่ะแต่มันยังไม่เต็มที่อ่ะ เหมือนกับว่ามันเศร้าแต่มันยังเศร้าไม่สุดนะค่ะ เข้าใจใช่ไหมค่ะ พะยูนแนะนำว่าควรจะเพิ่มอารมณ์เข้าไปอีกหน่อย พยายามเค้นออกมาให้มันเศร้ากว่านี้ นึกถึงความรู้สึกที่เจ็บปวดของแอชลีย์เข้าไว้ แล้วอารมณ์มันจะมาเองค่ะ นินิวต้องทำให้ผู้อ่านถึงกับร้องไห้ไม่หยุดไปเลย

ความสมเหตุสมผล : ยังไม่ปรากฏให้เห็นค่ะ ทั้ง 8 ตอนที่ลง มันก็สมเหตุสมผลในตัวของมันอยู่แล้ว แถมมันยังดูสมจริงอีกด้วย ตรงจุดนี้ไม่ต้องแก้ไขแล้วค่ะ

ความสนุก/น่าติดตาม : อย่าให้พูดค่ะ นิยายเรื่องนี้มันสนุกจริงๆ ค่ะ พะยูนให้ใจไปเลย ส่วนความน่าติดตามก็น่าติดตามเหมือนกันค่ะ(แม้แต่พะยูนยังอดติดตามไม่ได้เลย) ตัดฉับตรงจุดที่กำลังไคลแมกซ์ได้ดี ถือว่าทำได้เยี่ยมจริงๆ ค่ะ

ตัวละคร
สีหน้า/ท่าทาง : การบรรยายถึงสีหน้าของตัวละครค่อนข้างไม่เด่ดชัดเพราะส่วนมากนินิวจะเอาอีโมติคอนมาแทนสีหน้าของตัวละครบ่อยครั้ง ถึงแม้อีโมติคอนจะแทนการบรรยายสีหน้าได้แต่ถ้าเทียบกับการบรรยาย การบรรยายดีกว่าอยู่แล้ว ส่วนท่าทางของตัวละครอยู่ในระดับโอเคแล้วค่ะ บรรยายได้สมจริงดี

คาแรคเตอร์ : แอชลีย์เป็นนางเอกของเรื่องที่มีคาแรคเตอร์เป็นผู้หญิงแกร่งคือมีนิสัยหยิ่ง เย็นชา ปากร้าย ขี้รำคาญ ขี้โมโห ภายนอกดูเหมือนแข็งแกร่งแต่ภายในกลับอ่อนไหว ที่ว่าเป็นตัวละครที่มีเสน่ห์และโดดเด่นมากทีเดียวค่ะ คาแรคเตอร์ก็ยังเสมอต้นเสมอปลายดีด้วย ตอนต้นเป็นยังไงตอนท้ายก็เป็นอย่างนั้น

เวกเตอร์ เป็นตัวละครที่มีคาแรคเตอร์เหมือนเด็กตัวๆ ทำให้ผู้อ่านรู้สึกเอ็นดูกับตัวละครตัวนี้ แถมบางครั้งเวกเตอร์ก็ยังน่ารักน่าหยิก น่ากัด น่ากด น่าขย้ำ น่ากระแทก โอ๊ย คิดแล้วซี๊ดค่ะ(ปาดน้ำลายทันที) พะยูนอยากให้เวกเตอร์โผล่ออกมาบ่อยๆ หน่อยค่ะ เอาเวกเตอร์ออกมาเยอะๆ หน่อย ป้าๆ ทั้งหลายอยากแทะโลมจ้า ฮ่าๆๆๆ ฮะแฮ่ม เข้าเรื่องค่ะ ถ้าพูดถึงคาแรคเตอร์ของเวกเตอร์ล่ะก็ถือว่าเยี่ยมที่เดียว

ธันวา เป็นตัวละครที่มีคาแรคเตอร์เหมือนตัวร้าย (กล้ามาทำกับแอชลีย์ดีนัก!) แต่ในขณะเดียวกัน(ในอดีต)ก็ดูเหมือนเป็นผู้ชายที่อบอุ่นอ่อนโยน ชวนให้นักอ่านทุกคนใจละลาย นินิวค่อนข้างจะสื่ออารมณ์ของธันวาออกมาได้ดีค่ะ โกรธเป็นโกรธ เย็นชาก็เย็นชาสุดขีด ปากร้ายก็เจ็บจี๊ดทันที จนทำให้ผู้อ่านบางคน(รวมถึงพะยูนด้วย)หมั่นไส้ธันวากันเลยทีเดียว

อื่นๆ
การใช้สัญลักษณ์/อีโมติคอน : อีโมติคอนค่อนข้างเยอะไปนิดนะค่ะ เห็นแทบจะทุกบทสนทนาจะต้องมีอีโมติคอนแทรกเข้ามาหรือไม่ก็ต่อท้ายเสมอ พะยูนควรจะลดอีโมติคอนหน่อยค่ะ แล้วเปลี่ยนมาใช้การบรรยายแทน ให้บรรยายถึงลักษณะสีหน้าของตัวละครดีกว่าใช้อีโมติคอนค่ะ

สรุปโดยรวม : โดยรวมแล้วนิยายเรื่องนี้ยังต้องแก้ไขอีกนิดๆ หน่อยๆ ค่ะ ควรระวังการใช้อีโมติคอนให้ดีเพราะผู้อ่านบางคนก็ไม่ชอบนิยายเรื่องที่มีอีโมติคอนเยอะ มันทำให้รำคาญลูกตาค่ะ ถ้าส่วนไหนที่สามารถใช้การบรรยายแทนอีโมติคอนได้ล่ะก็ก็ใช้เถอะค่ะ อย่าใช้อีโมติคอนเลย สุดท้ายนี้พะยูนอยากบอกว่าสู้ๆ นะค่ะ อย่าท้อถอยเด็ดขาด! ถ้าเราแต่งนิยายเพื่อความสนุกก็แต่งให้มันจบเถอะค่ะ ถึงแม้จะมีคนเม้นน้อยแค่ไหนก็อย่าไปสนใจเลย เราเอาความเห็นส่วนน้อยมาเป็นแรงกำลังใจดีกว่าค่ะ

พะยูนขอเกริ่นก่อนว่าพะยูนไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพ เป็นแค่นักวิจารณ์ธรรมดาที่พลันตัวมาจากนักอ่าน ไม่จำเป็นต้องเชื่อและเห็นด้วยกับพะยูนทุกประโยค พะยูนขอแค่ให้คุณเอาคำวิจารณ์ของพะยูนไปไตร่ตรองดูเท่านั้น เพื่อที่นิยายของคุณจะได้พัฒนายิ่งขึ้นไปกว่าเดิม

เกี่ยวกับนิยาย
ชื่อเรื่องและการแนะนำเรื่องย่อ : ชื่อเรื่องน่าสนใจและน่าอ่านมากเลยค่ะ แถมยังครอบคลุมเนื้อหาในเรื่องดีด้วย ทำให้รู้ว่าเป็นเนื้อเรื่องแนวไหน ส่วนการแนะนำเรื่องย่อยังทำได้ไม่ดีนักค่ะ การแนะนำของคุณนั้นมันแทบจะสื่ออะไรเกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องไม่ได้เลยค่ะ(นอกจากเรื่องประตู) มันไม่มีความน่าสนใจและน่าตื่นเต้นเลยสักนิด พะยูนแนะนำว่าควรจะเปลี่ยนการแนะนำเป็นแบบอื่น ที่มันทำให้ดูน่าค้นหาและน่าสนใจค่ะ

โครงเรื่อง
พล็อตเรื่อง : เป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณชายตระกูลๆ หนึ่งที่ชื่อว่า เฮนเซล ได้บังเอิญไปเจอประตูประหลาดๆ บานหนึ่งเข้า ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงทำให้เขาตัดสินใจจะเปิดประตู แต่พอเขาแตะกลอนประตูเท่านั้น! จู่ๆ ก็มีลายปรากฏขึ้นที่บานประตู ลายนั้นเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวซึ่งเป็นรูปเดียวกับปานที่หัวไหล่ขวาของเขา วันต่อมาเขาลองกลับไปที่ประตูบานนั้นอีกครั้ง ครั้งนี้เขาได้เปิดประตูเข้าไปดู มันจึงทำให้เขาได้พบกับนางฟ้าที่ชื่อว่า ไดน่า ทำให้เฮนเซลรู้ว่าประตูบานนี้เป็นประตูที่เชื่อมต่อกับโลกของนิทาน พล็อตเรื่องแบบนี้ค่อนข้างน่าสนใจทีเดียวค่ะเพราะมันเป็นการผจญภัยในรูปแบบใหม่ ทำให้ผู้อ่านสนใจกันมากทีเดียว

การเปิดเรื่อง : การเปิดเรื่องของคุณนั้นก็น่าสนใจไม่น้อยทีเดียวค่ะ ทำให้รู้ถึงความเป็นมาของตัวละคร และเรื่องประหลาดๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวละคร ถือว่าโอเคในระดับหนึ่งค่ะ

ถ้อยคำภาษา
ภาษาที่ใช้และการบรรยาย : ภาษาที่คุณใช้มั่วมากเลยค่ะ บางครั้งก็เป็นภาษาพ่อขุนรามในการแทนตัวคน แต่บางครั้งกลับเป็นภาษาธรรมดาๆ ในการแทนตัวคน ตอนแรกเป็นภาษาหนึ่งแต่ตอนหลังกลับเป็นอีกภาษาหนึ่ง มันจึงทำให้ภาษาของคุณมั่วมากๆ เลยค่ะ เช่น จิตใจของเธอช่างงามเหมือนกับความงามของเจ้า – ‘เธอ’ เป็นภาษาชาวบ้านที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้ ส่วน ‘เจ้า’ เป็นภาษาสมัยพ่อขุนราม ซึ่งเป็นภาษาที่นิยายแนวแฟนตาซีมักจะใช้กัน ทั้งที่มันเป็นการแทนตัวของคนๆ เดียวกันแต่ภาษามันกลับแตกต่างกัน คุณจะใช้ภาษาไหนก็ขอให้เลือกมาภาษาหนึ่ง จะใช้ เธอ ก็เธอไปตลอด จะใช้ เจ้า ก็เจ้าไปตลอด อย่ามาตอนแรกใช้เธอแล้วพอตอนหลังใช้เจ้าเด็ดขาดเพราะมันทำให้ภาษาของคุณมั่วค่ะ, เราจะปล่อยพวกเขาถ้าเธอยอมแต่งงานกับฉัน – ‘เรา’ เป็นคำแทนตัวที่พวกเชื้อพระวงศ์หรือคุณหญิงคุณชาย(บางครั้ง)มักใช้กัน ส่วน ‘ฉัน’ มันเป็นภาษาชาวบ้านที่เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้ แทนตัวก็แทนคนเดียวกันแต่กลับใช้ภาษาแตกต่างกัน ควรแก้ไขประโยคนี้เช่นกันค่ะ, พวกเจ้าสองคนที่ฉันไปทำงานนี่ – ‘เจ้า’ กับ ‘ฉัน’ เป็นภาษาที่แตกต่างกัน(ที่ตอนแรกพะยูนบอกไว้)กลับมาใช้เรียกแทนตัวของคนๆ เดียวกัน มันจึงทำให้ภาษามั่วซั่วค่ะ

ส่วนการบรรยาย คุณเลือกใช้การบรรยายแบบสรรพนามบุรุษที่ 3 ซึ่งเป็นมุมมองของผู้แต่ง ทั้งที่มันควรจะมีการบรรยายแบบละเอียดชัดเจน อ่านแล้วนึกภาพตามได้ง่าย แต่นี่กลับไม่ใช่การบรรยายคุณมันไม่ละเอียดชัดเจนค่ะ อ่านแล้วไม่นึกภาพตามได้ยากค่ะ สิ่งที่คุณขาดคือรายละเอียดในเรื่องของการบรรยายรูปร่างลักษณะของตัวละคร สิ่งที่สวมใส่ และสถานที่ พะยูนขอยกตัวอย่างเพื่อที่คุณจะได้แก้ไขตามได้ง่ายนะค่ะ เช่น ดูจากการแต่งตัว นี่มันเจ้าชายนี่น่า!!! – ตรงประโยคที่ว่า ดูจากการแต่งตัว แทนที่คุณจะใส่รายละเอียดเจาะจงลงไปเลยว่าเอริกใส่เสื้อสีขาว มีลิ่มทองปักอยู่ที่ไหล่ มีผ้าคลุมสีแดง ไม่ใช่บรรยายรวมๆ โดยไม่ใส่รายละเอียดอะไรลงไปเลย เลยอย่างนี้ผู้อ่านจะนึกภาพตามออกได้ยังไงล่ะค่ะ (เสื้อผ้าของคนเราไม่ว่าจะเป็นของพวกเชื้อพระวงศ์หรือของชาวบ้าน ก็ต่างจะมีหลายแบบ หลายสไตล์ เพียงแค่แตกต่างกันอยู่ที่การใช้เนื้อผ้าและการออกแบบ), ที่ร้านมิส มิลลิเซนท์ – คุณบรรยายเพียงแค่นี้โดยไม่มีการบรรยายต่อเลยว่าข้างในร้านมิส มิลลิเซนท์มันเป็นยังไง โอเค ผู้อ่านรู้ว่านี่เป็นร้านมิส มิลลิเซนท์แต่เรื่องข้างในร้านล่ะค่ะ มันเป็นยังไง? ส่วนนี้ผู้อ่านไม่รู้ คุณควรจะใส่รายละเอียดเจาะจงเลยว่าร้านมิส มิลลิเซนท์นั้นเป็นร้านเล็กหรือใหญ่ ข้างในร้านมีอะไรบ้าง? (มีหม้อ มีชั้นวางหนังสือ มีโต๊ะ มีเก้าอี้ ก็บรรยายไปเถอะค่ะ) ส่วนในเรื่องของรูปร่างลักษณะตัวละครที่พะยูนไม่ได้ยกตัวอย่าง ที่พะยูนบอกว่าคุณขาดส่วนนี้ก็คือในตอนแรกคุณไม่มีการบอกเลยว่าเอนเซลล์มีนัยน์ตาสีเขียว ผมสีทองจนเมื่อได้มาถึงฉากของงานเต้นรำ คุณถึงจะบรรยายว่าเฮนเซลมีตาสีเขียว มีผมสีทองนะ ส่วนลอเรนซ์กับแมรี่ก็เช่นกัน ในตอนแรกไม่มีการบรรยายเลยว่าลอเรนซ์มีผมสีเงิน ตาสีเงิน ส่วนแมรี่มีผมสีน้ำตาลอ่อน มันเหมือนกับว่าคุณค่อยๆ เผยลักษณะของตัวละครออกมาทีล่ะนิดซึ่งการทำอย่างนี้มันผิดค่ะ คุณควรจะบรรยายในตอนแรกที่เปิดตัวละครเลยว่าตัวนี้มีรูปร่างหน้าตา สีผม และสีผิวเป็นยังไงเพราะฉะนั้นตรงส่วนนี้ควรรีบแก้ไขด่วนๆ เลยค่ะ


คำผิด/ประโยคผิดเพี้ยน : คำผิดมีอยู่เล็กน้อยจริงๆ ค่ะ เช่น กอนประตู - เขียนผิดค่ะ ต้องเป็น กลอนประตู, คนนึง – เขียนผิดค่ะ คำนี้มันเป็นภาษาวิบัติ ต้องเป็น คนหนึ่ง

ตัวเนื้อหา
การดำเนินเรื่อง : เรื่องนี้มีการดำเนินเรื่องเป็นตอนๆ อันนี้พะยูนเข้าใจค่ะว่าคุณอยากจะทำแบบนี้ ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไร เพียงแต่การดำเนินเรื่องเป็นตอนๆ แบบนี้ มันมีข้อบกพร่องค่ะคือ ถ้าเนื้อหาในตอนของคุณมันไม่เข้มข้นพอ ตื่นเต้นเร้าใจ และน่าติดตามเพียงพอผู้อ่านก็จะเบื่อจนเลิกอ่านได้ ซึ่งคุณก็เป็นอย่างนั้นค่ะ เนื้อหาของคุณมันยังไม่เข้มข้นพอ ไม่มีปริศนาให้ผู้อ่านขบคิด ไม่มีเหตุการณ์ที่ชวนให้ตื่นเต้น ไม่มีจุดไคลแมกซ์ให้ลุ้นจนตัวไม่ติดเก้าอี้ และไม่น่าติดตามชวนให้อ่านต่อ สิ่งที่คุณมีก็มีเพียงแค่เนื้อหาหักมุมจากในนิทานทั่วๆ ไปเท่านั้นค่ะ ซึ่งมันไม่พอค่ะ คุณควรจะมีทุกอย่างที่พะยูนได้บอกไว้ อ๋อ ที่สำคัญการดำเนินเรื่องของคุณยังเป็นแบบเรื่อยๆ อีกด้วยค่ะ นั้นก็คือเถรตรงเกินไปและธรรมดาเกินไป ควรจะเขียนให้มีเหตุการณ์น่าลุ้นๆ กว่านี้ค่ะ สำหรับพวกนิยายแนวนิทานนั้นมันค่อนข้างจะหาเนื้อหาแบบที่พะยูนบอกไว้ได้มากพอๆ กับแฟนตาซีเลยนะค่ะ

พะยูนได้อ่านตอนหนึ่งซึ่งคุณบอกไว้ว่าที่เลือกการดำเนินเรื่องเป็นตอนๆ แบบนี้ก็เพื่อจะเขียนเรื่องราวของเฮนเซลเข้าไปด้วย ความคิดนี้พะยูนกดไลค์เลยค่ะ พะยูนชอบและเห็นด้วยกับความคิดนี้มากๆ เพราะถ้าคุณเลือกเขียนแต่การผจญภัยในโลกนิทานเพียงอย่างเดียว มันก็น่าเบื่อสิค่ะ มันต้องมีอะไรมาสอดแทรกบ้างสิถึงจะน่าสนุก ที่สำคัญนิยายแนวนิทานนั้นคุณต้องอย่าลืมการสอดแทรกคำสอนเล็กๆ น้อยๆ ด้วยนะค่ะ

ฉาก/สถานที่ : อย่างที่บอกไว้ในส่วนของการบรรยาย การใส่รายละเอียดของสถานที่ยังไม่ชัดเจนพอ ซึ่งมันก็รวมถึงฉากด้วยค่ะ เช่น ในตอนที่ทั้งสามคนเปิดประตูเพื่อเข้าไปสู่เรื่องซินเดอเรลล่า(เฉพาะตอนแรกเท่านั้น) พะยูนว่าควรจะมีการเพิ่มฉากเข้าไปหน่อย นั้นก็คือฉากที่เปิดประตูเข้าไป จังหวะนั้นเอง ควรจะมีการบรรยายให้เกิดแสงสว่างขึ้นมาเพื่อทำให้ผู้อ่านเกิดความตื่นเต้นและลุ้นว่าจะเจออะไรบ้าง ไม่ใช่เปิดประตูปุ๊บก็บรรยายเลยว่าเข้าไปแล้วเจออะไร ทำอย่างนี้ความตื่นเต้นของผู้อ่านก็หดหายหมดสิค่ะ

ความสมเหตุสมผล : ไม่สมเหตุสมผลตรงฉากที่เฮนเซลชวนลอเรนซ์กับแมรี่ไปที่ประตูบานนั้นในตอนกลางคืนอีก พะยูนก็เกิดสงสัยขึ้นมาว่าแล้วเฮนเซลรู้ได้ยังไงว่าประตูจะสามารถเข้าได้เฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น โดยปกติคนทั่วไปเมื่อเจอเหตุการณ์อย่างเดียวกับเฮนเซล พอวันรุ่งขึ้นเขาจะรีบกลับไปที่เดิมอีกครั้งเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป และเขาก็จะได้พบว่าประตูบานนั้นไม่สามารถเข้าตอนกลางวันได้ ซึ่งเฮนเซลนั้นไม่ใช่เลยค่ะ เหมือนกับว่าเฮนเซลเจาะจงอยู่แล้วว่าประตูบานนั้นเข้าได้เฉพาะตอนกลางคืน ทั้งๆ ที่เฮนเซลไม่ได้ตรวจสอบเลยสักนิดว่าตอนกลางวันจะเข้าได้หรือเปล่า? เหตุนี้มันจึงเกิดคำถามขึ้นว่า แล้วอย่างนี้เฮนเซลรู้ได้ยังไงล่ะ? คำตอบมีเพียงแค่ว่า คุณมองข้ามตรงส่วนนี้ไปค่ะ ไม่ได้สังเกตว่าตรงส่วนนี้ไม่สมเหตุสมผลนะ

ความสนุก/น่าติดตาม : ความสนุกนิดหน่อยค่ะ จะอ่านต่อก็ได้ไม่อ่านต่อก็ได้ค่ะ ส่วนความน่าติดตามยังไม่น่าติดตามเท่าที่ควร คุณจบตอนยังไม่น่าติดตามค่ะ ควรจะตัดจบตรงจุดที่มันไคลแมกซ์ ประมาณว่าใกล้จะระเบิดแล้วนะค่ะ(แต่อย่าให้มันระเบิดนะ ไม่งั้นมันจะไม่น่าติดตามค่ะ)

ตัวละคร
สีหน้า/ท่าทาง : อยู่ในเกณฑ์ดีค่ะ สีหน้าและท่าทางคุณถ่ายทอดออกมาได้ดีแล้ว ทำให้รู้ว่าตอนนี้ตัวละครกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน

คาแรคเตอร์ : เฮนเซล มีคาแรคเตอร์เป็นคุณชายจอมป่วน ที่ดูน่ารักน่าหยิกดีค่ะ เฮนเซลนั้นมีคาแรคเตอร์ที่โดดเด่นและมีเสน่ห์มากค่ะ เพียงแต่คุณยังถ่ายทอดออกมาได้ไม่ดีนัก ทำให้เฮนเซลมคาแรคเตอร์เรียบๆ เฉยๆ ไปเลยแหละค่ะ

อื่นๆ
การใช้สัญลักษณ์/อีโมติคอน : การใช้สัญลักษณ์ค่อนข้างเยอะไปนิดค่ะ อย่างสัญลักษณ์ [!] ที่เวลาคุณใช้ก็ปาเข้าไปแล้วสี่ห้าอัน ซึ่งมันไม่จำเป็นต้องใช้เยอะแยะเลยสักนิดค่ะ ทางที่ดีอย่าใช้เกินสามอันค่ะ ส่วนเรื่องอีโมติคอนไม่มีเลยค่ะ

สรุปโดยรวม : โดยรวมแล้วนิยายเรื่องนี้ยังต้องแก้ไขอีกมากโดยเฉพาะเรื่องของการบรรยายและการดำเนินเรื่องเพราะถ้าคุณแก้ไขสองจุดนี้ นิยายของคุณจะสนุกมากทีเดียวค่ะ(คุณมีพล็อตเรื่องที่ดีอยู่แล้ว) พะยูนเอาใจช่วยนะค่ะ พยายามเข้า อย่าเพิ่งท้อแท้เป็นอันขาด ^^

1.ชื่อเรื่องและแนะนำเรื่องย่อ
(9/10) แนะนำเรื่องย่อได้ดีนะค่ะ ทำให้มทันดูน่าอ่านเเละชวนติดตาม
2.สำนวนภาษา
(8.5/10) เราว่ามันมีเเต่บทบรรยายเยอะมากกว่าคำพูดนะค่ะ น่าจะมีบทบรรยายให้มากกว่านี้หน่อย แต่สำนวนของภาษาดีมากๆเลยค่ะ บทก็ต่อเนื่องไม่มีติดๆขัดๆ
3.พล็อตเรื่อง
(6/10) พล็อตเรื่องเป็นพล็อตที่ธรรมดาหาได้ทั่วไปนะคะ น่าจะมีอะไรให้น่าสนใจมากกว่านี้ แต่การดำเนินเรื่องดีมากค่ะ เข้าใจง่าย เริ่มต้นได้ดี
4.โครงเรื่อง
(8/10)โครงเรื่อง
5.การเปิดเรื่อง
(7/10)การเปิดเรื่องนี่ใช้ได้ค่ะ เปิดเรื่องมาก็เข้าประเด็น แต่ว่าการเปิดมันดูไม่ชวนน่าติดตามเท่าไหร่
6.การดำเนินเรื่อง
(4/5)การดำเนินเรื่องดีค่ะ อธิบายตัวละครได้ดีเเละเสียงสภาพเเวดล้อมทำให้เข้าใจง่าย ไม่ติดๆขัดๆ
7.ตัวละคร
(9.5/10)เรื่องนี้ตัวละครอธิบายได้เยี่ยมสุดๆ มีท่าทางการกระทำ อธิบายได้สมจริงมากค่ะ
8.ฉาก
(9.5/10)เช่นกันค่ะ มีบอกเสียงเด็กเล่นอธิบาย เวลาอ่านก็เหมือนหลุดเข้าไปในโลกนิยายเลยค่ะ
9.บทสนทนา
(3/5)มีน้อยไปหน่อยนะคะ ควรจะเยอะมากกว่านี้
10.คำผิดหรือประโยคผิดเพี้ยน
(3/5)มีคำผิดเยอะอยู่นะค่ะ บางคำก็ตกหล่น คำว่านักเรียนลืมกอไก่ค่ะ แล้วคำว่าเห้ยเนี่ย ต้องพิมว่าเฮ้ย แบบนี้นะค่ะ อ้อ เเล้วก็คำว่าค่ะกับคะ ก็ใช้กันคนล่ะอย่างนะค่ะ

รวมคะแนน 68/100 คะแนน
ระดับคนสนิท
ปล.อย่าลืมไปเซ็นรับด้วยนะค่ะ

รับวิจารณ์นิยายสไตล์กันเอง โดย เอมิ

1.ชื่อเรื่อง&แนะนำเรื่องย่อ (8/10)

ในส่วนของชื่อเรื่องนะคะ เอมิคิดว่ายังไม่มีความโดดเด่นและสอดคล้องกับเนื้อเรื่องพอค่ะ เนื่องจากสมัยนี้นิยายรักหวานแหววส่วนใหญ่มักนะนิยมใช้ชื่อเรื่องในแบบเดียวๆ กัน ทำให้นิยายเรื่องนี้ไม่มีความสะดุดตาและโดดเด่นพอจะให้รีดเดอร์ทั้งหลายคลิ๊กเข้ามาอ่านได้นะคะ ส่วนคำแนะนำนั้นน่าสนใจใช้ได้เลยค่ะ

2.สำนวนภาษา (6/10)

เอมิคิดว่ามันยังแปลกๆ อยู่นะคะ การบรรยายมันเหมือนกับตัดๆ เหมือนกับว่าไรเตอร์ใช้คำพูดแบบเวลาพูดกับเพื่อนมาเขียนนิยายน่ะค่ะ มันเลยทำให้อ่านแล้วขัดๆ กันน่ะค่ะ และที่สำคัญไรเตอร์มีการเล่นมุกมากจนเกินไปค่ะ! มุกมีเยอะมากจนมันแป่ก ทำให้รีดเดอร์ไม่เข้าถึงแก่นแท้ของนิยายได้ ปรับปรุงหน่อยก็ดีนะคะ


3.พล็อตเรื่อง (7/10)

โครงเรื่องถือว่าผ่านค่ะ เอมิไม่แน่ใจว่าเข้าใจเรื่องถูกมั้ย พล็อตหลักของเรื่องก็คือ สปายกับบีเบอร์แข่งกันจีบผู้ชายและผู้หญิงที่เข้ามาตามกติกาใช่มั้ยคะ? (ถ้าไม่ใช่มาแย้งตอนเม้นรับได้นะคะ) ซึ่งตรงส่วนนี้เอมิคิดว่ามันไม่ค่อยมีความแปลกใหม่เลยค่ะ มันดูจำเจและค่อนข้างน่าเบื่อนิดหน่อย
เอ่อ... ไม่ใช่ว่าเอมิหมายถึงเรื่องน่าเบื่อนะคะ แต่เอมิอยากแนะนำว่าควรเพิ่มเติมพล็อตรองและรายละเอียดอื่นๆ เข้าไปด้วย เพิ่มสีสันให้นิยายและทำให้เรื่องน่าสนใจมากขึ้นค่ะ

4.โครงเรื่อง (8/10)

ส่วนนี้เอมิไม่รู้จะเสนออะไรดี เอาเป็นเอมิทั้งประทับและไม่ประทับใจแล้วกันค่ะ ง่ายๆ ก็เฉยๆ นั่นแหละ ^^

5.การเปิดเรื่อง (3/5)

ส่วนนี้ต้องขอกล่าวหน่อยนะคะว่าเอมิไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ (จะขอกล่าวในส่วนของบทที่ 1 นะคะ) มันดูลอยๆ ค่ะ เอิ่ม... จะเรียกว่ายังไงดี แบบไร้สาระน่ะค่ะ (ขออภัยถ้าเอมิใช้คำที่แรงไปนะคะ) คือเอมิเข้าใจค่ะว่าเป็นนิยายรักใสๆ เบาๆ สมอง แต่ว่าไม่ควรทำให้ตัวละครรั่วและปัญญาอ่อนมากไปนะคะ (ให้นิดๆ หน่อยๆ ใสๆ แต่พองามค่ะ)

6.การดำเนินเรื่อง (15/20)

ถือว่าใช้ได้ค่ะ ไม่ช้าและเร็วเกินไปค่ะ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็ช้ากว่านี้หน่อยก็ดีนะคะ อาจเป็นเพราะไรเตอร์ใช้สำนวนที่ตัดและรัดกุมเกินไป! ทำให้เรื่องมันดูดำเนินเรื่องเร็วเกินไป

7.ตัวละคร (12/20)

อย่างที่พูดไว้นะคะ ตัวละครนั้นดูไร้สาระมากค่ะ! ในนิยายใสๆ แบบนี้เอมิแนะนำว่าควรให้เหล่าตัวเอกนั้นดูปัญญาอ่อนนิดๆ แต่พองามนะคะ

8.ฉาก (2/5)

เรื่องฉากนี่ต้องขอให้บรรยายหรือพูดถึงเพิ่มด่วนค่ะ เอมิอ่านรอบแรกงงมากเลยค่ะ ในบทที่ 1 นั้นเปิดเรื่องมาตอนแรงเอมิงงมาก ประมาณ... ที่นี่ที่ไหนเนี่ย? จนกระทั่งอ่านมาจนถึงบทที่ 2 ถึงได้รู้ว่า... อ้อ! ร้านขายขนม ตรงส่วนนี้ไรเตอร์ต้องปรับปรุงด่วนๆ เลยนะคะ

9.บทสนทนา (3/5)

การบรรยายยังไม่รัดกุมนะคะ แต่โดยรวมก็ถือว่าใช้ได้ค่ะ ไม่ต้องแก้ไขอะไรมากมายนัก แต่ขอให้ลดการเครื่องหมายหน่อยก็ดีนะคะ เช่น ฮ่าๆๆๆๆๆ (ไม่ควรซ้ำเยอะบ่อยๆ นะคะ เอาแค่ ฮ่าๆ แค่นั้นก็พอแล้ว) ^ ^ T T ^O^ >.< (อีโมค่อนพวกนี้ถ้าเป็นไปได้ก็ลดๆ ลงหน่อยก็ดีนะคะ)

10.คำผิดหรือประโยคผิดเพี้ยน (3/5)

ยังมีคำผิดอยู่จัดว่าเยอะพอสมควรเลยนะคะ อยากให้ช่วยตรวจสอบก่อนนำมาลงค่ะ เพราะเวลารีดเดอร์เขาอ่านกัน มันจะทำให้เสียอารมณ์และขาดอรรถรสนะคะ จะขอยกตัวอย่างเฉพาะบทที่ 1 นะคะ เพราะมันเยอะมากจริงๆ ถ้าให้เอมิมานั่งตรวจทุกบทรับรองเอมิคงตาลายแน่ๆ (ขอให้ไรเตอร์ไปตรวจสอบที่เหลือเอาเองนะคะ)
บทที่ 1 เดิมพัน
“ก็หน้าแก ซีดดมากอย่างกับผีที่ผุดออกมาจากโรงศพใหม่ๆไงละ” (ซีด)

“เฮ้ๆใจเย็นก่อนสิ อันนี้ฉันแค่พูดไปงั้น ๆให้มันดูน่าเกลียดไงทีแต่ยังว่าฉันเป็นไอ้ตุ๊ดหน้าหมึกได้เลย” (แก)

“ก็ดูพวกแกสิ เอะอะโวยวายเสียดังทุกคนเขาหันมากมองดูกันหมดล้ว ไม่อายกันรึไงฮะ ...” (หมดแล้ว)

หลังจากที่พวกเราเล่นกวนTEENกัน ... สักพักของที่สั่งก็มาแล้วว น่ากินมากเลย เรื่องอาหารเนี่ยชอบ > < (แล้ว)

"นี่ ถ้าพวกเธฮสองคนทะเลาะกันขนาดนี้ ...” (เธอ)

บีเบอร์โผล่งขึ้นมาตอบตงลงการเดิมพัน และยังกล้ามาท้าฉันอีกอย่างนี้ยอมไม่ได้!! (โพล่ง)

“จริงแท้แน่นอน ร้อยเปอร์เซ็น ไม่มีกั๊ก ” (เปอร์เซ็นต์)

บีเบอรืยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เฮอะ! ก็มันได้ดีหนิจะเสียใจไปทำไมละ -*- (บีเบอร์)

“โอะโอ้สงสัยคนนี้คงไม่ต้องรอถึง 2 เดือนหรอกม้างง = .,= ” (โอ๊ะ)

บีเบอร์มันพูดไปได้สักพักผู้หญิงคนนั้นก็ยื้นเอากระดาษอะไรไม่รู้แปะไว้บนหน้าอกของบีเบอร์ (ยื่น)

บีเบอร์ตอนแรกก็ยังไม่รู้ละซิ พอดูอีกดีหน้าหวอเข้าไปเลยงานนี้คงไม่ไหวละมั่ง 55 (เหวอ)

“ขอไปเข้าห้องน้ำแปปนะ” (แปบ)

บีเบอร์มันขอตัวไปเข้าน้ำ ขอให้มันตกส้วมตายทีเถอะ เพี้ยง! สักแปปก็กลับมาไม่ตกส้วมตายด้วย... (แปบ)

เอ๋..มันอยู่ในแบล็คลิสนี่แหละ เอ๋~~นึกไม่ออก คุ้นๆแล้ว เหมือนๆรู้จัก อะๆ เริ่มแล้ว อ๋อไอ้... (แบล็คลิสต์)

ก็ประมาณนี้นะคะ อาจจะมีตกหล่นหรือผิดพลาดบ้างอะไรบ้างก็ไม่ว่ากันนะ ^ ^








สรุป คะแนน (67/100)

ระดับ คนสนิท

--------------------

ขอสรุปหน่อยนะคะ โดยรวมแล้วนิยายเรื่องนี้ก็จัดว่าสนุกค่ะ! (อ่า อย่าพึ่งน้อยใจที่เอมิให้คะแนนน้อยนะคะ) ถ้าได้ปรับปรุงแก้ไขตามที่เอมิแนะนำหรือตามที่ไรเตอร์เห็นสมควร เอมิรับรองว่านิยายเรื่องนี้จะต้องสนุกและมีนักอ่านมากขึ้นแน่นอนค่ะ

รับวิจารณ์นิยายสไตล์กันเอง โดย เอมิ
1.ชื่อเรื่อง&แนะนำเรื่องย่อ (8/10)

สำหรับชื่อเรื่องนั้นไรเตอร์ตั้งได้ตรงกับเนื้อเรื่องดีค่ะ แต่เอมิยังคิดว่ามันไม่สามารถดึงเหล่ารีดเดอร์เข้ามาได้มากพอนะคะ เพราะชื่อเรื่องทำนองนี้มันดูวรรณกรรมเกินไปค่ะ (แต่เอมิชอบนะคะ) ส่วนคำแนะนำนั้นเอมิว่าก็โอแล้วนะคะ อ่านแล้วทำให้อยากรู้ว่า... เออ มันจะเป็นยังไงต่อนะ เจ้าหญิงไม่ได้รักกับเจ้าชาย แล้วรักกับใคร?...

ตอนแรกบอกตามตรงคิดว่าพี่อัซซูร์จะเป็นพระเอกซะแล้ว และก็กำลังจะหมดมู้ด แต่เอมิก็เลื่อนไปดูข้างล่างและก็พบกับ >__< จอห์นนี่ เดปป์ กริ๊ด เอมินั่งภาวนาให้ท่านเดปป์เป็นพระเอก ซึ่งก็น่าจะเป็นอย่างนั้น (ใช่รึเปล่าคะไรเตอร์)

2.สำนวนภาษา (9/10)

อ่านแล้วสนุกมมากค่ะ! ไรเตอร์เลือกใช้คำได้ดีทำให้บรรยายออกมาแล้วสนุก มันประมาณว่าเอมิอินเข้าไปกับนิทานของไรเตอร์เลยค่ะ ตรงส่วนนี้ขอชื่นชมไรเตอร์จากใจจริงเลยนะคะ เอมิคิดว่าไม่ต้องปรับปรุงอะไรสักเท่าไหร่หรอกค่ะ เขียนๆ ไปตามนี้เรื่อยๆ มันก็สนุกแล้วค่ะ

ขอเสริมอีกนิดนะคะ เอมิชอบบทบรรยายของเรื่องมากจริงๆ ยิ่งตรงส่วนที่พรรณา บรรยายฉากและตัวละครเนี่ย เอาใจเอมิไปเลยค่ะ

3.พล็อตเรื่อง (9/10)

แปลก แหวกแนวดีค่ะ สมัยนี้เอมิไม่ค่อยเห็นคนอื่นเขาเขียนนิยายแนวนี้กันเท่าไหร่ แต่ก็ใช่ว่าเอมิไม่เคยเห็นนะคะ ก็พอมีผ่านตามาบ้างสำหรับแนวแบบนี้ แต่ว่า... เรื่องนี้ได้ใจเอมิไปเต็มๆ เลยค่ะ (ชอบอิมเมจของจอห์นนี่ เดปป์)

4.โครงเรื่อง (8/10)

ตรงส่วนโครงเรื่องนี้เนื่องจากเอมิเห็นว่าเรื่องมันยังดำเนินไปได้ไม่เยอะก็เลยไม่รู้ว่าจะแนะนำอย่างไรดี เอมิต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่ถ้ามองโดยรวมแล้วก็ถือว่าใช้ได้แล้วค่ะ ไม่มีอะไรที่ต้องแก้ไขหรอก

5.การเปิดเรื่อง (5/5)

ตรงนี้ไรเตอร์เปิดเรื่องมาได้น่าติดตามต่อมากเลยค่ะ ทำให้เอมิซึ่งปกติก็ชอบอ่านอะไรแบบนี้อยู่แล้วรีบคลิ๊กเข้าไปอ่านต่อเลย และก็ไม่ผิดหวังจริงๆ

6.การดำเนินเรื่อง (18/20)

ไรเตอร์ดำเนินเรื่องไปได้ดีมากค่ะ ไม่ช้า ไม่ยืดเยื้อ และไม่เร็วจนเกินไป อ่านแล้วสามารถจินตานาการภาพตามได้ ขอให้ไรเตอร์รักษาระดับไว้ให้คงที่นะคะ

7.ตัวละคร (18/20)

สส่วนนี้เอมิอยากจะพูดถึงมากเลยค่ะ ก่อนอื่นก็ขอบอกรวมๆ ก่อนนะคะ ตัวละครของไรเตอร์ดูมีน้ำหนักดีค่ะ แบบประมาณว่ามันมีอิมเมจน่ะค่ะ คราวนี้จะขอแยกเป็นคนๆ นะคะ

สำหรับเพอร์ลา เจ้าหญิงเงือกน้อยของเรานะคะ ไรเตอร์เลือกคาแร็กเตอร์ได้น่ารัก สดใสสมวัยดีค่ะ ออกแนวเพ้อฝันถึงรักแท้ ดูโนมานซ์ดีนะคะ ตอนแรกต้องขอบอกเลยว่าแอบหมั่นไส้เธอนิดหน่อย แบบคือดูเธอจะคุณหนู ไร้เดียงสาเกินไปไหม? แต่พออ่านมาจนถึงที่ไรเตอร์บอกว่าท่านพ่อกับท่านแม่ของเธอไม่ค่อยให้เธอออกนอกวังก็ฟังดูสมเหตุสมผลดีค่ะ (ความจริงเอมิชอบนางเอกแบบนี้แหละค่ะ ฮา~)

ต่อด้วยท่านเดปป์ จูลส์ของเรา คนนี้เอมิชอบตั้งแต่เห็นอิมเมจแล้วค่ะ ฮ่าๆ คาแร็กเตอร์เขาดูเถื่อนๆ โฉดๆ เหมาะกับบทโจรสลัดดีนะคะ แต่เอมิคิดว่าไรเตอร์คงวางปมให้อดีตของท่านจูลส์เขาดราม่าใช่มั้ยคะ (อย่าลืม! ถ้าไม่ใช่ท่านสามารถมาแย้งได้นะคะ)

อีกคนหนึ่งที่ขอพูดถึงคือพี่อัซซูร์ คนนี้เอมิก็ปลื้มนะคะ แต่จะไม่ปลื้มถ้าเขาจะมาร่วมศึกชิงตำแหน่งพระเอก อะแฮ่มๆ เริ่มออกนอกเรื่องแล้ว ว่ากันเลยแล้วกัน ตัวละครตัวนี้เป็นอีกหนึ่งตัวละครที่เอมิชอบมากๆ ด้วยคาแร็กเตอร์ที่ดูเย็นชาแบบไม่เย็นชาของพี่แกเขา... คือแบบดูนิ่ง สุขุม และอ่อนโยนค่ะ (เอมิไม่รู้ว่าไรเตอร์วางคาแร็กเตอร์ของอัซซูร์ยังไง แต่เขาในความคิดของเอมิเป็นออกมาอย่างที่บรรยายไว้ค่ะ)

สรุปแล้วในส่วนของตัวละครในเรื่อง ถ้าจะให้พูดกัน ถึงไรเตอร์จะทำได้ดีแต่เอมิคิดว่ามันยังดูธรรมดาไปค่ะ เอมิเคยอ่านนิยายแนวๆ แบบนี้นะคะ ความจริงมันก็ไม่คล้ายหรอกค่ะ ที่เอมิบอกว่าแนวๆ นี้ นี่คือหมายถึงพระเอกเป็นโจรสลัดค่ะ (ท่านจูลส์จะเป็นพระเอกหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าเอมิเชียร์เกินร้อยแล้วค่ะ) แนวโจรสลัดส่วนใหญ่แล้วพระเอกของเรื่องจะใช้นิสัยแบบนี้เหมือนๆ กันหมดเลย เอมิก็เลยอยากจะพูดไว้น่ะค่ะ

ถ้าพูดกันแล้วเอมิชอบนะคะพระเอกคาแร็กเตอร์แบบนี้น่ะ เร้าใจดี /// สำหรับนางเอกนั้นที่เอมิเจอก็จะประมาณว่าชีแกร่ง เข้มแข็ง แบบแข็งนอกอ่อนใน ซึ่งบอกตามตรง เอมิโคตรเกลียด+เบื่อเลย (ขออภัยที่ใช้คำแรง) เพราะฉะนั้นก็หมายความว่าเพอร์ลาของไรเตอร์ก็ได้ใจเอมิไปอีกคนค่ะ

8.ฉาก (5/5)

ส่วนนี้เอมิชอบนะคะ บรรยายได้ชัดและเห็นภาพดีค่ะ เอมิชอบมากที่ไรเตอร์เลือกเขียนเหมือนกับไดอารี่ มันอ่านแล้วดูลึกลับชวนค้นหามากๆ เลยค่ะ

ขอติอยู่เรื่องนะคะ ตัวอักษรใหญ่มากค่ะ อยากแนะนำให้ไรเตอร์เลือกใช้ Angsana New 14 หรือ 16 Cordia new14 หรือ 16 มากกว่านะคะ อ่านแล้วจะได้สบายตาค่ะ

9.บทสนทนา (5/5)

บทนทยาอ่านแล้วลื่นไหลและเหมาะสมกับตัวละครมากค่ะ แต่ก็ต้องขอบอกว่าในบทแรกๆ นั้นอ่านแล้วติดๆ ขัดๆ อยู่บ้างหลายประโยคนะคะ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้ไรเตอร์รีไรท์/แก้ไขตรงส่วนบทเปิดเรื่องและบทที่ 1 หน่อยน่ะค่ะ

10.คำผิดหรือประโยคผิดเพี้ยน (4/5)

เอมิอ่านแล้วสองรอบก็พบบ้างนะคะ ไม่เชิงเป็นคำผิดค่ะ ส่วนมากจะเป็นคำตกหล่นซะมากกว่า รบกวนไรเตอร์ช่วยลองเช็คดูอีกทีนะคะ ^ ^

สรุป คะแนน (89/100)

ระดับ เสนาธิการ

--------------------

สรุปแล้วเรื่องนี้ได้ใจเอมิไปอีกเรื่องเลยค่ะ โดยส่วนตัวแล้วนอกจากรักหวานแหววเอมิก็ชอบอ่านแฟนซี วรรณกรรม และพวกแนวเทพนิยายนี่แหละค่ะ ชอบเรื่องนี้ที่ดูโรแมนติกดีค่ะ แบบมันออกแนวไซไฟ รักโรแมนติก และ แฟนซีนิดๆ ผสมกันน่ะค่ะ และยิ่งเอมิก็ชอบท่านจอห์นนี่ เดปป์อยู่แล้วด้วย ก็ขอภาวนาให้ไรเตอร์แต่งไปให้จบและไม่ดองยาวนะคะ ไม่อย่างนั้นรีดเดอร์ (รวมถึงเอมิ) ก็คงจะเศร้าเสียใจที่ไม่ได้อ่านนิยายดีๆ แบบนี้แน่ๆ ค่ะ (นี่เป็นนิยายแฟนตาซีเรื่องแรกที่เอมิได้วิจารณ์นะคะ ถ้ารูส้สุกยังไงกับคำวิจารณ์ก็สามารถติชมกันได้ค่ะ)

ต้องขอออกตัวก่อนว่า มี ไม่ใช่มืออาชีพเรื่องการวิจารณ์นะคะ ดังนั้นหากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ขอให้ผู้แต่ง โปรดอภัยให้ด้วยค่ะ

เกี่ยวกับนิยาย
ชื่อเรื่องและการแนะนำเรื่องย่อ : ความรู้สึกแรกที่ได้อ่านชื่อ "อักษรา จันทรา" เลยเนี่ย คิดว่ามันเป็นนิยายรักแบบผู้ใหญ่เต็มๆเลยค่ะ เพราะดูจากคำที่ใช้แล้ว ถือว่าเป็นคำที่สวยมากเลยทีเดียว ทีแรกไม่คิดด้วยค่ะว่าเป็นนิยายแฟนตาซี เพราะติดภาพแฟนตาซีที่ต้องมีชื่อแปลกๆภาษาอังกฤษน่ะค่ะ พอลองอ่านดูก็...อื้อ แบบนี้ก็เป็นแฟนตาซีเหมือนกันนี่นา

ในส่วนของเรื่องย่อกับข้อมูลเบื้องต้น อยากให้ใส่จุดเด่นของเรื่องนี้เข้าไปมากขึ้นนิดนึงค่ะ น่าจะโดดเด่นได้มากกว่านี้อีก แต่โดยรวมก็ถือว่าทำออกมาได้ดีแล้วค่ะ ;)

โครงเรื่อง
พล็อตเรื่อง : ในส่วนของพล็อต พบว่ายังไม่ค่อยฉีกจากแนวข้ามมิติเท่าไรนักค่ะ แต่โดยส่วนตัวแล้วไม่คิดว่าเป็นปัญหาเท่าไร เพราะเรื่องพล็อตซ้ำๆ หรือคล้ายคลึงกันมันพบเจอได้ทั่วไป หากแต่วิธีการนำเสนอต่างหาก ที่จะเป็นตัวตัดสินว่านิยายเรื่องนี้โดดเด่นหรือไม่

การเปิดเรื่อง : การเปิดเรื่องนี้ผู้แต่งทำได้ดีค่ะ โดยเริ่มต้นจากชีวิตปกติของศิลา แต่ท่ามกลางความปกตินั้น ผู้แต่งก็ได้แทรกเอาเหตุการณ์น่าตกใจ คือการที่เขาเกือบออกจากตึกไม่ทัน มาดึงความสนใจของนักอ่านได้ดีทีเดียว แต่หลังจากทำให้นักอ่านโล่งใจด้วยการที่เขาสามารถออกจากตึกได้ ท่านผู้แต่งก็ทำให้นักอ่านได้ตกใจอีกครั้ง เมื่อระหว่างทางกลับบ้านนั้นศิลาเกิดถูกกระชากกระเป๋าขึ้นมา ครั้นวิ่งตามไปก็ไม่พบ กลับเจอศาลเจ้าแห่งหนึ่ง จากนั้นก็มีพายุทอร์นาโด พัดศิลาขึ้นไปบนอากาศ ลอยอยู่ครู่หนึ่งก็ตกลงมาในดินแดนประหลาด สำหรับการเปิดตัวเช่นนี้ บอกตามตรงว่าชอบมากค่ะ เพราะนอกจากจะดึงอารมณ์นักอ่านได้แล้ว เนื้อเรื่องยังกระชับดีทีเดียวค่ะ

ถ้อยคำภาษา
ภาษาที่ใช้และการบรรยาย : ภาษาที่ใช้นั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากเลยค่ะ บอกตรงๆว่าถูกใจ :) ส่วนการบรรยายนั้นโดยรวมทำออกมาได้เยี่ยมเลยค่ะ เรื่องการบรรยายถึงสิ่งก่อสร้างหรือภูมิทัศน์ต่างๆทำได้ดี แต่เหมือนจะไม่ค่อยเห็นการบรรยายเกี่ยวกับหน้าตาหรือรูปร่างของตัวละครเท่าไรนะคะ อย่างเช่น ศิลาที่เป็นตัวเอกนี่ยังนึกหน้าตาเขาไม่ออกเลยอ่าค่ะ อันนี้ไม่นับตัวละครที่ไม่โดดเด่นนะคะ เพราะตัวละครเหล่านั้นก็ไม่จำเป็นต้องบรรยายอะไรมากอยู่แล้ว

คำผิด/ประโยคผิดเพี้ยน : เรื่องการใช้คำนี่ไม่มีปัญหาเลยค่ะ ส่วนเรื่องคำผิดยังมีให้เห็นอยู่บ้าง แต่น้อยมากๆ น้อยขนาดที่ไม่กระทบต่ออารมณ์ของผู้อ่านเลยค่ะ ทำได้ดีมากเลยค่ะ

ตัวเนื้อหา
การดำเนินเรื่อง : การดำเนินเรื่องก็ไม่เร็วไม่ช้าค่ะ โดยรวมแล้วยังอยู่ในจังหวะที่เหมาะสม แต่ยังมีบางจุดที่อารมณ์ยังขาดอยู่นิดหน่อยนะคะ คือตั้งแต่ศิลามาที่นี่ เขาก็ต้องรับหน้าที่เป็นผู้แต่งตั้งราชาขึ้นครองบัลลังก์ แต่เกิดมีปัญหาถกเถียงขึ้นมา ซึ่งจุดนี้ เรายังไม่ค่อยรู้สึกอินไปกับปัญหาดังกล่าวเท่าไรเลยค่ะ อาจเป็นเพราะเรายังติดความรู้สึกว่าศิลาเป็นคนนอกอยู่ ปัญหาที่เกิดขึ้นนั้นมันจึงไม่ได้กระทบกับเขาเท่าไรนัก ตัวศิลาเองก็ดูไม่ได้ร้อนใจกับมันเท่าไร เขาก็แค่อยากทำให้มันจบๆเพื่อจะได้กลับบ้าน เราเลยรู้สึกว่ามันไม่ค่อยกระตุ้นอารมณ์น่ะค่ะ

ฉาก/สถานที่ : เรื่องฉากทำได้ดีทีเดียวค่ะ รายละเอียดค่อนข้างชัดเจน สามารถจินตนาการตามได้ง่าย ทีแรกเหมือนจะเป็นแฟนตาซีแบบไทยๆ แต่ดูการแต่งกายและประติมากรรมต่างๆแล้วน่าจะก้ำกึ่งระหว่างไทยกับจีนโบราณ มากกว่า ซึ่งเราคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีมากจริงๆ โดยเฉพาะเครื่องแต่งกายแบบจีน ซึ่งมันทำให้ตัวละครแต่ละตัวดูมีความองอาจมากขึ้น เหมาะกับเรื่องราวที่เกี่ยวกับราชบัลลังก์ หรือราชวงศ์แบบนี้ล่ะค่ะ ;)

ส่วนเรื่องบทสนทนาก็ไม่มีปัญหาค่ะ มีความสมจริงในความแตกต่างของภาษาที่แต่ละคนใช้ ทำให้ศิลาต้องค่อยๆปรับตัวเพื่อเรียนรู้ภาษาใหม่ (เอาไว้ใช้จีบสาวรึเปล่าน๊อ?)

ความสมเหตุสมผล : เท่าที่อ่านมา ยังไม่รู้สึกสะดุดในเรื่องของความเป็นได้ หรือความเป็นเหตุเป็นผลเลยค่ะ ดีมากเลยจริงๆ

ความสนุก/น่าติดตาม : อยู่ในเกณฑ์ดีค่ะ นอกจากความน่าสนใจในบุคลิกส่วนตัวของศิลาแล้ว ตอนนี้เริ่มจะมีเรื่องความสัมพันธ์เข้ามาเกี่ยวข้องอีก ทำให้น่าสนใจมากขึ้นด้วยค่ะ

ตัวละคร
สีหน้า/ท่าทาง : โดยส่วนตัวยังคิดว่าน้อยเกินไปนิดหนึ่งค่ะ หากเพิ่มเข้าไปได้ก็จะทำให้เห็นภาพได้ชัดเจนขึ้น

คาแรคเตอร์ : ตัวละครแต่ละตัวมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวดีทีเดียวค่ะ สามารถแยกแยะได้ว่าใครเป็นใคร อาจเพราะตอนนี้ตัวละครยังไม่มากนัก ทำให้นักอ่านสามารถจดจำพวกเขาได้อย่างไม่ยากเย็น ถือว่าทำออกมาได้ดีมากเลยค่ะ

อื่นๆ
การใช้สัญลักษณ์/อีโมติคอน : เรื่องการใช้สัญลักษณ์เหมาะสมดีค่ะ แถมนิยายเรื่องนี้ยังไม่มีการใช้อิโมติค่อนเลยสักตัวเดียว เยี่ยมเลยค่ะ :)

สรุปโดยรวม : โดยส่วนตัวแล้วชอบวิธีการนำเสนอเรื่องราวค่ะ มันดูเป็นศิลปะดี :) แต่ยังมีติดขัดอยู่บ้างในส่วนของการบรรยายเกี่ยวกับตัวละครค่ะ แต่ในภาพรวมก็ถือว่ายังจัดอยู่ในเกณฑ์ดี เรื่องของพล็อต แม้จะดูไม่ค่อยแหวกแนวนัก แต่ก็ทำออกมาได้น่าอ่าน แอบเห็นว่าผู้แต่งกำลังจะปรับปรุงงานใช่มั้ยค่ะ แอบเอาใจช่วยและให้กำลังใจอยู่ห่างๆจ้า ^ ^