ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [NoRit] First Love รักแรกแพ้กาลเวลา

    ลำดับตอนที่ #8 : [First]..วันดีดี

    • อัปเดตล่าสุด 5 มี.ค. 58



         

    [Tono part]

           แสงแดดอ่อนๆเล็ดลอดออกมาจากผ้าม่านสีขาวสลับดำที่อยู่ในห้องนอนผม เช้าแล้วสินะ ผมรู้สึกถึงแรงกดอยู่บนตัวผม ยะ..อย่าบอกนะว่า...ผีอำ!! ด้วยสายตาที่สั้นเกือบๆ600ของผมทำให้มองเห็นไม่ชัด เห็นเพียงภาพสีดำลางๆเหมือนผมของคนนอนทับอยู่ ผมขยับแขนกับตัวบริเวณฝั่งขวาไม่ได้ เหมือนตัวชาๆ ผมลองยกแขนข้างซ้ายก็ยกได้ตามปกติหนิ ผมไม่กล้าที่จะหันไปมองทางขวาอีกครั้งเกิดเป็นผีจริงๆขึ้นมาก็ซวยพอดี แต่เมื่อนึกได้อีกที..เมื่อวานไอ่ริทมันมาค้างที่ห้องเราหนิ พอหันหน้าไปดูภาพที่เห็นกลับชัดขึ้น มันนี่เองที่ นอนทับ ตัวผมอยู่ เมื่อคืนก็แบ่งเขตซะดิบดี พอมาตอนเช้า นู่น หมอนข้างคั่นกลางตกลงไปอยู่ปลายเตียงซะแล้ว แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้เห็นทีว่าเหน็บจะกินผมทั้งตัวหล่ะสิ มองดูเวลาตอนนี้ก็8โมงแล้ว ปลุกมันเลยแล้วกัน

    "ริท ริท"

    "อื้อ.."

    "ตื่นได้แล้ว"

    "ขอนอนต่ออีกนิดนึงนะ" มันพูดเสียงอู้อี้จนผมแทบไม่ได้ยิน

    "ตื่นได้แล้ว" ผมพูดพร้อมเขย่าตัวมัน

    "พี่โน่อย่าเขย่าดิ ขอต่ออีก5นาที"

    "นับ1-3ถ้ามึงไม่ตื่นกูจะมอร์นิ่งคิสปลุกมึงเอง"

    "หนึ่../ตื่นแล้ว ตื่นแล้ว!!" ยังนับ1ไม่จบก็รีบลุกซะแล้ว ค่อยพูดกันง่ายหน่อย

    "ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำแปรงฟันด้วยเดี๋ยวพี่จะลงไปซื้ออาหารเช้าให้กิน"

    "คร๊าบ ผู้บัญชาการ แปรงฟันอาบน้ำปฏิบัติ หนึ่งสองหนึ่งสอง.." มันพูดพร้อมทำท่่าเดินเหมือนทหาร ทะเล้นจริงๆเล๊ย ไอ่ตัวแสบ

                 หลังจากที่มันเข้าห้องน้ำไปแล้วผมก็ไปล้างหน้าแปรงฟันเช่นกันก่อนจะออกจากห้องเพื่อไปซื้ออาหารมาปะทังชีวิต





    [Rit part]

           หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จเพราะถูกบังคับจากผู้บัญชาการจอมโหด? ปกติในวันหยุดเวลานี้เป็นเวลาที่ผมกำลังฝันอย่างสุดเหวี่ยง -.- เรียกง่ายๆคือยังไม่ตื่นนั่นแหละ ระหว่างรอพี่โน่ผมก็นึกได้ว่าต้องเตรียมเพลงเพื่อจะแสดงในการประกวดเดือน กะว่าวันนี้จะให้พี่โน่เทรนให้ด้วย ไม่รอช้าผมก็รีบไปหยิบไอแพดคู่ใจมานั่งเลือกเพลง

    "เอาเพลงไรดีเนี่ย"

    หามาหลายเพลงแล้วแต่ก็ยังไม่ถูกใจซักที

    "รักเธอคนนี้24ชม.~"เสียงเพลงดังขึ้น

    "ไม่ได้ๆร้องเพลงนี้ลมจับกลางเวทีแน่"

    "อีกสักครั้งฉันอยากจะฟังเสียงของเธอ~"

    "ถ้าร้องเพลงนี้ตอนท้ายกูจะแอดลิบถึงมั้ยว่าเนี่ย ข้ามๆ"

    "เด็กเอ๋ย เด็กดี~"

    "ใครใส่เพลงนี้มาในแทร็กเพลงกูว่ะเนี่ย สรุปร้องไม่ได้ซักเพลงเอาไงดีเนี่ยยยย"

          ก็อก ก็อก

    "เร็วๆหน่อยกูหนักก!!"

    ยังไม่ทันเลือกได้สักเพลงเจ้าของห้องก็มาซะแล้ว แถมยังเร่งให้เราไปเปิดประตูให้ด้วย

          แอ้ดด~

    "หลบหน่อย!!"

    "ซื้อไรมากินบ้างเนี่ย"

    "เยอะแยะเลย เดี๋ยวมึงเอานมร้อนไปเทใส่แก้วให้หน่อย ของมึง1กู1"

    "ครับๆ"

    หลังจากนั้นผมก็ไปแกะนมร้อนที่พี่โน่สั่ง เมื่อถึงโต๊ะก็เห็นว่าพี่เขาแกะอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว

    "ขอบใจมาก นั่งๆ" พี่เขาพูดพร้อมชี้นิ้วเชิงว่าให้นั่งเก้าอี้ตัวนี้

             ผ่านไป20นาทีผมกับพี่โน่ก็กินเสร็จ ผมอาสาล้างจานให้ ระหว่างล้างก็คิดถึงเรื่องเพลงที่จะใช้ประกวดไปด้วยถ้าไม่มีจริงๆจะร้องเด็กเอ๋ยเด็กดีแล้วนะ -,-"

    "ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลยเซ่ ชูวับชูวับ~"

    "เห้ยย!!"

    "เป็นไรริท!" พี่โน่วิ่งหน้าตื่นมาหาผม

    "ป่าวครับ"

    "แล้วเมื่อกี้จะเห้ยเสียงดังทำไม ตกใจหมด"

    "ก็เมื่อกี้กำลังคิดเพลงที่จะประกวดอยู่ แล้วพี่ก็ร้องขึ้นมาทำให้ผมคิดว่าอยากได้เพลงนี้"

    "อ๋อ~ งั้นเดียวกูไปปริ้นเนื้อเพลงมาเลยนะจะได้มาซ้อมกัน"

    "ฝากด้วยนะครับ"


             ผมลืมเพลงนี้ไปได้ไงเนี่ย นักร้องคนนี้ออกจะหล่อ?สูง?เท่ห์?ร้องเพลงเพราะ?หน้าตาดี?ฟค.สวย
     

             หลังจากที่ผมจัดการล้างจานเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของพี่เค้า เห็นเค้ากำลังอ่านเนื้อเพลงอยู่

    "มานั่งนี่มา"

    "เดี๋ยวพี่ช่วยสอนริทหน่อยสิ"

    "กำลังคิดอยู่เลย กูว่ามึงต้องเต้นตามแบบฉบับด้วยหว่ะถึงจะน่ารัก มัดใจพี่อัคได้"

    "แล้วปีที่แล้วพี่โน่ใช้เพลงแบบไหนถึงเข้ารอบได้"

    "กูใช้แบบร็อคๆแต่ต้องดูพี่ที่ตัดสินด้วย ปีที่แล้วประธานคณะชื่อพี่ป้อง เค้าชอบแนวร็อค แต่พี่อัคเค้าชอบแนวน่ารักๆสดใสมากกว่า"

    "อ๋อ แล้วริทต้องแสดงอย่างอื่นอีกมั้ย"

    "รอบนี้คงไม่ต้องอะไรมากแค่มึงร้องเพลงได้กับเต้นโยกนิดๆหน่อยๆก็เข้ารอบได้แล้ว แต่ถ้ามึงเข้ารอบเดือนคณะคงไม่ง่ายแบบนี้แน่"

    "งั้นเรามาเริ่มซ้อมกันเลย"

          
              หลังจากตอนนั้นภายในห้องก็มีแต่เสียงเพลงเป็นเวลาหลายวัน เมื่อถึงวันคัดเลือกของประธานคณะเรืองฤทธิ์ได้เข้าเป็นตัวแทนประกวดเดือนรอบสุดท้ายของคณะร่วมกับพ็อตและเนส ส่วนทางด้านผู้หญิงได้แก่ เกล อุ้มและเฟรม โดยมีเทรนเนอร์ที่ดีอย่างภาคินจนถูกเพื่อนๆอิจฉากันหมด

              เมื่อถึงเย็นวันที่ประกวดเดือนและดาวรอบสุดท้ายเรืองฤทธิ์ได้เป็นเดือนของคณะและเกลได้เป็นดาวของคณะ ข่าวการเป็นเดือนและดาวของทั้งคู่แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วในวันแรกที่เปิดเทอม เพื่อนๆต่างคณะให้ความสนใจมากเพราะพี่รหัสของทั้งคู่นั้นเป็นเดือนและดาวมหาลัยปีที่แล้ว ทำเอาหลายๆคณะที่ต้องทำการคัดเลือกเดือนและดาวมาประกวดหวั่นๆกันเลยทีเดียว เพียงแค่เปิดเทอมไม่กี่วันเรืองฤทธิ์ก็เป็นที่รู้จักของคนจำนวนมาก สาวๆทั้งมหาลัยกรี๊ดกันตรึมเพื่อนของเขาเองไม่แพ้กัน เรียกได้ว่าดังกันทั้งกลุ่ม ยิ่งอยู่กับกลุ่มของพี่รหัสตัวเองยิ่งทำให้สาวๆชอบกันเอามาก






    [Tono Part]

    "สวัสดีครับพี่ๆ" ริทยกมือไหว้พี่ๆในกลุ่ม

    "เป็นไงดังใหญ่แล้วไอ่น้อง" อาร์มเอ่ยขึ้น

    "ไม่เท่าไหร่หรอกครับ"

    "ไม่เท่าไหร่อะไร แค่ลงจากรถก็มีคนรุมให้ของซะจนลืมคนยืนหัวโด่อย่างไอ่โน่เลยนั่น" น็อต

    "ใช่ จนตอนนี้กูต้องเป็นคนถือของให้มึงแล้วเนี่ย พวกผู้หญิงนี่ก็โคตรหลายใจ ปีที่แล้วตามกูอย่างกับปลิง มาปีนี้มีไอ่ริททิ้งกูให้ยืนหัวโด่คนเดียว"

    "ก็มึงเก่าแล้วไงฮ่ะๆ" ไอซ์

    "สัดไอซ์พูดมาก ได้ข่าวว่าปีที่แล้วมึงก็โดนสาวรุมเดี๋ยวนี้ไปไหนหมดแล้วหล่ะจ้ะ"

    "อย่ามาโยนให้กูเลย น้องริทดูไอ่หน้าลิงสิมันว่าพี่" มันพูดพร้อมไปเกาะแขนไอ่ริท

    "พอเลยมึง เอาแขนออกจากน้องกูด้วย"

    "หวงหล่ะสิ"

    "ฮิ้ววววว~"

    "พอเลยพวกมึงล้อจนคนทั้งมอจะคิดว่ากูกับริทเป็นแฟนกันอยู่แล้ว"

    "วันนี้เรียนเสร็จไปต่อไหนดีว่ะ" ไอซ์

    "ไปผับพี่เกมส์กัน เมื่อวานเจอแก แกบอกว่าจะเลี้ยงเหล้าพวกเราหว่ะ" บอล

    "งั้นกูไป" อาร์ม

    "พวกมึงไปด้วยก็ได้" ลืมบอกไปว่าที่นั่งอยู่ตอนนี้ก็มีพวกเพื่อนไอ่ริทด้วย

    "ไม่ดีกว่าครับ วันนี้ผมต้องไปช่วยงานชมรม" โจ้

    "ผมเนส มาร์คต้องไปช่วยงานอาจารย์ครับ" พ็อตบอกอีกคน

    "แล้วริทหล่ะ" น็อตถามขึ้นเเมื่อเห็นว่าเพื่อนของริทไม่ว่างกันหมด

    "ไม่ได้กว่าครับ ผมไม่ทานเหล้า"

    "มึงมีนัดกับใคร"

    "ไม่มี"

    "หวงหรอไอ่โน่ต้องเช็คด้วย" บอล

    "ฮิ้ววววว~"

    "พอเลยคลาสจะเริ่มแล้ว ไปๆ"

    "ไปก็ได้โวะ พวกเราแยกย้ายๆ" อาร์ม

    "พี่โน่ ริทต้องกลับห้องคนเดียวใช่ป่ะ"

    "เดี๋ยวกูไปส่งมึงก่อนก็ได้"

    "ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวริทนั่งรถไฟฟ้ากลับเองได้ ขอกุญแจห้องหน่อย"

    "กลับเองได้แน่นะ"

    "ได้ๆ พี่ไปเที่ยวเหอะ"

    "งั้นถึงห้องแล้วโทรหากูด้วย"

    "คร๊าบบบ"

    รู้สึกไม่ค่อยดียังไงก็ไม่รู้แฮะที่ไม่ได้กลับกับมัน แต่ช่างเหอะสักวันก็ต้องแยกกันอยู่ดี..








     

    :) Shalunla  


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×