คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [First]...ปกป้อง ดูแล เอาใจใส่
หลังจากนั้น1สัปดาห์
ค่ำคืนวันเฟรชชี่ไนท์ ณ หอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัย
ผู้คนมากมายทั้งหญิงและชายแต่ดูเหมือนว่าผู้หญิงจะเยอะกว่า นักศึกษาปี1มีสิทธิ์ที่จะได้เลือกผู้ชนะในค่ำคืนนี้เท่านั้น โดยมีคณะที่เข้าประกวดทั้งหมด8คณะได้แก่ นิเทศศาสตร์ วิศวะกรรมศาสตร์ อักษรศาสตร์ สถาปัตยกรรมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ แพทย์ศาสตร์ นิติศาสตร์ บริหารธุรกิจ แต่คณะที่เป็นที่จับตามองมากที่สุดคือคณะนิเทศ วิศวะ และอักษร เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงผู้เข้าประกวดก็ทำการแสดงเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้ถึงเวลาลงคะแนนซึ่งไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าใครจะเป็นผู้ชนะ...
พิธีกรชายหญิง2คนขึ้นบนเวทีพร้อมผู้เข้าประกวดทั้ง8คน ราวกับรายการเดอะสตาร์
"เอาหล่ะครับถึงเวลาที่เราจะรู้ผลกันแล้ว"
"น่าตื่นเต้นจริงๆนะคะ"
"ผลคะแนนโหวตอยู่ในมือของผมแล้วครับ"
"..." ทั้งหอประชุมเงียบกริบ
"ผู้ชนะเฟรชชี่ไนท์ในปีนี้คือ....ริท เรืองฤทธิ์ ศิริพานิช ครับ"
"กรี๊ด!! วู้วววว~"
หลากหลายเสียงต่างแสดงความยินดีไปพร้อมๆกัน
"เอาชนะไปแบบขาดลอยเลยครับ ขอเสียงปรบมือแสดงความยินดีอีกครั้งครับ"
"แปะๆๆๆ"
อย่างที่ภาคินได้กล่าวไว้ ผู้สมัครคนอื่นๆค่อนข้างหยิ่ง เข้าถึงยากทำให้ไม่สามารถมัดใจสาวๆได้ ผลแข่งขันในครั้งนี้ทำเอาหนุ่มคนอื่นๆบนเวทีส่งสายตาลุกเป็นไฟ
"เก่งมากไอ่ริท"
"แน่นอนอยู่แล้วฮ่ะๆ"
"ชมนิดชมหน่อยไม่ได้เลยนะมึง"
"ก็พี่อยากชมริทเองหนิ โว๊ะๆๆๆ"
"หลงตัวเองจริงจริ๊งๆไอ่ตัวเล็ก "
"ห๊ะ!?!"
"ทำไม พี่พูดอะไรผิด"
"ไม่ได้ผิด..แต่..ตัวเล็ก.."
"ทำไม..เรียกไม่ได้หรอ"
"ปะ..เปล่า แต่แปลกๆหนิ เราเคยใช้เรียกกันตอน.."
"เป็นแฟนกัน ไม่เห็นแปลกหนิ กูก็รักมึงอยู่ ไอ่ตัวเล็ก "
สิ้นประโยคร่างสูงดึงร่างบางมากอด
"กูไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมกูยังคิดถึงมึง หวงมึง..รักมึง ขนาดนี้วะ"
"..."
"มึงจำได้มั้ยว่ากูเคยบอกว่าจะรอ..รอวันที่มึงกลับมารักกูอีก กูรอมึงอยู่นะ"
"มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกพี่ ในเมื่อพี่..ก็มีพี่ วิว อยู่แล้ว"
"จะร้องไห้ทำไม หืม?"
ร่างสูงพูดก่อนที่จะเช็ดน้ำตาให้คนในอ้อมกอด
"คนเราจะรักกันไม่จำเป็นต้องสนใจใครเลยหนิ พี่ยังไม่ได้แต่งงานกับเค้าแล้วอีกอย่างเหลือเวลาอีกตั้งปีนึงก่อนตกลงหมั้น ริทจะไม่ให้โอกาสพี่...เข้าไปอยู่ในใจริทอีกแล้วหรอ.."
ร่างบางไม่พูดอะไรแต่กลับเดินเข้าห้องนอนและแปะโพสอิทตรงหัวเตียง
ไม่รู้สิ?
"กวนจริงไอ่ตัวเล็ก"
ร่างสูงพูดพร้อมจุ๊บลงหน้าผากของร่างบางก่อนที่จะเข้านอน
"ฝันดีนะตัวเล็ก"
พร้อมสวมกอดร่างบางจากทางด้านหลัง ทั้งคู่หลับสนิทพร้อมกันไป ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนที่มีความสุขอีกคืนเลยก็ว่าได้...
1ปีต่อมา (ไวจริงยิ่งกว่าโกหก)
"พี่โน่!!!"
"อยู่นิ่งๆสิริท" จะให้ผมอยู่นิ่งได้ยังไงหล่ะ ก็เมื่อกี้ไอ่พี่บ้าเล่นปาลูกบาสมาตรงขาผมพอดี ผมก็ยิ่งบอบบางอยู่ แผลเริ่มจะช้ำแล้วเนี่ย
"โอ้ยยย..เจ็บ"
"ประคบเอาไว้ เดี๋ยวพี่ไปหายาทามาให้"
"ไม่ต้องหรอก แค่ประคบก็หายแล้ว เดี๋ยวไปนวดที่ห้อง พี่เนี่ยเล่นอะไรไม่ระวังริทเล๊ย"
"กูขอโทษ ก็คิดว่ามึงจะแข็งแรงกว่านี้ แล้วก้นเป็นไงบ้างอ่ะ"
"มีเป็นห่วงก้นกันด้วย เมื่อคืนทำไรกัน แอ๊ะๆๆๆ"
"ฮิ้วววววว~" ความจริงแล้วที่นี่คือชมรมบาส แต่เมื่อกี้ที่ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรเพราะถูกพี่โน่แกว่าไปรอบนึงแล้วหล่ะครับ สงสัยได้จังหวะเลยสวมซะ
"เงียบปากไปเลยพวกมึง"
"มึงไม่ได้กับน้องริทแต่มึงได้กับวอแหวนหล่ะสิ๊" วอแหวนมีคนชื่อนี้บนโลกด้วยหรอว่ะ
ก็ไม่รู้จะหยุดรักยังไง~
"พูดถึงก็โทรมาเลย ฮิ้ว~ เนื้อคู่แล้วมั้ง"
"มั่วจริงไอ่พวกนี้" พี่โน่พูดจบก็เดินออกจากโต๊ะไปเพื่อรับมือถือ
"วอแหวนนี่ใครหรอครับ"
"วิวไง ไอโน่ไม่ได้บอกมึงหรอ"
"พี่วิว? ที่อยู่ต่างประเทศหน่ะหรอครับ"
"ใช่ แต่ตอนนี้เขากลับไทยแล้ว เห็นว่าเรียนเร็วจนจบปริญญาตรีแล้วด้วย"
"เค้ามานานแล้วหล่ะ น่าจะ3เดือนได้" 3เดือน..ทำไมพี่โน่ไม่คิดจะบอกผมเลย
"เป็นไรริท ทำหน้าหงอยอย่างนั้น"
"เปล่า แค่กำลังคิดอะไรอยู่"
"หึงไอ่โน่อ่ะดิ่"
"จะหึงทำไมหล่ะครับ ไม่ใช่แฟนซักหน่อย"
"มึงไม่หึงแต่ไอ่โน่ก็หึงมึงมากนะเว่ย"
"ใช่ๆ เมื่อสัปดาห์ก่อนไงที่มึงซื้อน้ำไปให้พี่ภพ พี่โน่หึงมึงใหญ่เลยหว่ะ"
"เกือบจะต่อยกันแล้วววว"
"นินทาไรกู"
"เป็นไงมึงวิวว่าไงบ้าง"ประโยคพูดของพี่อาร์มทำเอาสีหน้าพี่โน่ไม่สู้ดีนัก
"ทำไมพี่วิวกลับมาแล้วพี่ไม่บอกริทเลย จะได้เยี่ยมซักหน่อย ไม่ได้เจอกันนาน"
"ก็นึกว่ามึงไม่อยากรู้.."
"อยากรู้สิ พี่วิวเค้าก็เป็นคนสำคัญคนนึงของริทเหมือนกัน"
"อย่าบอกนะว่าพวกมึง2คนเคยแย่งจีบวิวมาก่อน"
"ริทไม่ได้จีบครับแต่เหมือนพี่โน่จะชอบหนิ"
"ทำไมต้องพูดเสียงแบบนี้ด้วย"
"มีเรื่องอะไรพี่ก็ไม่เคยบอกริทเลย แล้วจะให้ริทเชื่อใจพี่ได้ไง"
"ปล่อยริท!!"
"ไอ่โน่! มึงจะลากน้องไปไหน ใจเย็น"
"พวกมึง2คนใจเย็นเว่ย อย่าทะเลาะกัน"
พี่โน่ลากผมอย่างแรงเข้ามาในห้องน้ำแล้วล็อกลูกบิดประตู ดันร่างผมชิดกับกำแพง พร้อมตรึงแขนผมทั้ง2ข้างชิดผนังไว้เหมือนเวลาที่เขาโมโหอีกแล้ว
"เจ็บนะ!!"
"กูไม่ได้จีบวิว"
"แล้วเกี่ยวอะไรกับริท"
"กูพูดให้มึงเข้าใจ"
"ริทเข้าใจดีอยู่แล้ว ปล่อย!"
"มึงไม่เข้าใจ"
"ริทเข้าใจแล้ว ปล่อ..อื้อ.." ร่างสูงประกบริมฝีปากเข้ากับร่างบางอย่างจัง พร้อมด้วยเสียงประท้วงจากลำคอของบุคคลที่ไม่ตั้งตัว
อันที่จริงแล้วตลอดเวลาเกือบๆ1ปีที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าพี่โน่จะไม่เคยทำอย่างนี้กับผม ผมยอมรับเลยว่าบ่อยมากแล้วผมมักจะตอบรับทุกสัมผัสที่เค้ามอบมาให้ ผมรู้ตัวว่าผิดเพราะยังไงทั้งผมและพี่โน่เองต่างก็มีคู่หมั้นกันอยู่แล้ว ผมให้เกียรติพี่วิวและเบส ผมยังติดต่อกับเบสเหมือนเดิมไปเที่ยวกันบ้างไปเยี่ยมคุณแม่ของเบสบ้าง แต่ก็อาจจะน้อยลงกว่าแต่ก่อน ผมเลือกที่จะอยู่กับพี่โน่มากกว่า ไปเที่ยวด้วยกัน เล่นอยู่ในห้องด้วยกัน ไม่ต้องมีอะไรมากมายผมก็แค่มีความสุขแล้ว ความรักของผมมันเริ่มก่อตัวอีกครั้งแล้วสินะ แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะเจ็บ...เจ็บมากกว่าครั้งที่แล้ว ก็ดันรักคนมีเจ้าของหน่ะสิ
ผมตัดสินใจผละพี่โน่ออกเพื่อให้สติเขากลับคืนมา ผมไม่รู้ว่าเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบหรือเพราะเขารักผมกันแน่ คำพูดติดเล่นปนจริงเมื่อปีที่แล้วยิ่งทำให้ผมคิดหนัก
"ใครจะทำไมก็ช่างขอให้มึงเชื่อใจกู"
"ริทไม่เคยเชื่อคนอื่นอยู่แล้ว วันนี้ริทมีนัดกับเบสเย็นๆค่อยกลับ กินข้าวได้เลย ไม่ต้องรอ" พูดจบผมก็ออกมาหยิบกระเป๋าที่โต๊ะแล้วเดินจากไป ทิ้งไว้แต่ความงุนงงให้พวกพี่ๆสงสัย แต่เดี๋ยวพี่โน่แกคงเคลียเองหล่ะ
[Tono part]
"ริทไม่เคยเชื่อคนอื่นอยู่แล้ว วันนี้ริทมีนัดกับเบสเย็นๆค่อยกลับ กินข้าวได้เลย ไม่ต้องรอ" แล้วมันก็เดินจากผมไป ไปกับเบสงั้นหรอ นี่มันประชดชัดๆ
"ไอ่โน่ เป็นไรว่ะ"
"เปล่า..กูไม่เป็นไร"
"หน้ามึงออกอย่างนั้น มีไรบอกพวกกูได้"
"ขอบใจมึง กูไปก่อนหล่ะ มีนัด"
"เออๆ มีไรบอกพวกกูได้ อย่าทะเลาะกันแรงนะเว่ย น้องยิ่งบอบบางอยู่" ผมรักพวกมันตอนนี้แหละครับ ถึงแม้เราจะด่ากันบ่อย ทะเลาะทุกวัน แต่พวกมันก็คอยเป็นห่วงเป็นใยเสมอไม่ว่าสุขหรือทุกข์
นัดของผมที่ว่าคือนัดกับวิวครับ วิวกลับมาไทยได้2-3เดือนแล้ว แต่แม่ผมก็ยังอยู่อเมริกาซึ่งตอนนี้ท่านกลับมาไทยแล้วเลยอยากเจอซักหน่อย
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะ นั่งก่อน แม่เรายังไม่มาหน่ะ เห็นบอกว่ารถติด"
"ครับๆ"
"เรานี่ยังน่ารักไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะ เห็นบอกว่าได้เป็นเดือนมหาลัยด้วยหนิ"
"ใช่ครับ คงเป็นเพราะฟลุ๊คได้มั้งครับฮ่ะๆ" ผมพูดติดตลก หลังจากนั้นแม่ผมก็มา ก็คุยกันยาวเลย ผมไม่ห่วงทางนี้หรอก ห่วงริทมากกว่าจะเป็นยังไงบ้างนะ
[Rit part]
ณ โรงแรมสุดหรูใจกลางเมือง
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะ นั่งเลย"
"ไม่ได้เจอกันนานเบสคิดถึงริทจังเลย"
"นานอะไรกันเล่า เมื่อ2วันก่อนก็เจอกันที่มอ"
"นั่นแหละ ก็คนมันคิดถึงหนิ"
"น่ารักกันจริง2คนนี้ เหมาะที่จะเป็นคู่ครองตลอดชีวิตกันแล้วหล่ะ"
"เหมาะสมกันจริงๆ นี่พวกหนูรู้ยังว่าหนูวิวกลับมาไทยแล้วนะ"
"จริงหรอค่ะ" เบสพูดแล้วหันมามองหน้าผม
"ผมก็พึ่งรู้ก่อนที่จะมานี่แหละครับ"
"ไว้ว่างๆนัดกินข้าวพร้อมกันหมดเลยดีกว่า ไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันมานาน"
"ก็ดีครับ" ถึงแม้จะเอายปากไปอย่างนั้นแต่ในใจกลับสวนทางกันเหลือเกิน
[Tono part]
"หนูวิวยังสวยไม่เปลี่ยนเลยนะจ้ะ"
"ขอบคุณค่ะ คุณน้าก็สวยไม่เปลี่ยนเหมือนกัน"
"เข้าขากันดีจังเลยนะเนี่ย จะว่าไปแล้วก็คิดถึงตาริทกับหนูเบสเหมือนกัน ไม่ได้เห็นหน้าคร่าตามาตั้งนาน"
"ไว้เดี๋ยวก็นัดทานข้าวกันดีกว่า ไม่ได้ไปไหนด้วยกันนานแล้ว"
"ก็ดีนะ ว่าไงจ้ะเด็กๆ"
"ก็ดีครับ"
"พวกเด็กๆคงไม่เท่าไหร่หรอก เพราะตาโน่ก็อยู่คอนโดเดียวกับริท เห็นบอกว่าเป็นพี่น้องรหัสกัน" ประโยคนี้ทำเอาหญิงสาวข้างๆหันมามองด้วยความงุนงง
"นี่โน่พักอยู่กับริทหรอ"
"อืม"
"ไว้เดี๋ยวไปหาบ่อยๆนะ" ประโยคหลังทำเอาร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อย เพราะน้ำเสียงและแววตาของหญิงสาวซ้อนความหมายไว้มากมาย
"สวัสดีครับ ขับรถดีๆนะเบส"
"บ๊ายบาย" เบสพร้อมกับคุณน้าก็เดินทางออกจากโรงแรมไป
"แม่ไปแล้วนะลูก ดูแลตัวเองหล่ะ มาให้แม่กอดหน่อยซิ" ผมเดินเข้าไปกอดแม่ แม่หอมหน้าผากผม1ที
"เมื่อวานยัยรินโทรมา บ่นว่าคิดถึงใหญ่เลย ว่างๆก็โทรไปหาเจ้บ้างหล่ะ"
"ครับ แล้วเฮียรุทหล่ะ"
"ตอนนี้อยู่ภูเก็ตหน่ะแม่ให้ไปเฝ้างานที่นั่น ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีคู่กับเค้าซักที เห็นทีว่าแม่ต้องหาให้แล้วหล่ะ"
"ครับ งั้นแม่รีบไปเถอะ เดี๋ยวรถจะติดเอา"
"จ่ะ แม่ไปแล้วนะลูกดูแลตัวเองเยอะๆว่างๆเดี๋ยวจะไปหานะ"
"ครับ สวัสดีครับ"
หลังจากส่งแม่เสร็จผมก็ขับรถกลับเข้าคอนโด เห็นแค่เพียงรถมอเตอร์ไซต์ของพี่โน่แต่รถยนต์ไม่อยู่ สงสัยจะไปเที่ยวอีกตามเคยสินะ เกือบทุกวันพอตกดึกเขาก็จะออกไปท่องแสง สี เสียง ตามภาษาของผู้ชายที่ชอบเพศตรงข้ามเป็นธรรมดา
พอเข้าห้องมาผมก็จัดการกับธุระส่วนตัว ตอนนี้เป็นเวลาเพียง3ทุ่ม ซึ่งปกติกว่าผมจะเข้านอนก็เกือบๆเที่ยงคืน ผมนั่งอ่านนิตยสารอยู่บนเตียงจนเผลอหลับไป
ผมรู้สึกตัวอีกทีเหมือนได้กลิ่นแอลกอฮอลและใครบางคนที่กำลังกอดผมอยู่จากด้านหลัง แต่ด้วยความเคยชินแล้วทำให้เดาได้ไม่อยากเลยว่า..พี่โตโน่
"อื้อ..พี่โน่ ปล่อย"
"ริท..มึงหายไปไหนมาทั้งวัน กูคิดถึงมึงมากนะรู้มั้ย"
"พี่โน่ ปล่อยก่อน พี่กำลังเมานะ"
"กูไม่ได้เมา สติกูยังอยู่คบ" หลังจบประโยค ร่างสูงพลิกตัวร่างบางให้เผชิญหน้า พร้อมกับขึ้นคร่อม ร่างบางที่ได้สติก็ขัดขืน
"พี่โน่ ตื่นสิ พี่กำลังเมาอยู่นะ นี่ริทนะ!!"
"กูรักมึงไอ่ริท" พูดจบร่างสูงก็สลบลงบนร่างของร่างเล็ก
"พี่โน่ พี่โน่" ร่างเล็กเขย่าเรียก
อยู่ดีๆพี่โน่ก็นอนทับผมซะงั้น ผมดันร่างพี่โน่ให้พลิกไปนอนข้างๆแล้วไปหยิบเสื้อผ้าตัวใหม่และผ้าชุบน้ำมาเพื่อเช็ดตัวให้
"ที่พูดเมื่อกี้..พูดจริงใช่มั้ย"
"พูดจริง"
"ตื่นแล้วหรอ"
"..." ไม่ตอบอะไร ตกใจแทบตาย ไอ่พี่บ้า=//=
"จะรู้มั้ยว่าแอบมีใจให้ จะรู้มั้ยว่ายังคิดถึงวันเวลาเก่าๆเสมอ จะรู้มั้ยว่าริทยังรักและคิดถึงวันๆนั้นอยู่ตลอด...วันที่เราเคยมีกัน ได้แต่บอกรักตอนไม่รู้สึกตัว เพราะเรื่องของเราคงเป็นไปไม่ได้..อีกแล้ว ริทรักพี่นะ"
จู่ๆน้ำตาก็ไหลโดยไม่รู้ตัวผมปาดลวกๆก่อนจะจัดการเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อให้พี่โน่เรียบร้อย ก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ นอนได้ซักพักร่างสูงที่ไม่รู้สึกตัวก็สวมกอดจากทางด้านหลัง พลันจะขัดขืนก็ไม่ได้เลยนอนทั้งอย่างนั้น...ตลอดทั้งคืน
[Tono Part]
"ตื่นแล้วหรอ"
"อืม"
"ขอบคุณสำหรับเมื่อคืน"
"ห๊ะ"
"ก็ขอบคุณที่ช่วยเช็ดตัวให้ ช่วยเปลี่ยนเสื้อให้ หรือว่ามีอย่างอื่นอีก"
"เปล่า ก็แค่งงๆ คนพึ่งตื่นหนิ"
"ไปอาบน้ำก่อนนะ" พร้อมทำมือรูปหัวใจส่งให้ ทำเอาร่างบางหน้าสีแดงจัดทันที
วันนี้เป็นวันหยุดราชการแต่มอผมดันให้ไปเรียน แปลกมั้ยครับ เมื่อคืนไอ่อาร์มมาส่งผม ที่เดี๋ยวนี้ผมออกไปดื่มบ่อยเพราะกำลังเครียด..เรื่องคู่หมั้น นี่ก็เหลือเวลาอีกไม่ถึง3เดือน ตามกำหนดการเป็นคู่หมั้นจริงๆ ถ้าผมไม่สามารถคบกับริทได้จริงๆผมคงเสียใจตลอดชีวิตและผมก็คิดว่าริทมีใจให้ผมเหมือนกัน
"ทำไรกินหืม..ที่รัก" ผมสวมกอดร่างบางที่ตอนนี้ทำอาหารอยู่
"ใครที่รัก" สีหน้าร่างบางขึ้นสีแดงจัดทันที
"คนนี้ไงที่อยู่ตรงหน้า ฟอด~" ผมพูดแล้วหอมแก้มร่างเล็ก
"ปล่อยก่อน"
"จะไปไหน"
"ไปวางอาหาร จะปล่อยมั้ย เดี๋ยวก็ไม่ได้กินพอดี"
"ปล่อยแล้วจ้า อย่าโหดเลยนะ เบบี๋"
หลังจากนั้นผมกับริทก็กินข้าวแล้วเดินทางไปมอ
"วันนี้มึงเรียนเสร็จกี่โมง"
"4โมง พี่หล่ะ"
"4โมงเหมือนกัน ถ้าเรียนเสร็จแล้วโทรบอกด้วย"
"คร๊าบบบผม"
"มึงจีบกันรึไง" เสียงอาร์มดังขึ้น
"กูว่าเป็นแฟนกันแล้วหว่ะ" ไอซ์พูดสมทบ
"ริทอย่าไปฟังพวกสัมพเวสีพวกนี้เลยมึงไปเรียนเหอะ"
"งั้นริทไปแล้วนะครับ สวัสดีครับ"
"แซวนิดหน่อยไม่ได้หวงตลอด"
"เรื่องของกู"
"ไอ่โน่จะเปลี่ยนรสนิยมแล้วเว่ยทุกคน"
"สาววายเตรียมจิ้นโว้ย"
"ฮิ้วววววววว~"
[Rit part]
"ทุกคน!!อาจารย์วิจิตรยกเลิกคลาสตอนบ่ายโมงครึ่ง เพราะฉะนั้นกลับบ้านได้"
"เย้!!!"
"จะไปไหนกันดีวะมึง" โจ้
"กูขี้เกียจหว่ะ ทำงานอยู่ในมอนี่แหละ" พ็อต
"กูขี้เกียจเหมือนกัน อยู่ช่วยพ็อตมันทำงานดีกว่า"เนส
"แล้วมึงหล่ะริท"มาร์ค
"กูว่าไม่ไปดีกว่าเดี๋ยวมีปัญหากับพี่โน่อีก"
"อีกคนก็กลัวแฟนหึงส่วนอีกคู่ก็จะจีบกัน ไม่ใจเลยหว่ะ มาร์คสงสัยว่าพวกเราต้องกินกันเองแล้วหล่ะ"
"ไอ่ฟายยยย!!" ผมเนสพ็อตประสานเสียงกันด่าพวกมัน
"งั้นกูกับมาร์คไปแล้วนะโชคดีนะพวกมึง"
"ย้ายไปนั่งเก้าอี้ประจำของพวกเราดีกว่าหว่ะ"
หลังจากนั้นก็ย้ายฐานทัพไปที่นั่งประจำ กว่าพี่โน่จะเลิกก็อีกประมาณ2ชั่วโมง จะไปไหนก็ไม่กล้าอีก
"น้องริทครับ"
"อ่าว พี่ภพสวัสดีครับ"
"ทำไรกันอยู่หรอ"
"ทำงานกลุ่มครับ^^" พ็อต
"พี่จะชวนริทไปกินไอศกรีมหน่ะ"
"แต่ว่า..."
"อย่าปฏิเสธพี่เลยนะ"
"เดี๋ยวก็เป็นเหมือนครั้งก่อน..ที่พี่โน่ต่อยพี่อีก อยากมีเรื่องหรอ" พ็อต
"ครั้งนี้พี่จะไม่ทำให้เป็นอย่างนั้น เชื่อพี่เถอะ"
"ก็ได้ครับ แต่พี่จะไปที่ไหน"
"ห้างเอ็นอาร์หน่ะ ใกล้ๆนี่เอง"
"ไอ่พ็อต ไอ่เนส กูไปก่อนนะเดี๋ยวกลับมา ก่อนบ่ายสามแน่นอน"
"อืม" พ็อตซึ่งมีสีหน้าไม่บอกใจเท่าไหร่พูดลวกๆ พร้อมร่างบางกับชายหนุ่มที่เดินออกไป
[Pot part]
ผมไม่ค่อยจะพอใจซักเท่าไหร่กับการที่พี่สนไปกับริท ผมค่อนข้างเข้าใจพี่โน่เลย จากที่ผมรู้ประวัติมาเขาไม่ได้เป็นคนดีซักเท่าไหร่ เหตุการณ์ที่ริทพูดถึงเกิดขึ้นเมื่อเดือนก่อน..
วันนั้นเป็นวันเสาร์ ผมมานั่งทำงานกับกลุ่มพวกผม แล้วพี่ภพเนี่ยก็มาชวนริทไปกินข้าว ซึ่งผมดูออกว่าเขากำลังจะจีบริทอยู่ ตอนเที่ยงพี่โน่มาหาพวกผมและถามถึงริท พอบอกว่าไปกับพี่ภพ พี่โน่ก็โมโหขั้นรุนแรง พอริทกับพี่ภพกลับมา พี่โน่ก็จัดการสวมหมัดเข้าใส่ทันที เหตุการณ์นั้นทำให้ริทและพี่โน่โกรธกัน 3 วัน กว่าจะยอมดีกันได้พวกผมและพี่อาร์มต้องไกล่เกลี่ยกันแทบตาย แต่ครั้งนี้ที่พี่ภพมาผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนเรื่องไม่ดี..กำลังจะเกิดขึ้น
[Rit part]
ผมนั่งกินไอศกรีมที่ร้านประจำของผมที่ห้างเอ็นอาร์หลังมอ ผมกับพี่ภพก็จัดการกับไอศกรีมเสร็จเรียบร้อย ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองสี่สิบห้า ผมนั่งในรถเพราะตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาบ่ายสามที่ให้สัญญากับพ็อตเนสไว้
"น้องริทครับคือพี่ลืมของที่คอนโดหน่ะ ขอพี่แวะเข้าไปแปปเดียวนะ"
"คอนโดอยู่ไกลมั้ยครับ"
"ไม่ไกล 5 นาทีถึง"
"ก็ได้ครับ"
ผมดูไอโฟนที่ตอนนี้แบตเหลือเพียง6%ผมส่งข้อความไปให้พ็อต
พี่สนเขาลืมของที่คอนโดใกล้ๆมอหว่ะ กูไปเป็นเพื่อนเขาแปปนึงนะ
หลังจากผมส่งข้อความไอโฟนก็ดับไป
"แบตหมดหรอครับ"
"ใช่ครับ แต่ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้ติดต่อกับใคร" พูดจบร่างบางก็หันหน้าออกทางหน้าต่าง โดยที่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มที่ขับรถอยู่มีสายตาเจ้าเล่ห์อย่างไร
[Tono part]
"พวกมึง วันนี้เลิกได้เลยอาจารย์พิไชยไม่มาสอน"
ผมโทรเข้ามือถือของริทเพื่อจะบอกมันว่าผมขอออกไปโอนเงินให้แม่ แต่เมื่อโทรไปแล้วก็พบว่ามันปิดเครื่อง
"เลิกเรียนปั๊ปโทรหาปุ๊ปเลยนะ"
"กูมีลางแปลกๆหว่ะ"
"ลางอะไรของมึง ลงไปข้างล่างดีกว่า" ตลอดทางลงตาขวาผมกระตุกตลอดเวลา
"พ็อต เนส มาทำไรตรงนี้"
"วันนี้จารย์ยกเลิกคลาสตั้งแต่13.30แล้วครับ"
"แล้วริทหล่ะ"
"เอ่อ..ถ้าผมบอกพี่ต้องใจเย็นๆนะ"
"อือ"
"ริทไปกับพี่ภพ"
"ห๊ะ มันไปทำไม แล้วอยู่ที่ไหน"
"พี่ภพชวนไปกินไอติม เมื่อกี้ริทส่งข้อความมาบอกว่า" พ็อตยื่นมือถือมันมาให้ผมดู
"พวกมึงไปกับกู กูจะเอาเรื่องมัน"
"ไอ่โน่ใจเย็น!!"
[Rit part]
คอนโดหรูชั้นที่12 ห้องของพี่สน มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย
"ริทรอพี่แปปนึงนะไปหยิบของในห้องก่อน"
"ครับ"
ห้องนี้ใหญ่มาก ถ้าอยู่คนเดียวคงเหงาตายเลย
โครม!!
"พี่สน" ร่างเล็กวิ่งไปดูในห้อง แต่กลับถูกเจ้าของห้องชกบริเวณท้อง
"พะ..พี่..สน"
คำพูดสุดท้ายพร้อมกับสติที่ดับวูบไป เหลือเพียงแต่ความมืด...
[Tono part]
"เชี่ยโน่ ขับช้าๆหน่อย เดี๋ยวได้ชนคนตายซะก่อน"
"คอนโดนี้ เลี้ยวไปเลย"
"นั่งไงรถของพี่ภพที่ไปกับริท"
"ไอ่ไอซ์ กูฝากมึงจอดรถหน่อย กูจะไปถามห้องกับล็อบบี้"
ร่างสูงวิ่งมาที่ล็อบบี้ด้วยความเร็ว ทำเอาคนอื่นๆวิ่งตามแทบไม่ทัน
"ขอถามหน่อยครับ ภพอยู่ห้องไหน"
"ภพที่เมื่อกี้มากับน้องหน้าหวานคนนึงหรอจ้ะ อยู่ห้อง1221 ชั้น12จ้ะ"
"ขอบคุณครับ"
หลังจากนั้นก็เดินทางไปชั้น12 โดยมี พ็อต เนส อาร์ม น็อต บอล ไอซ์ มาด้วย
"ทางนั้นๆ"
"แล้วมึงจะเข้าไปยังไง"
"พังประตูดิว่ะ"
"เฮ้ย เชี่ยโน่"
ปัง!!
"ฮือ..ใครก็ได้ช่วย..ฮึก..ริทด้วย"
"ตะโกนไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอกจ้ะที่รัก"
"ปล่อย!!!"
เพี๊ยะ!!
"โอ้ยยย"
"ถ้าไม่อยากโดนอีกก็เงียบซะ"
คอนโดของมันใหญ่มากมีหลายห้องและดูเหมือนระบบความปลอดภัยสูงมาก
"กูว่าเสียงมาจากทางนี้หว่ะ" บอล
"ริท!!"
"พี่โน่..ฮึก..ช่วยริทด้วย" ร่างสูงมองร่างบางด้วยความตกใจ ตอนนี้ใบหน้าของร่างบางช้ำ และมีรอยเลือดถูกทำร้ายเต็มไปหมด
ตึง ตึง ตึง!!
"เปิดสิว่ะ" ระบบความปลอดภัยขั้นสูงทำให้ห้องนอนถูกล็อคอย่างแน่นหนาถึงแม้ว่าจะเป็นประตูมีกระจกที่ทำให้เห็นภายในได้
"มากันแล้วสินะ!! จะได้เจ็บกันหมดนี่แหละ"
"ผมเคารพพี่มาก ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ เปิดสิว่ะ" ไอ่พ็อตที่ตอนนี้ก็กำลังโมโหไม่แพ้ผมเช่นกัน
ร่างบางถูกชายหนุ่มตรงหน้าตรึงแขนและขากับขอบเตียง4ข้าง พร้อมถูกกระทำไม่ดีไม่ร้ายมากมาย
"ริท..อดทนไว้นะ กูจะหาทางช่วยมึง"
"พี่โน่ต้องช่วยริทนะ..อื้อ!!" ชายหนุ่มจัดการบดเบียดริมฝีปากเข้ากับร่างบาง
"สัด!!อย่ายุ่งกับริท!! ปังๆๆๆ! ทำไมไม่ยอมออกว่ะ" ร่างสูงที่ตอนนี้โมโหจนน้ำตาคลอเบ้าเพราะไม่สามารถช่วยอะไรได้
"พวกมึง กูได้ค้อนแล้ว ทุบลูกบิดเลย"
ตึ่ง!!!
ผลั่ก
"พี่โน่!!"
"พวกมึงไปช่วยแกะมัดดิ พ็อต เนส กูอนุญาติให้มึงกระทืบไอ่สัดนี่ได้เลย"
ครั้นทั้ง 4 คนช่วยกันแก้มัดเสร็จแล้ว ร่างบางก็สวมกอดร่างสูงทันที
"ฮึก..พี่โน่..ริทขอโทษ"
"ไม่ต้องขอโทษ กูมาช่วยมึงแล้ว ไม่ต้องกลัว"
"ริทขอโทษ..ฮึก.."
"หยุดร้องนะคนดี" ร่างสูงจูบบนหน้าผากของร่างบางแล้วไปจัดการกับเจ้าของห้องตัวดี
"ไอ่ชั่วเอ้ย!!"
ขวับ
"แค่นี้ยังน้อยไป"
ขวับ
"คนอื่นๆที่มึงแย่งไปยังไม่พออีกหรอ"
ขวับ ขวับ ขวับ ตึ่ง!
"พี่โน่..พอก่อน" ผมมองไปหามันด้วยความงง
เพี๊ยะ
"ริทไม่คิดเลยว่าพี่เป็นคนอย่างนี้"
"พี่โน่ ยืมไอโฟนหน่อย" ผมยื่นไปให้มัน
"ฮัลโหล ช่วยมาที่XXX...จัดการได้เลย ถ้าวันพรุ่งนี้เค้ายังมามอได้ริทจะให้พี่รุทไล่ออกและถ้าเสร็จเรียบร้อยช่วยส่งไปโรงพยาบาลด้วยนะครับ คิดว่าทำบุญแล้วกัน เดี๋ยวริทโอนเงินไปให้"
"ทำไรวะริท"
"ไปเถอะครับ เดี๋ยวที่เหลือจะมีคนจัดการเอง" พูดจบริทก็เดินมาควงแขนผมออกนอกห้องไป ทำเอาคนอื่นงงไม่แพ้กัน
"ริท..มึงโหดสัส" พ็อต
"แค่นี้ยังน้อยไป กูไม่ฆ่าแม่งก็บุญแล้ว"
"เมื่อกี้น้องริทได้รับความกระทบกระเทือนรึป่าวเนี่ย เปลี่ยนเป็นคนละคนเลย" อาร์มพูดติดตลก
"ริทจะเป็นแบบนี้เวลาโกรธน่ะ"
"เดี๋ยวกูไปส่งมึงกับริทก่อนและกันเนอะ" น็อตหันมาพูดกับผมแล้วขับรถมาส่งที่คอนโด
"จอดข้างๆนี่แหละไม่ต้องเข้าไป"
"ขอบคุณทุกคนครับที่มาช่วยริท"
"ไม่เป็นไร พักผ่อนเยอะๆ คงตกใจน่าดูเลยสิเมื่อกี้"
"ครับ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ ขับรถระวังด้วยนะครับ"
แอ๊ด~
"ไปอาบน้ำก่อนไป"
ยอมรับว่าช็อคกับเหตุการณ์เมื่อกี้มาก ไอ่ภพมันทำได้อย่างนี้เลยหรอ แต่ริทคงตกใจไม่น้อย โดนมัดมือมัดเท้า แถมโดนมันลวนลามอีก แค่หมัดเมื่อกี้ยังไม่พอเท่าไหร่
"พี่โน่ มันมีรอยตรงคออ่ะ" ริททำหน้ามู่ทู่ออกมาจากห้องน้ำเหมือนเด็กน้อยเลย
"ไหน มานั่งตรงโซฟาซิ"
"นี่อ่ะ"
"อยากให้หายมั้ย"
"มีวิธีด้วยหรอ"
"มีสิ" หลังจากนั้นผมก็ผลักมันให้นอนลงกับโซฟา แล้วจูบย้ำบริเวณรอยนั่น
"อื้อ.."
"ชอบมั้ยหล่ะ"
"มันจะหายยังไงเนี่ย"
"ก็รอยเก่าหายรอยของพี่มาแทนไง"
"พี่โน่อ้ะ ลามก"
"นี่กูยังไม่ได้เอาเรื่องที่มึงไปกับเชี่ยนั่นเลยนะ"
"ริทขอโทษ"
"ล้อเล่น แค่มึงปลอดภัยกูก็ดีใจแล้ว"
จุ๊ฟ
"รักพี่นะ"
"จะยั่วหรอ"
"เปล่า แค่ให้รางวัล"
จุ๊ฟ
"ตอบแทน"
"เลียนแบบริทอ่ะ"
"จะหอมทั้งคืนเลย"
"เว่อร์ๆ"
ถึงแม้สถานะยังไม่ชัดเจนแต่การกระทำของทั้งสองมากกว่านั้น
บางทีการอยู่แบบนี้มันก็ดีนะ
ความคิดเห็น