คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 13 : Festival (2)
Chapter 13-- Festival (2 ) --
หลังจากผ่านพ้นเหตุการณ์ที่ทำให้ผู้คนมากหน้าหลายตาต้องช้ำในช้ำใจกันครั้งยิ่งใหญ่ไปแล้ว ถึงแม้ว่าคิริวจะรับปากเสียดิบดีว่าจะช่วยดูแลน้องชายสุดที่รักของฟิวส์ให้ อีกทั้งยังพ่วงโซล แฟนของคิริวที่อาสาจะมาช่วยเฝ้าให้อีกแรงหนึ่ง เพราะตนเองก็กะจะมาเฝ้าคิริวอยู่แล้วเหมือนกัน แต่ลงท้ายฟิวส์ก็เลือกที่จะมานั่งตีหน้ายักษ์เฝ้าฟรานด้วยตัวเองอยู่ดี
แน่นอนว่าคนที่ใช้บริการค็อฟฟี่ช็อปปีศาจเกินสามร้อยบาทนั้นย่อมมีอยู่ถมเถไป...
แต่มาเจอยักษ์สองตัว เอ๊ย! สองตน เฝ้าอยู่แบบนี้ ใครมันจะไปกล้าเฉียดเข้าใกล้ล่ะ!
ด้วยเหตุนี้เอง ทำเอาโปรโมชั่นพิเศษของห้องหายวับไปในพริบตา ทว่าก็ยังคงมีคนหลงผิดเข้ามาใช้บริการเรื่อยๆ งานนี้พวกเขาก็เลยกอบโกยกำไรกันไปกองเบ้อเริ่ม แถมยังไม่มีอะไรขาดทุนเลยสักนิดอีกต่างหาก!
ผ่านไปราวๆ สามชั่วโมงหลังจากที่ร้านขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแล้ว ในที่สุดฟรานและคิริวก็ได้รับการปล่อยตัวให้เป็นอิสระจากการยืนเป็นหุ่นโชว์หน้าร้านเสียที
สำหรับคู่ของคิริวกับโซลนั้น พวกเขาหายวับไปแทบจะในทันที ชนิดที่คนรอบข้างเพิ่งจะยืนเหม่อไปได้ไม่นานนัก พอหันกลับมาอีกทีทั้งสองก็ไม่อยู่แล้ว เหลือเพียงแต่ฟิวส์ ฟราน แบล็ค และคาร์ ที่ได้แต่ยืนมองหน้ากันไปมาตาปริบๆ
“มาเร็วไปเร็วดีนะสองคนนั้น”
“อืม...”
ฟิวส์ตอบรับคำพูดของแบล็คสั้นๆ เพราะ ณ จุดนี้ เขาก็ยังคงยืนบื้ออยู่ไม่หาย
สุดท้ายคาร์จึงต้องลงมือลากแบล็คและฟรานให้รีบจรลีไปจากบริเวณแห่งนี้โดยเร็ว ซึ่งฟรานเองก็ไม่ลืมที่จะดึงมือพี่ชายสุดที่รักของตนให้เดินตามมาด้วยก่อนที่จะถูกทิ้งไว้ให้ยืนใจลอยต่อไปอยู่ตัวคนเดียว เพราะเขานั้นโดนคาร์เมินไปโดยสมบูรณ์แบบแล้วนั่นเอง
สี่ชีวิตเดินระหกระเหเร่ร่อนไปตามร้านรวงต่างๆ ที่ตั้งเรียงรายกันอยู่มากมายก่ายกองเสียจนนับไม่ถ้วน จำนวนของมันนั้นมากขนาดที่ว่าลำพังวันวันเดียว พวกเขาไม่มีทางเข้าไปเยี่ยมหน้าได้ครบทุกร้านแน่ๆ ซึ่งฟิวส์และแบล็คก็ได้แต่เดินตามคาร์ที่ลากฟรานวิ่งวนไปมาเข้าออกร้านนู้นทีร้านนี้ทีอย่างร่าเริงต้อยๆ
ปัญหาไม่ได้หมดลงเพียงแค่นั้น อย่างที่รู้ๆ กันดีว่าร่างเล็กสองร่างที่เดินนำหน้าพวกเขานั้นมีระดับหน้าตา ‘ดี’ ถึงเพียงไร แล้วยิ่งพอมาเดินเคียงคู่กัน มันก็จะเป็นอะไรที่ต้องคูณความวุ่นวายเพิ่มเข้าไปอีกสองเท่าตัว
งานนี้พวกเขาเลยต้องมีการออกตัวประกาศความเป็นเจ้าของกันเสียยกใหญ่...
“ชื่ออะไรเหรอจ้ะ? มีแฟนหรือยังเอ่ยคนสวย?”
“ชื่อเหมือนแม่แกมั้ง แฟนก็ยืนหัวโด่อยู่นี่ไง ไสหัวไปไอ้หน้าหม้อ!”
หรือไม่ก็...
“สวยจังเลย หัวใจของพี่หล่นไปไหนแล้วน้า!”
“หมาคาบไปแล้วมั้ง ไอ้ตาบอดเอ๊ย! อย่ามายุ่งกับน้อง (ไม่แท้) ฉัน!”
อ้างอิงจากประโยคข้างต้น หลังจากที่ถูกแบล็คตอกกลับไปจนหน้าหงาย บุคคลผู้น่าสงสารคนนี้ก็ยังโดนคาร์ศอกใส่เข้าไปเต็มๆ ในข้อหาพูดจาน่าส่งไปนอนเล่นที่โรงพยาบาลสักสามปีอีกต่างหาก
แต่จากบทสนทนาอันแรก ก็ทำให้เห็นชัดอยู่เหมือนกันว่าฟิวส์นั้นเป็นคนที่ปากจัดเสียเหลือเกิน คราวก่อนปลาจวด คราวนี้ไอ้หน้าหม้อ สงสารคนแถวๆ นี้ที่ต้องสะดุ้งกันวันละตั้งหลายรอบเสียบ้างเถอะ แหม...ก็แบบว่าชาวบ้านชาวช่องเขาขี้เกียจหิ้วไปส่งห้องพยาบาลเพราะคนพวกนี้ดันเกิดอาการหัวใจกระตุกกะทันหันเพราะโดนด่าซ้ำเข้าหลายๆ รอบน่ะนะ
หลังจากได้กัดคนผ่านทางคำพูดไปพอหอมปากหอมคอ คาร์ก็เริ่มรู้สึกเซ็งมากขึ้นทุกที เพื่อป้องกันไม่ให้เด็กหนุ่มระเบิดลง พวกเขาเลยตัดสินใจพากันเดินขึ้นไปบนดาดฟ้า ตั้งใจจะไปนั่งเล่นพักผ่อนหย่อนใจกันเสียหน่อย
แต่ดูเหมือนว่าจะคิดผิด...
“คิริว? โซล?”
ร่างสองร่างที่กอดกันอย่างแนบชิดสะดุ้งสุดตัวผละออกจากกันในทันทีด้วยสภาพเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยและใบหน้าที่ขึ้นสีแดงก่ำ ภาพที่ปรากฏแก่สายตานั้นทำเอาผู้มาใหม่ตัดสินใจหันหลังวิ่งหนีปิดประตูดาดฟ้าดังปังไปแบบไม่เหลียวหลังในบัดดล ยินดีเปิดทางให้พวกเขา ‘ต่อ’ กันได้ตามสบาย
และดูเหมือนว่าฟิวส์จะเป็นใจให้คู่นี้เหลือเกิน เขาจึงอุตส่าห์ลงทุนไปนั่งทำป้าย ‘ห้ามเข้า’ มาแปะไว้หน้าประตูให้อย่างใจบุญ
แต่พอเสร็จสิ้นภารกิจ หันกลับมาอีกที...คู่พี่น้องไม่แท้นั่นก็ดันหายไปไหนกันแล้วก็ไม่อาจทราบ
เหลือแต่ร่างน้อยๆ ที่ยืนมองการกระทำของเขาตาแป๋วอยู่นี่ไงล่ะ!
“ทำอะไรเหรอฮะ? พี่”
“เอ้อ...สงเคราะห์สองคนนั้นนิดหน่อยน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก”
ร่างสูงว่าพลางส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ฟรานยังคงเอียงคอมองเขาอย่างงุนงง แต่แล้วร่างเล็กก็ต้องสั่นระริกเมื่อปะทะกับลมหนาวที่พัดวูบเข้ามาแบบเต็มๆ แถมชุดที่เขาใส่อยู่ก็ไม่ได้หนาพอจะกันลมได้ดีสักเท่าไหร่เสียด้วย
งานนี้พี่ชายที่แสนดีจึงสละเสื้อคลุมแวมไพร์ให้อย่างใจบุญอีกครั้งในรอบหนึ่งวัน
“จะดีเหรอฮะ”
นัยน์ตากลมโตฉายแววลำบากใจเล็กน้อยในขณะที่ออกปากถาม
“ดีแล้วครับ”
ร่างสูงยืนยันในเจตนาของตนอย่างชัดเจน แล้วจึงก้มลงจุมพิตที่พวงแก้มนุ่มของฟรานเบาๆ ให้พอชื่นใจ ก่อนที่ทั้งคู่จะตกลงปลงใจตั้งท่าจะลงไปตะลุยเล่นกิจกรรมข้างล่างตึกกันต่อ
...ปล่อยให้คนที่มันจะทำ ‘อะไรๆ’ กัน ทำไอ้ ‘อะไรๆ’ นั่นต่อไปเถอะ!...
To Be Continue
มาอัพแล้วค่ะ >w< ไชโยให้กับไรเตอร์หนึ่งที....สอบเสร็จแล้ว! อันที่จริงเลิกตั้งแต่บ่ายโมง มาอัพช้าไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีแอบหนีไปเที่ยวห้างมาอ่าค่ะ - -^
17/ธ.ค./52 อัพ
15/ก.พ./55 Re-Write
16/ก.พ./55 แก้ไขเลขตอน
ความคิดเห็น