คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [House]...ดูแลเทคแคร์
-12
RT PART"
แสงที่ลอดออกมาจากผ้าม่านสีขาว ปลุกให้ผมตื่น รู้สึกมึนๆหัว และปวดตามตัวไปหมด
โดยเฉพาะจุดนั้น
ก็อก ก็อก
"เชิญครับ"
ร่างสูงที่คุ้นเคยเดินเข้ามาพร้อมถาดอาหาร แก้วน้ำและยา วันนี้เขาใส่ชุดอยู่บ้านสบายๆ สงสัยจะไม่ไปทำงานอีกตามเคย
"หายยัง"
ผมส่ายหน้า
"ไม่หาย แถมปวดกว่าเดิมอีก"
"ขอโทษนะ"
เขาเข้ามาโอบเอวผมหลวมๆ ก่อนจะกดจมูกลงข้างแก้มผม
"พอแล้ว!"
ผมตีมือเขาที่โอบเอวอยู่ แล้วดันตัวเขาออกห่าง
"งั้นกินข้าวจะได้พัก"
"อื้อ"
เหมือนเคย...เขาป้อนข้าวผม และยาด้วยวิธีแบบเดิม
"นอนซะนะ"
เขาเอาผ้ามาห่มให้ผม ก่อนจะจูบที่หน้าผากเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องไป
...
สิ่งที่ทำกันนี่ ยังสามารถใช้คำว่าพี่น้องได้อยู่อีกหรอ
TN PART"
ผมยกถาดอาหารเดินลงมาจากห้องเขา
รู้ตัวว่าสิ่งที่ทำมันเกินเลย แต่ก็อดใจไม่ได้จริงๆ
..
ความรู้สึกอยาก..กับน้องชายแท้ๆของตนเองเนี่ยนะ
ถ้าป๊าม๊ารู้เรื่องนี้ผมไม่รู้จะทำตัวยังไง คงเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูลที่สร้างมา เสียทุกอย่างและอาจจะเสียคนที่รัก..
วันต่อมา
"นายครับ"
ผมเดินเข้าไปในห้องทำงาน โดยไบรอันท์เดินตามมาติดๆ ผมหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนที่ไบรอันท์จะเอ่ยขึ้น
"ตอนนี้แก๊งไฮ่หลงเริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้วครับ ตอนนี้ลูกน้องของมันทยอยย้ายจากฮ่องกงมาประเทศไทยครับ"
"หรอ...ก็คงย้ายตามนายมันมาหน่ะสิ"
"คิดว่าอย่างนั้นเหมือนกันครับ แต่มันดูมีจุดประสงค์บางอย่าง ยิ่งตอนนี้มันอยู่ช่วงขาขึ้นมาก มีหลายๆแก๊งเข้าร่วมกับมัน เกรงว่าเราจะถูกโจมตีได้ง่าย"
"อืม ยังไงช่วงนี้ก็คอยเฝ้าติดตามมันให้ได้หล่ะ ฉันก็คิดอยู่ ว่า ฮั่น มันมายุ่มย่ามกับน้องฉัน มันคงไม่มาดีแน่"
"ครับ"
ไบรอันท์โค้งตัวก่อนเดินออกจากห้องไป
แก๊งไฮ่หลง ก่อตั้งขึ้นโดยเจ้าสัวไฮ่ แก๊งนี้มีเคยอิทธิพลมาก ป๊าผมเคยคบค้าสมาคมอยู่พักหนึ่ง แต่เกิดเหตุผิดใจกัน เลยกลายเป็นศัตรู หลังจากนั้น แก๊งมันก็เริ่มไร้อำนาจ จนได้ไปเจอมาเฟียผู้มีอิทธิพลของเกาะฮ่องกงคอยช่วยเหลือไว้ มันก็ได้เติบใหญ่อีกครั้ง จนตอนนี้ ผมคิดว่ามันต้องมีแผนที่จะแก้แค้นแน่ๆ ไม่งั้น มันคงไม่ยอมมาบุกถึงถิ่นผมหรอก
ก็อก ก็อก
"เชิญ"
ร่างเล็กในชุดนอน เดินเปิดประตูเข้ามา
"ลงมาทำไม"
"ขี้เกียจนอนต่อแล้ว..."
"มานี่มา"
ผมกวักมือเรียกเขามาใกล้ๆ แล้วตวัดเอวเล็กลงบนตัก
"เฮีย..เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า"
"แล้วจะทำไมหรอ"
ผมกดจมูกลงที่แก้มนุ่ม
"หื่นชะมัด"
"ก็ทำตัวให้น่ารักเอง"
"เดี๋ยวจะฟ้องม๊าว่าเฮียแกล้ง"
"ฟ้องให้หมดนะ ว่าเฮียแกล้งอะไรบ้าง ให้ไปเรียนมารยาท ไม่ให้ออกจากบ้านและ.."
"เจ้าเล่ห์"
ร่างเล็กส่งสายตาดุๆมาให้ แต่รู้มั้ยมันกลับน่ารักมาก
"ตัวหายร้อนแล้วหนิ"
"ใช่..หายปวดหัวแล้ว ริทอยากออกไปข้างนอก"
"ที่แท้มาอ้อนเพราะอยากออกไปข้างนอกหรอ แสบจริงๆ"
ผมบีบจมูกเล็กเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
"แล้วเฮียพาริทไปได้มั้ยหล่ะ"
"ถ้าอยากไปก็ไปแต่งตัว"
"เย้!"
ร่างเล็กลุกขึ้นจากตักผมแล้ววิ่งออกจากห้องไปอย่างเร็ว
"เรื่องเที่ยวไม่พลาดจริงๆไอ่แสบ"
ผมส่ายหน้าพลางๆ แล้วขึ้นไปเปลี่ยนชุดเพื่อออกไปข้างนอก
.
.
.
ผมขับรถโดยมีคนตัวเล็กนั่งข้างๆ วันนี้ผมไม่เอาไบรอันท์ วินตาร์มา เพราะให้เขาดูแลอยู่ที่บ้านจะดีกว่า
ผมพาเขามาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
"กินร้านนี้"
เขาบอกก่อนเดินเข้าไปในร้านนั้นทันที
พนักงานเข้ามาจดออเดอร์ ร่างเล็กดูท่าจะมีความสุขที่ได้ออกมาข้างนอก
"อยู่ที่นั่นเที่ยวบ่อยหล่ะสิ มาไทยเลยไม่ค่อยจะอยู่ติดกับบ้าน"
"ก็นิดหน่อยแหละเฮีย ที่นั่นริทพักกับโฮสต์หนิ ถึงไม่ออกไปเที่ยวกับเพื่อน โฮสต์ก็พาออกไปเที่ยวเอง"
"ไปเรียนตั้ง 7 ปี แต่ภาษาไทยก็ยังพูดชัดอยู่เนอะ"
"แน่นอน รักบ้านเกิดหนิ ฮ่าๆๆ"
"รักบ้านเกิดหรือมีเอาไว้ว่าใครหืม"
"เปล๊าาาา"
ร่างเล็กบอกหน้ากวนๆ อาหารมาเสิร์ฟเพื่อตัดบทการสนทนาของเราทั้งคู่
...
"ไปเดินดูของกัน"
"เดินดูอะไรล่ะ"
"ริทกะว่าจะซื้อชุดซักหน่อย เสื้อผ้าที่เอามามีแต่แขนยาว ไม่เข้ากับอากาสที่นี่เลย"
ผมพยักหน้า ก่อนจะเดินตามหลังเขาไป
ที่ถามไปอย่างนั้นเพราะถ้าริทจะเดินเล่นแบบเรื่อยเปื่อยผมจะให้เขากลับบ้าน เพราะว่าเมื่อเช้าเขายังไม่สบายอยู่เลย เกรงว่าจะติดหวัดอีกรอบ ส่วนเหตุผลอีกอย่างคือ
ผมรู้สึกเหมือนมีคนตามอยู่ตลอด...แต่พอหันไป..ก็ไม่มี
ขอบคุณธีมสวยๆจาก:)
Shalunlaค่ะ
ความคิดเห็น