มนต์ลวงใจ(One night stand)

อัพทุกวันค่ะ

หากเพียงดารินจะรู้ล่วงหน้าสักนิด ว่าผู้ชายที่ทรงเสน่ห์คนนี้คือใคร
เธอคงไม่เฉียดกลายเข้าไปใกล้
ทว่า...
คืนนั้น เธอไม่รู้ และเธอก็หลงเสน่ห์เขาหมดทั้งใจ
ความสัมพันธ์ที่แสนเร่าร้อนชั่วข้ามคืนจึงเกิดขึ้น
เธอมีความสุข จนกระทั่งได้ทราบว่าเขาคือใคร
นั่นล่ะ... ฝันร้ายที่สุดในชีวิตเธอจึงเริ่มต้นขึ้น!!!

          “ดูเป็นงานเป็นการ...”

          “ปกติฉันก็เป็นคนโฟกัสกับงานอยู่แล้ว”  

          เขายักไหล่ ... มองหญิงสาวตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าอีกรอบ เสื้อทำงานรัดรูปของหล่อน ปกติจะมีเบลเซอร์อีกตัวไว้ปกปิด แต่พอมาเดินเล่นบนหาดทรายหล่อนจึงวางไว้ที่ออฟฟิศ 

          “ใส่เสื้อรัดรูปลงมาเดินเล่นแบบนี้ คือคุณคิดจะเปิดโปรเจคถ่ายบิกินี่บนหาดทรายเหรอ?” 

          “คุณ...”

          “คิดว่าตัวเองเป็นนางแบบคัพอีอะไรประมาณนั้นสินะ”

          คำถามนั้นทำให้หล่อนถึงกับต้องหันมามองคนถาม แล้วก้มมองเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่... ไม่มีส่วนไหนเปิดเผยร่างกายจนเกินงาม ความยาวก็ระดับเข่าไม่ได้อวดขาอ่อนสวยๆ สักนิดเลย 

          “อันนี้คือคุณมีจินตนาการเหรอคะ?”

          อานนท์หันขวับมามองหน้าหญิงสาว... ที่สบตาเขาด้วยแววตาฉงน

          ไม่รู้ว่า...หล่อนฉงนจริงๆ หรือตั้งใจ ‘ฉงน’ 

          “ฉันว่าฉันใส่เสื้อผ้าไม่ได้ดูใกล้เคียงกับบิกินี่เลยนะคะ...กระโปรงอีกนิดก็ถึงตาตุ่มแล้ว แต่ถ้าคุณชอบประมาณนี้จะจ้างเน็ตไอดอลมารีวิวก็ได้นะคะ เดี๋ยวขอจดลงไปในบันทึกก่อน จะได้เสนอคุณอาร์มให้ว่าคุณอาร์ทอยากให้มีเน็ตไอดอลจากเพจคัพอีมารีวิวหาดทราย” 

          “คุณจะรับเป็นนางแบบก็ได้นะ...ถึงจะไม่ขนาดคัพอี แต่วันนั้นกะดูคร่าวๆ” เขาหรี่ตา แสร้งจับจ้องมองอกอิ่มด้วยสายตาโลมเลียม “ก็น่าจะอย่างน้อยซี หรือไม่ก็ดี”

          “เหรอคะ...ส่วนฉันรู้สึกจะได้จับอะไรเล็กๆ ไม่ค่อยถนัดมือ” 

          “ขนาดไม่ถนัดมือแต่ก็ยังร้องขออีกรอบทั้งคืนน่ะเหรอ”

          “คุณอาร์ท”

          แก้มหล่อนเป็นสีแดงจัด... ไม่แน่ใจว่าเพราะความอายหรือเพราะความโกรธ อยากตะกุยหน้าคนตรงหน้าจนเป็นผุยผง

          “ฉันไม่คิดเลยนะว่าผู้ชายคนที่ฉันเผลอไปมีอะไรด้วยจะเป็นคนหยาบคาย ไม่เป็นสุภาพบุรุษขนาดนี้ ทำไมคุณไม่เป็นคนสุภาพแบบพี่ชายคุณบ้างนะ ต่างกันราวฟ้ากับดิน”