ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เลือกใคร?
.....
"หึ...ที่หวงมากก็เป็นงี้นี่เอง" พ...พี่มาร์คไปยืนเก๊กหล่ออะไรตรงนั้น -..-
"นายไม่ต้องมายุ่งนายมาทีหลังฉันมาก่อน" ผมไม่ใช่ตุ๊กตานะ-0-
"ใครว่าล่ะ?^^" พี่มาร์คเดินมาหาผม
"นาย!!!" พี่แจ็คสันชี้หน้าพี่มาร์ค
"แบมแบมเป็นของฉันมาตั้งนานแล้ว" ก่อนจะดึงผมไปอยู่ที่อ้อมกอดของเขา
"มะ...หมายความว่าไง -///-" ผมเริ่มรู้สึกหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
"ฉันคือเพื่อนสมัยเด็กของนายเองแหละแบมแบม" หา!!!เพื่อนสมัยเด็ก-0-
"...ผมเชื่อได้หรอ?"ผมบอกพี่มาร์ค
"แบมอย่าไปเชื่อมันนะ" พี่แจ็คสันอกผม
"ฉันจะเล่นให้ฟังละกัน"
ในตอนนั้น...................................................................
"ฮือ~" "แบมแบมล้มอีกแล้วหรอ?" มาร์คค่อยๆพยุงแบมแบมขึ้นมา
"ผมเจ็บT^T" "อย่าร้องสิ" มาร์คปลอบใจแบมแบม
"ฮือๆT^T" "แบมแบมไม่ร้องนะแผลแค่นี้เอง" มาร์คเช็ดน้ำตาแบมแบมเบา
"มันเจ็บนี่ครับ ฮือ...T^T" แบมแบมร้องไห้หนักกว่าเดิม
"เอางี้ถ้าแบมหยุดร้องแแบมจะได้เป็นเจ้าสาวพี่นะ"
"จริงหรอครับT0T" มาร์คยิ้มแล้วลูบหัวเบาๆ
"จริงสิ^^" มาร์คส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้แบมแบม
ผ่านไป 1 ปี....
"พี่มาร์คอยู่ไหนหรอครับ"
"เขาไปเรียนที่ต่างประเทศจ้ะ"
แบมแบมน้ำตาเริ่มไหลก่อนจะได้ไปเจอกันแจ็คสันที่ปลอบใจเขา
มีเพียงความอบอุ่นของมาร์คที่ไม่จางหาย..........
..............................................................................
ผมจำได้แล้ว!!!
"พี่มาร์ค..." น้ำตาของผมค่อยๆไหลออกมา
"แบมแบม^^" ผมโผกอดด้วยความดีใจตลอดมา
ผมไม่รู้ว่านี่คือมาร์คในสมัยเด็กได้แต่ปิดกั้นตัวเอง
"แบมแบม..." พี่แจ็คสันมองผม
แปะ แปะ แปะ
เสียงปรบมือจากทางหลังของห้อง
"ลึกซึ้งจัง" จูเนียร์ -0-
"แบมแบม..." พี่มาร์คเรียกผม
"พี่ชอบแบมแบมนะ" พี่มาร์ค
"ไอ้มาร์คแบมแบมของฉันนะเว้ย!!!" พี่แจ็คสันพยายามดึงมาร์คออกจากตัวผม
"นายต้องเลือกใครสักคนแล้วแหละ" จูเนียร์บอกผม
นี่ผมต้องเลือกจริงๆหรอเนี่ย....
:) Shalunla
"หึ...ที่หวงมากก็เป็นงี้นี่เอง" พ...พี่มาร์คไปยืนเก๊กหล่ออะไรตรงนั้น -..-
"นายไม่ต้องมายุ่งนายมาทีหลังฉันมาก่อน" ผมไม่ใช่ตุ๊กตานะ-0-
"ใครว่าล่ะ?^^" พี่มาร์คเดินมาหาผม
"นาย!!!" พี่แจ็คสันชี้หน้าพี่มาร์ค
"แบมแบมเป็นของฉันมาตั้งนานแล้ว" ก่อนจะดึงผมไปอยู่ที่อ้อมกอดของเขา
"มะ...หมายความว่าไง -///-" ผมเริ่มรู้สึกหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
"ฉันคือเพื่อนสมัยเด็กของนายเองแหละแบมแบม" หา!!!เพื่อนสมัยเด็ก-0-
"...ผมเชื่อได้หรอ?"ผมบอกพี่มาร์ค
"แบมอย่าไปเชื่อมันนะ" พี่แจ็คสันอกผม
"ฉันจะเล่นให้ฟังละกัน"
ในตอนนั้น...................................................................
"ฮือ~" "แบมแบมล้มอีกแล้วหรอ?" มาร์คค่อยๆพยุงแบมแบมขึ้นมา
"ผมเจ็บT^T" "อย่าร้องสิ" มาร์คปลอบใจแบมแบม
"ฮือๆT^T" "แบมแบมไม่ร้องนะแผลแค่นี้เอง" มาร์คเช็ดน้ำตาแบมแบมเบา
"มันเจ็บนี่ครับ ฮือ...T^T" แบมแบมร้องไห้หนักกว่าเดิม
"เอางี้ถ้าแบมหยุดร้องแแบมจะได้เป็นเจ้าสาวพี่นะ"
"จริงหรอครับT0T" มาร์คยิ้มแล้วลูบหัวเบาๆ
"จริงสิ^^" มาร์คส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้แบมแบม
ผ่านไป 1 ปี....
"พี่มาร์คอยู่ไหนหรอครับ"
"เขาไปเรียนที่ต่างประเทศจ้ะ"
แบมแบมน้ำตาเริ่มไหลก่อนจะได้ไปเจอกันแจ็คสันที่ปลอบใจเขา
มีเพียงความอบอุ่นของมาร์คที่ไม่จางหาย..........
..............................................................................
ผมจำได้แล้ว!!!
"พี่มาร์ค..." น้ำตาของผมค่อยๆไหลออกมา
"แบมแบม^^" ผมโผกอดด้วยความดีใจตลอดมา
ผมไม่รู้ว่านี่คือมาร์คในสมัยเด็กได้แต่ปิดกั้นตัวเอง
"แบมแบม..." พี่แจ็คสันมองผม
แปะ แปะ แปะ
เสียงปรบมือจากทางหลังของห้อง
"ลึกซึ้งจัง" จูเนียร์ -0-
"แบมแบม..." พี่มาร์คเรียกผม
"พี่ชอบแบมแบมนะ" พี่มาร์ค
"ไอ้มาร์คแบมแบมของฉันนะเว้ย!!!" พี่แจ็คสันพยายามดึงมาร์คออกจากตัวผม
"นายต้องเลือกใครสักคนแล้วแหละ" จูเนียร์บอกผม
นี่ผมต้องเลือกจริงๆหรอเนี่ย....
ขอบคุณที่มารับชมกันนะคะ
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น