คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [First]..อุปสรรค (special rin)
[SPECIAL RIN]
Rin Part
9.30น.
"เจ้ริน ริทไปก่อนนะ"
"เออๆ ดูแลตัวเองด้วย ตัวยิ่งบอบบางกว่าคนอื่นอยู่"
"คร๊าบ จะกลับมาเย็นๆนะ"
"เออๆ"
ก่อนออกไปไหนไอริทก็ต้องมารายงานตัวอย่างนี้ทุกที เห็นมันบอกว่าจะไปดูหนังกะแฟนมันที่ชื่อโตโน่นี่แหละ
วันนี้บ้านก็โคตรเงียบไม่มีใครอยู่เลย อีเฮียก็อยู่คอนโดกับแฟน ไอน้องก็ไปดูหนังกับแฟน อย่าพึ่งคิดนะว่าตัวเราจะไม่มีแฟน เราก็มีเหมือนกันแต่ก็เนอะคนมันรักกันอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องไปเจอกันบ่อยๆหรอก ฮิ้ว~ พูดไม่ทันขาดคำ ที่รักก็โทรมาแล้วขอตัวก่อนนะคร๊าบ
14.30น.
หลังจากที่โทรคุยกับแฟนไปประมาณเกือบๆ2ชม. ก็เปิดหนังดู ดูเสร็จก็ไม่มีอะไรทำ นั่งกลิ้งนอนก็แล้ว พอหันไปมองตรงหน้าต่างรถแท็กซี่ใครก็ไม่รู้มาจอดตรงหน้าบ้าน สงสัยต้องลงไปดูซักหน่อย
"อ่าวริท ทำไมกลับมาเร็วจัง"
"พอดีพี่โน่ยกเลิกนัดริทเลยกลับมาเลย"
"แล้วห่อของขวัญในมือของใครหน่ะ"
"ไม่มีเจ้าของหรอกครับเป็นแค่ตุ๊กตา เจ้จะเอาป้ะหล่ะ"
"ไม่อ่ะ ไม่ชอบตุ๊กตา"
"งั้นผมขอตัวไปพะ..พักผ่อนก่อนนะครับ" ยังไม่ทันได้ตอบอะไรมัน ก็วิ่งขึ้นห้องไปแล้ว แต่ทำไมเมื่อกี้ประโยคสุดท้ายมันพูดเหมือนคนจะร้องไห้เลยว่ะ เฮ้ย ไม่ใช่แค่เหมือนคนจะร้องแต่มันร้องแล้ว
"ริท รอเจ้ก่อน"
พอถึงหน้าห้องมัน ก็ลองหมุนลูกบิดดู แต่มันก็ไม่ได้ล็อคห้องหนิ แปลกแฮะ
"ริท"
ทันทีที่เปิดเข้าไปเห็นมันนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ข้างเตียง
"เจ้ ฮึก..ฮือ.." ทันทีที่เราเรียกมัน มันก็โผกอดเรา เราจึงต้องกอดตอบแบบเลี่ยงไม่ได้ เห็นหน้ามันตอนนี้ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรแต่โคตรสงสารมันอ่ะ
"มัวแต่ร้องอย่างนี้แล้วเจ้จะรู้มั้ยเนี่ย เล่าเรื่องให้เจ้ฟังหน่อยซิ" ถ้าให้เดาก็เรื่องความรักมันแหละ
"ฮึก..ฮือ"
"ร้องให้จบก่อนก็ได้ เจ้รอฟังเราเสมอ"
"เจ้ ..ฮือ.."
อีกสักพักใหญ่ๆกว่ามันจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เราฟัง
"แล้วเรายังรักเค้าอยู่ป้ะหล่ะ"
"ก็..ยังรักอยู่"
"แล้วทำไมถึงตัดสินใจบอกเลิกเค้า"
"ริทคิดว่าให้ริทเจ็บแค่นี้ก็พอแล้วเพราะยังไงผลลัพธ์ก็คือเค้ารักกับพี่วิวแล้ว"
"ถ้าเราคิดว่าทำอย่างนี้แล้วสบายใจก็ดีแล้วเนอะ"
"ครับ งั้นริทขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ ขอบคุณเจ้มากที่อยู่ให้คำปรึกษาริทเสมอ" คนตัวเล็กฝืนยิ้มให้แม้ว่าในใจจะไม่ยิ้มตาม
"เจ้ไม่มีทางทิ้งริทหรอก ไปอาบน้ำเถอะ ตาบวมหมดแล้ว "
หลังจากพูดจบไอริทก็เดินไปอาบน้ำ ความจริงปัญหาของมันไม่ได้ใหญ่อะไรมากหรอก แต่ริทมันค่อนข้างอ่อนไหวเพราะตลอดมาโน่ก็ไม่ค่อยมีเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ ริทมันก็คงรับไม่ได้
"ไอริน"
"อ่าวเฮียมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ซักพักนึงแล้ว ขอถามอะไรหน่อย ไอริทมันมีแฟนแล้วหรอ" เล่นถามแบบนี่ตอบยากนะเฟ่ย ริทมันห้ามไม่ให้บอกด้วย
"เอ่อ..ยะ..ยังไม่มี" แล้วทำไมต้องพูดติดๆด้วยเนี่ยไอรินเอ้ยย
"ทำไมต้องพูดติดๆด้วย ริทมันมีแฟนแล้วใช่มั้ย"
"ก็บอกว่ายังไม่มีไง เฮียจะอะไรนักหนาเนี่ย"
"มึงไม่ต้องมาโกหกกูเลย เพื่อนสนิทกูเป็นพี่ชายของแฟนริทที่ชื่อโตโน่" เฮ้ย เฮียแม่งไม่ได้รู้ธรรมดาแต่ดันสนิทกับพี่ชายเค้าด้วยโอ้ย ตายห่าแน่กู
"เฮียก็รู้อยู่แล้วจะมาถามรินทำไม"
"กูก็อยากรู้ว่ามึงจะช่วยปกป้องไอริทไปถึงไหน แค่ตัวมึงชอบเพศเดียวกันก็พอแล้ว ยังจะให้น้องมาเปลี่ยนเพศอีกหรอห๊ะ!!"
"โอ้ยเฮีย รินเจ็บนะ" มาบีบข้อมืออย่างนี้ แรงก็ใช่ว่าจะน้อยๆ
"แค่นี้ยังน้อยไป มึงอ่ะชอบปกป้องไอริทในทางที่ผิดๆ เห็นมั้ยมันเลยไปคบเพศเดียวกัน"
"คบเพศเดียวกันก็ยังดีกว่าพวกหลายใจ ทีเฮียพาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าขึ้นห้องไม่เว้นแต่ละวันยังไม่เห็นเป็นไรเลย ว่าแต่น้องหัดมองตัวเองบ้างก็ดีนะ"
"ไอริน!!//เฮียอย่า" ดีที่ริทมาห้ามไว้ก่อนไม่งั้นคงโดนตบแล้ว
"เฮียไม่ต้องทำเจ้ ริทผิดเองริทผิดที่ชอบพี่โน่ ฮึก.. ระ..ริท ผิดเอง"
"ใช่สิ ปกป้องกันเข้าไป รักกันมาหนิมีอะไรก็คุยกันเองตลอด วันไหนเดือดร้อนไม่ต้องมานึกถึงกูเลยนะ"
แอ๊ด ปั้ง!!!
เรื่องเฮียหน่ะไม่ห่วงหรอก ห่วงไอริทมันมากกว่า บ่อน้ำตาแตกอีกแล้ว สงสัยจะได้ยินตั้งแต่แรกที่เราคุยกับเฮียแล้วมั้ง
"ริท"
"ฮึก..เจ้ ริททำให้เฮียกับเจ้ต้องโกรธกัน "
"เฮียก็เป็นแบบนี้แหละเดี๋ยวก็หายโกรธ"
"แต่.."
"ไปกินข้าวไป อย่าไปสนใจเลย เจ้เคลียร์ได้" ความจริงจะเคลียร์ได้รึป่าวไม่รู้พูดให้มันสบายใจก่อนเดี๋ยวมันจะเครียดเอา
19.00น.
ติ๊ง หน่อง
"ใครมาเนี่ย"
ก็อก ก็อก
"เชิญค่ะ"
"คุณหนูคะเพื่อนของคุณรุทมาหาค่ะรออยู่ที่ห้องรับแขก"
"แล้วทำไมมาบอกรินอ่ะไม่ไปบอกเฮียเอง"
"เพื่อนของคุณรุทพาน้องชายมาด้วยบอกว่าให้เรียนคุณหนูมาคุยด้านล่างค่ะ"
"รอแปปนึงนะค่ะเดี๋ยวลงไป"
ใครมากันนะหรือว่า..
"เพื่อนสนิทกูเป็นพี่ชายของแฟนริทที่ชื่อโตโน่"
เป๊ะเลย
เมื่อเดินลงมาถึงห้องรับแขกก็เห็นชายหนุ่มสองคนพร้อมกับเฮียของเรานั่งอยู่ก่อนแล้วคนนั้นคงเป็นโน่สินะ ตัวจริงหล่ออย่างที่ริทพูดไว้จริงๆ
"สวัสดีค่ะ" เรายกมือไหว้คนที่ดูแก่กว่า ส่วนอีกคนก็หันไปยิ้มให้เพราะเท่าที่ริทเคยพูดมาบอกว่าอายุเท่ากัน
"พี่ชื่อเต้นะ ส่วนนี้น้องพี่ชื่อโตโน่" มองดูก็รู้ว่าสีหน้าของโน่ไม่สบายใจมากๆ
"ค่ะ รินนะคะ"
"พี่จะพูดเลยนะ อย่างที่รู้ๆกันว่าริทกับโน่เป็นแฟนกันแต่ตอนนี้เกิดผิดใจกันโน่ก็เลยจะมาหาริทเพื่อขอโทษ"
พี่ชายของโน่เป็นคนพูด ที่แท้ก็มาเพื่อขอโทษริทนี่เอง อย่างน้อยก็รู้สึกดีว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่ไอริทคิด
เค้าอาจจะยังรักริทอยู่
"แล้วทำไมต้องเรียกรินกับเฮียลงมาหล่ะค่ะ"
"ก็คิดว่าถ้าให้โน่ไปพูดกับริท ริทคงไม่ยอมฟังแน่ เลยขอให้ช่ว.."
"เห็นทีว่ากูคงจะช่วยไม่ได้แล้วหล่ะ ขอตัวก่อนนะ มีอะไรคุยกับไอรินไปแล้วกัน มันคงรู้ใจริทดี"ฟังก็รู้ว่าประโยคสุดท้ายตั้งใจจะประชดเราชัดๆ พร้อมกับเดินตึงตังขึ้นห้องไปเลย
"ต้องขอโทษแทนเฮียด้วยนะคะ โน่จะไปคุยกับริทตอนนี้เลยมั้ยหล่ะ ริทคงอยู่ในห้อง"
"ลองดูก็ได้"
"เฮียรออยู่นี่นะโน่"
"ครับ" หลังจากเจ้าตัวขานรับพี่ชายเสร็จก็พาเดินขึ้นไปหาริท
"โน่ นายรักริทจริงๆใช่มั้ย" หลังจากที่ลังเลอยู่นานก้ตัดสินใจพูดออกไป
"ใช่ รักมากด้วย วันนี้มันคือความบังเอิญที่เราไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น ที่เรากำลังจะไปอธิบายให้ริทเนี่ยแหละ"
"เราเชื่อว่านายทำได้ สู้ๆหล่ะ"
"ขอบคุณ"
แอ๊ด
"ริท" อ่าวริทหลับไปแล้วหรอเนี่ย ทำไมหลับเร็วจัง
"โน่ ริทหลับไปแล้วอ่ะ"
"อ่าวหรอ งั้นเราขออยู่ในนี้แปปนึงได้มั้ยอ่ะ"
"ได้ๆเดี๋ยวเราไปยืนรอตรงประตูแล้วกัน" เราเข้าใจความรู้สึกนี้เลยแหละ แค่ขอให้ได้อยู่ใกล้ถึงแม้เค้าจะไม่คุยกับเราแต่เราก็มีความสุขแล้ว
"ที่หลับไปคงร้องไห้หนักมากสินะ"
"ริท พี่ขอโทษนะที่ทำให้ริทเสียใจ แต่ถ้าริทได้รู้ความจริงริทจะไม่เป็นอย่างนี้แน่นอน"
"พี่รักริทนะครับ ฝันดีนะตัวเล็ก" คำพูดนี้สินะ'ตัวเล็ก"เป็นคำพูดที่อบอุ่นมากริทเคยมาเล่าให้ฟังบ่อยๆ ได้ยินเสียงโน่พูดอย่างนี้แล้วก็รู้สึกดีแทนริทนะ ระหว่างรอโน่ก็เกิดเห็นกระดาษแผ่นนึงอยู่บนโต๊ะทำงานของริท
"โน่ ลองอ่านนี่ดูสิ"
"ของริทหรอ"
"อืม เมื่อกี้ยืนรอตรงโต๊ะเลยเห็น"
เขาอ่านอยู่ซักพัก ก่อนจะส่งคืนให้เรา
"ขอบคุณที่ให้อ่านนะ"
"อืม ถึงวันนี้ริทจะนอนแล้วแต่พรุ่งนี้ค่อยมาก็ได้"
"ขอบคุณมาก" หลังจากนั้นเราสองคนก็เดินลงมาข้างล่าง
"เป็นไงบ้าง" พี่เต้ถามขึ้น
"ริทหลับไปแล้วครับ"
"พรุ่งนี้มาใหม่และกัน ขอบใจรินมากนะที่ไม่รำคาญซะก่อน"
"มันเป็นความสุขของน้อง รินคงขัดไม่ได้ค่ะ"
"งั้นพี่ไปแล้ว ขอบคุณมาก"
"ยินดีค่ะ" หลังจากนั้นพี่เต้กับโน่ก็นั่งรถออกไป
หลายๆวันต่อมา
13.00น.
หลังจากวันนั้นริทก็ดูซึมไปเยอะ ข้าวก็ไม่ค่อยกิน ไม่ยอมออกไปเที่ยวไหนเลย หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ส่วนทางด้านโตโน่ วันถัดมาจากวันนั้นโน่ก็มาหาริท ทะเลาะกันไปหลายฉากจนฉันต้องเข้าไปห้ามให้โน่กลับไปก่อน สุดท้ายริทก็ยังไม่ยอมคืนดีด้วยเหมือนเดิม แต่โน่ก็มาหาทุกวันก็ทะเลาะทุกวันจนหลังๆโน่แค่ขอมาที่บ้านเฉยๆแต่ไม่ได้เข้าไปที่ห้องริทแล้ว จนกระทั่งวันนี้
ปริ้น ปริ้น
"ใครมาวะเนี่ย"
"แม่"
"ทำไมทำหน้าหยั่งกับเห็นผีเลยลูก"
"ป่าวค่ะ แต่ตกใจนิดหน่อย ทำไมมาไม่โทรก่อนหล่ะคะจะได้เตรียมจัดของไว้"
"พอดีแม่มาทำธุระนิดหน่อยมาไม่นานหรอกลูกอาทิตย์นึงเอง ตาริทอยู่มั้ยลูก"
"อยู่ค่ะ"
"เดี๋ยวแม่ออกไปข้างนอก10นาที บอกตาริทด้วยว่าอย่าไปไหนเดี่ยวแม่มีธุระจะคุยด้วย"
"ได้ค่ะ"
"'งั้นแม่ไปก่อนนะ"
"ค่ะ"
ธุระที่ว่าคืออะไรนะ หรือว่าแม่จะรู้ว่าริทเป็นแฟนกับโน่ ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย
ก็อก ก็อก
"เชิญครับ"
"ริท แม่บอกว่าแม่มีธุระจะคุยกับริทด้วยหลังจากแม่กลับจากทำธุระเสร็จ"
"ครับ"
"เราลงไปเดินเล่นข้างล่างบ้างสิ อยู่แต่ในห้องเดี๋ยวก็เฉาตายพอดี"
"ไม่ดีกว่าครับ"
"ตามใจแล้วกัน" เป็นอีกครั้งที่คำพูดเราพ่ายแพ้กลับมาเหมือนเคย เราเลยเดินลงมารอแม่ที่ข้างล่างแทน
ปริ้น ปริ้น
ใครมาอีกเนี่ย หรือว่าแม่จะลืมของ
"พี่เต้ โน่" เราอุทานอย่างตกใจหน่อยๆ
" ริทเป็นไงบ้าง"
"ไม่ยอมออกจากห้อง ข้าวก็ไม่ค่อยทาน ซูบลงไปเยอะ"
"จะไปหาริทมั้ยหล่ะ
"ไม่ดีกว่าเดี๋ยวจะทะเลาะกันเปล่าๆ คือวันนี้แม่เราบอกว่าให้มาที่บ้านนี้อ่ะ มาทำไมก็ไม่รู้"
หรือว่า..ธุระที่แม่บอกจะคุยกับริทคือเรื่องนี้
ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย
"อ่าว ตาเต้ ตาโน่ ไม่เจอตั้งนานโตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย" แม่กลับมาเร็วกว่าที่คิดไว้ ทันทีที่เดินเข้ามาในบ้านก็เอ่ยปากทั้งสองหนุ่มทันที
"สวัสดีครับน้าริภา"
"แม่เราบอกให้มาที่นี้ใช่มั้ยจ๊ะ"
"ครับ"
"งั้นนั่งรอแปปนึงนะ เดี๋ยวแม่เราก็มาแล้ว ริน ไปเรียกริทมาซิลูก"
"ค่ะ"
เวรแล้วไง ริทกับโน่อยู่ด้วยกันบ้านจะแตกมั้ยเนี่ย
ก็อก ก็อก
"ริท แม่เรียกให้ลงไปหน่ะ"
"ครับ" ริทตอบพร้อมเดินออกจากห้องตามเรามา พอถึงห้องรับแขกเท่านั้นแหละใบหน้าหวานทำหน้าแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด
"สวัสดีครับแม่"
"เป็นไงบ้างเนี่ยซูบลงไปเยอะเลย มาให้แม่กอดหน่อยเร็ว"
กอดเสร็จกับคุณนายเสร็จก็ไปนั่งตรงข้างแม่
ปริ้น ปริ้น
"สงสัยจะมากันแล้วหล่ะ"
แปลกที่ว่ามาคนเดียวแต่ทำไมมารถตู้ คิดไม่ทันจบประโยค ก็เห็นคนเดินเข้ามาในบ้านหลายคนมาก มีคนรุ่นราวคราวเดียวกับแม่มา3คน พร้อมกับผู้หญิงรุ่นเราอีก2คน ว่าแต่ใครกันนะ หน้าคุ้นๆแต่ก็นึกไม่ออก
"เชิญนั่งเลยค่ะ"
"สวัสดีค่ะ//ครับ" ตอนนี้ดูวุ่นวายมากใครต่อใครก็ไม่รู้พวกเราก็ไหว้กันหมดตามารยาท
"ธุระที่น้านัดทุกคนมาคุยในวันนี้คือเรื่อง คู่หมั้น" แม่เป็นคนเอ่ยปากขึ้นมา
"ห๊ะ คู่หมั้น" เด็กๆทุกคนต่างตกใจรวมถึงเราด้วย นี่พวกผู้ใหญ่คงตกลงกันมาก่อนหน้านี้แล้วสินะ
"ใช่จ๊ะคือพวกน้าคิดไว้ว่าจะให้พวกเราหมั้นกัน จนอีก6ปีแล้วค่อยมาคุยกันอีกทีว่าจะเอายังไง"
แต่เดี๋ยวนะถ้าเราจำไม่ผิดคนนึงดูเหมือนจะเป็นเพื่อนสนิทริทที่ชื่อเบสเลยอ่ะ แล้วอีกคนนึงเป็นใครนะ หน้าคุ้นๆเหมือนเคยมีคดีอะไรกับเราซักอย่าง
"โดยที่ริทจะคู่กับเบส ส่วนโน่คู่กับวิว" เฮ้ย เป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ แล้วคนชื่อวิวนั้นมันวิวเดียวกันกับที่ริทเล่าให้ฟังป่าวว่ะ แต่ที่แน่ๆเป็นวิวเดียวกีบที่มันมาแย่งแฟนเพื่อนเรา เพราะเห็นว่าเพื่อนเรากับแฟนอยู่คนละรร.เลยแย่ง หน้าตาเธอดูมีความสุขมากเลย ส่วนเบสดูหนักใจเพราะรู้ๆกันอยู่ว่าโน่กับริทเป็นแฟนกัน
ถ้ารู้ว่าจะจับหมั้นแบบนี้สู้ให้แม่คุยเรื่องริทกับโน่ยังดีกว่าเยอะ ปัญหาเก่ายังไม่หายปัญหาใหม่มาอีกแล้ว
"ตกลงมั้ยจ๊ะ"
"ตกลงครับ"
"เฮ้ย" เสียงเรา เบส พี่เต้และโน่อุทานออกมาพร้อมกัน ก็ริทหน่ะสิดันเป็นคนพูดตกลงก่อนใครเลย
"เอาเป็นว่าตามนี้นะ ขอบคุณทุกๆคนมากที่มากันในวันนี้"
หลังจากที่แม่พูดจบทุกคนก็ต่างแยกย้ายกลับบ้านโดยที่โน่ดูเครียดมาก เบสก็ไม่ต่างเลย ถึงแม้ริทจะยิ้มนะ แต่เราก็ดูออกเลยว่าในใจมันอ่ะ ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่จะทำไงได้ก็แม่เล่นจับให้ซะอย่างนั้น ขัดยังไงก็คงไม่ได้อยู่ดี
2อาทิตย์ต่อมา
บนโต๊ะอาหารเย็น
"ริทกับริน เดี๋ยววันพรุ่งนี้ไปเที่ยวหัวหินกับแม่นะ แม่ชวนพวกน้าๆแล้วก็เบส โน่ วิว ไปด้วย ไปหลายๆคนจะได้สนุก"
"แล้วเฮียไม่ไปหรอคะ"
"คงไม่ไปหล่ะ เห็นว่าตาเต้ก็ไม่ไปติดงานที่มหาลัยเหมือนกัน"
"ถ้าริทไม่ไปได้มั้ยครับ" เสียงริทพูดแทรกขึ้นมา ให้เดาก็ไม่ยาก คงไม่อยากเจอหน้าโน่สินะ
"ทำไมหล่ะลูก แม่นัดพวกน้าไว้แล้วนะ บอกด้วยว่าเอาริทไป ถ้าริทไม่ไปจะดูน่าเกลียดนะ"
"งั้นก็ตามใจแม่เถอะครับ"
"ดีมากลูก งั้นพรุ่งนี้ตื่นเช้าหน่อยนะ เดี๋ยวคืนนี้ก็จัดกระเป๋าไปด้วยแล้วกัน ถ้ากลัวลืมอะไรก็ให้ป้าพิณไปช่วยจัดด้วยแล้วกัน"
"ค่ะ/ครับ"
นี่คงเป็นอีกทริปนึงที่คงจะน่าเบื่อมากๆสำหรับโน่และริท หวังว่าจะไม่ตีกันตายคาทะเลหรอกนะ
:)
Shalunla
ความคิดเห็น