ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [House]...แสบซ่า
-4
TN PART"
"จะไปไหน"
ผมที่นั่งจิบกาแฟอยู่ตรงห้องนั่งเล่นถามคนร่างเล็กที่พึ่งกลับเข้าบ้านได้ไม่ถึงชั่วโมงก็จะทำท่าออกไปอีกแล้ว
"ไปข้างนอก" ริทตอบเสียงห้วนกลับมา
"พูดให้มันดีๆหน่อย"
"จะออกไปข้างนอกครับคุณชาย เพราะพอมั้ย" ฟังก็รู้ว่าถูกประชด แต่ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงมาก
"เออๆ เอาไบรอันท์ไปเป็นเพื่อนด้วย"
"ไม่ต้อง เกะกะ"
"พึ่งจะกลับไทยวันแรก ถนนหนทางก็ไม่ชิน ห่างที่นี่ 7 ปีแล้วยังจะทำซ่า"
"ก็จำได้อยู่หน่า"
"ไม่ต้องดื้อ เอาไบรอันท์ไปคุ้มกันดีแล้ว ช่วงนี้พวกเราเป็นที่จับตามองอยู่ จะถูกลอบทำร้ายได้ง่ายๆ"
"ถ้ารู้ว่าที่ไทยมันวุ่นวายขนาดนี้ริทไม่กลับมาหรอก ไปแล้วนะ" ร่างเล็กตอบปัดๆ ก่อนจะเดินไปที่รถอย่างเร็ว
ผมสั่งไบรอันท์ไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วหล่ะ ว่าริทไปไหนให้มันตามไปด้วย ตัวก็เล็กๆ จะสู้ใครได้ ยิ่งช่วงนี้พวกมาเฟียแก๊งอื่นยังตามรังควานผมไม่เลิก ถ้ามันรู้ว่าริทกลับมา มันคงไม่ปล่อยไว้เช่นกัน
RT PART"
"นี่นาย จะเดินตามฉันอีกนานมั้ย"
"จนกว่าคุณหนูจะกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยครับ"
"3คำให้นายตอนนี้เลยนะ ฉัน รำ คาญ!"
"มันเป็นหน้าที่ครับ นายสั่งเอาไว้"
"ทีหลังเขาบอกอะไรไม่ต้องทำตามบ้างก็ได้นะ ฉันเบื่อ!"
ผมเดินเลือกสินค้าในห้างสรรพสินค้าชั้นนำชื่อดัง แต่ก็ไม่วาย ที่ลูกน้องคนสนิทของพี่ชายผมแท้ๆเดินตามทุกก้าว เอาซะคนมองกันหมด แถมผมเองยังรำคาญด้วย อยากจะหาวิธีออกไปเที่ยวคนเดียวซะจริงๆ
นายเอาของไปเก็บที่รถก่อนไป เดี๋ยวฉันเดินดูของอยู่แถวนี้แหละ
"แต่.."
"จะเป็นไรไป ที่นี่กลางห้าง คนเยอะแยะ ยามก็อยู่ไม่ไกล ถึงใครทำอะไรฉันก็มีพยานอยู่เต็มไปหมดแหละ นายรีบเอาไปเก็บไป ขืนฉันซื้อเยอะกว่านี้จะถือไม่ไหว"
"ครับ"
และแล้วแผนการของผมก็เริ่มขึ้น ก่อนออกจากบ้านผมก็หยิบกุญแจรถติดตัวมาด้วยแหละ ส่วนบอดี้การ์ดบ้านผมเขาจะมีกุญแจติดตัวก็อยู่แล้ว คล้ายๆกุญแจผี ไขได้ทุกรถ ผมจัดการเดินไปรอบริเวณลานจอดรถชั้น 4 ซึ่งรถของผมจอดอยู่ชั้น 3 ผมมองลงไปเห็นไบรอันท์เก็บของเสร็จแล้ว แล้วเดินเข้าห้างไป ผมก็รีบวิ่งลงไปสตาร์จรถและขับออกนอกห้างทันที
"เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับเรืองฤทธิ์"
ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงมีความสุข ส่วนบอดี้การ์ดหนุ่มเมื่อเห็นว่าเรืองฤทธิ์ไม่อยู่ ก็รีบสอบถามคนแถวนั้น เมืื่อวิ่งมาถึงลานจอดรถก็พบว่ารถไม่อยู่แล้ว
"คุณหนูนะ ดื้อเสียจริงๆ"
เขาบ่นแบบหัวเสีย ก่อนจะรีบโทรไปรายงานเจ้านายของตัวเอง
"นายครับ คุณหนูขับรถหนีออกไปครับ"
"ผมขอโทษจริงๆครับ"
"ครับๆ แล้วผมจะรีบกลับไปครับ"
บอดี้การ์ดหนุ่มโล่งอกที่เจ้านายไม่ว่าอะไร แต่ถ้าเกิดคุณหนูเป็นอะไรไป เขาอาจจะถูกไล่ออกก็เป็นได้
TN PART"
ประตูบ้านถูกเปิด ลูกน้องคนสนิทของผมค่อยๆเดินเข้ามา
"ผมขอโทษครับนาย"
"ไม่เป็นไรหรอก คนที่ผิดคือริท ปล่อยมันซะบ้าง ถ้าเดือดร้อนอะไรมันก็โทรมาเอง"
"แต่.."
"ถ้ามันคิดว่ามันโตพอก็ปล่อยมันไป นายไปทำงานเถอะ" ผมบอก ลูกน้องคนสนิทโค้งตัวก่อนจะเดินออกไป
แสบจริงๆนะไอตัวเล็ก
RT PART"
ผมขับรถมาไกลพอควร จนไม่รู้ว่ามันคือที่ไหนแล้ว น้ำมันก็ใกล้จะหมด แถวนี้ก็มีแต่ต้นไม้สองข้างทาง รถก็ไม่ค่อยผ่าน จะโทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณ จีพีเอสนำทางก็แบตหมดเสียดื้อๆ ตั้งแต่ออกจากที่นั่นมาก็เป็นเวลาบ่ายสอง ข้าวสักเม็ดยังไม่ตกลงท้อง น้ำซักหยดก็ไม่ได้กิน พระอาทิตย์ก็ทำท่าจะตกดินอีก
ผมจอดรถไว้ข้างทางแล้วดับเครื่องไว้ ขืนขับต่อมีหวังน้ำมันหมดพอดี ผมรอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่มีวี่แววที่จะมีรถผ่านมา พระอาทิตย์ตอนนี้ก็ลับขอบฟ้าไปแล้ว เหลือเพียงแต่ความมืด มีเพียงไฟส่องทางเล็กๆ ที่ยังคอยให้ความสว่างอยู่บ้าง
"เฮีย มันมืด ริทกลัว"
"ไม่ต้องกลัว เฮียอยู่นี่แล้วไง"
ผมซุกลงบนอกอุ่น เขาอ้าแขนกอดผมไว้ แล้วผมก็นอนหลับ ตลอดทั้งคืน
ประโยตเมื่อตอนยังเด็กก้องขึ้นมาในหัว
"เฮีย..ช่วยริทด้วย"
ขอบคุณภาพสวยๆ และธีมจาก :) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น