ลำนำรักในรอยทราย

                                                                                                                                                    


                   เสียงดังจอแจและจำนวนผู้คนเหลือคณานับทั้งที่เป็นเวลาพลบค่ำรวมทั้งแสงไฟจากคบเพลิงที่จุดสว่างอยู่ทุกซอกมุมในตลาดแลกเปลี่ยนสินค้ากลางเมืองธีบีสเป็นตัวบ่งชี้ความผิดปรกติ  จำนวนผู้คนที่ยังแวะเวียนเข้าออกตลาดแม้เป็นเวลาอโคจรยิ่งทำให้ชายหนุ่มร่างสูงแปลกใจ 
                   บุรุษร่างสูงในชุดคลุมหน้าออมครอมมองความอึกทึกรอบตัวอย่างไม่ใคร่สบายใจ   เขาและชาเรสเพิ่งผ่านการเดินทางข้ามทะเลทรายที่ทรหดมา  ความอยากพักผ่อนย่อมมีอยู่มาก  แต่จำนวนผู้คนแบบนี้เห็นทีจะยากในการหาที่พัก  ร่าวสูงรั้งสายจูงเบาๆ เมื่อพาหนะยอดทรหดหยุดนิ่งเขาก็เดินเข้าหาร่างบางที่นั่งบนหลังอูฐ
                                "เจ้ารอก่อนนะ  ข้าจะไปหาดูที่พัก"
                                "คนมากนัก...หากหาไม่ได้จริงๆ..เราพักที่ศาลาคนเดินทางก็ได้" เสียงตอบกลับมาเป็นเสียงสตรี หวานน่าฟังทว่าดวงตาสีนิลดังรัตติกาลคู่สวยจับใจกลับดูเย็นชาราวไร้ชีวิต 
                                 "วันนี้คนมากมาย   มาทำอะไรก็ไม่รู้...ข้าอยากให้เจ้าได้พักสบาย"  ชายหนุ่มเอ่ยเบาๆนุ่มนวล  ดวงตาสีเทาหม่นบอกความแตกต่างของเผ่าพันธุ์มีแววอ่อนโยน 
                                  "วันมะรืนมีงานอภิเษก ของเจ้าชายรัขทายาท  ท่านได้พระคู่หมั้นเป็นบุตรีของเทพเจ้า ข่าวที่น่าตื่นเต้นนี้ดังกระฉ่อนทั่วแดนลุ่มน้ำไนลล์และประเทศใกล้เคียง  กษัตริย์และเจ้าชายจากต่างแดนรวมทั้งผู้คนต่างดั้นด้นมาชมโฉมสะคราญของเทพธิดาและบุญบารมีของไอยคุปต์ทั้งนั้น...ท่านไม่รู้หรอกหรือ...รามิเรียส "
                                    "ข้าไม่อยากเห็นเทพธิดา...ข้ามีเทพธิดาของข้าแล้ว  "ชายหนุ่มยิ้มใส่ตาหญิงสาว. แม้ดวงหน้าเกือบครึ่งอยู่ใต้ผ้าคลุมสีหม่นแต่ก็พอเห็นแววระริกไหวในดวงตาคู่งาม  แววแห่งความอ่อนโยน เพียงเล็กน้อย...เพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็สามารถหล่อเลี้ยงหัวใจใต้อกแกร่งของอีกคนได้
ชาเรสขยับร่างลงจากหลังอูฐ การเคลื่อนไหวที่เนิบนาบเงียบกริบจับตาจับใจคนมองยิ่งนัก  หญิงสาวแตะเบาๆที่ข้างแก้มของอีกฝ่าย    
                                     "ท่านตระเวณมาไกลเพราะข้าแท้ๆ   "

                                     "ไม่เป็นไร....ข้าเต็มใจ"  ใช่...เขาเต็มใจเสมอ  ถ้าเพื่อชาเรส  เพื่อผู้หญิงคนเดียวที่เขารัก  เขาทำได้ทุกอย่าง   เรื่องราวของเขากับชาเรสเริ่มขึ้นในทะเลทราย  หลายเดือนก่อน  และจะดำเนินต่อไปตราบที่เขายังมีลมหายใจ  แต่เรื่องราวก่อนหน้านั้น  เหตุใดสตรีโฉมงามราวเทพเนรมิตรถึงได้อยู่ในทะเลทรายที่แห้งแล้งกันดาร  เหตุใดเจ้าร่างแน่งน้อยบอบบางจึงถูกเรียกขานว่าแม่มดทะเลทรายนั้นเขาไม่รู้....และไม่คิดจะรู้  ตราบใดที่ร่างบางยังอยู่ข้างกายเขา   ตราบนั้นก็เพียงพอแล้ว