ดุจใจซ่อนกล (หน่วง บีบหัวใจ)

“คุณเข้าใจถูกแล้วล่ะ คุณภาม”

ใบหน้างามเชิดขึ้นสูง กะพริบตาไล่หยดน้ำที่กำลังจะหล่อรื้น

“ฉันคบกับคุณไม่ได้หรอก เพราะคุณไม่มีหัวนอนปลายเท้า...ไหนจะอาชีพที่คุณทำ ฉันคงไม่สามารถใช้ผู้ชายร่วมกับผู้หญิงอื่นเป็นร้อยๆ คนได้ ฉันจะกลับไปคืนดีกับคุณโคบายาชิ คุณก็ทราบดีแล้วนี่คะว่าเขาเลือกฉัน ฉันไม่แคร์หรอกค่ะ ว่าเขาจะมีผู้หญิงอีกสักกี่คน เพราะยังไงฉันก็จะได้เป็นที่หนึ่ง และได้ครอบครองทุกอย่างที่เป็นของเขาอย่างถูกต้องตามกฏหมาย”

“มิลิน” คำพูดของเขาขาดห้วง แววตายามมองหญิงสาวฉายแววเจ็บปวดเหมือนคนที่โดนทำร้าย...

ไม่...ไม่เลย... วันที่เขาโดนอันธพาลสองคนนั้นรุมทำร้ายจนหมดสติไม่รู้สึกตัว...เขายังไม่เจ็บปวดเท่ากับคำพูดไม่กี่คำจากริมฝีปากรูปกระจับที่เขาเคยหลงใหลนั้นเลย