ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [House]...เข้าคอร์ส
-7
TN PART"
"แน่ใจว่าจะใส่ชุดนี้"
ผมบอกร่างเล็กที่เดินลงบันไดมา ในชุดเดิม
"เออ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"ตามใจแล้วกัน อย่าหาว่าฉันไม่เตือน" ผมคงไม่พูดอะไรมาก เพราะถึงที่นั่น เขาก็จะรู้เอง
ผมเดินออกมาข้างนอก ร่างเล็กเปลี่ยนจากสนิปเปอร์มิกกี้เมาส์ เป็นรองเท้าแตะมิกกี้เมาส์แทน
"มองทำไม"
"เปล่า แค่คิดสงสารนายหน่ะ"
"จะสงสารทำไม"
"เดี๋ยวนายก็รู้เอง ไปขึ้นรถได้แล้ว
ผมบอกให้ร่างเล็กขึ้นไปนั่งบนรถ ผมตามเข้าไปติดๆ
รถเคลื่อนออกจากคฤหาสน์หลังโตจนมาถึงบ้านเรือนไม้ของคุณหญิงศรีสมร ท่านเป็นเพื่อนของม๊าครับ เป็นคนไทยแท้ๆ เติบโตมาในตระกูลชนชั้นสูง มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย เป็นกุลสตรีมาก
มีช่วงนึงตอนผมอายุ 17 ผมเกเรทำตัวไม่เรียบร้อย ม๊าก็เลยจับผมมาเรียนเป็นเวลาเดือนนึงหลังเลิกเรียน ทำเอาผมเข็ดเลย แต่ท่านช่วยปรับเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างในตัวผมให้ดีขึ้น ผมนับถือท่านมาก
ทันทีที่เปิดประตูรถออก ก็มีสาวใช้มายืนรอต้อนรับอยู่แล้ว
"เชิญค่ะ" สาวใช้บอกผม แต่มองคนข้างหลังด้วยสีหน้าแปลกๆ ก็มาซะชุดอยู่บ้านขนาดนั้น ถ้าเจอคุณป้าหน่อยก็คงไม่รอด
ผมค่อยๆเดินขึ้นเรือนไม้อย่างเบาที่สุด แต่คนข้างหลังกลับเดินกระแทกตึงตังแบบไม่กลัวอะไรเลย
ก้าวเข้ามาในเขตห้องนั่งเล่น เห็นท่านนั่งคอยอยู่
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะ"
คุณป้าลุกขึ้นมาหาผม แล้วมองไปที่คนข้างหลัง
"นี่น้องชายเธอหรอ"
"ครับ สวัสดีคุณป้าสิริท"
"สวัสดีครับ" ร่างเล็กบอกลวกๆ
"มาหาที่เรือนคนอื่น ทำไมแต่งตัวเหมือนกับอยู่เรือนตัวเอง มันเป็นการไม่เห็นเกียรติเจ้าของบ้านรู้มั้ย แล้วยังเดินกระแทกเท้าตึงตังแบบนี้ เห็นทีจะต้องฝึกกันนาน"
"ตามสบายเลยครับคุณป้า เดี๋ยวผมจะมารับ5โมงเย็น จะตีจะฟาดตามสบายเลยครับ ผมลานะครับ"
"จ้ะ"
ผมหันหลังกลับก็เห็นร่างเล็กยืนมองด้วยสายตาอาฆาตแค้น
"อย่าดื้อนะ"
ผมกระซิบบอกแล้วเดินลงไปข้างล่าง
"บอสครับ ต้องอยู่ดูแลคุณหนูมั้ยครับ"
"ไม่ต้องหรอก อยู่นี่ปลอดภัย รีบไปทำงานเถอะ วันนี้ฉันมีเข้าประชุม11โมง"
"ครับ"
นายตายแน่เรืองฤทธิ์
RT PART"
"เข็ม เธอไปเอาชุดมาเปลี่ยนให้เขาซิ"
"นี่ผมต้องเปลี่ยนชุดหรอ"
"พูดจากับผู้ใหญ่หัดมีหางเสียงหน่อย พูดครับซิ"
"ครับ"
"ก็แค่นี้แหละ จะไปยากอะไร ชุดมาแล้ว เอาไปเปลี่ยนในห้องน้ำตรงนู้น แล้วรีบกลับมา"
"ครับ"
ผมเดินแบบอาลัยตายอยาก นี่มันนรกชัดๆ ตั้งใจไว้ว่าวันนี้จะนอนอยู่บ้านดูหนังซะหน่อย กลับต้องมาฝึกมารยาทบ้าบออะไรนี่อีก
ผมรีบเปลี่ยนชุดแล้วไปหาคุณป้าเหมือนเดิม
ตลอดทั้งวันผมถูกฝึกเดิน ฝึกการพูด การวางตัวกับผู้ใหญ่ และอื่นๆอีกมากมาย มื้อกลางวันผมก็ได้กินอาหารไทย ซึ่งก็ถูกฝึกมารยาทบนโต๊ะอาหารไปในตัว ขาดแค่เล่นดนตรีไทยหล่ะมั้งครับ รำไทยผมก็โดนมาแล้ว ตอนนี้ปลงแล้วครับ
"ตาคินมาแล้ว ไปเปลี่ยนชุดเดิมคืนไป"
"ครับ" ผมรับเสื้อจากมือคุณป้าแล้วรีบไปเปลี่ยนชุดทันที จะได้กลับบ้านแล้วโว้ย ผมเดินออกจากห้องน้ำ เห็นเฮียนั่งอยู่กับคุณป้า
"หายดื้อรึยัง"
"หายแล้ว"
"พูดจากับผู้อาวุโสกว่าต้องทำยังไง"
"ต้องพูดครับลงท้ายเสมอ"
"ดีมาก งั้นพูดกับคินใหม่ซิ"
"หายแล้ว..ครับ"
"ก็แค่นั้นแหละ"
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ"
"สวัสดีครับ" ผมยกมื้อไหว้คุณหญิงตามที่ท่านได้สอนมา
"จ้ะๆ สวัสดี"
สาวใช้เดินลงมาส่งข้างล่าง ผมรีบขึ้นรถทันที
"เป็นไง หวังว่าจะไม่ลืมที่คุณป้าท่านสอนนะ"
"จะลืมให้หมดเลย"
"ถ้ายังทำตัวแบบนี้อีก ฉันจะจับนายมาเรียนทุกวันเลยดีมั้ย"
"โอ้ย ไม่เอาแล้ว"
"เดี๋ยวกลับบ้านไปขึ้นไปเปลี่ยนชุดสูทด้วย ต้องไปงานเลี้ยง"
"ห๊ะ แค่นี้ก็เมื่อยจะตายอยู่แล้ว ไม่ไปได้มั้ย"
"ไม่ได้ นายจะได้ไปทำความรู้จักคนอื่นไว้ เผื่อจะได้ทำธุรกิจร่วมกันในอนาคต"
"ยุ่งยากจริงๆเลย" ผมบ่นเบาๆ
"บ่นมากเดี๋ยวจะพาไปฝึกอีก" ผมหันหน้าไปส่งสายตาอาฆาตแค้นให้เฮีย ใจร้ายที่สุด ผมได้แต่คิดในใจ "รีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ ใส่ชุดสูทที่แขวนไว้หน้าตู้ แล้วรีบลงมา เฮียให้เวลาหนึ่งชั่วโมง"
"แค่หนึ่งชั่วโมงเนี่ยนะ จะไปพออะไร"
"นายเล็กกว่าเฮียควรจะใช้เวลาน้อยกว่านะ" เขาบอกแล้วเดินขึ้นห้องตัวเองไป
เล็ก ???....
"ไอเฮียบ้า!!!" ผมตะโกนไล่หลังไปหลังจากคิดได้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น