ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [House]...เรื่องราว
-3
ผ่านไปเป็นเวลา12ปี ลูกชายคนโตของบ้านก็เติบโตเป็นหนุ่มสมวัย หน้าตาหล่อเหลา การเรียนดี กีฬาเก่ง การต่อสู้ก็ไม่เป็นสองรองใคร ด้วยเหตุผลเหล่านี้ ทไให้ต้องเดินทางไปร่ำเรียนต่อที่เมืองนอก เพื่อสานต่อธุรกิจของครอบครัว
"เฮีย ..." ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ เขาสนิทกับพี่ชายคนนี้มาก ถึงแม้พักหลังๆจะถกเถียงหรือทะเลาะกันตามวัย แต่ในใจลึกๆเขาก็รักพี่ชายคนนี้มากไม่แพ้ผู้ให้กำเนิดเขา
"เดี๋ยวพี่รีบเรียนรีบกลับ ตัวเล็กรอเฮียนะ"พี่ชายกอดน้องชายที่ตอนนี้ทำหน้างอแงเหมือนจะร้องไห้
"สัญญานะ"
"สัญญา" ทั้งสองเกี่ยวก้อยกัน ก่อนที่ภาคินจะไหว้ลาลดากับวิสรุต
"ป๊า ม๊า ผมลาแล้วนะครับ"
เขาบอกแล้วโบกมือลาน้องชายครั้งสุดท้าย ก่อนเดินจากไป
อีก 3 ปีต่อมา เรืองฤทธิ์ถูกส่งให้ไปเรียนต่อไฮสคูลที่เมืองนอก แต่กลับไปคนละประเทศกับพี่ชาย ตามจริงถ้าเขาได้อยู่เมืองไทย จะเหลือเวลาอีกเพียง1ปีเท่านั้นภาคินก็จะเรียนจบ แต่ด้วยทางบ้านที่ตอนนี้ถูกแก๊งมาเฟียจากเกาะฮ่องกงที่เป็นคู่แข่งของวิสรุตโจมตี เรืองฤทธิ์จึงถูกส่งไปเรียนเพื่อตัดปัญหาความไม่ปลอดภัย
รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวเข้ามาในคฤหาสน์หลังโต ประตูรถถูกเปิดโดยบอดี้การ์ดหนุ่มคนสนิท
"เชิญครับนายเล็ก" เรืองฤทธิ์ก้าวลงมาจากรถ มองบ้านที่ไม่ได้อยู่มานานถึง 7ปี แต่ทุกอย่างยังคงสภาพเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน
"ตาริท"
"สวัสดีครับม๊า"
"มาให้แม่หอมหน่อยลูก"
ฟอด
"คิดถึงม๊าจังเลยครับ"
"ยังขี้อ้อนเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน โตเป็นหนุ่มมากเลยนะเราเนี่ย หล่อเหมือนป๊าไม่มีผิด"
"แล้วเฮียอยู่ไหนหรอครับ"ร่ างเล็กชะเง้อมองหาตั้งนานแต่ก็ไม่พบ จึงเอ่ยปากถามมารดาของตน
"อยู่บนห้องหน่ะ สงสัยยังไม่ตื่น"
"งั้นริทขอตัวก่อนนะครับ"
"ตามสบายเลยลูก"
ร่างเล็กค่อยๆขึ้นบันได ผ่านหน้าห้องที่คุ้นเคยดี จึงตัดสินใจถือวิสาสะเข้าห้องโดยที่เจ้าของห้องไม่ได้อนุญาติ
"ยังหลับอยู่เลยแฮะ" ร่างเล็กตัดสินใจกระโดดทับพี่ชายที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงใหญ่ทันที
"เฮีย ริทกลับมาแล้ววววว"
"โอ้ย ไอ่ริท"
"คิดถึงเฮียจังเลย" ร่างเล็กยิ้มด้วยสีหน้ามีความสุข จนร่างสูงอดยิ้มตามไม่ได้
"มาขึ้นเตียงคนอื่นนี่ล้างเท้ายัง"
"ยัง แหะๆ "
"ไปอาบน้ำเลยไป นั่งเครื่องมาตั้งกี่ชั่วโมง สกปรก"
"เฮียอ่า ว่าริทสกปรก"
"ก็มันจริง" ร่างสูงทำหน้ากวนๆใส่
"รู้งี้ไม่เข้ามาหาเฮียแล่ว" ร่างเล็กพูดเสียงน้อยใจแล้วเดินออกจากห้องไป ทำเอาร่างสูงขำกับการกระทำที่เป็นเด็กๆของน้องไม่ได้
"เด็กไม่รู้จักโตจริงๆไอ่ริท"
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น