คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Chapter 18 : Sage Performance (1)
Chapter 18 -- Sage Performance (1 ) --
“อะไรนะ! ละครเวที?!”
เสียงหวานๆ เสียงหนึ่งที่แสนจะคุ้นเคยตวาดดังลั่นห้อง
“อูย...เบาๆ หน่อยสิฟราน! ก็ได้ยินชัดแล้วนี่นา!”
คาร์ยกมือขึ้นอุดหูพลางบ่นอบอุบ
หลังจากที่ฟรานหยุดเรียนไปในวันจันทร์ตามความประสงค์ของฟิวส์ที่อยากให้ฟรานพักผ่อนเยอะๆ ใครจะไปรู้ว่าพอมาโรงเรียนในวันต่อมา แทนที่เขาจะได้พบกับความห่วงใยของเพื่อนร่วมห้อง กลับต้องมาเจอกับเรื่องที่น่าปวดหัวเช่นนี้แทนซะได้
ต่อจากงานเทศกาลก็เป็นละครเวที
...ฟรานอยากจะบ้าตาย!
“ย้ำว่าปฏิเสธไม่ได้ นี่เป็นงานใหญ่ของโรงเรียน ฟรานก็รู้ดีนี่! เมื่อวานนี้พวกเราจัดวางตัวละครไว้เรียบร้อยหมดแล้ว ส่งให้คณะกรรมการเรียบร้อยแล้วด้วย”
“...ไม่คิดจะโทรมาถามความสมัครใจกันสักคำเลยเหรอ?”
ร่างบางพองลมที่แก้มอย่างเง้างอนด้วยอารามที่โดนขัดใจ แต่คาร์กลับยักไหล่ใส่เขาหน้าตาเฉย ก่อนจะขู่ขึ้นมาเสียงเรียบ
“ถ้ายังไม่เลิกบ่น ฉันมั่นใจว่าบทของ ‘เจ้าชายอัลบา’ จะถูกเปลี่ยนคนแสดงภายในวินาทีนี้อย่างแน่นอน”
“...ฟรานไม่กล้าแล้วฮะ คุณชายคาร์”
คาร์ยักคิ้วหลิ่วตาให้ฟรานด้วยท่าทางกวนบาทายิ่งนัก ก่อนที่จะเดินตัวปลิวหนีไปแจ้งข่าวดีให้แก่เพื่อนทั้งห้องที่นั่งลุ้นอยู่ตั้งนานว่าคาร์จะกล่อมฟรานสำเร็จหรือไม่
ร่างน้อยพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความเซ็งจัด ละครเวทีของโรงเรียนถือว่าเป็นงานที่ยิ่งใหญ่มากๆ ถ้าพลาดคือตายสถานเดียว เพราะคนที่ได้รับเชิญมาต่างก็เป็นคนใหญ่คนโตกันทั้งนั้น แต่ก็ยังดีที่คนแสดงส่วนใหญ่นั้นล้วนแต่เป็นคนรู้จักที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีอยู่แล้ว
“เล่นเหมาผู้ชายมาแสดงหมดเลยแบบนี้จะดีเหรอ? คาร์”
“มันไม่หนักหัวใครหรอกน่า สมัยนี้มันเป็นยุคที่กระแสชายรักชายจะครองโลกได้อยู่แล้ว ฉันรับรอง...งานนี้เรากำไรรวยเละแน่!”
คนที่เป็นถึงคุณชายของตระกูลที่รวยล้นฟ้าเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใคร่จะใส่ใจฟ้าดินสักเท่าไหร่นัก
งานนี้ก็ได้แต่หุบปากแล้วทำตามแต่โดยดีเท่านั้นแหละ...
--Change! --
ภายในห้องโถงใหญ่ ปรากฏร่างของบุคคลจำนวนหนึ่งกำลังนั่งล้อมวงปรึกษากันด้วยใบหน้าเคร่งเครียด แต่เนื้อหาสาระที่พูดถึงนั้นก็ไม่ถึงกับเป็นเรื่องแนววิชาการมากจนเกินไป กระดานไวท์บอร์ดถูกเขียนด้วยหมึกสีแดงตัวใหญ่เบอเริ่มไว้พอเป็นพิธีว่า ‘การประชุมเกี่ยวกับละครเวทีปีการศึกษา 2552’
คนที่นั่งหน้าสลอนอยู่ทั้งสิ้นหกชีวิตอันเป็นตัวละครหลักนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นใด...ฟิวส์ ฟราน คิริว แบล็ค โซล และคาร์ นั่นเอง
ถึงได้บอกว่ามีแต่คนหน้าตาคุ้นๆ ทั้งนั้นยังไงล่ะ
“ปีนี้เราจะแสดงเรื่องสโนไวท์...ไม่ใช่สโนไวท์ที่โบราณคร่ำครึนั่น แต่เป็นสโนไวท์ภาคพิสดาร!”
คาร์ผู้รับหน้าที่นักแสดงควบกับผู้กำกับพูดอย่างมาดมั่น ก่อนจะแจกจ่ายหนังสือบทละครให้ได้รับกันถ้วนหน้า
เสียงพลิกหน้ากระดาษดังขึ้นระรัว บรรยากาศในห้องแห่งนี้เงียบกริบลงไปในบัดดล ทั้งหกชีวิตล้วนกำลังจมจ่อมอยู่กับโลกแห่งตัวอักษรและจินตนาการ...
สโนไวท์ภาคพิสดาร
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีหญิงสาวนางหนึ่งผู้เลอโฉมยิ่งนามว่า ‘สโนไวท์’ เธออาศัยอยู่ในป่ากับคนแคระทั้งเจ็ด วันหนึ่งได้มีเทวดามาแจ้งแก่เธอว่าหากกินแอปเปิ้ลแล้วจะได้พบกับเจ้าชายอันเป็นเนื้อคู่ เธอกัดมันในทันทีโดยไม่ลังเลก่อนจะล้มลงไป ในเวลาเดียวกัน ก็ได้มีเจ้าชายที่แสนจะหล่อเหลาผู้หนึ่งนามว่า ‘อัลบา’ มาพบเธอเข้า ด้วยความสงสัยใคร่รู้ เขาจึงสอบถามเรื่องราวจากเหล่าคนแคระทั้งเจ็ด เมื่อรู้ความกระจ่างชัด เจ้าชายก็อุ้มร่างของเธอไปใส่ไว้ในโลงแก้ว ในขณะที่กำลังจะจุมพิตก็ได้มีเจ้าชายหน้าหวานนาม ‘ครีอา’ เดินทางผ่านมาเข้าอย่างพอดิบพอดี พวกเขาตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกพบ เจ้าชายอัลบาจึงละความสนใจจากสโนไวท์โดยที่ยังไม่ทันจะได้จุมพิต ต่อมาเจ้าชายอัลบาและเจ้าชายครีอาก็ได้แต่งงานกัน สโนไวท์รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก แต่ก็ได้พบรักกับเจ้าชายนาม ‘เพชา’ ในคราหลัง ส่วนเทวดาที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดก็นึกครึ้มอกครึ้มใจว่าทำไมตนเองถึงไม่มีความรักกับเขาบ้าง ในเวลานั้นเอง เขาก็ได้พบกับมนุษย์ผู้หนึ่งและตกหลุมรักกันในทันที เทวดาจึงละยศของตนบนสวรรค์และลงมาอยู่ร่วมกับมนุษย์ผู้นี้ที่โลกมนุษย์ ท้ายที่สุด คู่รักทั้งสามคู่ก็ไปร่วมรับคำอวยพรจากราชาและราชินีของอาณาจักร และครองรักกันอย่างมีความสุขสืบมา
“ใช้ตัวละครหลักหกคน นอกนั้นจะเป็นตัวประกอบที่มีบทไม่มากอย่างราชา ราชินี ชาวบ้าน และคนแคระทั้งเจ็ด ซึ่งไม่ได้มาร่วมประชุมในครั้งนี้”
“บทของแต่ละคนล่ะ?”
แบล็คเอ่ยแทรกขึ้น เป็นเหตุให้ได้รับสายตาเขียวปั๊ดจากน้องชาย (ไม่แท้) เข้าอย่างเต็มรัก
“สโนไวท์ คิริว เจ้าชายอัลบา พี่ฟิวส์ เจ้าชายครีอา ฟราน เจ้าชายเพชา พี่โซล เทวดาและผู้กำกับ ฉัน สุดท้าย...มนุษย์ พี่แบล็ค”
“คาร์เรียกพี่แบล็คว่า ‘พี่’ ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ?”
ฟรานถามนอกเรื่องขึ้นมาพร้อมกับดวงตากลมโตที่ฉายประกายวิบวับ แต่คาร์ก็มิได้ให้ความสนใจแต่ประการใด เขาเลือกที่จะเมินคำถามของฟรานไปเลยเสียด้วยซ้ำ
“เริ่มซ้อมตั้งแต่เย็นวันนี้โดยไม่มีข้อโต้แย้งแต่ประการใด เลิกประชุม”
คาร์ตัดจบอย่างง่ายดายก่อนจะเดินจ้ำอ้าวออกไปอย่างรวดเร็วโดยมีแบล็ควิ่งตามไปติดๆ
...ทิ้งให้บุคคลที่เหลือได้แต่นั่งมองตาละห้อยด้วยความสงสัยสุดหัวใจ...
To Be Continue
สวัสดีค่ะ >w< ก่อนอื่นก็คงต้อง Happy New Year ย้อนหลังกันก่อนนะคะ ที่หายไปนานก็ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ...เป็นหวัดต่อจากฟรานรับปีใหม่เลย T^T (เป็นวันที่ 1 ม.ค.) พอหายจากหวัดก็มาเจอกิจกรรมโรงเรียนเยอะแยะ ทั้งเหนื่อยทั้งล้าเลยค่ะ TT-TT
PS.ตอนนี้สั้นหน่อยนะคะ รับรองว่าตอนหน้าที่เป็นวันแสดงจริงยาวกว่านี้แน่นอนค่ะ >w<!
8/ม.ค./53 อัพ
19/ก.พ./55 Re-write
ความคิดเห็น