รักหมดใจถ้าเธอไม่ไป

เนื้อเรื่อง

ฉันมีเพื่อนชายคนหนึ่งเขาค่อนข้างจะออกเเนวplay boy เมื่อก่อนเขาผู้ดีกับฉันมาโดยตลอด  ช่วงพักหลังเขามักมาแกล้งฉัน ทำให้ฉันหมดความเป็นเพื่อนแม้แต่หน้ายังไม่อยากมองเลยด้วยซ้ำ   เพื่อนฉันอีกคนหนึ่งมักจะมาบอกฉันว่า เขารักฉัน และเขาจะให้เพื่อนนำของมาให้ฉัน ฉันเก็บของทุกอย่างที่เขาให้เพราะคิดว่าเขาคงมาของโทษ ฉันก็เลยแกล้งไปตีสนิทเออกับเพื่อนชายอีกคน   ไม่รู้ใครไปบอกเขา เขามารอบทำร้ายเพื่อนชายคนนั้น  พอข่าวรู้กันในหมู่นักเรียนทั้งโรงเรียนไม่มีผู้ชายคนไหนกล้ามาเข้าใกล้ฉันเลยแม้เเต่เด็กผูชายก็ตาม     ฉันทนไม่ไหวกับการกระทำของเขาฉันเลยบุกไปบ้านของเขา   พอฉันเดินเข้าบ้านเขาไปไม่มีใครอยู่เลยพอฉันเดินออกไปข้างหลังบ้านกับเห็นบ้านยังกะปราสาทฉันไม่เชื่อสายตาตัวเอง  ในนั้นไม่มีใครเลย แต่ฉันได้ยิมเสียงเปียโนเหมือนเสีนงเพลงที่เพื่อนฉันเล่น  พอฉันแอบเขาไปฉันได้ยินเสียงเขา ว่า" คิดถึงฉันหรอ ไม่จำเป็นต้องมาถึงที่นี้ก็ได้นะแค่เธอโทรมาฉันจะให้คนรับใช้ฉันไปส่ง" พอหลังจบประโยคนั้นเขาก็กอดฉันฉันแทบจะดิ้นไม่ได้เลย "คุณไม่เชื่อผมหรอว่าผมรักคุณต้องแต่รู้จักคุณ" "ถ้าคุณรักฉันทำไมคุณถึงไปทำร้ายผู้ชายคนนั้นด้วย""ผมไม่อยากให้คุณคบกับคนนั้น"  เขาจะจูบฉัน "ฉันขอกลับบ้านก่อนนะ" "ขอโทษ..................ผมอยากจะบอกกลับคุณว่าผมเป็นโรดมะเร็งระยะสุดท้ายหมอบอกว่าผมจะตายภายใน1อาทิตย์เท่านั้น ถ้าคุณไม่เชื่อผมให้ดูใบนี้เลยนี้ลายเซ็นอาจารย์ทุกคนในโรงเรียนคุณเห็นไหมผมไปทำร้ายผู้ชายคนนั้นเขายังไม่เอาเรื่องผมเลย  "เขาค่อยนั่งคุกเข่า"ช่วยเป็นแฟนผมในหนึ่งสัปดาห์นี้ได้ไหม" ฉันคิดอยู่นานพอสมควร"ได้นี้ฉันเห็นว่าคุณจะใกล้ตายเท่านั้นนะ" "อือ"เขามากอดฉันอย่างแน้น พอตอนเช้าฉันจะไปโรงเรียนแม่ถามว่ารถคันหนึ่งมาจอดหน้าบ้านเขาบอกว่ามารับลูกคร่าวนี้ฉันอึ้งและนึกถึงเขา  พอฉันเดินออกจากบ้านรถคั่นนั้นก็เปิดประตูข้างในนั้นมึดไปหมดเลยแล้วจูจุ่มีมือหนึ่งมากอดเอวฉันพอประตูปิดฉันเลยเห้นหน้าเขาอย่างชัดเจน "ปล่อยฉัน" "เราเป็นแฟนกันแล้วนะ...อย่าถือสะให้มาก" "นี้ฉันคบคุณเพราะฉันสงสาร" ฉันทะเราะกับเขาตลอดทางพอมาถึงโรงเรียนฉันเดินดุมดุมเข้าห้องเรียนแล้วเอาตำรามาอ่าน เขาเดินเข้ามาทุกคนในห้องไปกันหมดรวมทั้งฉันก่อนที่จะออกไปเขามาขว้างฉัน"ขอโทษ ..............พรุ้งนี้ไปเที่ยวกันนะ" "ได้ เขายิ้มขึ้นมา แต่ไม่เอารถมา""ทำไม"ฉันมองหาเขาแล้วเดินไปนั่งที่ 1วันช่างรวดเร็วเขามารับฉันที่บ้านโดยปลอมตัวเป็นผู้หญิง ฉันเห็นยังขำไม่หายวันนั้นเราไปสยามกันตอนดูหนังเขาจับมือฉันตลอดแม้แต่ตอนกินข้าว ฉันขอตัวไปเข้าห้องนำเขาทำเอร์ไพร์ฉันเขาเอาสร้อยเพรชมาให้ฉัน "ฉันรับไม่ได้หลอกนะ""รับไว้นะ"พอเขามาส่งฉันที่บ้าน"เขาบอกฉันว่ารักเธอหมดใจถ้าฉันไม่ไปจากเธอ"อยู่ๆเขาก็สลบไป"ฉันก็รักเธอหมดใจถ้าไม่ไป"เขานิ่งและชีพจรเขาก็หยุด ฉันนั่งร้องหายทั้งคืนและฉันรู้อีกว่าพ่อแม่เขาตายไปแล้วเขาต้องดูแลบริษัทที่พ่อแม่เขายกให้ เขาได้ยกทุกอย่างให้กับฉัน ฉันรู้แล้วว่าเขารักฉันมากขนาดไหน จนตอนนี้ฉันไม่สามีแต่ฉันรับลูกบุญธรรมไว้คนหนึ่งและฉันตั้งชื่อเด็กไว้ให้เหมือนชื่อเขาด้วย นี้เป็นแค่เรื่องแต่งขึ้นมาอาจจะตรงกับใครก็ได้