ดาดฟ้ากับความฝัน!?

ข้อมูลเบื้องต้น

love

เนื้อเรื่อง

ดาดฟ้ากับความฝัน!?

"ที่นี่ที่ไหน?"

เป็นเสียงที่ถามกับตัวเองของเด็กสาว ก่อนที่เธอจะตัดสินใจพลักบานประตูที่อยู่ตรงหน้าให้เปิดออก แสงสว่างวูบเข้าปะทะกับใบหน้า เธอยกแขนขึ้นมาบดบังโดยสัญชาติญาณ ก่อนที่สายตาจะปรับโฟกัสให้เข้ากับทัศนวิสัย

เบื้องหน้าแลชั้นดาดฟ้าของตึกที่ไหนสักแห่งซึ่งมีขนาดกว้างมาก โดยมีกลุ่มคนจำนวนมากกำลังประกอบกิจกรรมต่างๆภายในกลุ่มของตน ที่กระจัดกระจายกันอยู่

เด็กสาวตัดสินใจย่างเท้าเข้าไปหากลุ่มคนที่ไกล้ที่สุดเพื่อที่คลายความสงสัย

"เอ่อ...ขอโทษน่ะคะ ไม่ทราบว่าที่นี่ที่ไหนแล้วพวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่"

ชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มหันมาสนใจเธอ เขาเป็นคนรูปร่างสูงโปร่งใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะคว้าข้อมือของเด็กสาวลากเข้ามาในกลุ่มของเขา แล้วพูดขึ้นราวกับไม่ได้ตอบคำถามของเธอ

"หมากเก็บ เธอจะมาเล่นกับเราด้วย"

บรรดาเพื่อนๆในกลุ่มต่างจัดแจงอุปกรณ์ให้ พร้อมกับชายคนข้างๆก็เขยิบที่เพิ่มให้เด็กสาวลงมานั่งด้วย เธอจำต้องกระทำตามอย่างไม่มีทางเลือก

"เธอชื่ออะไร"ชายคนเดิมหันมาถามเธอพลางส่งยิ้มที่ดูราวจะไม่เคยหุบและเยียบเย็นอย่างน่าประหลาดให้เธอ

"ตะ..ตุ๊กตา"เด็กสาวตอบ

"ฉันชื่อเมฆ เอ้า!ตาเธอแล้ว"ชายคนนั้นกล่าวแนะนำตัว พร้อมกับยื่นหมากให้เธอ

เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่ทราบ กลุ่มคนที่กำลังทำกิจกรรมของตนอยู่ จู่ๆก็พร้อมใจกันลุกขึ้นแล้วเดินมากองกันอยู่ที่ริมรั้วกั้นของชั้นดาดาฟ้า

"อะ..อะไรกันค่ะ"ตุ๊กตาถามผู้ชายตรงหน้าอย่างสงสัย

"เริ่มกันแล้วล่ะ"เมฆพูดขึ้นเพียงเท่านั้นซึ่งไม่ด้คลายความสงสัยให้เด็กสาวเลย ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปสมทบกับกลุ่มผู้ที่ริมรั้วนั้น ซึ่งกลุ่มเพื่อนของเมฆก็ตามไปด้วย

เด็กสาวเห็นดังนั้นก็พาร่างบางระหงลุกตามไปหยุดที่จุดเดียวกัน พลางเพ่งสายตาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า มีคนจำนวนหนึ่งกระโดดขึ้นไปเกาะบนรั้วกั้น บ้างนั่ง บ้างยืน หรือนอนลงทำทีหยอกล้อเล่นกันโดยไม่มีความเกรงกลัวว่าจะพลาดพลั้งตกลงไป

"พะ พวกเขาทำอะไรกันนะ มันอันตรายไม่ใช่เหรอ"เด็กสาวหันไปถามคนข้างเคียงอย่างแปลกใจ แต่เมฆเพียงยิ้มให้เป็นคำตอบโดยมิได้หันมามองหน้าเธอ สายตายังจับจ้องกับการกระทำของผู้คนที่ริมรั้วนั่นอยู่

เหล่าผู้คนที่ดูอยู่ส่งเสียงเชียร์หยอกล้อเล่นกันราวกับเป็นเรื่องสนุกสนาน ทันใดก็มีผู้ชายคนหนึ่งลุกขึ้นเดินบนริมรั้ว แล้วทำท่าทางเซเหมือนจะตกลงไป เหล่าคนที่ดูก็ส่งเสียงเชียร์อย่างชอบใจ

แต่จู่ๆก็ชายคนนั้นก็เกิดพลาดสะดุดรั้วเหล็กส่งผลให้ร่างถลาสู่กลางอากาศตกลงไปสู่เบื้องล่างทันที เด็กสาวที่เห็นการณ์นั้นอยู่ตกตะลึงนัยน์ตาเบิกโพลงก่อนจะวิ่งไปที่ริมรั้วแล้วก้มลงไปดูเหตุการณ์

ภาพที่เห็นคือศพของชายโชคร้ายคนนั้นที่คอบิดเบี้ยวผิดรูปนัยน์ตายังคงเหลือกค้างอยู่ แขนและขาหักเละไปคนละทาง เลือดเจิ่งนองไปทั่วพื้น เธอดึงมือที่จับรั้วอยู่มาปิดตาอย่างรับเหตุการณ์ที่เกิดไม่ไหว ด้วยความเร่งรีบจนทำให้เกิดบาดแผลเล็กๆจากเหล็กที่บาดเข้าที่มือเลือดไหลซิบเพียงเล็กน้อย แต่เหล่าผู้คนทั้งหลายกับไม่แสดงท่าทีอะไร เพียงทอดสายตาดูเหตุการณ์ทั้งหมดราวกับเป็นเรื่องธรรมดา

เธอโผล่หน้าลงไปมองอีกครั้งคราวนี้ มีกลุ่มคนอีกกลุ่มปรากฏอยู่ด้วย เธอแปลกใจกับความรวดเร็วนั้นยิ่งนัก ชายคนหนึ่งค่อยเอาชอลก์สีขาว ขีดรอบๆศพของผู้ตายเอาไว้ คนอื่นข้างล่างก็ทำเช่นเดียวกัน แต่กับที่ว่างซึ่งไม่มีร่างของใครอยู่

ทันใดนั้นก็มีผู้เคราะห์ร้ายอีกสองสามคนพลัดตกลงจากรั้วไปเช่นกัน ซึ่งศพกลับตกไปอยู่ภายในกรอบชอลก์ที่ถูกขีดขึ้นไว้ก่อนแบบตรงเป๊ะ!อย่างน่าประหลาด

เด็กสาวตื่นตะลึงอย่างมากหันหน้าไปสบกับนัยน์ตาของเมฆ ชายหนุ่มแสยะยิ้มขึ้นอย่างสยดสยองและเยียบเย็นจนชวนขนลุก

"เธอไปหากล้องมาซิ"

"ทะ..ทำไมคะ"ตุ๊กตาถามอย่างประหลาดใจ

"จะถ่ายเก็บเอาไว้ ว่าเพื่อนของเราตายอย่างไร หึ หึ หึ ฮ่าๆๆๆ"เขาตอบอย่างเรียบเชียบโดยที่รอยยิ้มไม่ทันหุบลง ก็ส่งเสียงหัวเราะอย่างรังเกียจออกมา

เด็กหญิงตกใจกลัว จึงเร่งฝีเท้าวิ่งหนีออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วหมายจะเปิดประตูชั้นดาดฟ้าหนีลงไป

"หยุดนะ จับมันไว้!!"เมฆตะโกนสั่ง บรรดาคนทั้งหลายหันไปสนใจกับตัวเธอก่อนจะวิ่งตามไป

ตุ๊กตาคว้ากลอนประตูพร้อมกับกระชากบานประตูออก ชายคนหนึ่งวิ่งไล่ตามเธอมาพร้อมกับคว้าเข้าที่ข้อมือ เด็กสาวไม่สนใจรีบชักแขนพร้อมก้าวเข้ามาในประตูแล้วปิดกระแทกใส่มือเขาทันที เสียงร้องเรียกไล่ตามลอดออกมาจากช่องประตู"กลับมา"อย่างแผ่วเบาลงไปเรื่อยๆ เมื่อเด็กสาววิ่งตามทางบันไดลงมา ทันไดนั้นก็เกิดแสงสว่างจ้าไปหมดเธอหลับตาลงอย่างตกใจอีกครั้ง

...................................................................................................................

พรึ่บ!

นัยน์ตาของเด็กสาวเบิกโพลงขึ้น ในชุดนอนบนเตียงของเธอเอง ก่อนจะค่อยพยุงตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆ แล้วกวาดสายตามองไปรอบห้อง ใช่ห้องนอนของเธอ

"ฝัน"เธอพึมเพาเบาๆกับตนเอง แล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก มือกุมเข้าที่ข้อมือของตน

"โอ๊ย!!"เด็กสาวร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด มือสัมผัสเข้ากับบาดแผลที่ข้อมือ คล้ายกับที่โดนลูกกรงเหล็กบาดในฝัน"ไม่จริง"เธอเอ่ยขึ้นอย่างตื่นตระหนกอีกครั้ง เมื่อสายตาเธอสบเข้ากับรอยมือเป็นจ้ำๆที่แขนเรียวบาง เธอมองมันอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีเสียงหนึ่งทักขึ้น พร้อมกับเสียงหัวเราะที่เย็นยะเยือก

"ตื่นแล้วรึครับ ตุ๊กตา หึ หึ หึ"

ขนทั่วร่างของเธอราวกับนัดหมายกันลุกขึ้น บานประตูห้องกำลังถูกใครบางคนค่อยๆแง้มออกอย่างช้าๆ~