ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [House]...งานเลี้ยง
-8
RT PART"
ผมเดินออกจากห้องลงมา เห็นคนเป็นพี่นั่งรออยู่แล้ว ในชุดสูทสีดำ เซ็ทผม ดูหล่อแปลกตาขึ้นมาก
"จะยืนบื้ออีกนานมั้ย"
"บื้ออะไรกัน ก็สงสัย ทำไมต้องเซ็ทผม"
"ก็ออกงาน ต้องหล่อหน่อย เดี๋ยวอายคนอื่นหมด"
"แล้วทำไมชุดสูทของริทมันพอดีตัวแบบนี้อ่ะ ริทยังไม่ได้บอกไซส์เลยนะ"
"เฮียรู้"
"หมายความว่า???"
"ช่างเหอะ มัวแต่ถาม จะไปงานสายอยู่แล้ว"
เฮียรีบมาคว้าข้อมือผม แล้วเดินไปขึ้นรถยนตร์หรูสีดำ
"ถ้าถึงงานก็ทำตัวดีๆหน่อย ถือซะว่าทำเพื่อป๊าม๊าไม่ใช่เฮีย"
"อือ"
"อือนี่คือเข้าใจหรือแค่รับฟัง"
"เข้าใจ..แต่ถ้างานหน้าต้องทำเพื่อเฮีย ริทจะล่มให้งานพังเลยคอยดู"
"ไอ่แสบ" เฮียว่าแล้วเอามือมาบีบจมูกผม
"เจ็บ!" ผมส่งสายตาดุๆไปให้
"แค่นี้ยังน้อยไป"
"ชอบแกล้งน้อง"
"ก็น้องชอบทำตัวให้น่าแกล้ง"
"เฮียใจร้าย"
หลังจากนั้นผมก็เชิดใส่คนข้างๆทันที มองออกนอกหน้าต่าง แสงไฟยามค่ำคืนของกรุงเทพ สวยไม่แพ้ต่างประเทศเลยแฮะ
"ถึงแล้วครับบอส" ไบรอันท์พูด ก่อนจะลงไปเปิดประตูรถให้พวกผม
ผมเดินตามคนร่างสูงเข้างานไป ที่นี่เป็นโรงแรมหรูชื่อดังริมแม่น้ำเจ้าพระยา
เฮียนำผมไปกดลิฟท์รอ
"ต้องขึ้นข้างบนหรอ"
"ลงไปชั้นใต้ดินมั้ง"
"กวน!"
ถามดีๆแล้วตอบแบบนี้ชักจะขึ้นแล้วนะ เดี๋ยวจะถล่มงานให้ดูเลย
"ไม่ต้องมองหน้าแบบนั้นเลย รู้ว่าคิดไรอยู่ ทำเพื่อป๊าม๊า เข้าใจนะ"
"เออ!"
และแล้วลิฟท์ก็มาเพื่อตัดบทสนทนาของเราทั้งคู่ ลิฟท์เคลื่อนตัวไปถึงชั้นบนสุดของโรงแรม งานจัดอยู่บนชั้นสุงสุดของโรงแรมด้านนอกอาคาร ติดริมสระว่ายน้ำ มีวงดนตรีเล็กๆเล่นอยู่ด้วย
แขกในงานเต็มไปหมด ก็มีแต่พวกผู้ดี ใส่เพชรใส่พลอยมาอวดกัน ผมหล่ะเบื่องานสังคมพวกนี้จริงๆ
"เข้างานแล้วพอเฮียไหว้ใครก็ต้องไหว้ เข้าใจมั้ย"
"อือ"
"ทำหน้าให้ดีๆด้วย ใครชวนคุยก็ต้องคุย"
"รู้แล้วหน่า" ผมบอก
เฮียก็เดินนำเข้างานไป มีคนเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ งานนี้เป็นแบบค็อกเทล
"รับน้ำมั้ยครับ" ผมพยักหน้าแล้วหยิบเครื่องดื่มสีแดงอันนึงมา
"ขอบคุณครับ"
ผมจะยกแก้วดื่ม แต่ถูกมือหนาๆคว้าไว้ก่อน
"นี่มันไวน์ ถ้าจะกินน้ำผลไม้ต้องไปซุ้มตรงนู้น" เฮียบอกพร้อมชี้ไปยังซุ่มใกล้ๆสระว่ายน้ำ
"แล้วไวน์นี่.."
"เฮียกินเอง"
"งั้นริทไปหยิบน้ำนะ"
"รีบไปรีบมา เฮียรออยู่แถวนี้แหละ"
ผมเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วตรงไปที่ซุ้มน้ำทันที ไม่ใช่ว่าไม่เคยมาออกงานพวกนี้หรือว่าอะไรนะ แต่ไม่คิดว่าเขาจะเอาไวน์มาเสิร์ฟ ก็นึกว่าน้ำองุ่นแดง
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีครับ"
ผมตอบทักทายคนแปลกหน้าตามมารยาท
"ผมชื่อฮั่นนะครับ แล้วคุณ.."
"ผมริทครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"
อีกคนยื่นมือมา ผมจึงต้องยื่นมือไปเชคแฮนด์ตอบ
"ดูท่าทางจะเด็กกว่าผม เรียกพี่ก็ได้นะครับน้องริท"
"ครับ"
"ไม่ดื่มไวน์หรอครับ" เขามองมาที่แก้วน้ำส้มในมือผม ส่วนตัวเขาเองถือแก้วไวน์ไว้ในมือ
"ผมไม่ชอบครับ"
"แล้วนี่คุณมาคนเดียวหรอ"
"เปล่าครับ พี่ชายอยู่ทางนู้น ผมขอตัวนะครับ"
เมื่อมองไปเห็นพี่โน่ที่มีสีหน้าดุๆใส่ผม แล้วทำท่าจะเดินมาหาเรื่อง ผมก็รีบกล่าวตัดบททันที
"ใครใช้ให้คุยกับมัน" เฮียลากผมมาในส่วนของตัวโรงแรม
"ก็ทักทายกันเฉยๆ"
"แล้วรู้จักมันหรอ ห๊ะ! "
"แล้วทำไมต้องตะคอกเล่า!" ความอดทนของผมเริ่มหมดลง ผมตะคอกเขากลับบ้าง
"กลับบ้าน!"
เขาลากผมลงลิฟท์แล้วเดินไปลานจอดรถเลย
"ออกรถเลยไบรอันท์"
"ครับ"
เขาเป็นอะไรของเขา แค่ผมทักทายกับคนอื่น ถึงขนาดต้องด่าต้องว่าเลยหรอ เขาก็เป็นคนบอกเอง ใครชวนคุยก็ต้องคุย
ตลอดทาง ..เงียบ.. ไม่มีใครพูดอะไร
.....
จนรถเคลื่อนมาถึงบ้าน
เขาไม่พูดอะไร...ผมก็ไม่พูดอะไร
เขาเดินขึ้นไปแล้วปิดประตูห้องอย่างแรง
ปัง!
ผมยืนงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นี่ผมผิดอะไร
"เอ่อๆ ขอโทษนะครับคุณหนู แต่ผมขอถามอะไรหน่อย ทำไมบอสเป็นแบบนั้นได้หล่ะครับ"
"ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน นายไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะไปนอนแล้ว"
"ครับ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น