เมียไร้อันดับ (กินตับ จับกด)

ลำดับตอนที่ #12 : เมียไร้อันดับ

ภัทรลดารีบบังคับเรียวขาให้ก้าวเดินตามปกติ จนกระทั่งสามารถเข้ามาอยู่ในห้องนอนของตน ซึ่งเป็นอาณาเขตที่เธอไม่ต้องฝืนแสร้งเล่นละครอีกต่อไป ร่างเล็กๆ ก็ทรุดลงร่ำไห้ที่หลังบานประตูไม้บานใหญ่

ดีเท่าไรที่พี่ชายของเธอไม่ได้เปิดไฟในห้องรับแขกขณะที่พูดคุยกับเธอก่อนหน้านี้ เขาจึงไม่เห็นว่าเธอมีดวงตาบวมแดงมากแค่ไหน และถ้าเขารู้ เรื่องอาจจะไม่ได้จบลงง่ายๆ แบบนี้ก็ได้

แล้วไหนจะร่องรอยที่ผู้ชายคนนั้นได้ทิ้งไว้อีก ภัทรลดาเพิ่งเห็นตอนจ้องมองตัวเองในกระจกในห้องอาบน้ำนั่นเอง ตามลำคอและผิวเนื้อของเธอมีรอยแดงๆ ซึ่งเป็นผลจากการกระทำจากเขาไปทั่ว เธอพยายามล้างมันออกด้วยสายน้ำ และสบู่ ขัดถูจนเลือดแทบซึมออกมา แต่ยิ่งล้าง มันก็ยิ่งฝังลึกลงไป และต่อให้รอยพวกนี้จะจางหายไปแล้วอย่างไร มันก็คงไม่สามารถทำให้อะไรๆ ดีขึ้นมาได้ ในเมื่อเธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเธอไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

...ไม่มีภัทรลดาคนเดิมอีกแล้ว!

ตั้งแต่เล็กจนโต เธอถูกถนอมและเลี้ยงดูมาราวกับไข่ในหิน ไม่เคยปล่อยให้คลาดสายตา สำหรับบิดาและพี่ชายแล้ว เธอคือนางฟ้าน้อยๆ ที่น่าทะนุถนอม โดยไม่รู้เลยว่าในวันนี้เธอได้กลายเป็นผู้หญิงไร้เกียรติและศักดิ์ศรีไปเสียแล้ว ก็สมแล้วที่เขาจะพูดใส่หน้าด้วยถ้อยคำแล้งน้ำใจว่า

‘จะร้องไห้คร่ำครวญไปทำไม ผมไม่ได้บังคับคุณ คุณเลือกเอง คุณเสนอตัวให้กับผมเอง’

          ภัทรลดาสัญญากับตัวเอง เขาจะไม่มีวันได้เห็นน้ำตาของเธออีก

...ไม่มีวัน!

ส่วนตัวเองนั้น...คงจะต้องอยู่กับมันไปจนกว่าเรื่องบ้าๆ นี้จะจบสิ้นกระมัง หรือไม่ ก็อาจจะไม่มีวันนั้นเลยก็ได้ ในเมื่อสิ่งที่เขาทำไว้ช่างยากแก่การลืมเลือน

...ฝันร้าย! เขาคือฝันร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ!