ดาดฟ้ากับความฝัน!? - ดาดฟ้ากับความฝัน!? นิยาย ดาดฟ้ากับความฝัน!? : Dek-D.com - Writer

    ดาดฟ้ากับความฝัน!?

    "ที่นี่ที่ไหน?"เด็กสาวพึมพำกับตนเองก่อนจะผลักบานประตูตรงหน้าออก

    ผู้เข้าชมรวม

    303

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    303

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  จิตวิทยา
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  17 พ.ค. 50 / 15:40 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    love

    นิยายแฟร์ 2024
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ดาดฟ้ากับความฝัน!?

       

      "ที่นี่ที่ไหน?"

       

      เป็นเสียงที่ถามกับตัวเองของเด็กสาว ก่อนที่เธอจะตัดสินใจพลักบานประตูที่อยู่ตรงหน้าให้เปิดออก แสงสว่างวูบเข้าปะทะกับใบหน้า เธอยกแขนขึ้นมาบดบังโดยสัญชาติญาณ ก่อนที่สายตาจะปรับโฟกัสให้เข้ากับทัศนวิสัย

       

      เบื้องหน้าแลชั้นดาดฟ้าของตึกที่ไหนสักแห่งซึ่งมีขนาดกว้างมาก โดยมีกลุ่มคนจำนวนมากกำลังประกอบกิจกรรมต่างๆภายในกลุ่มของตน ที่กระจัดกระจายกันอยู่

       

      เด็กสาวตัดสินใจย่างเท้าเข้าไปหากลุ่มคนที่ไกล้ที่สุดเพื่อที่คลายความสงสัย

       

      "เอ่อ...ขอโทษน่ะคะ ไม่ทราบว่าที่นี่ที่ไหนแล้วพวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่"

       

      ชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มหันมาสนใจเธอ เขาเป็นคนรูปร่างสูงโปร่งใบหน้ายิ้มแย้มก่อนจะคว้าข้อมือของเด็กสาวลากเข้ามาในกลุ่มของเขา แล้วพูดขึ้นราวกับไม่ได้ตอบคำถามของเธอ

       

      "หมากเก็บ เธอจะมาเล่นกับเราด้วย"

       

      บรรดาเพื่อนๆในกลุ่มต่างจัดแจงอุปกรณ์ให้ พร้อมกับชายคนข้างๆก็เขยิบที่เพิ่มให้เด็กสาวลงมานั่งด้วย เธอจำต้องกระทำตามอย่างไม่มีทางเลือก

       

      "เธอชื่ออะไร"ชายคนเดิมหันมาถามเธอพลางส่งยิ้มที่ดูราวจะไม่เคยหุบและเยียบเย็นอย่างน่าประหลาดให้เธอ

       

      "ตะ..ตุ๊กตา"เด็กสาวตอบ

       

      "ฉันชื่อเมฆ เอ้า!ตาเธอแล้ว"ชายคนนั้นกล่าวแนะนำตัว พร้อมกับยื่นหมากให้เธอ

       

      เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่ทราบ กลุ่มคนที่กำลังทำกิจกรรมของตนอยู่ จู่ๆก็พร้อมใจกันลุกขึ้นแล้วเดินมากองกันอยู่ที่ริมรั้วกั้นของชั้นดาดาฟ้า

       

      "อะ..อะไรกันค่ะ"ตุ๊กตาถามผู้ชายตรงหน้าอย่างสงสัย

       

      "เริ่มกันแล้วล่ะ"เมฆพูดขึ้นเพียงเท่านั้นซึ่งไม่ด้คลายความสงสัยให้เด็กสาวเลย ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปสมทบกับกลุ่มผู้ที่ริมรั้วนั้น ซึ่งกลุ่มเพื่อนของเมฆก็ตามไปด้วย

       

      เด็กสาวเห็นดังนั้นก็พาร่างบางระหงลุกตามไปหยุดที่จุดเดียวกัน พลางเพ่งสายตาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า มีคนจำนวนหนึ่งกระโดดขึ้นไปเกาะบนรั้วกั้น บ้างนั่ง บ้างยืน หรือนอนลงทำทีหยอกล้อเล่นกันโดยไม่มีความเกรงกลัวว่าจะพลาดพลั้งตกลงไป

       

      "พะ พวกเขาทำอะไรกันนะ มันอันตรายไม่ใช่เหรอ"เด็กสาวหันไปถามคนข้างเคียงอย่างแปลกใจ แต่เมฆเพียงยิ้มให้เป็นคำตอบโดยมิได้หันมามองหน้าเธอ สายตายังจับจ้องกับการกระทำของผู้คนที่ริมรั้วนั่นอยู่

       

      เหล่าผู้คนที่ดูอยู่ส่งเสียงเชียร์หยอกล้อเล่นกันราวกับเป็นเรื่องสนุกสนาน ทันใดก็มีผู้ชายคนหนึ่งลุกขึ้นเดินบนริมรั้ว แล้วทำท่าทางเซเหมือนจะตกลงไป เหล่าคนที่ดูก็ส่งเสียงเชียร์อย่างชอบใจ

       

      แต่จู่ๆก็ชายคนนั้นก็เกิดพลาดสะดุดรั้วเหล็กส่งผลให้ร่างถลาสู่กลางอากาศตกลงไปสู่เบื้องล่างทันที เด็กสาวที่เห็นการณ์นั้นอยู่ตกตะลึงนัยน์ตาเบิกโพลงก่อนจะวิ่งไปที่ริมรั้วแล้วก้มลงไปดูเหตุการณ์

       

      ภาพที่เห็นคือศพของชายโชคร้ายคนนั้นที่คอบิดเบี้ยวผิดรูปนัยน์ตายังคงเหลือกค้างอยู่ แขนและขาหักเละไปคนละทาง เลือดเจิ่งนองไปทั่วพื้น เธอดึงมือที่จับรั้วอยู่มาปิดตาอย่างรับเหตุการณ์ที่เกิดไม่ไหว ด้วยความเร่งรีบจนทำให้เกิดบาดแผลเล็กๆจากเหล็กที่บาดเข้าที่มือเลือดไหลซิบเพียงเล็กน้อย แต่เหล่าผู้คนทั้งหลายกับไม่แสดงท่าทีอะไร เพียงทอดสายตาดูเหตุการณ์ทั้งหมดราวกับเป็นเรื่องธรรมดา

       

      เธอโผล่หน้าลงไปมองอีกครั้งคราวนี้ มีกลุ่มคนอีกกลุ่มปรากฏอยู่ด้วย เธอแปลกใจกับความรวดเร็วนั้นยิ่งนัก ชายคนหนึ่งค่อยเอาชอลก์สีขาว ขีดรอบๆศพของผู้ตายเอาไว้ คนอื่นข้างล่างก็ทำเช่นเดียวกัน แต่กับที่ว่างซึ่งไม่มีร่างของใครอยู่

       

      ทันใดนั้นก็มีผู้เคราะห์ร้ายอีกสองสามคนพลัดตกลงจากรั้วไปเช่นกัน ซึ่งศพกลับตกไปอยู่ภายในกรอบชอลก์ที่ถูกขีดขึ้นไว้ก่อนแบบตรงเป๊ะ!อย่างน่าประหลาด

       

      เด็กสาวตื่นตะลึงอย่างมากหันหน้าไปสบกับนัยน์ตาของเมฆ ชายหนุ่มแสยะยิ้มขึ้นอย่างสยดสยองและเยียบเย็นจนชวนขนลุก

       

      "เธอไปหากล้องมาซิ"

       

      "ทะ..ทำไมคะ"ตุ๊กตาถามอย่างประหลาดใจ

       

      "จะถ่ายเก็บเอาไว้ ว่าเพื่อนของเราตายอย่างไร หึ หึ หึ ฮ่าๆๆๆ"เขาตอบอย่างเรียบเชียบโดยที่รอยยิ้มไม่ทันหุบลง ก็ส่งเสียงหัวเราะอย่างรังเกียจออกมา

       

      เด็กหญิงตกใจกลัว จึงเร่งฝีเท้าวิ่งหนีออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วหมายจะเปิดประตูชั้นดาดฟ้าหนีลงไป

       

      "หยุดนะ จับมันไว้!!"เมฆตะโกนสั่ง บรรดาคนทั้งหลายหันไปสนใจกับตัวเธอก่อนจะวิ่งตามไป

       

      ตุ๊กตาคว้ากลอนประตูพร้อมกับกระชากบานประตูออก ชายคนหนึ่งวิ่งไล่ตามเธอมาพร้อมกับคว้าเข้าที่ข้อมือ เด็กสาวไม่สนใจรีบชักแขนพร้อมก้าวเข้ามาในประตูแล้วปิดกระแทกใส่มือเขาทันที เสียงร้องเรียกไล่ตามลอดออกมาจากช่องประตู"กลับมา"อย่างแผ่วเบาลงไปเรื่อยๆ เมื่อเด็กสาววิ่งตามทางบันไดลงมา ทันไดนั้นก็เกิดแสงสว่างจ้าไปหมดเธอหลับตาลงอย่างตกใจอีกครั้ง


      ...................................................................................................................

      พรึ่บ!

       

      นัยน์ตาของเด็กสาวเบิกโพลงขึ้น ในชุดนอนบนเตียงของเธอเอง ก่อนจะค่อยพยุงตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆ แล้วกวาดสายตามองไปรอบห้อง ใช่ห้องนอนของเธอ

       

      "ฝัน"เธอพึมเพาเบาๆกับตนเอง แล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก มือกุมเข้าที่ข้อมือของตน

       

      "โอ๊ย!!"เด็กสาวร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด มือสัมผัสเข้ากับบาดแผลที่ข้อมือ คล้ายกับที่โดนลูกกรงเหล็กบาดในฝัน"ไม่จริง"เธอเอ่ยขึ้นอย่างตื่นตระหนกอีกครั้ง เมื่อสายตาเธอสบเข้ากับรอยมือเป็นจ้ำๆที่แขนเรียวบาง เธอมองมันอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีเสียงหนึ่งทักขึ้น พร้อมกับเสียงหัวเราะที่เย็นยะเยือก

       

      "ตื่นแล้วรึครับ ตุ๊กตา หึ หึ หึ"

       

      ขนทั่วร่างของเธอราวกับนัดหมายกันลุกขึ้น บานประตูห้องกำลังถูกใครบางคนค่อยๆแง้มออกอย่างช้าๆ~

       

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×