รักแท้ของผม หรือป่าว

เนื้อเรื่อง

ไม่น่าเชื่อว่า กระแสน้ำในยามนี้ ที่เชี่ยวกราดยิ่งนัก สีของมันเหมือนเพชร ที่

พึ่งผ่านการเจียระไน แต่สิ่งที่ทำให้มันแปลกตากับสิ่งอื่นคือ จุดเริ่มต้น แม้ว่าจุดเริ่ม

ต้นของมันจะมากจากธารน้ำเล็กๆที่ต่างกัน แต่ได้รวมกัน ในจุดๆหนึ่ง แล้วค่อย

กระทบกัน เป็นคลื่น น้ำเล็กๆแล้วสงบในที่สุด แต่อีกอย่างหนึ่ง ก็ทำให้เหตุการณ์นี้

เป็นที่สนใจนั้น ไม่เกี่ยวข้องกับน้ำเหล่านั้นเลย หากแต่เกี่ยวกับ คนที่อยู่ตรงข้ามฟาก

ฝั่งของน้ำตก ที่กำลังเมินเฉย กับการกระทำของผม "เธอ" ผมคิดว่า ผมไม่น่า เกิด

อยู่บนโลกนี้ และผมแค่อยากอยู่ที่ๆ ไม่มีสิ่งใด ไม่ต้องการสรรพสำเนียงของสิ่งใด
 
มาร้องบอกผมไม่ต้องบอกว่า ตอนนี้จะเกิดอะไรขึ้น จะหาว่าบ้าบอ ผมก็ไม่

สนใจ ผมแค่อยากสัมผัสมันด้วยใจ แค่ด้วยใจ และหัวใจ

            เสียงน้ำตกทำให้ภวังค์ ความคิดของผม ผมพินิจ พิเคราพห์ เธออย่าง

จริงจัง ผมร้องไห้ออกมา

             - ทำไมต้องร้องไห้ออกมาด้วยวะ ไอ้ ส_ด

            แม้ว่าจะมีสาเหตุ แต่คำพูดนั้นก็ทำให้เขาหยุดร้องไห้ได้ในที่สุด  ผมเริ่ม

พินิจไปที่เธอ แก้มของเธอมีสีแดงระเรื่อ ผมเธอยาวสลาย เหมือนจะเล่นล้อกับสาย

ลมทั้งหมดนี้ เขาสรุปได้ 2 ประโยค "เธอน่ารัก" และ "ผมรักเธอ"  เธอหลับตาพริ้ม

ทำไมเธอช่างน่ารักเช่นนี้ เขาเริ่มสงสัยทำไมพระเจ้า จึงปั้น ตุ๊กตาหุ่น ตัวนี้ได้

อย่างละเอียด ประณีตเช่นนั้น แต่ถ้าตุ๊กตานี้ เป็นผลงานเอกของพระเจ้าอย่าง

แท้จริงพระเจ้าคงไล่ส่งลงมาให้คู่กับใครสักคนละมั้ง

          ยิ่งผมคิดถึงเธอเท่าไร ก็เหมือนว่าเธอออกไปห่างไกล ขึ้นเรื่อยๆ เธอมี

แฟนหรือยัง? เธอจะชอบผมหรือเปล่า? มีคำถามมากมายที่เขาอยากรู้คำตอบไม่

อยากให้มันระดมอยู่ในหัวใจ โดยหมดทางแก้ไข เขาเริ่มสงสัยว่าทำไม พระเจ้า

อยากให้เขาเจอกับเธอ ถ้าเขาอาจต้องช้ำใจ ทำไมพระเจ้าต้องดลบัลดาล ให้เขา

ตายจนไม่กล้าพูดกับเธอคนนั้น ผมต้องฝืนลิขิต ผมรีบเดินไปหาเธอ รีบจนผม

สะดุดก้อนหินล้ม เธอคนนั้นที่ผมเพิ่งพูดถึงเขา ผมเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่ตั้งใจ

ผมอายชะมัด แล้วเธอคนๆนั้นก็ได้เข้ามาอยู่ในชีวิตของผม จนตอนนี้

ผมกับเธอได้คบกันมานานกว่า 3 ปีแล้วตั้งแต่ผมได้ไปเข้าค่ายตั้งแต่ ม.4 ตอนนี้ผมก็

อยู่ ม.6 แล้วสินะ ที่ได้ไปเจอเธอคนนั้น และ วันนี้ผมก็ยังจำวันนั้นได้ แล้ว

ก็ไม่เคยลืม ผมรักเธอมาก และจะรักตลอดไป แม้ผมจะมีผู้หญิงมาชอบสักกี่คน

แต่เธอก็ไม่เคยที่จะโกรธผมเลย เธอมักจะถามแล้วก็บอกว่าเข้าใจ แล้วเราก็รัก

กันอย่างมีความสุขตลอดจนวันนี้เธอคนนั้นไปเรียนต่อต่างประเทศแล้ว ผมก็

ยังติดต่อกับเธอไม่ห่างรอวันที่เธอจะกลับมา กลับมารักกัน ดังเดิม และใครสักกี่คน

หล่ะที่จะรักเธอคนนั้นเท่ากับผม  ผมอยากบอกเธอว่า รักนะ รออีก 3 วันเท่านั้น

รอวันที่เธอจะกลับมา หวังว่าเธอคงจะเหมือนเดิม แล้วเธอคงเป็นคู่แท้ของผมจิงๆ