คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [House]...ความรู้สึกใหม่
-9
RT PART"
ผมตื่นขึ้นมามองนาฬิกาบอกเวลา10โมง
ผมจัดการอาบน้ำแล้วเดินลงไปกินข้าว
"เฮียออกไปแล้วหรอ" ผมถามแม่บ้าน เพราะตั้งแต่ลงมาก็ไม่เห็นไบรอันท์กับวินตาร์ยืนอยู่ ส่วนรถที่ปกติต้องมาคอยหน้าประตูก็ไม่มี
"ค่ะ คุณชายออกไปตั้งแต่แปดโมงแล้วค่ะ"
"ทำไมไปเร็วจัง"
"ปกติก็ออกเวลานี้ค่ะ แต่เมื่อวานออกช้า ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน"
หลายคนอาจสงสัย แต่ผมรู้คำตอบดี ก็ผมนอนกับเขาตลอดทั้งคืนหนิ
"ขอนมอุ่นๆ ขนมปังแยมสองแผ่น เบคอนกับไส้กรอกไม่ต้องเยอะ"
"ค่ะ" สาวใช้รับคำสั่งจากผม ก่อนจะเดินไปในครัวแล้วออกมาพร้อมของที่ผมต้องการ
ผมใช้เวลากินไม่นานก็เสร็จ จะเดินขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุด กะว่าจะไปเดินเล่นสบายๆซักหน่อย กลับต้องหยุดชะงัก
"คุณหนูครับ"
"มีไร"
"มีคนบอกว่าจะมาหาคุณหนูครับ ให้เข้าพบรึเปล่า" บอดี้การ์ดที่ดูแลความปลอดภัยด้านการเข้าออกบ้านเดินมาถามผม
"ให้เขาเข้ามา"
ใครกันหล่ะมาหาผมตอนนี้ ถ้าเป็นเพื่อนคงไม่ใช่แน่ๆ พวกมันรู้ดีถ้ามาหาผมต้องโทรมาก่อน
รถยนตร์หรูราคาหลายสิบล้านเคลื่อนตัวเข้ามา เจ้าของรถเปิดประตูลงแล้วก้าวเท้าออกจากรถ
"อ่าว พี่ฮั่นนี่เอง"
"สวัสดีครับ นี่พี่มาเร็วไปมั้ยเนี่ย"
"ไม่ครับ ริทว่างอยู่ ว่าแต่..รู้ที่อยู่ริทได้ไง"
"บ้านริทออกจะเป็นคนใหญ่คนโตในวงการ เรื่องแค่นี้ทำไมจะไม่รู้" เขาบอกก่อนถอดแว่นกันแดดแบรนเนมสีดำออก
"งั้นเชิญข้างในเลยครับ"
ผมเดินนำเขาเข้ามาในห้องนั่งเล่น
"ไปเอาน้ำมาเสิร์ฟให้แขกด้วย"
ผมบอกสาวใช้ก่อนหย่อนตัวนั่งบนโซฟา
"แล้วนี่มีธุระอะไรรึเปล่าครับ"
"พี่จะมาชวนริทไปเที่ยวหน่ะ"
"ริทเนี่ยนะ"
"ครับ ถ้าริทไม่รังเกียจ ไปกับพี่นะครับ"
"ก็ได้ครับ ริทว่างๆพอดี"
ผมตอบไปอย่างนั้น เพราะไม่อยากเสียมารยาท แล้ววันนี้ก็ตั้งใจจะออกข้างนอกพอดี ถ้ามีเพื่อนไปด้วยคงจะสนุก
"งั้นริทขอไปเปลี่ยนชุดแปปนึงนะครับ"
ผมบอกแล้วรีบวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะออกไปพร้อมกับเขา...
ตลอดทั้งวันผมได้เขามาเป็นเพื่อนเดินเล่น จนกระทั่งเขาอาสามาส่งที่บ้านเหมือนเดิม
"ส่งริทหน้าบ้านก็พอครับ"
"จะดีหรอ"
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ ไว้โอกาสหน้าไปเที่ยวกันอีกนะครับ"
"ตกลงครับ กู๊ดไนท์ครับ"
"ครับ ขับรถดีๆครับ"
ผมโบกมือลาเขาก่อนจะเดินเข้าบ้าน
ทั้งบ้านเงียบ ไม่มีเสียงอะไรเลย
ผมเดินขึ้นบันไดมา
"สนุกมั้ยหล่ะ"
เฮียกระชากผมอย่างแรงเข้าไปในห้องของเขาแล้วล็อคประตู
"จะทำอะไร!" ผมตะโกนด้วยความตกใจ
"ใครใช้ให้ไปกับมัน!"
เฮียตวาดอย่างแรง สีหน้า น้ำเสียง น่ากลัวไปหมด มือที่จับผมตอนนี้แน่นมาก จนผมอดที่จะร้องออกมาไม่ได้
"ปล่อย! ริทเจ็บ"
"กูบอกว่าอย่าไปยุ่งกับมัน!"
"ปล่อยริท!" ผมตะโกนสุดเสียง แข่งกับแรงบีบที่ได้รับ
"ทำไมไม่ฟังเฮียบ้างห๊ะ!!" เฮียเหวี่ยงผมไปกระแทกกับกำแพง
"โอ้ย" ผมร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ค่อยๆประคองตัวเองขึ้นมาเผชิญหน้ากับคนที่โมโหไม่ได้สติ
"เฮียเป็นบ้าอะไรห๊ะ!! ก็แค่ไปเที่ยวด้วยกันมันผิดตรงไหน ห๊ะ...ฮึก " อยู่ดีๆน้ำตาผมก็ไหลลงมาแบบไม่ได้ตั้งใจ ผมเข้าไปทุบอกคนตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว แววตาเขาค่อยๆอ่อนลงมาก "ริทผิดอะไรหล่ะ บอกมาสิ บอกมาะสิ!!!"
ผมผลักเขาอย่างแรง จนเขาเซนิดๆ
"ห๊ะ!! บอกให้ตอบไ..อื้อ"
จู่ๆ คนร่างสูงก็คว้าผมเข้าไปจูบ ผมพยายามขัดขืน แต่สัมผัสของเขาทำเอาผมไร้เรี่ยวแรง เขาเอามือมาโอบเอวเพื่อประคองผมไว้ ผมเผลอเอามือโอบรอบคออย่างเผลอตัว จนเราทั้งคู่เริ่มหมดลม
"แฮ่กๆๆ "
เสียงหอบหายใจของเราทั้งคู่ ต่างคนต่างไม่พูดอะไร ไม่ใช่เพราะโกรธ แต่มันเป็นความรู้สึกอย่างนึงที่ไม่สามารถบอกได้ขึ้นมาตังหาก
.....
น้ำตาไหลอีกครั้ง...เมื่อผมตั้งสติได้ ก็วิ่งออกจากห้องของเขาแล้วกลับห้องตัวเอง จัดการล็อคประตูทันที
ปังๆๆๆๆ
"ริทๆๆ เฮียขอโทษ เปิดประตูให้เฮียหน่อย"
น้ำตาผมไหลหนักกว่าเดิม ไม่รู้ว่าร้องทำไมเหมือนกัน มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก จะโกรธก็ไม่ใช่ แค่นึกสงสัย ผมจูบกับพี่ชายตัวเองเนี่ยนะ
ปังๆๆ
"ริท!เปิดประตูให้เฮียหน่อย" เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงมาก แต่มือหนักๆก็ยังไม่วายที่จะหยุดเคาะ
จนผม..อดที่จะไปเปิดไม่ได้ ร่างกายสั่งการเร็วกว่าที่ผมคิด ผมเอื้อมมือไปปลดล็อคประตู เขาเปิดเข้ามา..
"ริท..คือเฮีย เฮียขอโทษ" เขาพูดพร้อมเอานิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาผม ดึงผมเข้าไปกอด ลูบหัวเบาๆ แต่มันกลับทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเดิม "คงโกรธเฮียมากสินะ"
"มะ..ไม่ ริทไม่ได้โกรธ เฮียออกไปได้มั้ย ริท..อยากอยู่คนเดียว"
ผมไม่รอให้เขาตอบ ก็ผลักตัวเขาออกไปแล้วปิดประตูซะ ผมล้มตัวนั่งร้องไห้หน้าประตู
มันเป็นความรู้สึกที่เสียไป..แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด..มันมีความรู้สึกแปลกๆเข้ามาแทนที่ ไม่ได้ไปในทางที่ร้าย แต่ก็คงไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่
แล้ววันต่อไป..ผมกับเขาจะมองหน้ากันยังไง
ความคิดเห็น