คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผมน่ะหล่อสุด2
มาแว้วครับ ผมสุดหล่อยุนโฮมารายงานตัวแล้วคร้าบบบบบบบบ
ถึงไหนแล้วครับเนี่ย......อ๋อ....ถึงตอนที่อ๊กแทคยอนกำลังจะลวนลามผมแล้วช่ายป่ะครับ.....เอ๋...ไม่ใช่...แค่โน้มหน้ามาหาเหรอครับ....ฮึฮึ
คนอ่านไม่รู้อะไรซะแล้ว ก็มันไม่โน้มหน้าเข้ามาเฉยๆอ่ะสิครับแมร่ง เจือกจ้องตาผมด้วย (ได้ข่าวว่าผู้กำกับสั่งให้หมีมองกล้อง - -) ตอนนั้นผมไม่รู้เป็นอะไรครับเหมือนโดนสะกด ละสายตาจากตาคมๆนั้นไม่ได้ เราจ้องตากันอยู่พักหนึ่งไอ่หมีดำ มันก็ยิ้มขำเล็กๆครับ โหวววว
ผมนี่คิ้วกระตุกตื่นจากฝันกลางวันกันเลยทีเดียว เหมือนโดนหัวเราะเยาะอยู่กลายๆ มันหัวเราะอะไรว่ะหรือกูทำหน้าตลกมากรึไง
แมร่งไม่รู้จักจ้าวแห่งหมีจอง ยุนโฮ ซะแล้ว เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวซักดอก ว่าแล้วผมก็ค้อนควับให้มันทีหนึ่ง แล้วก็สบัดหน้าหนีครับ
ได้ยินเสียงมันหัวเราะแว่วๆมาตามลมแล้วของขึ้นครับ ผมเลยเอื้อมมือไปหยิกสีข้างมันเล็กน้อยเป็นการเตือน มันก็บิดตัวหนีทำหน้าบิดเบี้ยวอยู่พักหนึ่งล่ะครับ เชอะไอ่สำออย
"คุณยุนโฮหันหน้ามามองกล้องด้วยครับ" น่านโดนตากล้องว่าเลยกรู ชิชิ ถึงจะหงุดหงิดแต่ผมก็หันไปมองกล้องโดยดีครับ จะได้เสร็จจากการถ่ายชุดนี้ซักที ท่ามันส่อสุดชีวิต สุดหล่อเครียดครับ นี่มันถ่ายลงคอลัมหนุ่มหล่อแห่งเกาหลีหรือลงคอลัมฮาเร็มของจอง ยุนโฮกันว่ะ แมร่ง
"คุณแทคยอนก้มลงไปอีกครับ.....อีกครับ.........อีกนิดครับ.......นั่นแหละครับ.... แชะๆ....แชะๆ"
กรี๊ดดดดด หมีอยากตาย ตากล้องเมริงไม่สั่งให้มันจูบแก้มตรูเลยล่ะ
ผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดข้างแก้ม ผมแทบไม่กล้ากระดิกเลยครับกลัวถ้ากระดิกหน้าแค่นิดหน่อยและแก้มผมมันจะไปกระแทกโดนปากมันน่ะสิครับ
แล้วเราก็โพสท่าถ่ายกันอีกหลายภาพสำหรับชุดนี้ แต่ล่ะท่านี่ เฮ้ออออ หมีเซ็ง
พอเสร็จแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องกลับแล้วล่ะครับ ฮ้าาาาาา ได้กลับไปหาของกินที่หอแล้วโว้ยยย
ก่อนอื่นต้องหาคนกลับเป็นเพื่อนครับ หน้าตาหล่อๆอย่างผมกลับคนเดียวไม่ปลอดภัยเดี๋ยวโดนฉุดครับ ( ตอนมามันยังมาได้ - - )
อืม....ใครดี.....ซีวอนละกันอย่างน้อยก็สนิทสุดในสามคนนี้
"ซีวอนนายกลับเลยรึป่าว?" ถามหยั่งเชิงก่อนครับ ยิงตรงไปเดี๋ยวสิงโตตื่นครับ
"ครับกลับเลยครับ พี่ล่ะครับ?" ซีวอนหันมาตอบแถมยิ้มหล่อให้ทีนึง แหมมมม ไม่ต้องก็ได้ตรูไม่ใช่สาวน้อยที่จะมาหลงเสน่ห์สิงโตง่ายๆหรอกนะ หึหึ
"กลับเลยเหมือนกัน" แล้วผมก็ยิ้มหวานให้ทีนึง รอ...รอ
"งั้นกลับกับผมมั้ยครับ" โป๊ะ เช้ะ 555 ผมจะตั้งชื่อรอยยิ้มนี้ว่ายิ้มกระชากใจสิงโต 555
"จะดีเหรอ...บ้านนายอยู่แถวไหนอ่ะ ถ้าคนละทางก็ไม่เป็นไรนะ เกรงใจอ่ะ" มารยาหมีร้อยเล่มเกวียน ฮิฮิ
"ไม่เป็นไรครับ ผมไปส่งได้ ถือว่าไปขับรถเล่นล่ะกัน นะครับ ให้ผมไปส่งนะ" แหมมม นู๋สิงโต อ้อนขนาดนี้ก็ป่ะกันเลยป่ะ โรงแรมใกล้ๆนี่แหละ เฮ่ยยยย ไม่ช้ายยย
"ตะ ตู้ด ตะ ดี่ ดี้" เสียงโทรศัพท์ของซีวอนครับ - -
มันยิ้มให้ผมทีนึง ก่อนจะผละออกไปรับโทรศัพท์ ก็ไม่ไกลหรอกครับผมพอได้ยินอ่ะว่าเค้าคุยอะไรกันบ้าง
"ครับ.....ผมทำงานเสร็จแล้วครับ.....ใช่ครับกำลังจะกลับเดี๋ยวจะไปส่งพี่ยุนโฮด้วยน่ะครับ.....เอ๋??เหรอครับ....แต่ว่าแม่ครับตอนนี้ไม่ได้ผม.......โธ่แม่ครับ......ไม่ได้ครับผมต้องไปส่งพี่เค้าก่อน................." แล้วก็อะไรต่ออีกก็ไม่รู้ครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากฟังนะครับ
แต่ผมรู้สึกว่ามีอะไรทะมึนๆอยู่ข้างหลังผมน่ะครับ ผมเลยหันไปมอง อ๋อออ ไอ่หมีดำครับ มันยิ้มขำๆแบบที่ยิ้มตอนถ่ายแบบให้ผมครับ
เห็นแล้วแมร่งของขึ้นครับ ชิ ผมเลยสบัดหน้าหนีซะเลย
"โอ้ย.." ผมร้องออกมาเบาๆครับ ก็ไอ่หมีดำมันกระตุกแขนผมแล้วลากให้เดินตามมันไปครับ
"คุณจะพาผมไปไหน" ผมถามไอ่หมีดำที่กึ่งลากกึ่งจูงผมมาที่จอดรถ
"ไปส่ง" มันตอบทั้งๆที่ไม่ได้หันมามองหน้าผม และลากผมเดินต่อไป
"ไม่เป็นไรผมจะกลับกับซีวอน" มันหยุดเดินหันมามองผมเล็กน้อยแล้วเดินต่อ
"ไม่ได้ยินเหรอผมบอกว่าผมจะกลับกับซีวอนไง" ไม่ได้ครับให้ตายผมก็ไม่ยอมกลับด้วยหรอก เพราะผมเริ่มเหม็นหน้ามันขึ้นมาแล้วน่ะสิ
มันแมร่งก็ไม่สนใจผมเลยครับ ลากผมไปจนถึงรถสปอร์ตคันหรูสีดำเหมือนเจ้าของ พอถึงปุ๊บมันก็เปิดประตูฝั่งคนขับแล้วดันให้ผมเข้าไปครับ ผมก็งงสิครับ เมริงจะให้กรูขับรึไงว่ะ
"ข้ามไปฝั่งนู้น" ห๊าาาา เมิงจะให้กรูไปยังง้ายย ตัวกูก็ไม่ใช่เล็กๆ ผมนั่งทำหน้างงใส่มันครับ
"จะไปดีๆรึป่าว" แล้วมันก็โน้มหน้าเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว ผมแทบจะกระโดดแผล่วไปที่นั่งด้านข้างคนขับกันเลยทีเดียว ผมไม่ได้กลัวมันนะ ขอบอก เดี๋ยวจะหาว่าผมป๊อด กะแค่ไอ่หมีดำยักษ์อ่ะ ชิวๆ แล้วมันก็ลงมานั่งปิดประตูแล้วกดล็อคอย่างรวดเร็ว มันเกิดขึ้นเร็วมาก
กว่าสมองหมีที่กำลังประมวลผลหาทางหนีอยู่จะสั่งให้เปิดประตูหนี ไอ่หมีดำยักษ์ มันก็กดล็อคประตูไปแล้วครับ T^T
"บรืนนนน" เครื่องถูกสตาร์ทแล้วรถคันหรูก็ถอยออกทันที
"ผมบอกคุณแล้วไงว่าจะกลับกับซีวอนน่ะ" ผมหันไปแหวใส่คนขับร่างหมียักษ์ทันทีที่รถออกสู่ถนน
"คุณก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าซีวอนเค้ามีธุระน่ะ คุณจะไปรบกวนเค้ารึไง" เป็นประโยคยาวๆประโยคแรกที่มันพูดแล้วดูมีสาระที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยิน
"ชิ" พอเถียงไม่ออกผมก็สบัดหน้าหนีไว้ก่อนดิครับ 555
"หึหึ.." ได้ยินนะโว้ยยยยยยย มันหัวเราะผมอีกแล้วครับนี่มันครั้งที่เท่าไหร่ของวันแล้วว่ะเนี่ย เมิงหัวเราะอย่างนี้กรูเสียเซลฟ์นะโฟ้ยยยย
"ขำไร" ผมถามห้วนๆพร้อมกับหันไปมองจิกมันครับ มันก็เหลือบตามามองผมนิดนึงก่อนจะหันไปขำต่อ
อ้ากกกกขัดใจหมีโว้ย
"ผมถามว่าคุณขำอะไร" เริ่มขึ้นเสียล่ะครับ งานนี้มรึงไม่ตอบมีตะลุมบอนในรถแน่ ฮึ่มม
"มีแค่ผมกับคุณ คุณคิดว่าผมขำอะไรล่ะ ผมคงขำเกียร์รถ กับกระจกมองหลังมั้ง" อ่าวเชี่ยย เหมือนมันด่าอ้อมๆว่ากูโง่
"แล้วขำผมทำไมล่ะ" ผมยังจิกไม่เลิกครับ มันก็เหลือบตามามองนิดๆก่อนจะเพ่งสายตามองถนนต่อและตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า
"ก็คุณน่ารักดี" แล้วก็ตบท้ายด้วยหันมายักคิ้วข้างซ้ายให้ทีนึง
"..........."
".........." เงียบครับ อึ้งอยู่ รู้สึกหน้ามันร้อนๆนะครับ เจอไม้นี้ก็เงียบเลยซิครับ แต่ก็แอบพึมพำออกมานิดหน่อยเดี๋ยวมันได้ใจนึกว่าผมอายจนพูดไม่ออก
"ก็ผมไม่ชอบ มันเหมือนโดนหัวเราะเยาะ" ผมงุบงิ้บๆกับตัวเองไม่รู้ว่ามันจะได้ยินรึป่าว
"อะไรนะครับ โดนผมแซวหน่อยเขิลจนพูดไม่เป็นภาษาเลยเหรอคับ" อ้ากกกก ไอ่หมีดำ เมิงดูถูกกรูเกินไปแล้ว
"ผมบอกว่าผมไม่ชอบได้ยินแล้วมันของขึ้นอยากต่อยปากหมีโว้ยยยยยย" ผมตะโกนลั่นรถ รู้สึกทั้งอายทั้งโกธร หน้าก็ร้อนเหมือนจะระเบิดเอาให้ได้
"หึหึ" ดูม้านนนน ดูมันสิคร้าบบบ ผมคำรามลั่นรถขนาดนี้มันยังไม่กลัวแถมยังมาหัวเราะผมอีก ผมจะทำยังไงดี๊ โว้ย ว้าก อ้าก
"เชอะ!!" ชีวิตผมก็ทำได้แค่นี้แหละครับ ค้อนทีนึงแล้วก็สบัดหน้าหนีจนคอแทบหลุด
"หึหึ" เอ่อเมิงขำต่อไปไอ่หมีดำยักษ์ กรูไม่สนเมิงแล้วโว้ย
"แต่ผมชอบนะ....." อะไรเมิงชอบอะไร ผมผึงหูรอฟังครับแต่ไม่หันไปมอง ทำเป็นไม่สนใจแมร่ง
"เวลาที่คุณค้อนแล้วก็สบัดหน้าหนี.....เห็นแล้วของผมก็ขึ้นเหมือนกัน" แล้วมันก็คว้ามือผมไปว่างแหมะ บนกระด๊องกระเด๊งของมานน
คร้าบบบบบบบบ T^T กรี๊ดดดดดดดดดดด T^T
"นายยยยยย ไอ่หื่นกามมมมมมม" >////////<
ความคิดเห็น