ดอกไม้ในวรรณคดีไทย...

ดอกไม้ในวรรณคดีไทยนั้นมีเยอะมากมาย แต่รู้จักกันไหม

ที่นี้มีคำตอบ....

"...ร่มรื่นพื้นไม้ใบชอุ่ม สระปทุมดาษดาพฤษาสินธุ์
พระพายพาสาโรชมารินริน  ระรื่รกลิ่นหอมหวนรัญจวนใจ..."

สุนทรภู่

เอกลักษณ์อันเป็นเอกภาพของสวนนั้น ควรมีพันธุ์ไม้ในวรรณคดีไทยปลูกไว้ ประมาณ 70 ชนิด บริเวณใกล้คลองมะเดื่อะคลองตะเคียน ใกล้เรือนสัมนา แม้ว่าจะมีไม่ครบทุกพันธุ์ ก็ได้เลือกหาเท่าที่จะทำได้ มีประมาณ 70 ชนิด ซึ่งดีกว่าอุทยานที่ไร้ดอกไม้ไทยไปเสียเลย ดอกไม้ในวรรณคดีส่วนมากมีกลิ่นหอม ส่วนสีของดอกเป็นสีขาวเป็นส่วนใหญ่ มีสีอื่นเช่น สีเหลือง ส้ม ชมพู แดง บ้างเหมือนกัน ดอกไม้ไทยจึงเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางก่อนที่ผู้คนจะลืมรูปร่างและกลิ่นอันหอมรัญจวนใจมาแต่อดีต ดอกไม้ไทยที่เป็นไม้ประดับและไม้ในวรรณคดี เช่น กาหลง แก้ว โกสน เกด จำปา จำปีบุนนาค พิกุล มณฑา ยี่สุ่น ยี่หุบ ลำดวน เป็นดอกไม้ที่มีชื่อคุ้นหูคนไทยมานานแล้ว เช่น ...ลำดวนเอ๋ยจะด่วนไปก่อนแล้ว เกดแก้วพิกุลยี่สุ่นสี จะโรยร้างห่างสิ้นกลิ่นมาลี จำปีเอ๋ยกี่ปีจะมาพบ... เรายังมียี่สุ่นในวรรณคดีไทยอีกหลายเรื่อง และมีชื่ออื่น คือ กุหลาบมอญ ส่วนยี่หุบกับมณฑา ก็คล้ายกันดอกยี่หุบคล้ายดอกมณฑา แต่เล็กกว่าและสีขาว ส่วนมณฑานั้นมีดอกสีเหลืองและโตกว่า มีใบใหญ่กว่า