คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [First]..พบเจอ
Rit Part
เมื่อก้าวใกล้เข้าสู่การเรียนในรั้วมหาลัย ผมสอบติดมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังแห่งหนึ่งใจกลางกรุงใน คณะวิศวกรรมศาสตร์ ส่วนคนรอบข้างผมหน่ะหรอ..
ไอนนท์เพื่อนสนิทผมถูกป๊ากับม๊ามันส่งไปอยู่เมืองนอกเห็นว่าจะได้สืบต่อธุรกิจพันล้านของครอบครัวได้
คู่หมั้นของผม..เบส สอบติดที่เดียวกับผมแต่เรียนคณะนิเทศศาสตร์
เจ้รินขอแม่ย้ายไปเรียนที่เมืองนอกเห็นบอกว่าจะไปอยู่กับแฟน แม่ก็เห็นดีเห็นงามเพราะอยากให้เจ้ไปเรียนตั้งแต่ตอนม.ปลายแล้ว
เฮียรุทตอนนี้เรียนจบแล้ว ได้ตำแหน่งผู้จัดการของธุรกิจครอบครัวผมไป เป็นคาสโนวาตัวพ่อเลยก็ว่าได้พาหญิงขึ้นคอนโดไม่เว้นแต่ละวัน ก็มีจีบอยู่คนนึงนะแต่เหมือนเขาจะไม่เอา ก็เล่นเจ้าชู้อย่างนี้ ใครอยากได้เป็นสามีในอนาคตก็แปลกหล่ะ
ส่วนอดีตคนรักของผม..พี่โน่ ถูกคุณน้าส่งไปอยู่เมืองนอกกับพี่วิวตั้งแต่จบม.3 หลังจากวันที่ผมไปส่งพี่เค้าที่สนามบินก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยจนถึงทุกวันนี้...
ชีวิตของผมก็มีความสุขดี ความสัมพันธ์ของผมกับเบสดีขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าผมกับเบสยังไม่ถึงขั้นเรียกกันว่าแฟนแต่เราก็ดูแลกันเหมือนเดิม คงเป็นเพราะเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆมาก่อนมั้ง
วันนี้ผมนัดเบสไว้ว่าจะไปดูรหัสของตัวเองที่มหาลัยเพราะอีก3วันก็จะถึงวันรับน้องเลยต้องไปจำไว้ก่อนจะได้รู้จักกับพี่รหัสได้
กริ๊ง กริ๊ง
พูดไม่ทันขาดคำก็โทรมาแล้ว
"ฮัลโหล"
["ฮัลโหลริท เราเตรียมตัวเสร็จแล้ว ออกมารับได้เลย"]
"โอเค อีก10นาทีเจอกัน"
ไม่รอช้าผมก็รีบขับรถมาสด้าไปรับเบสทันที ใช้เวลาเกือบๆ20นาทีก็มาถึงมหาลัย
"จะแยกกันเลยรึป่าวหล่ะ"
"เอางั้นก็ได้ ถ้าเบสเสร็จแล้วโทรมาหาริทเลยแล้วกัน"
"ได้ๆ"
มหาลัยนี้ค่อนข้างใหญ่ยิ่งคณะผมกับเบสอยู่คนละฝั่งกันเดินไปเดินมาอาจเป็นลมตายได้
ตอนนี้ผมก็มายืนอยู่ตรงบอร์ดของคณะแล้ว
168 นายเรืองฤทธิ์ ศิริพาณิช
รหัสผม 168 งั้นหรอ หวังว่าจะได้พี่รหัสดีๆนะ แต่ว่าตอนนี้อากาศร้อนมาก ไปซื้อน้ำที่โรงอาหารดีกว่า
พลั่ก
ยังไม่ทันจะเดินไปถึงก็บังเอิญชนกับใครเข้า
"ขอโทษครับ/ขอโทษครับ"
"พี่โน่!/ริท!" เฮ้ย พี่เขากลับไทยมาแล้วหรอเนี่ย ไม่เห็นรู้เรื่องเลย
"อ่าวพี่กลับมาไทยแล้วหรอเนี่ย"
"ตั้งนานแล้วหล่ะ ว่าแต่เร..//กริ๊ง กริ๊ง ขอตัวแปปนึงนะครับ" ใครโทรมาขัดเนี่ย ยัยเบสนี่เอง
"ฮัลโหล"
["ริท เราเสร็จแล้วนะ จะให้เดินไปรอที่รถเลยป่าว"]
"ได้ๆเดินไปรอที่รถเลย เดี๋ยวตามไป"
["รีบมาหล่ะ"]
"เอ่อ..พี่โน่ ริทต้องรีบไปแล้วอ่ะ"
"โอเค โชคดีหล่ะ ว่างๆจะไปหา"
"ครับผม แล้วเจอกันครับ"
3วันต่อมา
วันนี้ก็เป็นวันที่ผมต้องไปมหาลัยเพื่อทำการรับน้องหรอเนี่ย เห็นมีคนบอกว่าคณะนี้รับโหดมาก ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย
ผมใช้เวลาขับรถเกือบๆ20นาทีก็มาถึงมหาลัย ตอนนี้คนมาเริ่มเยอะแล้วอีก10นาทีก็จะถึงเวลานัดจริงๆ
"อ่าว น้องๆฟังทางนี้ตอนนี้ทุกคนก็มากันครบแล้ว พี่จะทำการเริ่มเกมแรกเลย " โอ้ยตื่นเต้น
"เกม..ตามหาพี่รหัส" ห๊ะ เกมไรว่ะตามหาพี่รหัส มันมีเกมแบบนี้อยู่บนโลกด้วยหรอว่ะเนี่ย
"หาพี่รหัสภายในเวลา5นาที ถ้าเกินเวลาจะถูกลงโทษ โดยที่พี่รหัสก็ไม่รู้หน้าตาของน้องรหัสตัวเองเหมือนกัน" ขนาดพี่ยังไม่รู้แล้วน้องจะหาเจอมั้ย
"ปรี๊ด เริ่มได้"
ปกติที่เคยฟังเขาเล่ามามันไม่ใช่อย่างนี้หนิ งื้อ คณะก็ใหญ่จะรู้มั้ยเนี่ยใครเป็นใคร
"ผ่านไป30วิ" อย่ากดดันสิ ตอนนี้มีเพียงแค่2-3คนที่โชคดี เจอพี่รหัสตัวเองแล้ว
"พี่ใช่รหัส168ป่าวครับ"
"ไม่ใช่ครับ" ตอนนี้ผมถามไปหลายคนแล้วยังไม่เจอซักที คนเริ่มเจอก็เยอะแล้วด้วยสิ
"เฮ้ยมึงๆชื่อไรอ่ะ"
"กูชื่อริท"
"กูพ็อตนะ ทำความรู้จักไว้ จะได้สนิทกัน"
"เออๆ มึงรหัสอะไรอ่ะ ของกู168"
"ของกู123อ่ะ"
"ใครรหัส123นะ"
"ผมครับ"
"รีบไปเหอะเดี๋ยวจะไม่ทัน" อ่าว ไม่ทันไรเพื่อนใหม่ผมเจอพี่รหัสแล้ว
"เฮ้ยมึงกูไปก่อนนะ ขอให้เจอไวไว" พ็อตบอกแค่นั้น แล้วก็โดนลากตัวไปจากที่ๆผมยืนอยู่
"เออๆ ขอบใจ"
"น้องๆที่เหลืออยู่รีบๆหน่อยนะครับอีก2นาที" ตอนนี้เหลือกันอยู่ไม่ถึง30คน เวลาก็ใกล้หมดแล้วเนี่ย
ถามคนนู้นคนนี้ก็ไม่ใช่ แทบจะไม่มีใครเหลือแล้วตอนนี้ ตรงนั้นใครว่ะ ใส่เสื้อสีดำ ใส่แว่นยืนหันหลังอยู่ ใช่คนคณะนี้ป่าวเนี่ย ไม่สนโว้ย ถามให้หมด
"พี่ใช่รหัส168ป่าวครับ"
"ใช่ครั..ริท!!/พี่โน่!!" อีกแล้วหรอเนี่ย
"รีบไปเหอะ เดี๋ยวไม่ทัน" พูดไม่ทันจบเขาก็คว้ามือผมแล้ววิ่งไปเลย
"ช้าๆก็ได้พี่" ขาก็ไม่ได้ยาวจะตามทันได้ไงเนี่ย
ปรี๊ด!!!
"ไม่ทันแล้วหรอพี่อัค" พี่คนนี้ชื่ออัคหรอ พี่โน่เรียกเขาว่าพี่แสดงว่าไม่ใช่พี่ปี2นี่เอง
"เสียใจด้วยหว่ะโน่ หมดเวลาพอดี เกมนี้บทลงโทษง่ายๆ ในเมื่อน้องกับพี่หากันเจอช้า ก็จะให้น้องกับพี่อยู่ห้องเดียวกันเป็นเวลา1ปี ถ้าไม่ทำตามก็จะถูกตัดคะแนนทั้งพี่ทั้งน้อง" ให้อยู่ร่วมห้องกับพี่โน่เนี่ยนะ นึกว่าจะโหดกว่าเนี่ย -_-"
"มึงโอเคมั้ยริท"
"สบายอยู่แล้วพี่"
"งั้นก็ดีแล้วหล่ะ ไปนั่งกับเพื่อนๆเหอะ"
ผมเข้าไปที่ข้างๆพ็อตเพื่อนใหม่ของผม
"ความจริงมึงก็มาทันแล้วนะเว่ย พี่แม่งงี่เง่าหว่ะ"
"ช่างเหอะ พี่คนนี้กูสนิท ไปอยู่ห้องเค้าคงไม่เป็นไรมาก"
"โชคดีของมึงเลยนะเนี่ย" ขอให้เป็นอย่างนั้นแล้วกัน
หลังจากเกมนั้นเราก็เล่นกันอีกหลายเกมตามภาษาการรับน้อง ผมรู้จักกับเพื่อนใหม่หลายๆคน ที่เห็นว่าเข้าขากันได้ก็มีพ็อต โจ้ มาร์ค ความจริงเพื่อนที่มาจากรร.เก่าผมก็มีนะแต่แทบไม่สนิทด้วยเลย ส่วนพี่ที่ชื่ออัคผมก็รู้แล้วว่าเค้าเป็นประธานคณะเราอยู่ปี4เห็นเค้าลือว่าเป็นเดือนรร.ที่ผ่านมาแล้วหลายปีก็ยังป็อปอยู่รุ่นน้องชอบกันตรึม เรียกง่ายๆว่าตำนานเลยหล่ะ
พวกเราทำกิจกรรมกันตั้งแต่เช้าจนบ่าย ถึงตอนนี้ก็เหลือแค่เกมสุดท้าย...
"เอาหล่ะ เกมนี้ก็เป็นเกมสุดท้ายแล้วนะให้จับกลุ่มๆละ5คน" ยังไม่ทันที่พี่จะพูดจบทุกคนก็ต่างหากลุ่มตัวเอง
"เหลืออีกคนนึง พวกมึงพอจะรู้จักใครมั้ย" กลุ่มเรามีกันอยู่4คนจึงต้องหาเพื่อนเพิ่ม ว่าแต่ไอหน้าหล่อนั้นก็รู้จักแต่จำชื่อไม่ได้ มันชื่อไรน้า อ๋อ..เนส
"กูรู้จักอยู่คนนึง..เฮ้ยเนสๆ มีกลุ่มยัง มานี่ๆ" ผมตะโกนเรียกมัน
"ขอบใจมากริท หากลุ่มอยู่พอดี"
"นี่เพื่อนรร.เก่ากูเองชื่อเนส"
"กูพ็อตนะ ไอหน้าขาวนั่นมาร์ค ส่วนไอหน้าตาไม่ค่อยดีนั่นโจ้"
"สัส!!ถ้ามึงจะแนะนำกูให้ดีกว่านี้ก็ไม่มีใครด่ามึงหรอกนะ" อยู่กับกลุ่มนี้จนผมเริ่มจะชินกับสารพัดคำด่าแล้วครับ -_-"
"น้องๆฟังทางนี้ ตอนนี้ให้พี่รหัสไปยืนรวมกับกลุ่มน้องรหัสของตัวเองครับ" ตอนนี้พี่ๆทุกคนก็เริ่มหากลุ่มของน้องตัวเอง รวมถึงพี่ของกลุ่มผมด้วย
"เกมนี้มีชื่อว่าเกม..ปากต่อปาก" เกมห่าไรว่ะปากต่อปาก ต่อกลอนหรอ นั่นมันควรจะเป็นอักษรมากกว่านะ สาบานเถอะว่านี่คณะวิศวะ ใครบอกว่าโหดวะเนี่ย
"โดยที่จะให้พี่ยืนเป็นแถวตรงสลับกับน้องโดยส่งผลไม้จากคนแรกมาถึงคนสุดท้ายโดยใช้ปากเท่านั้นกลุ่มไหนเสร็จก่อนมีรางวัลให้" ให้ตายเถอะเกมบ้าไรวะ
"โชคดีนะเนี่ยที่กลุ่มเราชายกันหมด" พี่รหัสของมาร์คพูดขึ้นมา มันก็จริงที่เกมนี้เราได้เปรียบล่ะ
"ยืนเข้าที่กันเลยครับ" พวกเรายืนกันโดยคู่ของโจ้คนที่1 มาร์คคนที่2 ผมคนที่3 พ็อตคนที่4 แล้วเนสคนสุดท้าย
"1 2 3 ปรี๊ดดด เริ่มได้" ตอนนี้เริ่มชุลมุนกันแล้ว เห็นกลุ่มอื่นก็ทุลักทุเลแต่ทีมผมเป็นชายหมดเลยได้เปรียบด้วยแหละมั้ง จูบปากกันก็ช่างแม่ง
"ริทตอนนี้ใกล้ถึงแล้วรับดีๆหล่ะ" เสียงพี่โน่บอกผม พี่โน่รับจากเพื่อนเขาแล้วค่อยส่งมาให้ผมส่วนผมต้องส่งให้พ็อต
ตอนนี้พี่เขาก็รับผลไม้มาจากเพื่อนแล้ว พี่เขาหันมาหาผมพร้อมดึงท้ายทอยผมไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวแล้วประคองหน้าผมให้เงยรับกับปากของเขาก่อนที่จะประกบริมฝีปากแล้วดันผลไม้ให้เข้ามาในปากผม พอผมรับเสร็จก็หันไปส่งต่อให้พ็อต
"หน้าแดง เขินใช่มั้ยหล่ะ"
"=//=ก็ผู้ชายที่ไหนเขาเอาปากประกบกันเล่า"
"ทำไมหล่ะ แฟนกันยังเป็นมาแล้วเลย " นี่พี่เขาจะพูดแซวให้ผมเขินอีกทำไมเนี่ย
"พอๆไม่พูดด้วยแล่ว"
"อ่าว ทีมหนุ่มหล่อเสร็จแล้ว เก่งมากๆครับ" พี่เขาหมายถึงกลุ่มพวกผมหน่ะหรอ หนุ่มหล่อ??
"วันนี้ทุกคนก็ให้ความร่วมมือในการทำกิจกรรมเต็มที่มากครับ เดี๋ยวแยกย้ายกันไปล้างหน้าล้างตาแล้วกลับบ้านกันได้ และอย่าลืมนะครับอาทิตย์หน้าเรามีกิจกรรมประกวดเฟรชชี่กันที่เขาใหญ่เป็นเวลา3วัน2คืนให้มาเจอกันที่นี่เวลา8.00โมงตรง ถ้าใครไม่ไปจะถูกตัดคะแนน ส่วนทีมทีชนะเมื่อกี้กับทีมผู้หญิงล้วนฝั่งนู้นมาหาพี่ตรงนี้ด้วยครับ"
พี่เค้าเรียกพวกผมหรอ ทำไมหน่ะ??
"ที่พี่เรียกพวกเรามาอย่างที่รู้ๆกันว่าจะมีการประกวดเฟรชชี่ในอาทิตย์หน้า แล้วพี่ก็เห็นแววของพวกเรา พี่จะให้พวกเราทั้งหมดเป็นตัวแทนประกวดเดือนกับดาวคณะ"
"ห๊ะ!!" ทุกคนตกใจไม่แพ้กันรวมถึงผมด้วย ประกวดเดือนเนี่ยนะ
"แล้วที่พี่เรียกปี2มาเนี่ยก็เพราะเห็นว่า ปีที่แล้วพวกเราก็ได้รับเลือกประกวดกันหมดเลย"
"จริงด้วย ทำไมมันบังเอิญอย่างเนี้ย" พี่ผู้หญิงพูดขึ้นมา สงสัยจะบังเอิญจริงๆ แต่ก็น่าแปลกอยู่นะ
"พี่ให้เวลาพวกเรา3วันให้พี่รหัสกับน้องไปฝึกซ้อมกัน แล้วเดี๋ยวพี่จะมาคัดให้เหลือชาย3หญิง3 แล้วค่อยไปตัดสินเป็นดาวกับเดือนวันที่ไปเขาใหญ่ สิ่งที่พี่จะบอกก็มีแค่นี้แหละ แยกย้ายกลับบ้านกันได้ อีก3วันเจอกันที่นี่ตอน9.00"
"สวัสดีค่ะ//ครับ"
"เอ่อ..คือพวกเราก็ยังไม่รู้จักกันเลยอ่ะ มาแนะนำตัวกันก่อนมั้ย??" พี่ผู้หญิงพูดขึ้น เป็นความคิดที่ไม่เลวเลย
"พี่ชื่อออมนะ เดี๋ยวพี่แนะนำเพื่อนๆกลุ่มพี่ให้ คนนี้จี๊ด นี่เบล นี่กิ๊ฟ นี่เมย์ เดี๋ยวพวกนายแนะนำตัวบ้าง"
"พี่ชื่อโน่ นี่อาร์ม บอล น็อต ไอซ์"
"ผมพ็อตครับ นี่โจ้ มาร์ค ริท เนส"
"เกลนะค่ะ นี่มิ้น นี่สต็อป นี่อุ้ม นี่เฟรม"
"พวกเราก็รู้จักกันแล้วนะมาแลกเบอร์ติดต่อกันดีกว่าจะได้สนิทกันมากขึ้น" พวกเราต่างแลกเบอร์กันอย่างชุลมุนวุ่นวาย
"อย่างนี้น้องรหัสของโน่กับออมก็ดีเลยสิ ได้ทั้งเดือนและดาวของม.ปีที่แล้วมาติวให้ขนาดนี้" พี่เบลเป็นคนพูดขึ้นมา พี่โน่เป็นเดือนม.งั้นหรอ
"มึงโชคดีแล้วริท"
"เกลแกโคตรโชคดีอ่ะ" เสียงเพื่อนๆต่างอิจฉาผมกับเกล เกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย
"งั้นมีอะไรกันอีกมั้ยคือกูรีบกลับแล้ว"เสียงพี่อาร์มพูดขึ้นมา
"จะไปม่อสาวอีกสิท่า"
"ไอ่สัดไอซ์เงียบๆไปเลย"
"ไม่มีแล้วหล่ะ งั้นพวกเราแยกย้ายกันไปเถอะ เจอกันอีก3วันนะ"
หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันแต่ผมยังมีเรื่องค้างคาใจอยู่..
"พี่โน่..ริทขอไปอยู่ที่คอนโดพี่วันนี้เลยได้มั้ย??"
"ได้สิ เดี๋ยวริทกลับไปเก็บของก่อนแล้วกันพี่ต้องไปทำธุระนิดหน่อย เดี๋ยวไปรับที่บ้าน"
"ได้ครับ งั้นเดี๋ยวเจอกันครับ"
ผมก็แยกกับพี่โน่ตั้งแต่ตรงนั้น นี่สินะชีวิตในมหาลัยอย่างแท้จริง..
:)
Shalunla
ความคิดเห็น