(พ่อแง่แม่งอน)

ลำดับตอนที่ #4 : วิวาห์รัญจวน (เลิฟซีนแซ่บ)

แม้จะตกใจอยู่มาก แต่ศศิรินทร์ก็ยอมรับ เพราะมันคือความจริง นมแม้นและบิดาสอนอยู่เสมอ คนเราจะหนีอะไร   ก็หนีได้ แต่ไม่มีวันหนีความจริงได้ แม้ใครอื่นจะไม่รู้ แต่ตัวเราเองรู้ดีที่สุด

ทันทีที่ศศิรินทร์ยอมรับ คุณหญิงรุจีก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไปทันที ท่านหมางเมินและเย็นชาใส่ อีกทั้งยังยื่นคำขาด

‘เลิกยุ่งกับตาภูซะ เธอไม่คู่ควรกับเขา’

ศศิรินทร์เสียใจมาก แต่ก็ต้องยอมรับ เพราะรู้ดีหากเธอยืนกรานจะคบต่อ ภูวดลต้องมีปัญหากับคุณหญิงรุจีแน่     เธอไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น จึงยอมถอยออกมา แต่ดูเหมือนภูวดลจะตัดใจไม่ได้ เพราะเขายังแวะเวียนมาหาเธอเสมอ ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามพูดจาร้ายๆ ใส่เขาแล้วก็ตาม

“บางที... นี่อาจจะเป็นหนทางที่จะช่วยให้เจ้าขากับพี่ภูตัดขาดกันได้ง่ายขึ้นก็ได้ค่ะนม”

ศศิรินทร์บอกเสียงสั่น แม้จะทำใจได้บ้างแล้ว             แต่กระนั้นก็ยังอดที่จะเสียใจไม่ได้อยู่ดี

“คุณเจ้าขา! คุณภูน่ะเพียบพร้อมทุกอย่าง เขาตามใจคุณเจ้าขา รักคุณเจ้าขาอย่างกับอะไรดี คุณคงจะมีความสุขถ้าได้แต่งงานกับเขา”

นมแม้นยังไม่หยุดความพยายาม ศศิรินทร์เมินหน้าหนี เธอไม่อยากจะกลับไปคิดถึงเรื่องนี้ให้เจ็บใจเล่นอีกแล้ว ช่วงเวลาหกเดือนที่ผ่านมาพอช่วยรักษาหัวใจให้หายเจ็บ      ได้ในระดับหนึ่งแล้ว

“นมเริ่มคิดการณ์ไกลอีกแล้วนะคะ ไม่เอาละ เจ้าขาไปยื่นใบลาออกดีกว่า อีกไม่นานเจ้าขาก็ต้องลงใต้ไปเป็นภรรยาเศรษฐีใหญ่แล้ว นมน่าจะดีใจกับเจ้าขานะคะ”

“นมดีใจแน่ๆ ค่ะ ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นจะนำความสุขมาให้   คุณเจ้าขา คุณภูเธอเป็นคนดีนะคะ เหมาะกับคุณเจ้าขา    ราวกับฟ้าสร้างมาให้เป็นคู่ อย่ายอมแพ้สิคะ สู้อีกสักหน่อย ท่องเอาไว้ค่ะ คุณเจ้าขาแต่งงานกับคุณภู ไม่ใช่คุณหญิงรุจี ไม่จำเป็นต้องแคร์ว่าที่แม่สามีมากก็ได้ คนแก่น่ะ ไม่ช้าก็ตาย”

“นมแม้น! ไม่น่ารักเลยนะคะ พูดเหมือนกำลังแช่ง     คุณแม่พี่ภู ท่านได้ยินเข้าคงยิ่งเคืองเจ้าขาแย่เลย”

“โอ๊ย... คุณเจ้าขา กลัวไม่เข้าท่า บ้านคุณหญิงรุจีอยู่  คนละฝั่งกับเราคนละมุมเมือง คงจะได้ยินอยู่หรอกนะคะ เห็นไหมคะ คุณเจ้าขาน่ะกังวลมากเกินไป ดูสิ ย่นคิ้วเข้าหากันจนตีนกาจะมากกว่านมอยู่แล้ว ปล่อยวางบ้างนะคะทูนหัวของนม หัดคิดน้อยๆ โดยเฉพาะความคิดที่ทำให้        คุณเจ้าขาไม่มีความสุข ลืมมันไปได้เลยค่ะ”

ศศิรินทร์เดินมาไกลเกินกว่าจะสามารถหันหลังกลับได้เสียแล้ว

“เจ้าขาไม่อยากเป็นตัวการทำลายครอบครัวของใคร    พี่ภูรักคุณแม่มาก และคุณหญิงรุจีก็ไม่ผิดที่รักลูกตัวเอง ต้องการให้ลูกตัวเองแต่งงานกับคนที่ดีและคู่ควร”

“ก็เลยมาดูถูกลูกคนอื่นงั้นสิคะ ไม่น่ารักเลย”

ศศิรินทร์ไม่ออกความเห็นใดๆ อีก เธอไม่อยากจะพูดหรือคิดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว เพราะพานจะทำให้เธอรู้สึกแย่     มากขึ้น และถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีอุปสรรคเรื่องคุณหญิงรุจี   เธอก็ไม่สามารถคิดถึงเรื่องแต่งงานกับใครได้อีกแล้วในตอนนี้ เพราะเธอมีภาระใหญ่ให้รับผิดชอบอยู่ นั่นก็คือการแต่งงานกับชายแก่คราวปู่เพื่อช่วยเหลือแม่และน้อง

‘ท่องเอาไว้นะเจ้าขา คนกตัญญูรู้คุณคน ไม่มีวันที่จะลำบากหรือตกยาก ท่องเอาไว้’

ข่าวการแต่งงานของกำนันเบิ้มแพร่สะพัดอย่างรวดเร็วราวกับไฟลามทุ่ง เนื่องจากเขาเป็นที่รู้จักของคน       ในชุมชน สร้างเสียงซุบซิบต่างๆ นานา

‘แก่ปูนนี้แล้ว จะตายคาอกรึเปล่าว้า’

‘ข่าวว่าว่าที่เจ้าสาวสวยสะเด็ด แต่ไม่รู้คิดยังไงมาเอาคนแก่คราวปู่’

‘อีหรอบนี้โดนเด็กหลอกชัวร์ กำนันนะกำนัน             เก่งทุกเรื่อง ไม่น่ามาตายน้ำตื้นเลย’

ส่วนใหญ่กว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ล้วนวิจารณ์กันในทางที่ไม่ดี ปากต่อปากเม้าท์กัน จนกระทั่งถึงหูหลานชายหัวแก้ว   หัวแหวนของกำนันในที่สุด

แรกเริ่มเดิมทีศิลาก็คิดว่าเป็นเพียงข่าวลือ จนกระทั่งได้รับคำยืนยันจากไอ้มาก ลูกสมุนคนสนิท