คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 :ตัวตนที่เปลื่ยนแต่หัวใจยังคงเดิม
"นา..รุ..โตะไหนบอกว่ารักพี่ไง ทำไมถึง.."ร่างสูงโปร่งที่ยืนมองร่างบางด้วยดวงตาเจ็บปวดแต่ต้องสั่นสะท้านกับคำพูดที่ทำให้ขาทั้งสองทรุดลงไป
"เหอะๆ...มันก็แค่นั้นน่ะนะ พี่มันก็แค่ทางผ่าน..เราเลิกกันเหอะ ไปน่ะ"
นารุโตะยิ้มเหยอหยันก่อนจะเดินออกมาแต่ถูกร่างสูงรั้งข้อเท้าเอาไว้
"ฮึก...ฮือๆ ยะ..อย่า"ร่างโปร่งพยายามรั้งร่างบางเอาไว้อย่างเศร้าใจจริงๆนารุโตะกับรุ่นพี่คนนี้แทบจะไม่ได้เป็นอะไรกันเลยตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ
"พี่มันไร้ค่าไปไกลๆซะผมพูดดีๆแล้วน่ะ...น่ารำคาญ"ร่างบางของนารุโตะพูดจบก็ดึงข้อเท้าออกอย่างรุนแรงและเดินไปอย่างไม่ใส่ใจ
"...น้องชายฉันเปลื่ยนไปเยอะเลยน่ะ "เสียงทุ้มคุ้นหูทำให้ร่างบางหันขวับไปมองทันที่ก็พบกับหนุ่มหล่อมาดเท่ผมสีแดงเพลิงเหมื่อนคุชิน่ะคุณแม่ของเขาก่อนโผเข้ากอดอย่างไม่แคร์สายตาของนักเรียนที่เดินออกมาจากร.รหลังจากเลิกเรียนที่มองร่างบางกันเต็มไปหมดรวมร่างสูงที่มองนิ่งๆแต่หางคิ้วกับกระตุกถี่ขึ้นเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
"พี่กาอาระ คิดถึงพี่จังพี่มาได้ไงอ่ะ "นารุโตะพูดไปก็ถูแก้มขาวเนียนกับร่างสูงที่มองน้องชายอย่างเอ็นดู
"นารุโตะ นึกว่าหายไปไหนอะ..อ้าวไอ้แพนดานิ!"คิบะที่วิ่งกระหือกระหอบหาเพื่อนร่างบางกับหนุ่มอัจฉริยะที่วิ่งตามมาติดๆ
"นี้ เจอหน้ากันพูดดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง"กาอาระผละจากร่างบางที่ยืนคล้องแขนพี่ชายอย่างอารมณ์ดี
"ก็ได้แต่ชาติหน้าล่ะกันน่ะไอ้หมีแพนดา"คิบะพูดก่อนแลบลิ้นปริ๊นตาใส่อย่างสนุกสนานที่กวนประสาทร่างสูงได้
"คิๆอย่างนี้ทุกที่เลย นี้ๆเรารีบกลับบ้านกันเถอะวันนี้ฉันอารมณ์ดีฉันจะทำเค้กให้กินเอาไหม จัดงานเลี้ยงกัน พี่จะชวนใครก็ได้น่ะแล้วแต่"นารุโตะพูดอย่างร่าเริงและเมินเฉยร่างสูงที่มองมาทางตนกับเพื่อนรักและพี่ชาย
"ตกลงงานเริ่มที่บ้านน่ะ"ร่างสูงของกาอาระพูดพร้อมลูบหัวนารุโตะอย่างแผ่วเบาก่อนเหลือบเห็นหนุ่มหล่อขวัญใจสาวๆที่ยืนมองที่ร่างบางนิ่งๆแต่แวบเดียวที่เห็นเหมื่อนแววตาอันแสนเจ็บปวด
~ You are my everything~
เสียงรินโทนมือถือดังขึ้นทำให้กาอาระต้องผละจากน้องชายมาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนรัก
"ฮัลโหลกาอาระเอ่อมารับฉันหน่อยสิ"เสียงปลายสายพูดเข้าประเด็นทันที่เมื่อ
กาอาระรับสาย
"โอเคแต่ว่านายไปงานเลี้ยงด้วยกันกับฉันไหม"กาอาระพูดพรางเดินขึ้นรถหลังจากแยกกับน้องชายโดยให้ข้ออ้างว่าไปทำงานต่อ
"อ๋อได้สิๆ กำลังอยากไปงานมันค์ๆบ้างทำงานจนเบื่อแล้วเนี้ย"เสียงปลายสายพูดอย่างร่าเริง
"ชวนน้องชายนายมาด้วยน่ะ คืนนี้ที่บ้านฉันตอนสองทุ่ม ตกลงไหม"กาอาระยืนข้อเสนอที่ทำให้เสียงปลายสายนิ่งไปเลย
"ก็ได้ แต่ไม่รู้น่ะว่าเจ้าน้องชายตัวดีจะไปไหม"เสียงปรายสายตอบกลับอย่างเซ็งๆที่เพื่อนรักอยู่ๆก็ชวนน้องชายตนทั้งๆที่ก่อนหน้าดูเกียจเข้าไส้อย่างไงอย่างงั้น
ตกเย็นงานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นอย่างครึ้กครืนกลางสระว่ายน้ำของบ้านตละกูลอุสึมากิ ร่างบางของนารุโตะเดินลงมาพร้อมชุดว่ายน้ำกางเกงขายาวคลุมเข่าเผยผิวเนียนสะอาดอมชมพูที่ดูน่าลิ้มลองจนชายหลายคนในงานเพื่อนของอิทาจิกับกาอาระมองกันตาวาว
"คิๆคิบะไปเล่นน้ำกันเถอะ"นารุโตะพูดก่อนกระโจนลงน้ำไปดำผุดดำว่ายอย่างสนุกสนานกับคิบะและชิกามารุกาอาระที่เห็นร่างบางของคิบะเล่นน้ำก็เบือนใบหน้าหนี
"ไง รอนานไหม"เสียงเข้มดังขึ้นด้านหลังกาาระที่ซับเลือดกำเดาที่ไหลลงมา
"ไม่นานมากหรอก "กาอาระยืนขึ้นก่อนมองไปที่ด้านหลังของอิทาจิที่มีน้องชายสุดฮอทตามมาด้วยสาสๆที่ยืนล้อมร่างสูงทั้งสาม
"น้องชื่ออะไรหรอค่ะ "เสียงหญิงสาวพูดยั่วยวนร่างสูงของซาสึเกะพลันร่างสูงก็มองเห็นร่างบางที่วิ่งมาทางนี้
"พี่อิทาจิมาได้ไงครับ "นารุโตะเบิกตากว้างอย่างดีใจก่อนวิ่งเข้าไปกอดคอ
"ฮ่าๆเรานี้ยังเหมื่อนเดิมเลยน่านารุโตะ "อิทาจิพูดหยอกร่างบางที่ยิ้มให้แต่พอร่างบางเห็นร่างสูงของซาสึเกะก็เดินออกจากตรงนั้นทันที่โดยดึงแขนกาาระกับ
อิทาจิตามไปด้วยกัน
"ไปเล่นน้ำกันเหอะฮะ"นารุโตะพูดจบก็พลัคร่างสูงที่ไม่ได้ระวังตัวทั้งสองลงน้ำ
"คิๆฮ่าๆ..."นารุโตะสนุกกับการกระทำของตนก่อนจะโดดลงน้ำตามแต่ถูกร่างของคนบ้างคนดึงข้อมือเอาไว้อย่างแรง
"โอ๊ยไรเนี้ย...อ่ะ!"นารุโตะพูดและหันไปเจอกับร่างสูงของซาสึเกะที่ดึงข้อมือบางเอาไว้
"......"ซาสึเกะไม่พูดและอุ้มร่างบางขึ้นก่อนกระโดดลงน้ำ ร่างสูงของซาสึเกะกดร่างบางที่พยายามหนีอยู่ใต้น้ำก่อนประกบปากจูบร่างบางที่ดูตกใจไม่น้อยกับการกระทำของร่างสูง
ฟุบ
นารุโตะโพล่พ้นน้ำด้วยอาการเหนื่อยอ่อนทันที่ก่อนพยายามตะเกียดตระกายขึ้นจากน้ำและมองหาตัวช่วยอย่างร้อนรนแต่ไม่เจอเลยสักคนเพราะทุกคนสนใจเค้กที่คุชิน่ะเดินถือออกมาทำให้ตรงที่เขากับซาสึเกะไม่มีใครอยู่ร่างสูงโอบเอวบางก่อนับลงไปใต้น้ำอีกคราอย่างรวดเร็ว
"อ่อย อันอ่ะไอ้อา"นารุโตะที่โดนกอดรัดอยู่ใต้น้ำร้องขึ้นอย่างหงุดหงิด ซาสึเกะก็พุ่งตัวไปประกบปากร่างบางอย่างดุดันลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากบางก่อนกวาดหาความหวานร่างบางกัดลิ้นร่างสูง ร่างสูงก็กัดมุมปากของร่างบางเลือดค่อยๆไหลเป็นทางยาวลงมาจากนั้นก็กระชากร่างบางขึ้นจากน้ำ
"แค่กๆ.."นารุโตะไอสำลักน้ำออกมาหยดน้ำไหลตรงมุมปากบางดวงตาหวานเยิ้มก่อนพยายามพลัคร่างสูงออกไป
"แค่กๆ...นายทำบ้าอะไรน่ะซาสึเกะปล่อยฉันน่ะ"นารุโตะทั้งถีบทั้งพลัคร่างสูงที่อยู่ในน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย
"รังเกียจฉันขนานนั้นหรือไงห่ะ"ซาสึเกะตวาดร่างบางที่ตนอุ้มอยู่ในน้ำ
"ใช่! รังเกียจมากด้วยออกไปซะ"นารุโตะพูดอย่างยากลำบากเหมื่อนอะไรจุกที่ลำคอ
"นารุโตะ!"กาอาระที่ยืนกินเค้กอยู่กับคิบะเริ่มเอ๊ะใจกับที่น้องชายหายไป
"อึก...พะ..พี่"นารุโตะพลัคร่างสูงที่ยอมปล่อยตนอย่างโดยดีก่อนไปหาพี่ชายที่รีบเอาผ้ามาคลุมร่างบอบบางของนารุโตะ
"เกิดอะไรขึ้นซาสึเกะ"อิทาจิมองน้องชายอย่างไม่เข้าใจกับการกระทำ
"เรื่องของผม"ซาสึเกะพูดก่อนขึ้นจากน้ำและเช็ดหยดเลือดที่ไหลลงมา
ความคิดเห็น