ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เราเป็นแฟนกันแล้ว!!
1
เราเป็นแฟนกันแล้ว!!!
“นี่ๆๆๆ เห็นประกาศจากชมรมฟรีเซอฟรึยังอ่ะ กรี๊ดๆๆ กิจกรรมจับคู่รักมัดใจคู่เลิฟ ช่างเป็นกิจกรรมที่ดีที่สุดแห่งปี!!”
ยัยฟีฟ่าส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดลั่นห้อง จนเพื่อนคนอื่นๆต้องหันมามองเป็นตาเดียวกันทั้งห้อง เฮอะ! น้อยๆหน่อยเถอะ กะดี้กะด้าเกินหน้าเกินตาซะเหลือเกิดนะ ยัยเพื่อนนรก!!
“หื้อ! ฉันชอบรุ่นพี่เซนโดที่สุดเลยอ่ะ ถ้าขอพรซักข้อได้ ฉันคงอยากมีลูกหน้าตาเหมือนพี่เซนโดเขา”
“หมอนั่นนะหรอ หน้าตาก็งั้นๆ”
“นี่! อย่ามาว่ารุ่นพี่นะ รู้มั้ย รุ่นพี่ออกจะเท่ เก่ง หล่อ หล่อแล้วก็หล่อ กรี๊ดดดๆๆๆ”
“ฉันว่าเธอเนี่ย คงต้องไปหาหมอผีแล้วมั้ง ให้หมอเค้าช่วยไล่วิญญาณโรคจิตออกจากร่าง จะได้เลิกพล่ามถึงไอ้พวกช่องฟิดนั่นซักที ฟังจนหูเป็นน้ำหนวกแล้วเนี่ย -0-”
“ฟรีเซอฟย่ะ!! ไม่ใช่ช่องฟิด!!”
“ก็ฉันจะเรียกช่องฟิต แล้วใครจะทำไม”
“-0-!!“
ฟีฟ่าแยกเขียวพร้อมทำตาเขียวมองมาทางฉัน เพื่อนฉันเริ่มจะปัญหาอ่อนเข้าไปทุกทีแล้ว ตั้งแต่หันไปคลั่งไคล้พวกฟรีเซอฟ มันบอกเหตุผลว่าโดนฮีซอลแห่ง Super Junior ปฎิเสธรัก กรี๊ด คิดไปได้!!
“บ่ายสี่โมงของวันนี้ จะมีการประกาศชื่อคนที่ถูกเลือกเข้าร่วมกิจกรรมกับทางชุมนุมฟรีเซอฟ แกต้องไปเป็นเพื่อนฉัน^^”
“ไม่มีทาง! ฉันไม่ว่างย่ะ!!”
“ทำไมอ่ะ” ฟีฟ่าโวย
“ไม่มีทำไม เพราะเหตุผลของฉันคือ ไม่ไป!!”
“ไม่รู้ล่ะ ฉันส่งใบสมัครให้แกเรียบร้อยแล้ว”
“ว่าไงนะ! -0-”
“ฉันส่งใบสมัครให้แกเรียบร้อยแล้ว”
กรี๊ดดด ยัยเพื่อนนรก T0T
“กรี๊ดดด ทำอะไรของเธอน่ะ!”
“ไม่เห็นต้องดีใจขนาดนั้นเลยนี่” ฟีฟ่าโบกมือ
“ไปเอาใบสมัครบ้าบ่ออะไรนั้นคืนมาเลยนะ!!”
“อ๊ะๆ ได้ไงล่ะ ฉันส่งใบสมัครนั่นไปแล้ว วันนี้ก็จะประกาศผลออกมาแล้วด้วย กรี๊ด รุ่นพี่เซนโดต้องเลือกฟีฟ่าน้อยคนนี้แน่ๆ กรี๊ดๆๆๆ”
“ฉันจะถอนตัว!”
“ไม่ได้นะ!! ฉันอุตส่าห์ดันทุรังเบียดเสียดเข้าไปเอาใบสมัครแทบจะโดนสิบล้อเหยียบ(มันคงหมายถึงพวกผู้หญิงล่ะมั้ง -*-) จะมาถอนตัวง่ายๆแบบนี้ไง ฉันไม่ยอมเด็ดขาด!”
“ฉันก็ไม่ยอมจับคู่เป็นแฟนกับพวกช่องฟิดเด็ดขาด!! ฉันเกลียดพวกนั้นเข้าไส้ แกยังจะให้ฉันไปผัวพันกับพวกมันทำไม ฉันไม่ยอม!!”
“ไม่มีเหตุผลอ่ะ!”
“นี่ล่ะเหตุของฉัน!”
ฉันจ้องตายัยฟีฟ่าอย่างเคืองสุดๆ ทำไมแกไม่ปรึกษาฉันก่อนนนน
“อีกไม่กี่นาทีก็จะบ่ายสี่โมงตรงแล้ว คงถอนตัวไม่ทันแล้วมั้ง”
“แกขู่ฉันเรอะ!”
“ปละ..เปล่านะ ฉันแค่สัญนิฐาน” ฟีฟ่าพูดเสียงแผ่ว
ฉันขยี้หัวตัวเองอย่างอารมณ์เสียสุดๆ โอ๊ย มันอะไรกันเนี่ย ทำไมต้องเกิดเรื่องแย่ๆกับชีวิตน้อยๆของฉันด้วย หวังว่าฉันคงจะไม่ถูกเลือกนะ อ๊ากกกก ปวดตับโว้ยยย
“เฮ้ย! นั่นแกจะไปไหน”
“ไปเอาใบสมัครคืน!!”
ฉันเบียดฝูงชนทั้งหลายทั้งชะนี อีแอบ เก้ง กวาง ทั้งหลายเข้ามาในหอประชุม ซึ่งตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับงานแถลงข่าวเปิดหนังของพี่ บี้ เดอะสตรี กรี๊ด อย่าเหยียบเท้าช้านนนน
“เวเลนซ์! รอฉันด้วย!!”
ฟีฟ่าวิ่งตามหลังฉันมาติดๆ ยัยนั่นตะโกนเรียกฉันเสียงดังโหวกเหวกจนไส้ติ่งเริ่มจะอักเสบ กรี๊ด หยุดพฤติกรรมนั่นเดี๋ยวนี้นะ!!
บนเวทีมีพีธีกรยืนยิ้มหน้าแป้น โปร่ยไปทั่วทั้งหอประชุม เสียงเมาส์ดังสนั่นไปทั่ว สลับกับเสียงปรบมือจนกลายเป็นเสียงหนวกหูน่ารำคาญ
“กรี๊ดดดด คนนั่นไงรุ่นพี่ลีเอค หล่อที่สุด!! กรี๊ดดด”
“ฉันว่ารุ่นพี่เซนโดหล่อกว่า!! น่ารักด้วย!!”
ฉันมองพวกผู้หยฺงที่เอาแต่กรี๊ดดด พวกผู้ชายหน้าหล่อที่ยืนเป็นหินบนเวทีอย่างหมั่นไส้!! เฮอะ! พวกไม่มีมันสมอง พวกหลงใหล รูป รส กลิ่น สียง!!
“แล้วตอนนี้ พวกหนุ่มๆฟรีเซอฟก็ได้บอกสเปคผู้หญิงของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สาวๆคนไหนมีคุณสมบัติที่หนุ่มๆบอกมาบ้างช่วยกรี๊ดเสียงดังๆหน่อยครับ!!”
กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!!!
อ๊ากกก!!! แก้วหูของช้านนนน
พิธีกรตะโกนผ่านไมโคโฟนเสียงดังจนฉันปิดหูแทบไม่ทัน ผู้ชายหน้าหล่อจำนวนสิบกว่าคนยืนเก๊กหน้าหล่ออยู่บนเวที ต่างก็ยิ้มไม่หุบ กรี๊ดดดด ฉันเกลียดๆๆๆๆ พวกนายยยยย
“โอ๊ะๆๆโอ้!!! ยังครับยัง เรายังเหลือหนุ่มหล่ออีกท่านที่ยังไม่สัมภาษณ์สเป๊กผู้หญิงในฝันของเขากันเลย ใครเอ่ย?”
ลีเอค!!! กรี๊ดดดดด!!!!!
ฉันมองหาช่องทางที่จะแทรกตัวผ่านเข้าไปข้างใน เก้งกวางที่ยืนอยู่ข้างๆฉันกรีดเสียงร้อง หล่อนช่วยไปกรี๊ดห่างๆฉันได้มั้ย!
“เวเลนซ์ ฟะ..ฟังฉันก่อน..มะ..มันไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจ มัน..แฮก”
ฟีฟ่ายืนหอบอยู่ข้างๆฉัน หนอยๆๆ ยังจะพูดได้อีกนะ
“เงียบไปเลยนะ!! หยุดพูดซะ ฉันจะถอนตัว แกไม่ต้องห้ามฉัน!!”
“ฟังฉันก่อน คือว่า..”
“นั่นไง!! ผู้ชายคนนั่นไง มีกระดาษในมือด้วย หนึ่งในนั่นต้องเป็นใบสมัครของฉันแน่ๆ”
“เฮ้ย!! เดี๋ยว!!”
ฉันทำหูทวนลมไม่สนใจฟีฟ่า แล้วเบียดตัวเข้าไปข้างใน ประชาชี หลีกทางหน่อยจ้า!!
“ผมไม่มีสเป๊กครับ”
ฉันมองผู้ชายหน้าหล่อผมสีน้ำตาลเข้มคนนั่นที่ถือไมค์ในมือ เขามองมาทางฉันแปลกๆ ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ไม่หรอกมั้ง เขาอาจจะยิ้มทั่วๆไปนั่นล่ะ ไม่ได้เจาะจงมาทางฉันสักหน่อย -_-^
“เพราะผู้หญิงที่ผมชอบ...อยู่ตรงนั้นแล้ว”
เหวอ!
แสงสปอร์ตไลด์ส่องมายังร่างของฉันที่รายล้อมไปด้วยเหล่าฝูงชน คนข้างๆพากันถอยห่างทิ้งระยะจากตัวฉัน กรี๊ด มะ..หมายความว่าไง!!
พอมองไปที่เวทีอีกครั้งนายหน้าหล่อนั่นก็หายตัวไปแล้ว ฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะมองไปรอบๆ ทุกคนเพ่งเล็งสายตามายังฉันเป็นตาเดียว กรี๊ด ทำไมต้องมองเหมือนฉันเป็นตัวประหลาดแบบน่านนน
กว่าจะรู้ตัวอีกที ดอกกุหลาบช่อใหญ่ก็อยู่ตรงหน้าของฉันพร้อมกับผู้ชายร่างสูง ผมสีน้ำตาลเข้ม นัยน์ตาคม จมูกโด่ง ผิวขาว ยิ้มตรงมุมปากแบบเหยียดๆ เขายื่นดอกกุหลาบในมือให้ฉันที่ยืนอึ้งอยู่ตรงหน้า
“ดอกไม้สวยๆเหมาะกับผู้หญิงน่ารักอย่างคุณครับ ^^” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าหล่อ
“...!!!”
“รับสิครับ^^”
“เอามันออกไปห่างๆจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ” ฉันพูดเพื่อขู่คนตรงหน้า กรี๊ดด เอามันออกป่ายยย
เขาโน้มตัวเอาหน้ามาใกล้ฉัน
“รีบรับๆมันไปซะ ถ้าไม่อยากขายหน้าล่ะก็”
แล้วยักคิ้วสองสามที กรี๊ดด เหยียดหยาม
“มะ..หมายความว่าไง”
ฉันมองผู้ชายตรงหน้าอย่างพยายามค้นหาอะไรบางอย่าง คำพูดของเขามันแปลกๆยังไงชอบกล
เขาไม่พูดจาทำเพลงอะไร กลับคว้าข้อมือของฉันเอาไว้ก่อนจะฉุดให้เดินไปข้างหน้าเวที แรงบีบที่ข้อมือมันแน่นจนฉันต้องนิ่วหน้า เพราะเจ็บ อ๊ายยยย จะพาฉันไปไหน!
“หลีกทางด้วยครับ”
ฉันพยายามแกะมือนั่นออก แต่ดูเหมือนยิ่งแกะเขาก็ยิ่งบีบมันแน่นขึ้น เจ็บจนขอบตาร้อนแผ่ว
ทุกคนมองการกระทำของนายคนนี้เป็นตาเดียวรวมทั้งตัวฉันด้วย เขาคิดจะทำอะไร ฉันคิดเมื่ออีตานั่นคว้าไมค์โคโฟนที่อยู่ในมือพิธีกรมาถือไว้ อย่างถือวิสาสะ!!
ทุกอย่างเงียบกริบเหมือนเวลาหยุดอยู่ตรงนั้น ฟีฟ่าอ้างปากเหวอตรงหน้าเวทีพร้อมกับชี้นิ้วมาทางฉันข้างๆกันมีผู้ชายหน้าหล่ออีกคน ทั้งสองอยู่ในอาการเดียวกัน คือชี้นิ้วมาทางฉันและนายนั่น
“ผู้หญิงคนนี้ คือคนที่ผมเลือก ^^”
เฮ้!!! กรี๊ดดด!!!
เขาพูดอะไรนั่น ใครเลือกใครหรอ ?
“ในหนึ่งเดือนนี้ ผมจะดูแลเธอ จะทำให้เธอยิ้ม รักเธอ ปกป้องเธอด้วยชีวิตและลมหายใจ ”
“เฮ้ๆๆๆๆๆ!!!”
กรี๊ดดดกร๊าดดดด สร้างภาพ!!!
คนข้างๆหันมามองฉันยิ้มๆ ก่อนจะยกมือของฉันแล้วจุมพิตเบาๆ เสียงกรี๊ดดังคับหอประชุม ฉันเบิกตา กว้างมองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ
กรี๊ดดดด ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้นะ!!
ฉันสลัดมือออก แต่เขาไม่ยอมปล่อยอ่ะ!! กรี๊ดดดด จะทำอะไรของนาย!!!
“อยู่เฉยๆแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง”
“นายจะแกล้งฉันใช่มั้ย ฉันไปทำอะไรให้นาย ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”
“จำไม่ได้แล้ว จำได้เมื่อไหร่แล้วค่อยบอก” เขาตอบเสียงเรียบ
“นะ..นาย!!”
พลั่ก!
ฉันใช้แรงที่มีอยู่ดันหน้าอกคนตรงหน้าอย่างแรง ข้อมือฉันสลัดมือเขาหลุดแล้ว แต่ไม่ถึงอึกใจเดียว ตานั่นก็ยื่นฝ่ามือใหญ่ๆ มาคว้าข้อมือของฉันไว้อีก แต่คร่าวนี้ ดูเหมือนเขาจะยึดมันแน่นกว่าเดิม
“อย่าดื้อสิครับ ที่รัก^^”
เขาแกล้งพูดเสียงดังให้ฉันขายหน้าแล้วหันไปโปร่ยยิ้มให้พวกผู้หญิงที่อยู่หน้าเวที ที่ทำหน้าละห้อยมองเขาอย่างเสียดาย กรี๊ดดด เชิญเอาผู้ชายของพวกเธอไปเถอะย่ะ!!
“สร้างภาพ นายมันสร้างภาพชัดๆ อย่าคิดนะ ว่าฉันจะหลงใหลรูปลักษณ์ของนายเหมือนผู้หญิงพวกนั้น ไม่มีทาง!! ผู้ชายอย่างนายก็ดีแต่รูป”
“อันนั่นไม่เถียง เพราะฉันก็ไม่ได้คลั่งไคร้เธอเหมือนกัน”
“นะ..นาย!”
“อย่าทำหน้าแบบนั่นซี เธอควรจะภาคภูมิใจเข้าไว้นะที่ได้มายืนเคียงข้างฉันแบบนี้น่ะ”
“เสียใจด้วย! ฉันกลับรู้สึกขยะแขยงมากกว่า ที่ยืนข้างนายแบบนี้”
“เธอ..!!”
“ตกใจเรอะ! ที่มีคนรังเกียจนายขนาดนั่น ฉันขอประกาศเลยนะ ถ้าคิดจะเล่นเกมส์กับฉันล่ะก็...เตรียมใจยอมแพ้ซะเถอะ!!”
“ขอบคุณที่เตือน แต่บังเอิญผมชอบความท้าทาย”
อ๊ายยย พูดจบอีตานั่นก็โบกมือให้พวกแฟนคลับที่ยืนร้องเฮลั่นไปทั่วบริเวณนั่น กรี๊ดด ขายหน้าเป็นที่สุด!!
หลังจากนั้นพิธีกรก็ประกาศรายชื่อผู้โชคร้ายที่ถูกเหล่าฟรีเซอฟเลือกมายืนเคียงข้าง กรี๊ดดด นั่นมันเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุด!! แล้วทำไมพวกเธอต้องสดีดสดิ้งขนาดนั่นด้วย เสียใจสิ!! เสียใจอ่ะ! เสียใจเป็นมั้ย!!!
“เอาล่ะครับ กิจกรรมจับคู่รักมัดใจคู่เลิฟก็ได้เวลาเลิกแล้วล่ะครับ อีกหนึ่งเดือนต่อจากนี้ไป ก็ให้หนุ่มสาวทั้งสิบคู่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ทางเราอาจจะมีกิจกรรมให้แต่ล่ะคู่ทำเพื่อผูกสัมพันธ็ สิบสี่กุมภาเดือนหน้านัดเจอกันนี่อีกครั้งนะครับ สำหรับวันนี้ ขอบคุณครับ!!”
เฮ้ๆๆๆๆๆๆ!!!!!
ไม่จริ๊งงงงงง!!!!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น